Η μόνη ορθή προσέγγιση
Γράφει ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
Σε αυτόν τον άγριο κόσμο, όπου κυριαρχεί ακόμα το δίκαιο του ισχυροτέρου, ο νόμος του ξίφους, δεν υπάρχει άλλη προσέγγιση από την εθνοκεντρική. Κανείς ξένος δεν θα μας νοιαστεί περισσότερο από τους μετέχοντες στο έθνος μας, κανείς δεν θα θυσιαστεί και δεν θα πολεμήσει για εμάς. Και όσοι λίγοι το έκαναν για εμάς, φιλέλληνες στην Παλιγγενεσία, ήταν πρώτα πρώτα φλογεροί πατριώτες του έθνους τους. Αγαπούσαν τη χώρα τους, κι έτσι συγκινούνταν από τον αγώνα και την αγάπη μας για τη δική μας χώρα.
Το 'χε πει και ο Χο Τσι Μινχ, που, όσο να 'ναι, ήταν πιο αριστερός από τον Αλέξη, τη Δούρου και τον Παπαδημούλη: «Δεν μπορείς να είσαι αληθινός διεθνιστής αν δεν είσαι πατριώτης, και το αντίστροφο». Το καταστατικό των Σαντινίστας ξεκινούσε με τη φράση «Somos Nacionalistas» («Είμαστε εθνικιστές»). Στην Κούβα απ’ άκρου εις άκρον είναι γραμμένο το σύνθημα «Patria o Muerte» («Πατρίδα ή Θάνατος»).
Στις χίμαιρες και στα όνειρά τους, που συνήθως καταλήγουν σε εφιάλτες, οι φανατικοί της «πολιτικής ορθότητας» της ημετέρας Αριστεράς απλά αρνούνται να αποδεχθούν την πραγματικότητα του ιστορικού βίου των λαών.
Με επικίνδυνη βλακεία, βασισμένη σε ιδεολογήματα της ψευτοθρησκείας του μαρξισμού και των παραφυάδων του, προτάσσουν ξένα συμφέροντα από αυτά του Ελληνισμού. Η απέχθειά τους προς την ιδέα του έθνους και η υστερική αφοσίωσή τους στον διεθνισμό, όπως διεστραμμένα τον αντιλαμβάνονται, οδηγεί σε τραγελαφικά υποκριτικές ή σχεδόν σχιζοφρενικά αντιφατικές συμπεριφορές.
Η συντριπτική πλειονότητα από αυτά τα πρωτοκλασάτα «νούμερα», που βλέπετε να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τις εκατόμβες στη Γάζα λες και είναι το χωριό τους, δεν πάτησαν ποτέ το πόδι τους σε εκδήλωση για την παράνομη εισβολή και κατοχή της Κύπρου από τον «Αττίλα», για τους αγνοουμένους, για απόδοση τιμών στην ΕΟΚΑ, για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων και του Ελληνισμού στη Μικρά Ασία από την Τουρκία. Δεν σας λέω καν ότι ποτέ δεν οργάνωσαν οι ίδιοι εκδήλωση για όλα αυτά. Ούτε που τους πέρασε από το μυαλό. Αλλωστε, είμαστε η χώρα όπου οι πόρνες των πρεσβειών και οπαδοί του Σχεδίου Απαρτχάιντ / Ανάν για την Κύπρο υποδύονται τους «προοδευτικούς» και καθυβρίζουν ως φασίστες τους αντιτιθέμενους σε αυτόν τον τρίτο και τελευταίο «Αττίλα».
Ο,τι αφορά τον Ελληνισμό, ό,τι τονίζει τον εθνικό χαρακτήρα, καταγγέλλει τη γενοκτονική συμπεριφορά της Τουρκίας ή θυμίζει εθνικούς αγώνες, διεκδικεί την ελευθερία της Κύπρου και προτάσσει τον ελληνικό χαρακτήρα αυτής και της Βορείου Ηπείρου προκαλεί αναφυλαξία στην κολωνακιώτικη και εξαρχειώτικη βαριά κι ασήκωτη πρόοδο.
Σεληνιάζονται με τους κορμοράνους στον Κόλπο, τις μαϊμούδες που κινδυνεύουν στον Αμαζόνιο, το σύμφωνο συμβίωσης του Μήτσου και του Μπάμπη, αλλά μια ζωή γράφανε στα σινιέ παπούτσια τους την Κύπρο και ακόμα περισσότερο τη Βόρεια Ηπειρο, καθότι εκεί ο Αλβανός χασάπης ήταν «σύντροφος» υπό ευρεία έννοια.
Οι γονείς πολλών αγνοουμένων του 1974 πέθαναν ένας ένας, με τον καημό στο βλέμμα, αλλά ποτέ τους δεν συναπάντησαν τη φλογερή αλληλεγγύη αυτών που ολοφύρονται καθημερινά στην μπατιρημένη και έτοιμη για μπάρκο «Αυγή», στο απλήρωτο -μπαμπέση, καπιταλισμέ!- «ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ» και αλλού για ξένες πατρίδες, ξένους λαούς, ξένα νιτερέσα.
Αμα μιλάς ελληνικά και είσαι χριστιανός ή σκέτα χριστιανός, χεσμένο σ’ έχουν οι σύντροφοι κι εσένα και το αίμα σου, και τα σφαγμένα ή βιασμένα παιδιά σου, και την καταπατημένη γη σου, και τα λεηλατημένα μνημεία σου.
Μα, είπαμε ποιος είναι ο ιδανικός άνθρωπος για την καθ' ημάς «πρόοδο»: gay μουσουλμάνος λαθρομετανάστης που εκτρέφει καρέτα καρέτα.
Απλό αυτό που λέω. Οποιος δεν κάνει πρώτα το καθήκον του απέναντι στον λαό του ή, ακόμη χειρότερα, καθυβρίζει τον λαό του, αντιστρατεύεται τα συμφέροντα και την ασφάλεια του έθνους του και ωρύεται για οποιουσδήποτε άλλους και μόνο γι’ αυτούς, αρκεί να είναι μακριά και ξένοι, είναι απλά παλιάνθρωπος - ένας διεστραμμένος παλιάτσος που καμώνεται τον «ευαίσθητο» και «προοδευτικό» της μόδας.
Αδέσποτο σκύλο στο Σύνταγμα τον υπολήπτομαι περισσότερο από αυτούς που καθυβρίζουν την πατρίδα τους και γίνονται οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» του τουρκικού ή αραβικού ισλαμοφασισμού, του σοβινισμού των Σκοπιανών επιγόνων του φίλου και συνεργάτη του Χίμλερ, του Ιβάν Μιχαήλοφ, από αυτούς που επιθυμούν ως «πολυπολιτισμική πρόοδο» την πλημμυρίδα της μουσουλμανικής λαθρομετανάστευσης στη χώρα μας. Υπάρχουν ανάμεσά μας δίποδα που θεωρούν τους οπαδούς των αποκεφαλισμών, της κλειτοριδεκτομής, του ραβδισμού γυναικών, της παιδοφιλίας, της κτηνοβασίας και της κακοποίησης των γυναικών ως δήθεν κομμάτι ενός «πολύχρωμου» κόσμου. Επιθυμούν διακαώς τη διάσπαση της ομοιογένειάς μας - τη θεωρούν «αντιδραστική». Θέλουν να γίνουμε ένας ωραίος ροζ πολτός.
Δεν μπορείς να είσαι διεθνιστής, αν δεν είσαι πατριώτης.
Δεν μπορείς να κατανοήσεις την αγάπη των άλλων για την πατρίδα τους και να τους συνδράμεις, αν δεν αγαπάς με φλόγα τη δική σου πατρίδα. Δεν μπορείς να χύνεις δάκρυα για το αίμα των άλλων, όταν μένεις αδάκρυτο μοσχάρι στο αίμα των πατέρων και των αδελφών σου και ασεβείς στη μνήμη και στους αγώνες τους.
Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν αυτό το συγκεκριμένο είδος Αριστεράς δεν είναι απλά ψευτοθρησκεία, αλλά μια συλλογική διαταραχή…
