Θαύμα στον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη:
Η ζωή πολλών Άγιων της εκκλησίας μας είναι συνυφασμένη με θαύματα του Αγίου Γεωργίου. Στή συνέχεια θα σας αναφέρουμε ένα από αυτά. Όταν ό Άγιος Αρσένιος ό Καππαδόκης ήταν μικρός πήγαινε μια μέρα με τον αδελφό του τον Βλάση σ' ένα χωράφι τους. Για να φτάσουν όμως έκεϊ έπρεπε να περάσουν ένα χείμαρρο, τον Έβκάση πού την ήμερα εκείνη ήταν πλημμυρισμένος. Ό μικρός Θεόδωρος (ό Άγιος Αρσένιος) αψηφώντας τον κίνδυνο μπήκε μέσα στο χείμαρρο για να περάσει, απέναντι. Ό αδελφός του ό Βλάσης έντρομος βλέπει τα ορμητικά νερά να παίρνουν μαζί τους καί τον αδελφό του.Τότε κλαίγοντας παρακάλεσε τον Άγιο Γεώργιο να τον σώσει .Ξαφνικά βλέπει δίπλα του τον αδελφό του ό όποιος του είπε πώς ένας καβαλλάρης καλόγερος τον άρπαξε μέσα από τα νερά, τον έβαλε πάνω στο άλογο του καί στη συνέχεια τον έβγαλε έξω. Από τότε ό Θεόδωρος έλεγε ότι θα γίνει κί αυτός καλόγερος.
Θαύματα στην Ι. Μ. Ξενοφώντος. ΟΙ πατέρες της Ί. Μ. Ξενοφώντος Αγίου "Ορους στους πολυπληθείς προσκυνητές της Μονής με ιερά συγκίνηση διηγούνται τα εξής: Στίς 23 Απριλίου ημέρα της εορτής του Αγίου στην Ί. Μ. γινόταν ή καθιερωμένη μεγάλη αγρυπνία καί είχαν βγάλει για προσκύνηση το ιερό λείψανο του Αγίου Γεωργίου (τμήμα από το χέρι του) πού φυλάσσεται στο μοναστήρι. Την ώρα του εσπερινού οι πατέρες διεπίστωσαν ότι όχι μόνον έβγαινε από το ιερό λείψανο λεπτή καί πάντερπνη εύωδία καθώς καί άγιον μυρο, αλλά είχε πάρει μορφή καί σχήμα νωπής πληγής. Τότε διέκοψαν τον εσπερινό καί διάβασαν την παράκληση του Αγίου.
Οι πατέρες της ϊδιας μονής μας διηγήθηκαν καί το εξής γεγονός: Πρίν από χρόνια, την ήμερα της εορτής του Αγίου, μάγειρας ήταν ό Γερο-Βαρλαάμ ό όποιος ήταν πολύ λυπημένος, διότι την ήμερα πού πανηγύριζε το μοναστήρι αυτός δεν μπορούσε να πάει να έκκλησιασθεΐ. Σέ μια στιγμή με αναστεναγμό λέγει: «Άγιε Γεώργιε, σήμερα πού τιμάμε την μνήμη σου εγώ δεν μπορώ να 'ρθω κοντά σου, στην ακολουθία». Τότε άστραψε το μαγειρείο καί παρουσιάζεται μπροστά του ό Άγιος Γεώργιος καί του λέγει: «Μη στεναχωριέσαι Γερο-Βαρλαάμ, εδώ θα είμαι μαζί σου».
Ιερά Καλύβη Αγ. Γεωργίου Νέας Σκήτης. Οι πατέρες πού ασκούνται στην Καλύβη μας έγραψαν: «...Τον αίσθανόμεθα δίπλα μας πάντα να μας περισκέπει, να μας διαφυλάττει, να μας προνοεί καί να μας τρέφει. Ούδεμίαν δυσκολίαν αντιμετωπίζουμε, διότι, αν καί περνούμε κάποτε δυσβάστακτες περιστάσεις την τελευταία στιγμή προλαμβάνει ό "Αγιος καί ρύεται παντός κινδύνου καί ανάγκης. Οι προ ημών Πατέρες διηγούνται για την πρόνοιαν του Αγίου ότι κατά το σωτήριον έτος 1931 η 1932 δεν είχαν ψάρια να κάνουν την πανήγυριν. Την τελευταίαν στιγμήν παρουσιάζεται ψαράς, κρατώντας το πανέρι του γεμάτο ψάρια, πού, αν καί στο δρόμο του συνάντησε καί άλλες καλύβες, εν τούτοις σ' αυτήν την καλύβη κτύπησε καί ρώτησε τους πατέρας αν θέλουν τα ψάρια, χωρίς να γνωρίζει ότι εόρταζε ό ναός της καλύβης. Αυτό το θαΰμα το επιβεβαιώνει καί ό έτι ζών γέρων Μακάριος από την καλύβην των Κυριλλαίων της Νέας Σκήτης».
Ί. Μ. Αγ. Γεωργίου του Μανδηλά (Αγίων Μετεώρων). Απέναντι, από την Ί. Μ. Αγ. Νικολάου Ανάπαυσα ψηλά σ' έναν απότομο βράχο βρίσκεται ό ναί'σκος του Αγ. Γεωργίου του Μανδηλά (14ος αι.) πού μπορεί να τον διακρίνουμε εύκολα από τα πολύχρωμα μανδήλια πού κρεμούν οι κάτοικοι του Καστρακίου. Το παρακάτω θαΰμα του Αγίου έγινε αιτία να διασώζεται μέχρι σήμερα το έθιμο αυτό: Στά χρόνια της Τουρκοκρατίαςένας άγαρηνός πήγε καί έκοψε ξύλα από το δασύλλιο, πού ήταν κάτω από την Μονή του Αγ, Γεωργίου. Μόλις έκοψε τα πρώτα ξύλα έπεσε κάτω καί δεν μπορούσε να σηκωθεί. Κατάλαβε ότι ό Άγιος τον τιμώρησε γιατί δεν σεβάστηκε την περιουσία από το «βακούφι». Τότε έταξε στον Άγιο τον ακριβό καί πολύτιμο φερετζέ της συζύγου του. Αμέσως έγινε το θαΰμα, σηκώθηκε καί έτρεξε στο σπίτι του άπ' οπού έφερε το φερετζέ καί τον κρέμασε στο μοναστήρι. Την πράξη του αυτή μιμήθηκαν καί οι χριστιανοί της περιοχής καί από τότε το έθιμο συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Την ήμερα της εορτής του Αγίου θαρραλέοι νέοι ανεβαίνουν καί κρεμούν μανδήλια στον σωζόμενο ναό.
"Ι. Μ. Αγ. Γεωργίου Μαυροβουνίου. Καί στο μοναστήρι αυτό της Κύπρου, πού τα τελευταία χρόνια άρχισε καί πάλι να λειτουργεί σαν Μονή, γίνονται πολλά θαύματα. Από το περιοδικό «Όρθόδοξη Μαρτυρία» αντιγράφουμε ένα. «Ένα από τα παιδιά πού ερχόντουσαν πάντα καί μας βοηθούσαν ξεκίνησε ένα απόγευμα, ενώ κτιζόταν ή Μονή, να έλθει να προσκυνήσει. Την ήμερα εκείνη έβρεξε παράκαιρα καί το ευλογημένο το παιδί αντί να πάει κανονικά από το δρόμο καί να στρίψει με το αυτοκίνητο του σκέφθηκε για συντομία να στρίψει μέσα από το χωράφι, οπότε το αυτοκίνητο του «έβόλησεν μέσα στα πηλά». Παρά τίς προσπάθειες του το αυτοκίνητο δεν έβγαινε από τίς λάσπες. Απελπισμένος άνοιξε την πόρτα καί κατέβηκε κάτω. Έκεϊ γύρω δεν βρισκόταν κανείς. Σκέφθηκε να επικαλεσθεί σε βοήθεια τον 'Άγιο Γεώργιο ."Εκαμε μικρή προσευχή καί μόλις μπήκε μέσα, με το πρώτο ξεκίνημα το αυτοκίνητο ξεκόλλησε από «τα πηλά» καί έφθασε στη Μονή. Εισήλθε στην εκκλησία καί γονάτισε ενώπιον της μεγάλης εικόνας του Αγίου για να τον ευχαριστήσει, οπόταν άκουσε έξω ποδοβολητά αλόγου, ωσάν κάποιος καβαλλάρης να έτρεχε στην αυλή. Σηκώνεται καί κοιτάζει έξω, δεν υπήρχε κανείς. Αισθάνθηκε ρίγος καί συγκίνηση, συνάμα καί φόβο πού παρά την άναξιότητά του,είχε αισθανθεί έντονη την παρουσία του Αγίου».
Στή συνέχεια σημειώνονται καί τα παρακάτω: «Μία Κυριακή, όταν έλειτούργησε ή Μονή, ήλθε από το Αύγόρου μία γυναίκα ή όποια μας είπε ότι δεν γνώριζε καν την ύπαρξη αυτής της Μονής. Μια νύχτα ήλθε ό Άγιος Γεώργιος στον ύπνο της καί της εξήγησε που είναι το μοναστήρι του, ότι είναι μετά τα Κελλία καί ότι έχει τρεις μοναχούς καί την προέτρεψε να το επισκεφθεί». Ό μακαριστός Γέροντας π. Ιάκωβος Τσαλίκης σε αδελφό της Μονής είχε πει: «Εκεί πού πάτε τώρα δεν έχει τίποτε,κάποτε είχε μοναστήρι το όποιον απέθανε καί θα κάνετε μια νεκρανάσταση, θάρχεται πολύς κόσμος καί θα αναπαύεται». Αλλά καί ό μακαριστός π. Πάίσιος είχε πει για το μοναστήρι αυτό: «Εκεί πού θα πάς έχει έναν, θα γίνετε δύο. θαρθει ακόμα ένας, θα γίνετε τρεις. Εσείς οι τρεις θα πάτε κάπου καί θα κάμετε μια βάση (πνευματική). Αυτές οι βάσεις θα διώξουν τίς άλλες βάσεις. Το πρόβλημα της Κύπρου είναι πνευματικό καί όχι πολιτικό καί χρειάζονται πνευματικές αντιστάσεις».
Ο τάφος του Αγίου Γεωργιου στη Λύδδα
Στήν Αλβανία. Ναοί προς τιμήν του Μεγαλομάρτυρα υπάρχουν καί στην μαρτυρική Εκκλησία της Αλβανίας. Στό ιεραποστολικό Περιοδικό «"Αγιος Κοσμάς ό Αιτωλός», τεύχος Απρίλιος -Ιούνιος του 1997, σελ. 357 ό π. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης ανάμεσα στα αλλά γράφει καί τα έξης: «... Δεν θα πρέπει να αποσιωπήσω την συγκινητική συνάντηση πού είχα ένα βράδυ, στο σπίτι του παπα-Γιάννη Τρεμπίτσκα, στην Κοριτσά. Μια εβδομήντα περίπου χρονών γριούλα ήρθε καί μας ανακοίνωσε το πρόβλημα της: - Πατέρες, βοηθήστε με να κτίσω την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο χωριό μου. - Γιαγιά, από πού είσαι, τί θρησκεία ακολουθείς καί ποιος σου ζήτησε να κτίσεις εκκλησία; -Το χωριό μου ήταν ορθόδοξο μέχρι το 1910. Από τότε όλοι οι κάτοικοι έγίναμε μουσουλμάνοι. Τα ερείπια της εκκλησίας του Αγίου παραμένουν ακόμα στο κέντρο του χωριού μας. Τρεις φορές μέχρι τώρα ήλθε στον ύπνο μου ό άγιος Γεώργιος καί μου είπε: «Εσύ θα αναλάβεις να μου κάνεις την εκκλησία». - Καί πώς ξέρεις γιαγιά, ότι αυτός ήταν ό άγιος Γεώργιος; Σηκώθηκε όρθια. Έβγαλε από την τσέπη της μια πλαστική είκονίτσα του αγίου Γεωργίου καί κάπως αντιδρώντας για την ερώτηση μου, μου είπε: - Καλά δεν ξέρω ποιος είναι ό Άγιος Γεώργιος; Να, αυτός είναι. Ας σημειωθεί εμφατικά ότι αυτή ήταν μουσουλμάνα...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου