Η ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ!

 

 

 

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ

 

ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

 

ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΩΝ ΚΛΕΙΔΙΩΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ

 

 

Οποιος αγαπά τον Άγιο Γεώργιο και την συνοικία μας αυτά τα τρία θα πράξει!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΓΙΑ ΝΑ ΞΥΠΝΑΕΙ Η ΜΝΗΜΗ ΜΑΣ -Οι πραγματικές ονομασίες των περιοχών της Μικράς Ασίας

  Αὐτά ὅλα, πού βλέπουμε στόν παραπάνω χάρτη, τά γνωρίζαμε;

Μήπως εἶναι ξεχασμένα καί θαμμένα τόσο βαθειά, πού εἶναι ἀδύνατον νά τά ἀνασύρουμε στήν μνήμη μας;

Κι ὅμως…
Οὔτε ἕνας αἰώνας πέρασε…
Κι ὅμως, σχεδὸν ὅλοι μας γνωρίσαμε παπποῦδες καὶ γιαγιάδες ποὺ εἶχαν ζωνταντὲς ἀναμνήσεις.
Κι ὅμως, ἐλάχιστοι ἀπὸ ἐμᾶς ἄνοιξαν κάποιον χάρτη, πρὸ κειμένου νὰ μάθουν τὸ ποῦ εἶναι ὁ τόπος καταγωγῆς μας.
Εἶναι καλό αὐτό; Ἤ ὄχι;

πηγή

Δρομολογείται «Ένωση των Εκκλησιών» με βάση την ψευτοσύνοδο Φεράρας – Φρωρεντίας;

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 20η Νοεμβρίου 2014.

 Με μεγάλη θλίψη και πόνο ψυχής αναγνώσαμε στον ηλεκτρονικό τύπο πρωτοφανείς δηλώσεις του Παν. Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στην αυστριακή εφημερίδα «Κουρίρ», κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αυστρία. Όπως μας πληροφορεί το ειδησεογραφικό ιστολόγιο Defencenet: «Σε επιστροφή στη Συμφωνία της Φεράρας - Φλωρεντίας και στην Ένωση των δύο μεγάλων Εκκλησιών της Χριστιανοσύνης, της Ορθόδοξης και της Καθολικής, θέλει να προχωρήσουμε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος σε συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα “Κουρίρ”. Στην ίδια συνέντευξη, όταν ερωτάται για το Σχίσμα του 1054, (που διαίρεσε τον Χριστιανισμό σε Καθολικισμό και Ορθοδοξία), ο κ. Βαρθολομαίος σημειώνει πως η αποκατάσταση της διάσπασης και η επανένωση της Εκκλησίας συνιστά μεγάλο καθήκον της εποχής μας και παραπέμπει στα πρώτα βήματα που ξεκίνησαν σε αυτή την κατεύθυνση πριν από 50 χρόνια ο Πάπας Παύλος ο Έκτος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας, ενώ, όπως παρατηρεί, ο επίσημος Θεολογικός Διάλογος ανάμεσα στις Εκκλησίες βοήθησε να εξαλειφθούν παρεξηγήσεις και διαφορές απόψεων!».Θεωρήσαμε καθήκον μας να σχολιάσουμε την είδηση τις δηλώσεις του Οικουμενικού Πατριάρχου, με σκοπό την ενημέρωση και επαγρύπνηση του πιστού λαού του Θεού.

Με τις παρά πάνω δηλώσεις του ο Παν. κ. Βαρθολομαίος, χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, φαίνεται να βαδίζει ακάθεκτος προς την ένωση της αμωμήτου Ορθοδοξίας μας με την παρασυναγωγή του Παπισμού, διαγράφοντας με μια μονοκονδυλιά Ορθοδόξους Συνόδους και αγίους Πατέρες αιώνων. Το ερώτημα είναι ποιο μοντέλο θα ακολουθήσει εφ’ όσον ο αμετανόητος Παπισμός μένει αμετακίνητος πεισματικά στις κακοδοξίες του; Το μόνο μοντέλο που υφίσταται ιστορικά, είναι η ενωτική συμφωνία της Ψευδοσύνοδου Φεράρας – Φλωρεντίας (1438-1439), την οποία ο Ρωμαιοκαθολικισμός περιβάλλει με το κύρος «Οικουμενικής Συνόδου» και την οποία, ως γνωστόν, απέρριψαν και καταδίκασαν μια πλειάδα Ορθοδόξων Συνόδων και αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας.

   Αλλά ποιά αξία μπορεί να έχουν γι’ αυτόν οι άγιοι αυτοί Πατέρες, που συγκρότησαν τις εν λόγω Συνόδους, ή ομίλησαν κατά του Παπισμού, αφού αποτελούν «θύματα του αρχεκάκου όφεος και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού»;[1] Ο κ. Βαρθολομαίος θεωρεί προφανώς χρέος του να επανορθώσει «τα σφάλματα εκείνων» και να προχωρήσει στην πολυπόθητη ένωση, η οποία σύμφωνα με την παρά πάνω δήλωσή του  «συνιστά μεγάλο καθήκον της εποχής μας». Πιο ξεκάθαρη δήλωση από αυτή δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Μια δήλωση που έρχεται «βούτυρο στο ψωμί» στις μόλις προ ολίγων ημερών υβριστικές και ταπεινωτικές δηλώσεις του Πάπα, σχετικά με την δήθεν «ασθένεια» της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου  Εκκλησίας μας.

Τι είδους όμως ένωση ήταν αυτή, που επιχειρήθηκε στην Ψευδοσύνοδο Φερράρας – Φλωρεντίας; Με απλά λόγια ήταν μια ουνιτικού τύπου ένωση. Και άλλη φορά στο παρελθόν ασχοληθήκαμε με την Ψευδοσύνοδο αυτή. Εδώ θα υπενθυμίσουμε μερικά μόνο  στοιχεία αυτής προς ενημέρωση των αναγνωστών μας.

Το πρώτο που πρέπει να σημειώσουμε είναι, ότι ο προδοτικός «όρος» τον οποίον υπέγραψε η Ορθόδοξη αντιπροσωπεία δεν υπήρξε καρπός ελευθέρας θεολογικής συζητήσεως, αλλά καρπός αφορήτων πιέσεων και πολιτικής σκοπιμότητος. Και γι’ αυτό πολύ ορθά θεωρήθηκε άκυρος. Δεν μπορεί κανείς εύκολα να φαντασθεί, ποιές δόλιες μεθοδεύσεις επιχειρήθηκαν, τι είδους ραδιουργίες και ποιάσκοτεινά παρασκήνια έλαβαν χώρα στο «Καϊαφαϊκό» εκείνο «συνέδριο»[2], όπως το χαρακτήρισε ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, από την πλευρά των παπικών. Τις δωροδοκίες,  τους εκβιασμούς και τις καταπιέσεις (που έφθασαν μέχρι στερήσεως τροφής), τις οποίες υπέστησαν όλα τα μέλη της Ορθοδόξου αντιπροσωπείας εκ μέρους του Πάπα και ιδίως ο άγιος Μάρκος, προκειμένου να κάμψουν το φρόνημα των Ορθοδόξων, ώστε να υπογράψουν τον «Όρο» της συνόδου με τα παπικά δόγματα.Όπως μαρτυρεί στα απομνημονεύματά του ο Σύλβεστρος Συρόπουλος, αυτόπτης μάρτυς των γεγονότων, όταν έπαυσαν οι δημόσιες συζητήσεις «κρύφα και συνεσκιασμένως πάντα εγίνοντο». Ο βασιλεύς με μικράν μόνον ομάδα «ιδία και μυστικώς ελάλει μετά του πάπα».[3] Οι Έλληνες υπέγραψαν τελικά «στένοντες και τρέμοντες», «εθελοακουσίως»,[4] δεχόμενοι αφόρητες πιέσεις τόσον από τον αυτοκράτορα, όσον και από τον πάπα. Μέσα από τις περιγραφές αυτές του Συρόπουλου, μπορεί κανείς να πάρει μια ιδέα του τι εστί παπική διπλωματία, παπικήαδιαλλαξία, παπική θηριωδία. Και ας μη νομίσει κανείς ότι σήμερα έχουν αλλάξει οι Παπικοί, ότι έχουν γίνει καλύτεροι. Όχι. Απεναντίας μάλιστα κατάντησαν ακόμη πιο πονηροί, σκληροί και αδιάλλακτοι.

Αξίζει επίσης να αναφέρομε και ολίγα τινά από την στάση του λαού μετά την υπογραφή του «Όρου» από την πλειονότητα των ιεραρχών και την επιστροφή των στην Κωνσταντινούπολη, για να φανεί και ο ουσιαστικός ρόλος, τον οποίον έπαιξε στην εν τη πράξει αποκήρυξη της Ψευδοσυνόδου: Όταν οι αρχιερείς αποβιβάσθηκαν από τα πλοία, ο λαός τους ερωτούσε:

-«“Πως τα υμέτερα; Πως τα της συνόδου”; (πως πήγε η Σύνοδος;) “ει άρα ετύχομεν την νικώσαν;” (πετύχαμε τη νίκη;)

Οι αρχιερείς απαντούσαν ντροπιασμένοι και μετανοημένοι:

-“Πεπράκαμεν (επωλήσαμεν) την πίστιν ημών, αντηλλάξαμεν τη ασεβεία την ευσέβειαν (ανταλλάξαμε την Ορθοδοξία με τον Παπισμό), προδόντες την καθαράν θυσίαν αζυμίται γεγόναμεν” (απορρίψαμε την Ορθόδοξη Θεία Λειτουργία και δεχθήκαμε την «θεία λειτουργία» των παπικών με άζυμο άρτο).

-“Και διατί υπεγράφετε;” Αυτοί απαντούσαν:

 - “Φοβούμενοι τους Φράγκους”. Και πρόσθεταν:

- “Η δεξιά αύτη υπέγραψε, κοπήτω (το χέρι αυτό που υπέγραψε ας κοπεί). Η γλώσσα ομολόγησεν, εκριζούσθω” (η γλώσσα αυτή που ομολόγησε την πλάνη της αιρέσεως ας ξεριζωθεί)».[5]

Γενικά οι αποφάσεις της Ψευδοσυνόδου δεν εφαρμόσθηκαν στην πράξη, διότι «ούτε ο Πάπας εμνημονεύετο ούτε ο “Όρος” ανεγνώσθη, ή έτερον τι εκαινοτομήθη»,[6] χάρις στη γενναία αντίσταση του κλήρου και του πιστού λαού, ο οποίος  παρέμενε πιστός στην Ορθόδοξη πίστη, παρ’ όλο που εδέχετο απειλές και πιέσεις. Η πρώτη επίσημη συνοδική καταδίκη της Ψευδοσυνόδου έγινε το 1443, στην Σύνοδο των Ιεροσολύμων, στην οποία οι Πατριάρχες Ιεροσολύμων Ιωακείμ, Αλεξανδρείας Φιλόθεος, Αντιοχείας Δωρόθεος και ο Μητροπολίτης Καισαρείας Αρσένιος χαρακτήρισαν την Ψευδοσύνοδο «συναθροισθείσαν κουστωδίαν, ητοι μιαράν σύνοδον».[7] Στη συνέχεια επακολούθησαν οι Σύνοδοι της Κωνσταντινουπόλεως του 1450 και του 1482, οι οποίες επανέλαβαν την ίδια καταδίκη. Αλλά και όλες οι μεταγενέστερες Ορθόδοξοι Σύνοδοι, που καταδίκασαν τον Παπισμό, θεωρούσαν πλέον ως δεδομένη και αυτονόητη την καταδίκη της εν λόγω Ψευδοσυνόδου.

Φαίνεται ότι ο Προκαθήμενος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, της ευσεβούς πηγής του Γένους, καθώς συνειδητοποιεί και ο ίδιος, ότι οι Διάλογοι με τον Παπισμό «δεν πάνε άλλο», αλλά έχουν βαλτώσει για τα καλά, δεν βλέπει άλλη διέξοδο για την ένωση παρά μόνο τη λύση της Φεράρας- Φλωρεντίας. Λογαριάζει όμως χωρίς τον «ξενοδόχο», ή μάλλον τους «ξενοδόχους». Και ο ένας «ξενοδόχος», ο πιστός λαός του Θεού, όπως τότε αγωνίστηκε, έτσι και σήμερα θα αγωνιστεί και δεν πρόκειται να δεχθεί, αλλά θα κηρύξει άκυρη μια νέα Ψευδοσύνοδο τύπου Φεράρας - Φλωρεντίας. Ο δε άλλος «ξενοδόχος», η Εκκλησία της Ρωσίας, με την μόλις πριν από μερικούς μήνες απόρριψη του κειμένου της Ραβέννας, έστειλε σαφές μήνυμα στο Φανάρι, ότι δεν πρόκειται να δεχθεί καμιάς μορφής πρωτείο, είτε αυτό είναι Φαναριώτικο, είτε Παπικό.

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

Δημήτριος Νατσιός, 300 χρόνια από τη γέννηση του Πατροκοσμά

 

 

300 χρόνια από τη γέννηση του Πατροκοσμά

 

Γράφει ο Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος

«Στο Μέγα Δέντρο ξεκινά

στο Καλοντάει αγιάζει

χτίζει σκολειά, χτίζει εκκλησιές

χτίζει την Ρωμηοσύνη.

Πάτερ Κοσμά, σαν να ‘ταν χθές

το κήρυγμά σου αχάζει

στη Ρούμελη, στην Ήπειρο

στην απεραντοσύνη».

Το ποίημα είναι του Γεωργίου Αθνάνα και αποδίδει νομίζω εναργώς αυτό που στάθηκε ο άγιος Κοσμάς: ο χτίστης της Ρωμηοσύνης. Χτίζει, γράφει ο ποιητής, πρώτα σχολειά και κατόπιν χτίζει και εκκλησιές, διότι «το σχολείον ανοίγει τας εκκλησίας, το σχολείον ανοίγει τα μοναστήρια» κατά τον αείχλωρο λόγο, του αγίου. Τα σχολεία όμως που «ανοίγουν» εκκλησιές και την κατ’ οίκον εκκλησία, την οικογένεια, είναι τα σχολεία του Πατροκοσμά, τα σχολεία που φωτίζουν τους νέους και όχι σαν τα σημερινά που κλείνουν εκκλησιές και γκρεμίζουν μοναστήρια.

Λίγο πιό πάνω από την γενέτειρά μου, στην Άνω Μηλιά Πιερίας, υπάρχει ναός του αγίου. Σε μια διχάλα ενός δέντρου είναι καρφωμένος  ένας σιδερένιος σταυρός από τον Πατροκοσμά: Εκεί δίπλα χτίστηκε η εκκλησιά. Καμάρωναν οι παπούδες: πέρασε κι απ’ τα μέρη μας ο Αγιο-Κοσμάς. Κι απ’ όπου δίδασκε ο Πατροκοσμάς, όπου έστηνε το ταπεινό σκαμνί του, που ήταν ο τάφος του όπως έλεγε, το αντίχριστο Ισλάμ εκεί δεν στέριωνε.

Σε  εποχή που οι κατακτητές μάς αφανίζουν, που οι αλώπεκες του σκότους, οι παπικοί, οργιάζουν, οι Εβραίοι βυσσοδομούν και οι ραγιάδες υποκύπτουν και κατά επαρχίες αλλαξοπιστούν, ο άγιος παίρνει στους ισχνούς ώμους του τον σταυρό του Κυρίου και χτίζει σχολειά για να μαθαίνουν τα σκλαβόπουλα «τι είναι Θεός, τι είναι Αγία Τριάς, τι είναι άγγελοι, αρχάγγελοι, τι είναι καταραμένοι οι δαίμονες, τι είναι Παράδεισος, τι είναι κόλασις, τι είναι αμαρτία και αρετή».

 Στα σημερινά σχολειά των άθεων γραμμάτων, δεν μαθαίνουν οι μαθητές μας τι είναι οι καταραμένοι οι δαίμονες και η αμαρτία, αλλά καλούνται να μιμηθούν τους δαίμονες. (Θυμίζω στο βιβλίο Θεατρικής Αγωγής Ε-Στ Δημοτικού, την παρότρυνση του βιβλίου, σελ. 81, «είσαι δαιμόνιο», να υποδυθούν, δηλαδή, οι μαθητές  το δαιμόνιο). «Το κακό», έλεγε ο άγιος σε μια προφητεία του, «θα σας έρθει από τους διαβασμένους». Δεν είπε μορφωμένους. Ο λαός μας τους μορφωμένους τους ονομάζει γνωστικούς, ενώ τους διαβασμένους πολύξερους. Πολύξεροι είναι οι ημιμαθείς που μεταρρυθμίζουν, αναγεννούν, αναπτερώνουν την Παιδεία, για να καταλήξουμε σήμερα, αντί να έχουμε σχολεία ρωμαίικα, με «ψυχή και Χριστό», να καταντήσουν μάνδρες εκκλησιομαχίας, αφιλοπατρίας και γλωσσικής αφασίας.

Δίδασκα προχτές στους μαθητές μου, παιδιά Στ’ Δημοτικού το Ευαγγέλιο της Κυριακής. Δεν προβλέπεται από το αναλυτικό πρόγραμμα, όμως-και το λέω χωρίς ίχνος έπαρσις, εν οίδα ότι ουδέν ειμί-δεν σκύβω το κεφάλι στο ψευτορωμαίικο, γιατί «όταν μου πειράζουν πατρίδαν και θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα ‘νεργήσω και ό,τι θέλουν ας μου κάμουν», όπως μας εντέλλεται ο πατριδοφύλακας στρατηγός Μακρυγιάννης. Μου λέει ένας μαθητής μου. Γιατί, Κύριε, την ώρα που μας διαβάζετε το Ευαγγέλιο επικρατεί απολυτη ησυχία; Στ’ άλλα μαθήματα αγριεύουμε, είμαστε ανήσυχοι; Τι να του πω του παιδιού; Θυμήθηκα τα λόγια του αγίου: «Δεν βλέπετε ότι αγρίευσε το γένος μας από την αμάθεια και εγίναμεν ως τα θηρία»;

Και πώς να μην αγριέψουν τα παιδιά, να μην γίνουν ωσάν τα γουρουνόπουλα, όπως έλεγε ο άγιος στους γονείς τους, που τ’ άφηναν χωρίς «τα γράμματα που διαβάζουνε / οι αγράμματοι και αγιάζουνε» (Ελύητης). Τα γράμματα αυτά είναι ο λόγος του Κυρίου, ο ίδιος ο Χριστός, και ο λόγος, ο σπόρος αυτός δεν φτάνει εις την γην την αγαθήν, τις ψυχές των παιδιών μας γιατί τον πνίγουν τα αγκάθια. Και τα δηλητηριώδη αγκάθια της αφιλοπατρίας και τη εκκλησιομαχίας, φωλιάζουν στα σχολικά βιβλία Γλώσσας, τα παλιά Αναγνωστικά. Και τα λέγαμε Αναγνωστικά, γιατί μέσω των βιβλίων διάβαζε ο μαθητής τον πολιτισμό μας, περιείχαν γνώσεις ιστορίας, λαογραφίας, θεολογίας, γεωγραφίας, μ’ ένα λόγο, βιβλία, να πω μία λέξη που ποινικοποιήθηκε, Πατριδογνωσίας. Σε αντίθεση με τα νέα-περιοδικά ποικίλης ύλης, όπως απροκάλυπτα τα ονομάζω-που γελοιοποιούν τον δάσκαλο και υπονομεύουν την ίδια την υπόσταση του σχολείου.  

Βεβαίως, να γράψω και τον σκληρό λόγο, υπεύθυνοι είμαστε και εμείς οι δάσκαλοι. «Όταν τα μήλα είναι ξινά, δεν φταίνε τα μήλα, φταίνε οι μηλιές», έλεγε ο άγιος. Ο δάσκαλος είναι η ψυχή του σχολείου. «Σχολείον ίσον δάσκαλος» βροντοφωνάζει ο Παλαμάς. «Καλών των διδασκάλων και οι μαθηταί καλοί γίνονται» ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος και όχι «ΠΡΩΤΑ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ» όπως διακηρύττει το υπουργείο πρώην εθνικής  Παιδείας. Στην παράδοσή μας πάντοτε η διδασκαλία ήταν δασκαλοκεντρική και έτσι πρέπει να παραμένει αρκεί ο δάσκαλος να είναι πρωτίστως πρόσωπο και όχι ρόλος. Διότι ο δάσκαλος διδάσκει με την ίδια του τη ζωή-«τούτο διδασκάλου αρίστου, το δι’ εαυτού παιδεύειν α λέγει». (άγ. Χρυσόστομος).  Μόνο ένα πρόσωπο μπορεί να ενσταλάξει στις ψυχές των παιδιών το μορφωτικό αγαθό.

Τα τελευταία όμως χρόνια παρεισέφρησαν στα παιδαγωγικά τμήματα και στο αμαρτωλό Παιδαγωγικό Ινστιτούτο,  Γραικύλοι της σήμερον με αποτέλεσμα «να βγαίνουν πράγματα από τα σχολεία που ο νους σας δεν φαντάζεται», όπως προφήτεψε ο Πατροκοσμάς.

 Ενώ είναι γεμάτο το κελάρι του πατρογονικού μας σπιτιού με καλούδια και με τα τιμαλφή του Γένους και της ηλιόλουστης Ορθοδοξίας μας, αντί να ευφραίνονται τα παιδιά που είναι χριστιανοί Ορθόδοξοι, εμείς τα καταδικάσαμε σε λιμοκτονία, τα ταΐζουμε με τα ξυλοκέρατα, τις γουρουνοτροφές των Φράγκων.

Φέτος κλείνουν 300 χρόνια από την γέννηση του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, του εθναποστόλου που έσωσε κυριολεκτικά το Γένος από τον αφανισμό. Και η διάσωσή του οφείλεται στα εκατοντάδες σχολεία που κτίστηκαν με την παραίνεσή του. Τιμάμε στα σχολεία, μας αποστέλει και σχετικές εγκυκλίους το υπουργείο, τις γνωστές χαζοχαρούμενες παγκόσμιες ημέρες, του ύπνου, των ζώων, της ξενοφοβίας, του γέλιου, του χαχανητού, της βλακείας-όταν καταργείς το εορτολόγιο, την μνήμη τω αγίων, ψάχνεις υποκατάταστατα-ενώ θα έπρεπε, αν τούτο το κράτος ήταν ελληνικό και όχι μνημονιακό απολειφάδι, να κηρυχτεί έτος Αγίου Κοσμά και να προβλεφθούν σχετικές εκδηλώσεις. Τόσες και τόσες «δράσεις» αναλαμβάνουμε, μία για να μας υπενθυμίζει σε ποιούς χρωστάμε ελεύθερη πατρίδα τι πείραζε; Συμβουλεύω τους συναδέλφους, που έχουν πίστη στο Χριστό και φιλοπατρία-εμείς οι «σκοταδιστές» για τους προσκυνημένους στο σύστημα-να παρατήσουν για μια μέρα τα σχολικά περιοδικά-βιβλία και να διαβάσουν, να μιλήσουν στους μαθητές τους για το ποιος ήταν και τι πρόσφερε ο άγιος στο Γένος. Είναι πράξη αντίστασης στην περιρρέουσα σκυβαλοκρατία. Να πιάσουν τον Πατροκοσμά από το χέρι και να τον φέρουν μες στην τάξη κι αυτός ξέρει τι θα διδάξει στα παιδιά.

Να καθαρογράψουν και να δώσουν στους μαθητές, για αντιγραφή και ορθογραφία, που λέγαμε παλιά τούτα τα «ελληνοσώτειρα» λόγια: «Τούτο σας λέγω και σας παραγγέλω, καν ο ουρανός να κατεβεί κάτω, καν η γη ανεβεί επάνω, καν όλος ο κόσμος χαλάσει, καθώς μέλει να χαλάσει, σήμερον, αύριον, να μη σας μέλλει τι έχει να κάμει ο Θεός. Το κορμί σας ας το καύσουν, ας το τηγανίσουν,τα πράγματά σας ας τα πάρουν, μη σας μέλλει, δώσετέ τα, δεν είναι ιδικά σας. Ψυχή και Χρστός σας χρειάζονται. Αυτά τα δύο όλος ο κόσμος να πέσει, δεν ημπορεί να σας τα πάρει, εκτός και τα δώσετε με το θέλημά σας. Αυτά τα δύο να τα φυλάγετε, να μην τα χάσετε».

 

 

 

 

ΟΤΑΝ ΤΑ ΜΗΛΑ ΕΙΝΑΙ ΞΙΝΑ…. (Δ. Νατσιός) «Τὰ πάντα εἶναι ἀφημένα στὴν τύχη τους καὶ στὴν α-νοησία».

Ὅταν τὰ μῆλα εἶναι ξινά…

γράφει ὁ Δημ. Νατσιός
Δάσκαλος-Κιλκίς

«Ὅταν τὰ μῆλα εἶναι ξινὰ δὲν φταῖνε τὰ μῆλα , ἀλλὰ οἱ μηλιὲς» (ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς)

.             Ἡ δεκαετία τοῦ ’80, τὸ ψηλαφητὸν σκοτάδι τοῦ νεοελληνικοῦ βίου, στάθηκε δεκαετία χαμένων εὐκαιριῶν καὶ ξεπεσμένων ὀνείρων, φθορᾶς καὶ διαφθορᾶς καὶ γενικευμένου σαλταδορισμοῦ – μ’ ἕνα λόγο κλίμα σκυβαλοκρατίας, ὅπου ὁ ὑστερῶν σὲ κακοποιὸ εὑρεσιτεχνία ἔνιωθε ὅτι κοροϊδοπιανόταν καὶ ἀδικεῖ ἑαυτόν.
.             Τότε ἐγκαινιάσθηκε καὶ μία νέα μορφὴ κοινωνικῶν διεκδικήσεων: οἱ καταλήψεις. Θὰ θυμοῦνται οἱ παλαιότεροι τὴν κατάληψη τῆς ἐθνικῆς ὁδοῦ ἀπὸ ὀργισμένους φιλάθλους ἐπαρχιακῆς ὁμάδας, διότι βρέθηκαν στὰ οὖρα ποδοσφαιριστή της παράνομες οὐσίες, πράγμα ποὺ συνεπαγόταν ἀφαίρεση βαθμῶν καὶ ἀπώλεια πρωταθλήματος, πράγμα ἀφόρητο γιὰ τὸν ὑπερήφανο λαὸ τῆς πόλης. Ἡ κατάληψη πέτυχε, τὸ περιβόητο «πολιτικὸ κόστος» ἐξουδετέρωνε ὁποιαδήποτε σκέψη τῶν κυβερνώντων γιὰ δυναμικὴ καὶ νόμιμη, κυρίως, ἀντίδραση. Τά… οὖρα κέρδισαν τὴν ἐξουσία, διότι τέτοιο ἦταν καὶ τὸ ἐπίπεδό της. Τὸ μήνυμα ὅμως ἐλήφθη: Κατάληψη ἴσον λύση, ἀμέσως καὶ ἄμεσα. Δὲν ἀρκεῖ μία ἀπεργία ἢ διαμαρτυρία. Ἐξ ἄλλου, τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐκχαυνώσεως θὰ ἀδιαφορήσουν. Διψοῦν γιὰ τσιρίδες, διαπληκτισμούς, ἀγανακτισμένους συμπολίτες, ἂν χυθεῖ καὶ αἷμα πανηγυρίζουν. Τὰ μηχανάκια μέτρησης τῆς τηλεθέασης ἐκτοξεύονται, ὅταν τὰ κεντρικὰ δελτία ἀνακατεύουν αἷμα, λάσπη καὶ σπέρμα. Αὐτὰ τὰ τρία εἶναι ἡ πολύτιμη πρώτη ὕλη τους. Φόνοι, κατάκριση, προστυχόλογο κουτσομπολιὸ καὶ ἐρωτικὰ σκάνδαλα. Τηλεόραση-κλειδαρότρυπα, ὅπως προσφυῶς εἰπώθηκε, ὅπου τὸ φιλοθεάμον τηλεοπτικὸ κοινό, εἰσπνέει τὶς ἀναθυμιάσεις, παιδαγωγεῖται στὴν εὐτέλεια καὶ τὴν χυδαιότητα, ἀπολαμβάνοντας τὰ διαδραματιζόμενα καὶ ἀνυπομονώντας γιὰ τὴν συνέχεια. «Νὰ περνᾶμε καλὰ» καὶ γαῖα πυρὶ μιχθήτω. (Τὶς τελευταῖες δεκαετίες ὁ παραδοσιακὸς χαιρετισμός, θυμίζω, εἶχε ἀντικατασταθεῖ ἀπὸ τὴν φράση «νὰ περνᾶμε καλά»).
.             Ἡ Παιδεία, ἡ ἐκπαίδευση καλύτερα, φύσει καὶ θέσει θεματοφύλακας τιμαλφῶν ἀξιῶν, ἀκολούθησε τὸ ρεῦμα καὶ τὸ πνεῦμα τῆς ἐποχῆς καὶ τώρα δρέπουμε τοὺς καρπούς. Ὅ,τι σπείραμε, θερίζουμε: καταλήψεις τῶν σχολείων. Οἱ καλοπερασάκηδες, ψευτοπροοδευτικοὶ γονεῖς, (οἱ… μηλιές), ποὺ τὰ ἀναγνωστικά τους ἐνδιαφέροντα, ἐξαντλοῦνται στὴ συμπλήρωση ἑνὸς δελτίου «στοιχήματος», φρόντισαν νὰ κληροδοτήσουν στὰ μοσχαναθρεμμένα βλαστάρια τους (τά…μῆλα), τὴν «μεγαλειώδη» δημοκρατικὴ κατάκτηση τῆς νιότης τους: τὴν κατάληψη.
.             Οἱ καθηγητές, οἱ δάσκαλοι τῶν μαθητῶν, διαρρηγνύουν τὰ ἱμάτιά τους, θρηνοῦν καὶ ὀδύρονται γιὰ τὸ κατάντημα τῆς Παιδείας καὶ γιὰ παρηγοριά, ἀπολαμβάνουν τὸν φραπέ τους στὶς καφετέριες τῶν πόλεων, διότι «οὐδὲν κακὸν ἀμιγὲς καλοῦ». Τρίβουν τὰ χέρια τους οἱ μαγαζάτορες γιὰ τὸ ἀνέλπιστο δῶρο. Ἡ ἐκπαίδευση στὴν ὑπηρεσία τῆς ἀνάπτυξης, ὅπως θὰ ἔλεγε καὶ ὁ τελευταῖος μνημονιακὸς λακές. (Καὶ μὴ πρὸς κακοφανισμὸν κάποιων καθηγητῶν. Ὑπάρχουν καὶ ἐκπαιδευτικοὶ ποὺ θλίβονται πραγματικὰ γιὰ τὶς «προκοπὲς» τῶν σχολείων. Ὁμάδα ὅμως μαθητῶν Γυμνασίου, ἐν μέσῳ χαχανητῶν καὶ ἀπαξιωτικῶν σχολίων, ἀπαριθμοῦσε τὶς καφετέριες στὶς ὁποῖες οἱ καθηγητὲς τοὺς «ἀπολάμβαναν» τὴν κατάληψη καὶ ἔπνιγαν τὸν καημό τους).
.             Τὸ ὑπουργεῖο, ὡς συνήθως, σπασμωδικὰ καὶ τρέχοντας λαχανιασμένο πίσω ἀπὸ τὰ ἀναμενόμενα γεγονότα, ἀντιδρᾶ μὲ τὴ χιλιοειπωμένη φθαρμένη καὶ γελοία ἀπειλή: θὰ σᾶς κόψουμε τὶς ἐκδρομές, θὰ περιορίσουμε τὶς διακοπὲς τοῦ Πάσχα. Καὶ ἐπειδή, ὡς γνωστόν, δὲν κραδαίνεις ρόπαλα καὶ μαστίγια σὲ τέτοιες ἡλικίες, γιατί τὸ μόνο ποὺ ἀποκομίζεις εἶναι τὸ ἐφηβικὸ πεῖσμα, ὑποπτευόμαστε ὅτι μᾶλλον βολεύεται τὸ κράτος ἀπὸ τέτοια ἐπεισόδια. Τώρα ποὺ ἀρμενίζουν οἱ Τοῦρκοι τὶς θάλασσές μας καὶ οἱ ἡμέτεροι μνημονιακοὶ νενέκοι, προσφεύγουν, πανικόβλητοι, ἐκλιπαρώντας τὰ διεθνῆ καφενεῖα τύπου ΟΗΕ, ἐξυπηρετεῖ ἡ ἐνασχόληση μὲ τὶς καταλήψεις. Βεβαίως καὶ ὅλοι ξεκαρδίζονται μὲ τὴν ἡττοπάθεια τῆς κομματοκρατίας. Εἶναι γνωστὸ ὅτι οἱ ἰσχυροί, στοὺς ὁποίους ἐκλιπαροῦμε γιὰ συνδρομὴ -νὰ μαλώσουν τὸν κακὸ τὸν Τοῦρκο- συνάγουν συμπεράσματα γιὰ τὴν πολιτική τους, ὄχι μὲ τὴν «ἑτοιμότητα ὑποκλίσεων», ἀλλὰ μὲ κριτήριο τὴν ἰσχὺ τῶν κρατῶν καὶ τὴν ἀποφασιστικότητά τους νὰ ὑπερασπίσουν τὰ ἐθνικά τους συμφέροντα. Ὅμως «οἱ μετριότητες, ὑπομετριότητες καὶ ἀνθυπομετριότητες ποὺ συναπαρτίζουν τὸν ἑλληνικὸ πολιτικὸ καὶ παραπολιτικὸ κόσμο, δὲν ἔχουν τὸ ἀνάστημα νὰ θέσουν καὶ νὰ λύσουν ἱστορικὰ προβλήματα τέτοιας ἔκτασης καὶ βάθους», ὅπως προφητικὰ ἔγραφε ὁ ἀείμνηστος Παν. Κονδύλης στὸ ἐπίμετρο τοῦ κλασικοῦ βιβλίου τοῦ «Θεωρία τοῦ Πολέμου». (ἐκδ. «Θεμέλιο», σελ. 410).Τέλος πάντων. Μοῦ ἔρχεται στὸ νοῦ τοῦτες τὶς ἡμέρες, ποὺ τριγυρίζει τὸ λυσσασμένο θηρίο στὴν Κύπρο καὶ ἀλυχτᾶ, ὁ λόγος τοῦ ὁσιακῆς μνήμης Γέροντος Ἰακώβου Τσαλίκη ὅτι «τὸ μπαστούνι τοῦ Θεοῦ γιὰ μᾶς τοὺς Ἕλληνες εἶναι οἱ Τοῦρκοι».
.             Ἐπανερχόμενοι στὶς καταλήψεις ἢ τὶς ἀποχές. (Ὅπως μοῦ ἐξήγησε μαθητὴς Α´ Γυμνασίου, κατάληψη σημαίνει «μέσα οἱ μαθητὲς καὶ ἔξω οἱ καθηγητὲς καὶ ἀποχὴ μέσα οἱ καθηγητὲς καὶ ἔξω οἱ μαθητές». Πότε πρόλαβε καὶ τὰ ἔμαθε; Εἶναι αὐτὸ ποὺ λέμε ἐπαναστατικὴ γυμναστική). Τί μπορεῖ νὰ γίνει; Τίποτε ἀπολύτως. Ἡ κυρίαρχη ἀσημαντοκρατία δὲν μπορεῖ νὰ ἀναμετρηθεῖ μὲ τέτοια προβλήματα, γιατί ἡ ἴδια τὰ καθιέρωσε καὶ τὸ μόνο ποὺ ξέρει εἶναι νὰ τραυλίζει ψευτοαπειλές (τὶς ὁποῖες τὰ ἀνυποψίαστα σχολιαρόπαιδα τὶς φράφουν στὰ παλιά τους τὰ παπούτσια). Γιὰ τὴν Παιδεία ἰσχύει αὐτὸ ποὺ ἴσως ἰσχύει γιὰ τὸ ἑλληνικὸ κράτος «εἰ μὴ ταχέως ἀπολλώμεθα οὐκ ἂν ἐσώθημεν», ἂν δὲν καταστραφοῦμε, ταχέως, δὲν πρόκειται νὰ σωθοῦμε. Τὰ πάντα εἶναι ἀφημένα στὴν τύχη τους καὶ στὴν α-νοησία. «Ὁ μαθητὴς δὲν καταλαβαίνει γιὰ ποιὸ λόγο εἶναι μαθητής, ὁ δάσκαλος γιὰ ποιὸ λόγο εἶναι δάσκαλος, ἡ πολιτεία τί θέλει ἀπ’ τὸ σχολεῖο, ὁ γονιὸς τί θέλει ἀπὸ τὸν ἑαυτό του, τὸ κράτος, τὸ παιδί, τὸν δάσκαλο…. πρόκειται περὶ κρίσεως νοήματος». (Ἔγραφε ὁ «παλιὸς» Στ. Ράμφος, πρὶν «κόψει δρόμο» γιὰ τὸν ἐκσυγχρονισμό του).
.             Εἶναι καιρὸς νὰ μὴν ἀντιμετωπίζουμε τὸ «πρόβλημα τῆς Παιδείας», ὡς σκέτο πρόβλημα, ἐπιφανειακὰ ἢ μόνο χρησιμοθηρικά, ἀλλὰ βαθύτερα. Τὰ μηνύματα ποὺ μᾶς ἔρχονται ἀπὸ παντοῦ εἶναι σαφῆ. Πρέπει πρωτίστως ἡ νέα γενιὰ νὰ ὁπλισθεῖ μὲ γερὸ ὁπλισμό. Ὄχι στὴ μονομέρεια. Ὅταν κλωνίζονται τὰ θεμέλια της παιδείας, δὲν εἶναι ἐπιτρεπτὸ ἐμεῖς νὰ τρέχουμε στοὺς σοβατζῆδες. Ἂς μὴ ξεχνᾶμε πὼς ἡ παιδεία δὲν εἶναι ἡ «τεχνική της ἀγωγῆς». Οἰστρηλατεῖται ἀπὸ ἰδανικά. Χρειάζεται θεμέλια. Καὶ «θεμέλιον ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον, ὃς ἐστὶν Ἰησοῦς Χριστός». (Α´ Κορ. γ´ 11). Χωρὶς ἀξίες πνευματικὲς καὶ ἠθικὲς εἶναι ἀσπόνδυλη. Δὲν πλαστουργεῖ ἀνθρώπους προσωπικότητες. Πλαστουργεῖ ρομπότ, ψυχροὺς ἐγκεφάλους. Ἄψυχες μηχανές, ξένες σὲ ὁράματα καὶ κοινωνικὲς εὐαισθησίες. Τὸ ζοῦμε μὲ τὴν σοβοῦσα οἰκονομικὴ κρίση, στὴν ὁποία πρωτοστάτησαν οἱ ἐγωπαθεῖς τοῦ χρήματος, οἱ λάτρεις τοῦ χρυσοῦ μόσχου, τὰ «χρυσὰ παιδιὰ» τοῦ χρηματιστηρίου καὶ τῶν τραπεζῶν, στὰ στήθη τῶν ὁποίων δὲν χτυποῦσε «καρδία σαρκίνη», ἀλλὰ «λιθίνη». Ἂς τὶς δοῦμε καὶ τὶς καταλήψεις ὡς κραυγὴ ἀγωνίας τῶν παιδιῶν γιὰ τὴν χαμένη Παιδεία, γιὰ τὸν χαμένο δάσκαλο. Τὰ παιδιὰ κραυγάζουν «ἄνθρωπο οὐκ ἔχω», γιατί τοὺς στεροῦμε, κυρίως, τὸν Θεάνθρωπο.

 christianvivliografia

ΠΟΤΕ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑΤΟΣ ΘΑ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΝ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΣΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ;

 

 

 

 

Βεβήλωση του Αγίου Χαράλαμπου στον Τσεσμέ – έστησαν παζάρι μέσα στην εκκλησία

Αν είχε γίνει κάτι τέτοιο σε τζαμί; ή Περί Νεοταξικής και Οικουμενιστικής ανεκτικότητας!

 

 

Σε  ευτελή εκθεσιακό κέντρο  έχει μετατραπεί ο καθεδρικός ορθόδοξος ναός του Αγίου Χαραλάμπους στην Κρήνη (Τσεσμέ), δημιουργώντας μας προβληματισμό και απογοήτευση για την προκλητική αυτή συμπεριφορά του Τουρκικού Υπ. Πολιτισμού, βεβήλωσης των Ελληνικών χριστιανικών και  πολιτιστικών μνημείων στην Τουρκία.

Μετά τους βανδαλισμούς εκκλησιών στην Καππαδοκία κατά την διάρκεια γυρισμάτων των τουρκικών σήριαλ, τον διαγωνισμό για την δημιουργία ξενοδοχειακής μονάδας μέσα στον χαρακτηρισμένο αρχαιολογικό χώρο του  ελληνικού χωριού  Λιβίσι, που παραμένει χωριό φάντασμα μετά την μικρασιατική καταστροφή, την μετατροπή των εκκλησιών σε τζαμιά, τώρα έχουμε και την μετατροπή τους σε παζάρια, με εσώρουχα και πανέρια!

Ο δημοσιογράφος Ιωσήφ Παπαδόπουλος, επισκέφθηκε τον Τσεσμέ από την Χίο, ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου και περιγράφει στο Δίκτυο Μικρασιάτης, την απογοήτευση που ένιωσε στη θέα του παζαριού μέσα στην ιστορική εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους. «Με ενόχλησε αφάνταστα αυτό που είδα, πρόκειται για βεβήλωση ενός θρησκευτικού χώρου, ανεξάρτητα τι πιστεύει κανείς, είναι προσβολή της ιστορίας και της αλήθειας. Οπως γράφω και στο βίντεο δεν είμαι ιδιαίτερα θρήσκος αλλά την οργή που ένιωσα στην εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους δεν μπορώ να την περιγράψω.Aηδίασα με την εικόνα του ιερού χώρου να έχει γεμίσει με καλτσάκια, βρακάκια και, φυσικά, εκατοντάδες σημαίες με την ημισέληνο να στολίζουν ακόμη και τον χώρο όπου κάποτε υπήρχε η Ιερή Τράπεζα! Μετά βίας διατήρησα την ψυχραιμία μου.» (δείτε στο βίντεο από το 7:27-9:01).

Σημειώνουμε ότι πριν λίγο διάστημα στο άκουσμα και μόνο της είδησης ότι τελείωσαν οι εργασίες αναστήλωσης από το Υπ. Πολιτισμού της Τουρκίας στον Αγιο Χαράλαμπο και της ιστορικής πρώτης λειτουργίας του μετά από το 1922, ανήμερα της εορτής του Αγίου Χαραλάμπους στις 10 Φεβρουαρίου 2015, από τον ίδιο τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, έχει ήδη ξεκινήσει κινητοποίηση από τους Μικρασιάτες καταγόμενους από Τσεσμέ, Κάτω Παναγιά, Αλάτσατα, Ρείσντερε κλπ για να παρακολουθήσουν από κοντά την ιστορική αυτή στιγμή.

ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑΤΟΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΟΥΝ ΤΑ ΘΥΡΑΝΟΙΞΙΑ ΣΤΙΣ 30 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ;

             ΠΟΙΟΣ ΛΕΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ;


         Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ Ο ΙΛΙΟΥ 
 
                                      Ή

      TA ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑΤΟΣ;

H AΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΙΛΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ ΠΡΟΜΠΟΝΑ

 

Ο Μητροπολίτης Ιλίου κ. Αθηναγόρας σας απαντά επισήμως πως η Ιερά Μητρόπολη Ιλίου και ο ίδιος δεν έχουν καμία δικαιοδοσία στον εν λόγω Ιερό Ναό και για οποιαδήποτε ερώτηση θα πρέπει να απευθυνθείτε στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών, στην κανονική δικαιοδοσία της οποίας ανήκει ο εν λόγω Ιερός Ναός.

 

 

Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία,

 

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΑΘΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ

Sent: Wednesday, October 22, 2014 12:05 PM
To: protosygellos@iaath.gr
Subject: ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑ ΠΡΟΜΠΟΝΑ-ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΡΟΜΠΟΝΑ

 

Πάτερ Συμεών,τα σέβη μας.

 

Με αφορμή την παρέλαση ιερέων από την μητρόπολη Ιλίου στον νεόδμητο ναό του Αγίου Γεωργίου Προμπονά θα θέλαμε να σας ρωτήσουμε,γιατί η Ιερά Αρχιεπισκοπή αδιαφορεί για τον συγκεκριμένο ναό και επιτρέπει την εισπήδηση ιερέων άλλης μητροπόλεως εντός των ορίων Αυτής;Ο αείμνηστος Δημήτριος Προμπονάς αναφέρει καθαρά στην διαθήκη του ότι την εποπτεία του κληροδοτήματος του την έχει ο εκάστοτε επίσκοπος Αθηνών.Πάτερ Συμεών θα ξεσηκωθούν όλα τα Πατήσια αν επιτρέψεται την παραχώρηση του ναού σε άλλη μητρόπολη.

 

 

Ο ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΛΟΣ ΕΛΑΒΕ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ ΠΟΛΥ.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΚΑΘΟΣΟΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΕΚΚΡΕΜΟΤΗΤΑ Ο ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ,ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΔΙΑΤΑΧΘΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝ ΛΟΓΩ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑ.

ΟΣΟ ΔΕ ΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΟΤΙ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ Ι.ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΑΘΗΝΩΝ.

ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΛΙΑΣ.

Συγκομιδές του φθινοπώρου από όλον τον κόσμο!

                              1. Σταφύλια στην Ισπανία

 

Είναι η εποχή του χρόνου που οι αγρότες σε όλον τον κόσμο συλλέγουν τους καρπούς από διάφορες καλλιέργειες μετά από την καλοκαιρινή φύτευση αλλά και την κοπιαστική περιποίηση των χωραφιών τους. Πριν πέσει η θερμοκρασία και έρθει ο χειμώνα οι ελιές, οι κολοκύθες, το τσάι, το σιτάρι και άλλα προϊόντα πρέπει να συλλεχθούν και να προωθηθούν στην παραγωγή. Εικόνες από συγκομιδές σε όλον τον κόσμο έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον…

 Ινδή μαζεύει σιτάρι

 

 

2. Λάχανα στη Βόρεια Κορέα

 

 

3. Γυναίκες στο Ιράν συλλέγουν ρόδια

 

4. Αγρότισσες στην Ινδία μαζεύουν φύλλα τσαγιού

 

 

5. Ένας Γερμανός αγρότης με τις κολοκύθες του

 

 

6. Πατάτες συλλέγονται στην Ινδονησία

 

                                                  7. Μάζεμα ελιάς στην Ελλάδα

9. Ινδοί γεωργοί μαζεύουν σιτάρι

 

 

10. Κινέζα αγρότισσα μαζεύει ρύζι

 

πηγή

"Ὁ Ρωμηός οὐδέποτε ἐδέχθη νὰ γίνη ὁ γραικύλος ξένου πολιτισμοῦ"

 

Τοῦ π. Ἰωάννη Ρωμανίδη

 

Τὸ ρωμαΐικον φιλότιμον μετετράπη εἰς γραικυλιστικὴν ἀφέλειαν ἐξ αἰτίας τῆς ἐσφαλμένης ὑψηλῆς ἐκτιμήσεως καὶ τῆς ἀβασίμου ἐμπιστοσύνης τοῦ Γραικοῦ εἰς τὸν δυτικὸν πολιτισμόν. Ὁ νεοέλληνας μὲ τὴν ἐμπιστοσύνην του εἰς τὸ ἀνύπαρκτον φιλότιμον τῶν ξένων ἔχει τὴν πνευματικὴ δομὴ τοῦ προδότου. Ἀρκεῖ νὰ τοῦ δοθῆ ἡ εὐκαιρία νὰ συνάψη φιλίαν μὲ «φιλότιμον φιλέλληνα». Ἀπὸ πατριωτικὸν ἐνθουσιασμὸν θὰ θελήση νὰ ὠφελήση καὶ νὰ σώση τὴν Ἑλλαδίτσα του καὶ νὰ ἐξασφαλίση τὴν ὑποστήριξιν τοῦ φιλέλληνος τούτου, τοῦ τὰ λέγει ὅλα. Ἀλλὰ ἀντὶ νὰ ἀποκτήση ὄργανον, γίνεται ὄργανον. Δὲν ἀρκεῖ τούτου, ἀλλὰ καὶ πιστεύει ἀκραδάντως ὅτι ἡ προδοσία του αὐτὴ εἶναι ὁ ὑψιστὸς πατριωτισμὸς. Οἱ ἔχοντες σχέσεις μὲ τοὺς Γραικύλους Εὐρωπαῖοι καὶ Ἀμερικάνοι βλέπουν σαφῶς τὸ φιλότιμον, ἀλλὰ δυστυχῶς στὴ δουλοπρεπή του μορφή, καὶ τὸ ἐκλαμβάνουν ὀρθῶς ὡς ....

δουλοπρέπεια ἀδυνάτου καὶ ὡς μορφὴν φαινομενικῆς μεγαλοψυχίας. Εἰς τὴν οὐσίαν ὁ Γραικὸς καὶ ὁ Ρωμηὸς ἔχουν τὸν ἴδιον φιλότιμον καὶ ἑπομένως τὸν ἴδιον ἡρωισμὸν καὶ τὴν ἴδιαν ἀνδρείαν. Ἡ διαφορὰ μεταξὺ των εἶναι ὅτι ὁ Γραικὸς ἔχει αἰσθήματα κατωτερότητος ἔναντι  τῶν Εὐρωπαίων καὶ Ἀμερικάνων, διότι ὑπεδουλώθη πολιτιστικῶς δεχόμενος τὸν Γραικισμόν, ἐνῶ ὁ Ρωμηὸς τουναντίον γνωρίζει τὴν ἀνωτερότητα τῆς Ρωμηοσύνης του καὶ οὐδέποτε ἐδέχθη νὰ γίνη ὁ Γραικύλος ξένου πολιτισμοῦ.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Ἰωάννη Ρωμανίδη "Ρωμηοσύνη"

orthodoxia-ellhnismos.

ΑΘΗΝΑ. ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ Π. ΠΟΥΛΙΔΗ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΓΕΥΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΚΤΗΜΑ ΠΡΟΜΠΟΝΑ. ΔΙΑΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΕΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ, ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΓΟΝΑΤΑΣ ΚΑΙ Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΠΡΟΜΠΟΝΑ-ΑΠΟΦΥΓΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ

Με την παράνομη παραχώρηση του Αγίου Γεωργίου στην Μητρόπολη Ιλίου, τα μέλη του κληροδοτήματος γλυτώνουν  τον οικονομικο έλεγχο και πετυχαίνουν και την
λειτουργία του ναού. Το ερώτημα είναι: θα ζητήσει ο Άγιος Ιλίου έλεγχο ή θα συγκαλύψει το σκάνδαλο;Άγιε Ιλίου, o ναός είναι δώρο του αείμνηστου Δ.Προμπονάστην Αθήνα και το δώρο δεν δωρίζεται,σεβαστείτε την διαθήκη -επιθυμία του.