Θα πηγαίνατε ποτέ το παιδί σας σε κάποιον γιατρό για τον οποίο μαθαίνατε πως τα δικά του παιδιά τα πάει σε άλλο γιατρό αντί να τα εξετάζει ο ίδιος;

Είναι θέμα Παιδείας




Του Κώστα Βαξεβάνη



Θα πηγαίνατε ποτέ το παιδί σας σε κάποιον γιατρό για τον οποίο μαθαίνατε πως τα δικά του παιδιά τα πάει σε άλλο γιατρό αντί να τα εξετάζει ο ίδιος;

Θα κάνατε συμβόλαιο σε μια ασφαλιστική εταιρεία που τα στελέχη της είναι ασφαλισμένα κάπου αλλού; Δεν θέλει πολύ σκέψη η απάντηση. Είναι μάλλον αντανακλαστική. Δεν αγοράζεις ψωμί από έναν φούρνο που ο ιδιοκτήτης του δεν τρώει το ψωμί του.
Μαθαίνω πως η κυρία Διαμαντοπούλου, υπουργός Παιδείας και δια βίου μάθησης (όσο περισσότεροι οι προσδιορισμοί τόσο χειρότερα) επέλεξε να στείλει το παιδί της σε ιδιωτικό σχολείο. Η κυρία υπουργός - μου είναι πολύ συμπαθής πρέπει να πω-, η οποία ζυμώνει το μεγάλο καρβέλι της παιδείας, θέλησε να αγοράσει από αλλού ψωμί για την οικογένειά της. Το μέλος της κυβέρνησης στο οποίο ο πρωθυπουργός εμπιστεύτηκε των θεραπεία του άρρωστου συστήματος της Παιδείας, εμπιστεύτηκε την οικογένειά της σε άλλο «γιατρό».

Η κυρία Διαμαντοπούλου, εκτός από οικονομικά εύρωστη, είναι σίγουρα πολύ καλή μάνα. Βλέπει τα χάλια στην Παιδεία, και κάνει αυτό που πρέπει να κάνει για το παιδί της. Το μορφώνει όσο καλύτερα γίνεται και το προετοιμάζει για το μέλλον.

Είναι όμως καλή πολιτικός; Μπορώ να εμπιστευτώ ως πολίτης κάποιον , όταν ο ίδιος δεν εμπιστεύεται το έργο του; Θα μου πείτε μέχρι να φτιάξει, αν φτιάξει η Παιδεία, τι φταίει και το παιδί; Σωστά. Αυτό όμως δεν απαλλάσσει την κυρία υπουργό από την ηθική και την πολιτική της ευθύνη.
Αν η Δημόσια Παιδεία είναι καλή, αυτή που πρέπει, αυτή που έχουμε ανάγκη, τότε η κυρία Διαμαντοπούλου πρέπει να της εμπιστευτεί το παιδί της. Αν δεν είναι, πρέπει να την αλλάξει. Αν ακόμη και στον πολιτικό της ρόλο μου μιλούσε σαν μάνα και όχι σαν πολιτικός θα την καταλάβαινα. Αλλά στον πολιτικό της ρόλο, επιμένει να μιλάει σαν πολιτικός.
Βεβαίως το θέμα δεν αφορά μόνο την κυρία Διαμαντοπούλου,αλλά πάρα πολλούς πολιτικούς.

Πάνε τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία γιατί απλώς δεν θέλουν να κοροϊδεύουν τον εαυτό τους και τα παιδιά τους. Θεωρώ πως είναι ασυμβίβαστο και σίγουρα πολιτικά υποκριτικό,για κάποιον που είναι μέλος της κυβέρνησης να κυβερνά τη χώρα αλλά να μην εμπιστεύεται την Δημόσια Υγεία ή την Δημόσια Παιδεία. Κάνει την παραδοχή πως η κυβέρνηση είναι ακατάλληλη να εξασφαλίσει δύο από τις βασικές κατακτήσεις της Δημοκρατίας. Παιδεία και Υγεία για όλους.

Ίσως θα έπρεπε να μπει όρος για κάποιον προκειμένου να έχει κυβερνητικό ρόλο, να εμπιστεύεται το κυβερνητικό έργο. Θα ανεχόταν ο πρωθυπουργός της χώρας ως υπουργό του κάποιον που λέει δεξιά και αριστερά πως δεν κάνει για πρωθυπουργός; Τότε γιατί να ανέχεται κάποιον που το δείχνει;