Τοῦ Γεωργίου Μαντζαρίδη, ἀπὸ τὸ βιβλίο:
«Ὁδοιπορικὸ Θεολογικῆς Ἀνθρωπολογίας»
Ὅπως ἐπισημαίνει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ Θεός,
ποὺ ἐνανθρώπησε καὶ ὑποσχέθηκε «παράκληση» στοὺς πενθοῦντες, γίνεται ὁ ἴδιος ἡ
χαρὰ καὶ ἡ παρηγοριά τους ὡς Παράκλητος. Τὸ πένθος, τὰ δάκρυα καὶ γενικότερα ἡ
ἀσκητικὴ ζωὴ τοῦ Χριστιανοῦ εἶναι μέσα προσεγγίσεως τῆς μακάριας καὶ ἀναφαίρετης
χαρᾶς. Ἡ αἰτία ποὺ δημιουργεῖ τὸ πνευματικὸ κενὸ ἢ τὸ ἔλλειμα τῆς χαρᾶς στὴν
ψυχὴ τοῦ ἀγωνιζόμενου πιστοῦ βρίσκεται στὴν αὐτονόμηση τῆς ἀσκήσεως καὶ τὴν
ἀποσύνδεσή της ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.
Ἀπωθώντας λοιπὸν ὁ Χριστιανὸς τὴν ἡδονὴ τῆς ἁμαρτίας μὲ
τὴν ἑκούσια ὀδύνη τῆς ἐγκράτειας δὲν παραμένει μὲ ἔλλειμα χαρᾶς, ἀλλὰ προωθεῖται
σὲ ἄλλο ἐπίπεδο χαρᾶς. Ἡ ἄσκηση δὲν εἶναι αὐτοσκοπός· εἶναι ἐπίδοση στὴν ἀγάπη
τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ἡ ἐπίδοση αὐτὴ δὲν δημιουργεῖ θλίψη ἢ πικρία, ἀλλὰ ὁδηγεῖ στὴν
ἀληθινὴ χαρά, ποὺ εἶναι ἀπαλλαγμένη ἀπὸ κάθε ὀδύνη.
Ἡ ὕπαρξη ἐλλείματος χαρᾶς στὴ ζωὴ τοῦ Χριστιανοῦ
φανερώνει μονοδιάστατη θεώρησή της. Μαρτυρεῖ ἐκκοσμίκευση καὶ τυποποίηση τῆς
χριστιανικῆς ζωῆς. Ἀποκαλύπτει παραθεώρηση τῆς χαρισματικῆς διαστάσεως καὶ
ἀφανισμὸ τοῦ παράδοξου χαρακτήρα της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου