ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ - Η ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑ

Του Φώτη Κόντογλου

Στὶς 30 τοῦ Νοέμβρη εἶναι ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Ἀνδρέα τοῦ Πρωτοκλήτου. Ὅλοι οἱ ἀπόστολοι πεθάνανε μὲ μαρτυρικὸ θάνατο, κηρύχνοντας τὸ Εὐαγγέλιο σὲ διάφορες χῶρες. Στὴν Ἑλλάδα μαρτύρησε μοναχὰ ἕνας ἀπ' αὐτούς, ὁ Ἀνδρέας ὁ Πρωτόκλητος, δηλαδὴ ποὺ πῆγε πρῶτος κοντὰ στὸν Χριστό. Μαρτύρησε στὴν Πάτρα. Πολὺ τιμημένη εἶναι ἡ Πάτρα μέσα στὸν κόσμο, γιατί ἀξιώθηκε νὰ ποτισθεῖ τὸ χῶμα της μὲ τὸ αἷμα ἐκείνου ποὺ τὸν κάλεσε ὁ Χριστὸς πρὶν ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἕντεκα, πρὶν ἀπὸ τὸν ἀδερφὸ του τὸν Πέτρο.

Ὁ Ἀνδρέας ἤτανε στὴν ἀρχὴ μαθητὴς τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Μιὰ μέρα καθότανε ὁ Πρόδρομος μαζὶ μὲ τοὺς δύο μαθητές του, κ' εἶδε ἀπὸ μακριὰ τὸν Χριστὸ νὰ περπατᾶ, καὶ γυρίζει καὶ τοὺς λέει: "Νά, αὐτὸς εἶναι τὸ ἀρνὶ τοῦ Θεοῦ". Καὶ σὰν ἀκούσανε οἱ μαθητὲς τὸ δάσκαλό τους νὰ μιλᾶ ἔτσι, πήγανε ξοπίσω ἀπὸ τὸν Χριστό. Καὶ Κεῖνος γύρισε καὶ τοὺς εἶδε νὰ τὸν ἀκολουθᾶνε, καὶ τοὺς λέγει: "Τί ζητᾶτε;" Κι' αὐτοὶ τοῦ εἴπανε: "Δάσκαλε, ποῦ κάθεσαι;" Κι' ὁ Χριστὸς τοὺς ἀποκρίθηκε: "Ἐλᾶτε νὰ δῆτε". Πήγανε λοιπὸν κ' εἴδανε ποῦ καθότανε, κι' ἀπομείνανε μαζί του ἐκείνη τὴν ἡμέρα.

Ὁ ἕνας ἀπ' αὐτοὺς τοὺς δύο ἤτανε ὁ Ἀνδρέας. Ὁ ἄλλος εἶναι φανερὸ πὼς ἤτανε ὁ Ἰωάννης, γιατί αὐτὰ ποὺ εἴπαμε παραπάνω τὰ γράφει ὁ ἴδιος ὁ Ἰωάννης στὸ Εὐαγγέλιό του (Ἰω. α΄, 35), καὶ λέγει "ἧν Ἀνδρέας ὁ ἀδελφὸς Σίμωνος Πέτρου εἷς ἐκ τῶν δύο τῶν ἀκουσάντων παρὰ τοῦ Ἰωάννου καὶ ἀκολουθησάντων αὐτῷ" (Ἰω. α΄, 41).

Βλέπεις πῶς κρύβει τὸν ἑαυτό του, ποὺ ἤτανε μαζὶ μὲ τὸν Ἀνδρέα; Καὶ τὸ κάνει ἀπὸ σεμνότητα, ὄχι μοναχὰ σ' αὐτὸ τὸ μέρος τοῦ Εὐαγγελίου του, ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλα. K' ἐνῷ εἶναι πάντα λιγόλογος στὰ καθέκαστα τῆς ἱστορίας του, σ' αὐτὸ τὸ μέρος γράφει καὶ τὴν ὥρα ποὺ πήγανε κοντὰ στὸν Χριστό, κι' ἀπ' αὐτὸ φαίνεται πόσο τυπώθηκε μέσα στὴν ψυχὴ του ἐκείνη ἡ στιγμὴ ποὺ πρωτογνώρισε τὸν ἀγαπημένο του δάσκαλο. Γράφει λοιπόν: "Ὥρα ἦν ὡς δεκάτη" (Ἰω. α΄, 40).

Ὕστερα, πηγαίνει ὁ Ἀνδρέας καὶ βρίσκει τὸν ἀδελφό του τὸν Πέτρο ποὺ τὸν λέγανε τότε ἀκόμη Σίμωνα καὶ τοῦ λέγει: "Βρήκαμε τὸν Μεσσία ποὺ θὰ πεῖ Χριστός". "Εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν, ὃ ἐστι μεθερμηνευόμενον Χριστός". Καὶ τὸν πῆρε καὶ τὸν πῆγε στὸν Χριστό. Κι' ὁ Χριστός, σὰν γύρισε καὶ εἶδε τὸν Σίμωνα, εἶπε: "Ἐσὺ εἶσαι ὁ Σίμωνας ὁ γυιὸς τοῦ Ἰωνᾶ• ἐσένα τόνομά σου θὰ γίνει Κηφᾶς, ποὺ θὰ πεῖ Πέτρος".

Ὁ Ἀνδρέας γεννήθηκε στὴ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, ἕνα ψαραδοχώρι χτισμένο στὴν ἀκρογιαλιὰ τῆς λίμνης Γεννησαρέτ. Κατὰ τὰ παραπάνω ποὺ εἴπαμε, ὁ Πέτρος ἤτανε ἀδελφός τοῦ Ἀνδρέα, κ' οἱ δύο ἤτανε γυιοὶ τοῦ γέρο Ἰωνᾶ, ψαραδόσογο. Ὁ Πέτρος ἤτανε φουριόζος καὶ ἐνθουσιαζότανε εὔκολα, ἐνῷ ὁ Ἀνδρέας ἤτανε ἥσυχος καὶ λιγόλογος, ὅπως γράφει ὁ ἅγιος Ἐπιφάνιος: "Πέτρος θερμὸς τῷ πνεύματι ἦν πάνυ καὶ εἰς κοσμικῶν χρεῶν μέριμναν ἐπιτήδειος, ὁ δὲ Ἀνδρέας πραΰς καὶ ὀλιγόλαλος".

Ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο φαίνεται πὼς ὁ Ἀνδρέας ἤτανε ἀνάμεσα στοὺς μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ ποὺ εἴχανε πιὸ πολὺ θάρρος μαζί του, σὰν τὸν Πέτρο, τὸν Ἰωάννη καὶ τὸν Φίλιππο. Ὡστόσο τὰ λόγια ποὺ ἔλεγε ἦταν πάντα λιγοστά. Τὴ μέρα ποὺ μαζεύθηκε πολὺς κόσμος κι' ἄκουγε τὴ διδαχὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ πεινάσανε, γύρισε ὁ Χριστὸς κ' εἶπε στὸν Φίλιππο: "Ἀπὸ ποῦ θὲ ν' ἀγοράσουμε ψωμιὰ γιὰ νὰ φάει ὁ κόσμος;" Κι' ὁ Φίλιππος τοῦ εἶπε: "Διακόσια τάλληρα ψωμιὰ δὲν φτάνουνε γιὰ νὰ φάγει ὁ καθένας τους ἀπὸ μία μπουκιά". Τότε ὁ Ἀνδρέας λέγει στὸν Χριστό: "Εἶναι ἐδῶ πέρα ἕνα παιδάριο ποὺ ἔχει πέντε ψωμιὰ κριθαρένια καὶ δύο ψάρια" (Ἰω. στ΄, 5-10).

Κι' ἄλλη φορὰ πάλι, τὴ μέρα ποὺ μπῆκε ὁ Χριστὸς στὴν Ἱερουσαλὴμ μὲ τὰ βάγια, κάποιοι Ἕλληνες θέλανε νὰ τὸν δοῦνε, καὶ πήγανε στὸν Φίλιππο καὶ τοῦ εἴπανε: "Κύριε, θέλουμε νὰ δοῦμε τὸν Ἰησοῦ". Καὶ ὁ Φίλιππος πῆγε καὶ τὸ εἶπε στὸν Ἀνδρέα, κ' ὕστερα κ' οἱ δύο μαζὶ τὸ εἴπανε στὸν Χριστό. Καὶ τότες ὁ Χριστὸς εἶπε: "Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῆ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου" (Ἰω. ιβ΄, 23). "Ἔφταξε ἡ ὥρα γιὰ νὰ δοξασθεῖ ὁ γυιὸς τοῦ ἀνθρώπου", δηλαδὴ μὲ τοὺς Ἕλληνες θὰ κηρυχθεῖ τὸ Εὐαγγέλιο. Λοιπόν, βλέπεις; Πάλι ὁ Ἀνδρέας τοῦ μίλησε. Συμπεραίνω πὼς οἱ Ἕλληνες πήγανε καὶ τόπανε στὸν Φίλιππο γιατί θάξερε ἑλληνικά, ἀφοῦ καὶ τόνομά του ἤτανε ἑλληνικό, μακεδονικό. Κι' αὐτὸς πάλι τὸ εἶπε στὸν Ἀνδρέα, ποὺ εἶχε κι' αὐτὸς ἑλληνικὸ ὄνομα, κ' ἴσως γνώριζε καὶ τὴ γλῶσσα. Ἀπὸ τοὺς δώδεκα μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ, μοναχὰ αὐτοὶ οἱ δύο εἴχανε ἑλληνικὰ ὀνόματα.

Μετὰ τὴν Ἀνάσταση, τὴν τελευταία φορὰ ποὺ φανερώθηκε ὁ Χριστὸς στοὺς μαθητές του, τοὺς εἶπε: "Πηγαίνετε καὶ μαθητέψετε ὅλα τὰ ἔθνη, βαφτίζοντάς τα στὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, καὶ διδάσκοντάς τα νὰ κρατᾶνε ὅλα ὅσα σᾶς παράγγειλα. K' ἐγὼ θᾶμαι πάντα μαζί σας ὅλες τὶς ἡμέρες, μέχρι τὴ συντέλεια τοῦ κόσμου".

Ἀφοῦ λοιπὸν πήρανε τὴ χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, τραβήξανε ὁ καθένας κατὰ τὴ φώτιση ποὺ πῆρε, στόνα καὶ στ' ἄλλο μέρος. Ὁ ἅγιος Ἀνδρέας τράβηξε, κατὰ τὴν παράδοση, καὶ πῆγε κατὰ πρῶτο στὰ μέρη τῆς Μαύρης Θάλασσας. Κήρυξε τὸ Εὐαγγέλιο στὴν Τραπεζούντα καὶ στὴν Ἀμισό, ἔχοντας μαζί του κάποιους ἀπὸ τοὺς Ἑβδομήντα ἀποστόλους, καὶ γύρισε στὴ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ χιλιάδες Ἕλληνες καὶ Ἰουδαίους. Ἀπὸ κεῖ τράβηξε στὴν Κολχίδα, δηλαδὴ στὸ σημερινὸ Λαζιστάν, ποὺ κατοικούσανε οἱ ἄγριοι κουρσάροι οἱ λεγόμενοι Κερκέτες.

Κατόπι γύρισε πίσω στὴν Ἱερουσαλὴμ γιὰ νὰ δεῖ τὸν ἀδελφό του τὸν Πέτρο καὶ τοὺς ἄλλους ἀποστόλους, καὶ πάλι ξανάφυγε μαζὶ μὲ τὸν Ἰωάννη τὸν Θεολόγο καὶ πήγανε στὴν Ἔφεσο. Στὴν Ἔφεσο εἶδε στόνειρό του τὸν Χριστό, ποὺ τὸν πρόσταξε νὰ πάγει στοὺς Σκύθες νὰ κηρύξει τὸ Εὐαγγέλιο. Πηγαίνοντας στὴ Σκυθία, πέρασε ἀπὸ τὴ Βιθυνία καὶ κήρυξε στὴ Νικομήδεια, στὴ Χαλκηδόνα καὶ στὴν Ποντοηράκλεια. Ἀπὸ κεῖ πῆγε στὴν Παφλαγονία καὶ κήρυξε στὴν Ἄμαστρη καὶ στὴ Σινώπη, κ' ἐκεῖ βάφτισε τοὺς πιὸ πολλοὺς χριστιανοὺς καὶ κατόπι πῆγε πάλι στὴν Ἀμισὸ καὶ στὴν Τραπεζούντα. Ἀπὸ κεῖ πῆγε στὰ Σαμόσατα ποὺ βρισκότανε ἀπάνω στὸν ποταμὸ Εὐφράτη καὶ δίδαξε τοὺς Ἕλληνες, ποὺ κατοικούσανε πολλοὶ σ' αὐτὸ τὸ μέρος.

Ἀπὸ τὰ Σαμόσατα ξαναγύρισε στὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ τότες εἶδε τὸν Παῦλο. Μετὰ τὸ Πάσχα, ἔφυγε πάλι καὶ πέρασε τὴν Καππαδοκία καὶ τὴ Λαζικὴ κ' ἔφταξε στὸ Κίεβο τῆς Σκυθίας, ποὺ ἤτανε τὸ Πάνθεο τῆς σλαυωνικῆς πολυθεΐας, κι' ἀπάνω σ' ἕνα χαμοβούνι ἔστησε ἕναν πέτρινο σταυρό. Κατόπι πέρασε τὸν Καύκασο καὶ τὴν Κασπία Θάλασσα, καὶ κήρυξε στὴ Χορασμία, στὸ σημερινὸ Χορωσάν. Ὕστερα ἔστρεψε πίσω κατὰ τὸ βασίλεμα καὶ πῆγε στὴν Κριμαία, κι' ἀφοῦ δίδαξε καὶ βάφτισε πολλούς, πέρασε στὴ Σινώπη, κι' ἀπὸ κεῖ πῆγε στὸ Βυζάντιο, ποὺ ἤτανε τότες ἕνα χωριό, πρὶν χτιστεῖ ἡ Κωνσταντινούπολη, κι' ἀφοῦ χειροτόνησε ἐπίσκοπο τὸν Στάχυν, ἕναν ἀπὸ τοὺς Ἑβδομήντα ἀποστόλους, πῆγε στὴ Θρᾴκη καὶ στὴ σημερινὴ Βουλγαρία καὶ Σερβία.

Ἔπειτα κατέβηκε στὴ Μακεδονία, στὴ Θεσσαλία καὶ στὴ Ρούμελη, κι' ἀπὸ κεῖ πέρασε στὸν Μοριὰ καὶ πῆγε στὴν Ἀχαΐα ποὺ εἶχε πρωτεύουσα τὴν Πάτρα, μεγάλη πολιτεία τιμημένη ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους ποὺ ἀφεντεύανε τὸν καιρὸ ἐκεῖνον ἀπάνω σ' ὅλον τὸν κόσμο, κ' ἤτανε στολισμένη μὲ ἐπίσημα χτίρια καὶ μὲ ἀγάλματα. Ἀνθύπατος τῆς Ἀχαΐας ἤτανε τότες ἕνας ποὺ τὸν λέγανε Αἰγεάτη. Σὲ λίγο ἀκούσθηκε πὼς ὁ Ἀνδρέας γιάτρεψε πολλοὺς ἀρρώστους μονάχα μὲ τὸ ἄγγιγμα τῶν χεριῶν του κι' ὁ κόσμος ἔτρεχε σ' αὐτόν. Ἔτυχε τότε ν' ἀρρωστήσει κι' ἡ γυναῖκα τοῦ Αἰγεάτη, λεγόμενη Μαξιμίλλα, κι' ὁ ἅγιος Ἀνδρέας τὴν ἔγιανε. Σὲ λίγον καιρὸ ἔφυγε στὴ Ρώμη ὁ Αἰγεάτης γιὰ νὰ παρουσιασθεῖ στὸν αὐτοκράτορα Νέρωνα γιὰ κάποιες ὑποθέσεις, κι' ἄφησε στὸ πόδι του τὸν ἀδελφό του Στρατοκλῆ. Αὐτὸς ὁ Στρατοκλὴς ἤτανε σοφὸς καὶ φημισμένος μαθηματικὸς στὴν Ἀθῆνα, κ' εἶχε ἕνα δοῦλο ποὺ τὸν λέγανε Ἀλκαμανά, καὶ τὸν γιάτρεψε ὁ ἅγιος Ἀνδρέας ἀπὸ σεληνιασμὸ ποὺ ὑποφέρνε. Ὁ Στρατοκλῆς κ' ἡ Μαξιμίλλα πιστέψανε στὸν Χριστὸ καὶ βαφτισθήκανε, κι' ἄλλος πολὺς κόσμος μαζί τους.

Γυρίζοντας στὴν Πάτρα ὁ Αἰγεάτης καὶ μαθαίνοντας αὐτὰ ποὺ γινήκανε, πρόσταξε νὰ πιάσουνε τὸν Ἀνδρέα καὶ νὰ τὸν βάλουνε στὴ φυλακή, καὶ σὲ λίγες μέρες, ἀφοῦ τὸν δίκασε, ἔβγαλε ἀπόφαση νὰ σταυρωθεῖ. Πρὶν νὰ τὸν πιάσουνε, χειροτόνησε ἐπίσκοπο τὸν Στρατοκλῆ.

Σὰν ξημέρωσε ἡ μέρα ποὺ θὰ τὸν σταυρώνανε, οἱ Ρωμαῖοι στρατιῶτες, ἀφοῦ τὸν βασανίσανε, τὸν πήγανε στὴν ἀκροθαλασσιά, στὸν τόπο ποὺ εἶναι σήμερα χτισμένη ἡ ἐκκλησία του καὶ ποὺ τότες ἤτανε χτισμένος ὁ ναὸς τῆς Δήμητρας. Γύρισε καὶ κοίταξε ἀτάραχος τὸ σταυρὸ καὶ τὸν βλόγησε, βλόγησε καὶ τὸν κόσμο, κ' ὕστερα τὸν σταυρώσανε, γέρον, παραπάνω ἀπὸ ἑβδομήντα χρονῶν. Ὁ σταυρὸς ποὺ μαρτύρησε ὁ ἅγιος Ἀνδρέας ἤτανε κανωμένος ἀπὸ δύο ἴσια σταυρωτὰ ξύλα σὲ σχέδιο X, καὶ κατὰ τὴν παράδοση ἤτανε ἀπὸ ξύλο τῆς ἐληᾶς.

Μαρτύρησε βασιλεύοντας στὴ Ρώμη ὁ Νέρωνας. Κατὰ τὸν ἅγιο Ἐπιφάνιο, "ἤτανε μεγαλόσωμος, λίγο σκυφτός, μὲ γυριστὴ μύτη καὶ μὲ πυκνὰ φρύδια". Τὸ σκήνωμά του τὸ ἔθαψε ὁ ἐπίσκοπος Στρατοκλῆς μὲ τὴ Μαξιμίλλα καὶ κόσμος πολύς, ἀφοῦ τὸ ἀλείψανε μ' ἀκριβὰ ἀρώματα καὶ τὸ ἐνταφιάσανε σ' ἕνα μνῆμα μαρμάρινο κοντὰ στὴ θάλασσα. Ὁ τάφος του βρίσκεται ὡς τὰ σήμερα μέσα στὴν ἐκκλησία του, ἀλλὰ τὸ ἅγιο λείψανο λείπει, γιατί 350 χρόνια ὕστερα ἀπὸ τὸ μαρτύριό του τὸ ἀνακομίσανε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τὸ καταθέσανε στὴν ἐκκλησιὰ τῶν ἁγίων ἀποστόλων μαζὶ μὲ τῶν ἄλλων μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ.

Στὰ 1204 πήγανε στὴν Πόλη οἱ Φράγκοι, κι' ἁρπάξανε ὅ,τι ἤβρανε. Ἕνας καρδινάλης Πέτρος, ἀπὸ τὴν Καπούα, πῆρε τὸ λείψανο τοῦ ἁγίου Ἀνδρέα καὶ τὸ πῆγε στὸ Ἀμάλφι τῆς Ἰταλίας, καὶ κεῖ χτίσανε ἐκκλησία σὲ μνήμη τοῦ ἁγίου καὶ βάλανε μέσα μὲ μεγάλη πομπὴ τὸ λείψανό του κλεισμένο σὲ ἀσημένια θήκη, στὶς 8 Μαΐου 1208.

Στὴν Πάτρα ἀπόμεινε μοναχὰ ἡ ἁγία κάρα ποὺ τὴ δώρισε στοὺς Πατρινοὺς ὁ αὐτοκράτορας Βασίλειος ὁ Μακεδών. Μὰ στὰ 1460 ποὺ κατεβήκανε οἱ Τοῦρκοι στὸν Μοριᾶ, ὁ Θωμᾶς ὁ Παλαιολόγος, ἀδελφός τοῦ Κωνσταντίνου καὶ τελευταῖος ἄρχοντας τῆς Πάτρας, πῆρε τὴν ἁγία κάρα καὶ μπαρκάρησε ἀπὸ τὴν Πύλο καὶ πῆγε στὴ Ρώμη καὶ τὴν πρόσφερε στὸν πάπα Πίο τὸ B΄. Ὁ σταυρὸς του βρίσκεται στὴ Μαρσίλια, στὸ μοναστῆρι τοῦ ἁγίου Βίκτωρος.

Στὴν Πάτρα καὶ στὰ περίχωρα ὑπήρχανε πολλὲς ἐκκλησίες τοῦ ἁγίου Ἀνδρέου, πλὴν τώρα δὲν σῴζεται καμμιά. Ἡ σημερινὴ ἐκκλησία του εἶναι βασιλικὴ κατὰ τὸ σχέδιο ποὺ συνηθιζότανε στὰ Ἑφτάνησα, καὶ χτίσθηκε στὰ 1845. Τὸ ταβάνι εἶναι ζωγραφισμένο ἀπὸ τὸν Δημήτριο Βυζάντιο ποὺ ἔγραψε τὴ Βαβυλωνία καὶ ποὺ ἤτανε ἁγιογράφος. M' ὅλο ποὺ ἡ ἐκκλησία αὐτὴ δὲν εἶναι κανωμένη καὶ ζωγραφισμένη κατὰ τὸ βυζαντινὸ τρόπο, εἶναι ὡστόσο κατανυχτική. Ἐνῷ ἡ μισοτελειωμένη ἐκκλησία ποὺ φαίνεται κοντὰ της εἶναι ἕνα ἔκτρωμα ποὺ πρέπει νὰ τὸ γκρεμίσουνε οἱ Πατρινοί.

Ξέρω πὼς παιδεύουνται χρόνια τώρα χωρὶς νὰ μποροῦνε νὰ κατασταλάξουνε σὲ μιὰ ἀπόφαση γιὰ τὸ σχέδιο μιᾶς μεγάλης ἐκκλησιᾶς ποὺ θέλουνε νὰ χτίσουνε. Εἶδα τὸ σχέδιο ποὺ σκάρωσε ἕνας Φραντσέζος, ποὺ εἶναι ἴδια τοῦρτα. Μὰ ὑπάρχει πιὸ ἁπλὸ πρᾶγμα ἀπὸ τοῦτο; : νὰ ἀναθέσουνε σ' ἕναν καλὸν ἀρχιτέκτονα, ποὺ νὰ νογᾷ ἀπὸ βυζαντινά, νὰ κάνει μίαν ἐκκλησιά, ἀντιγράφοντας πιστὰ κάποια ἀπὸ τὶς πιὸ ἔμορφες βυζαντινὲς ἐκκλησιές, π.χ. τὸν ὅσιο Λουκᾶ τῆς Λειβαδιᾶς, τὸ Βροντόχι τοῦ Μυστρᾶ ἢ μία ἐκκλησιὰ ἀπὸ τὴ Θεσσαλονίκη ἢ ἀπὸ τ' Ἅγιον Ὄρος. Ἡ Πάτρα εἶναι τὸ λιμάνι τῆς Ἑλλάδας ποὺ κοιτάζει κατὰ τὸ πέλαγο τῆς Εὐρώπης, κι ὅποιος ἔρχεται ἀπὸ κεῖ, εἶναι ντροπὴ νὰ πρωτοδεῖ μίαν ἐκκλησιὰ φράγκικη στὸ μέρος ποὺ μαρτύρησε ὁ ἅγιος Ἀνδρέας. Πρέπει νὰ δεῖ μιὰ ἐκκλησιὰ ἑλληνική, βυζαντινή. Τί καθόσαστε καὶ συζητᾶτε χρόνια τώρα, σὰν νὰ μὴν ἔχετε τὴν πιὸ σπουδαία τέχνη στὸν τόπο σας;

Ἐδῶ στὴν Ἀθῆνα ζωγράφισα μιὰ μικρὴ καὶ παλαιὰ ἐκκλησιὰ τοῦ ἁγίου Ἀνδρέα, ποὺ βρίσκεται στὴν ὁδὸ Λευκωσίας, κοντὰ στὴν πλατεῖα Ἀγάμων. Ἡ πιὸ πολλὴ δουλειὰ ἔγινε. Σὰν τελειώσει ἡ ἁγιογραφία, πιστεύω νὰ γίνει ἕνα μικρὸ μουσεῖο τῆς βυζαντινῆς ἁγιογραφίας.

π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ - Ο ΧΡΙΣΤΟΣ «ΟΥΚ ΗΛΘΕ ΒΑΛΕΙΝ ΕΙΡΗΝΗΝ ΑΛΛΑ ΜΑΧΑΙΡΑΝ»!

Περιμένοντας τά Χριστούγεννα –ὅσοι τοὐλάχιστον βρισκόμαστε στή μέση ἡλικία καί ἄνω– νοιώθουμε ἀκόμη πιό ἔντονα σάν πρόσφυγες στήν ἴδια μας τήν Πατρίδα, ἀφοῦ ἡ Δημόσια ζωή δέν παρουσιάζει πιά σχεδόν κανένα ἐνδεικτικό τῆς πνευματικότητος μέ τήν ὁποία ἀνατραφήκαμε ἀπό βρέφη γιά νά γίνουμε Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι.

Οἱ Δημόσιες Ὑπηρεσίες ψυχρές σέ ὁτιδήποτε θά θύμιζε ἐκκλη­σι­αστική πνευματικότητα. Προϊστάμενοι καί ὑπάλληλοι Ὑπη­ρε­σιῶν καί καταστημάτων συμπεριφέρονται σάν «ἄθεοι ἐν τῷ κόσμῳ» καί ἀντιμετωπίζουν ἀκόμη καί τούς κληρικούς μέ τή φράση: «Ὁρῖστε κύριε, τί θέλετε κύριε;», ὁσάκις ἔρχονται σέ συναλλαγή μαζί τους. Τά σχολεῖα δέν εἶναι πιά φωλιές πού θά θερμάνουν τούς νεοσσούς ἀλλά καί τούς μεγαλύτερους μαθητές μέ τό ἦθος, τήν προβολή πνευματικῶν προτύπων, μέ τό προσωπικό ἐνδιαφέρον τῶν διδασκόντων, μέ τήν αὐταπάρνησή τους καί τήν πνευματική ἀγάπη τους.

Ἀκόμη καί οἱ Ναοί πολλῶν ἐνοριῶν, δυστυχῶς καί τῆς Ὑπαί­θρου, ἔχουν χάσει τήν πνευματική ζεστασιά τους καί ἡ Ἱερατική Πα­τρική στοργή καί ἀγάπη ἔχουν ἀντικατασταθεῖ ἀπό τήν ψυχρή συναλλαγή καί τή συμμόρφωση σέ διαδικασίες.

Μέσα σ’ αὐτές τίς συνθῆκες οἱ ἄνθρωποι, πού μεγάλωσαν μέ Ἀρχές, μελαγχολοῦν, καί ἐκεῖνοι πού μεγάλωσαν μέ ἐκκλησιαστική πνευ­μα­τι­κό­τη­τα, ὑποφέρουν.

Δέν ἀναπαύονται πουθενά. Δέν βλέπουν σέ καμμιά ἔκφραση τῆς σύγχρονης ζωῆς «τόν Χριστό τῶν παιδικῶν τους χρόνων», πολύ δέ περισσότερο δέν βλέπουν τόν Χριστό ὅπως μᾶς τόν δίδαξαν καί μᾶς τόν φανέρωσαν μέ τή ζωή τους οἱ πνευματικοί μας Πατέρες.

Παντοῦ ἐπικρατεῖ τό πνεῦμα τοῦ κόσμου. Ὅποιος ἔχει συνταχθεῖ μέ τό πνεῦμα αὐτό, ὑπερισχύει. Προβάλλεται, καταλαμβάνει ἡγε­τι­κές θέσεις, ἀποκτᾶ ἰσχυρούς προστάτες ὥστε ἡ κατεδάφιση τῶν πνευματικῶν προπυργίων τῆς Πατρίδος μας νά μή συναντήση κανένα ἐμπόδιο.

Ἀπόλυτη κατοχύρωση τῆς διαφθορᾶς, ὅπου καί ἄν παρατηρεῖται, ἀρκεῖ ἀπό τά “προϊόντα” της νά λαμβάνει μερίδιο ἐκεῖνος πού ἔχει τήν ἐξουσία νά τήν καλύπτη!

Ἡ ἀπελπισία τῶν πιστῶν ἀνθρώπων κορυφώνεται ὅταν διαπι­στώνουν πώς οὔτε στήν Ἐκκλησία δέν μποροῦν πιά νά ἐλπίζουν γιά ψυχική θαλπωρή οὔτε καί γιά δικαίωση τῆς ἀγανακτήσεώς τους ἐναντίον ἐκείνων πού ἰσοπεδώνουν, τά πάντα.

Βλέπουν παντοῦ ἕναν ἄρρωστο ἐφησυχασμό, μιά συνθηκολόγηση, μιά ἀποδοχή ἑνός μοιραίου πού ἀναπόφευκτα, πρέπει, τάχα, νά δεχθοῦ­με.

Ὅμως, οἱ πιστοί ἄνθρωποι δέν ἡσυχάζουν μέ τά κηρύγματα τῶν ἐφησυχαστῶν γιατί εἶναι πράγματι πιστοί καί ἔχουν ἐπίγνωση τῆς μεγάλης τους εὐθύνης νά καταθέτουν τήν μαρτυρική τους πράξη κάθε στιγμή τῆς ζωῆς τους.

Μέ ἕνα λόγο οἱ πιστοί, πού ἀγωνίζονται μέ εἰλικρίνεια καί αὐ­­τα­­­πάρνηση γιά νά ἐπικρατήση στή γῆ μας καί ἰδιαιτέρως στήν πνευματική μας Πατρίδα, τήν Ἑλλάδα, τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, αἰσθά­νον­ται πνευματικά ἄστεγοι καί ὀρφανοί, ἀφοῦ οἱ τεταγμένοι νά εἶναι Πνευματικοί τους Πατέρες ἤ συμβιβάζονται μέ τήν ἐξέλιξη τῶν δημοσίων πραγμάτων καί τήν κατάρρευση τοῦ ἤθους τοῦ Ἕλληνα, θεωρῶντας τα –μάλιστα– ἀναπόφευκτη ἐξέλιξη τοῦ πολιτισμοῦ, ἤ –στήν καλύτερη ἐκδοχή– ἀσχο­λοῦνται μέ τά συμπτώματα καί ὄχι μέ τό κυρίως πρόβλημα, πού εἶναι ἡ ὁλοκληρωτική κατάληψη τῆς περιοχῆς τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν Πολιτική Ἐξουσία.

Ποιός συνειδητά πιστός ἄνθρωπος αἰσθάνεται πνευματική ἀσφά­λεια σήμερα στήν Πατρίδα μας, ὥστε ἀπερίσπαστος νά ἐπιδοθῆ στήν προσωπική του καλλιέργεια καί στήν καλλιέργεια τῆς οἰκο­γε­νείας του; Ὅταν πρέπει ἀνά πᾶσα στιγμή νά ἀντιπαλεύη γιά νά ξεκαθαρίση μέσα του ποιά εἶναι τελικά ἡ Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκ­κλησίας Του καί ὄχι ἁπλῶς ποιά εἶναι ἡ θρησκευτικοκουλτουριάρικη ἄποψη ἐκκλησιαστικῶν μεγαλοτιτλούχων ἤ ἡ φιλτραρισμένη ἀπό τό «πολι­τι­κῶς ὀρθόν» τῆς «Νέας Ἐποχῆς», πῶς νά τοῦ μείνη κουράγιο γιά νά ἀνδρωθῆ πνευματικά;

Τό σοβαρότερο πρόβλημα σήμερα δέν εἶναι ἡ πνευματική καί οἰκονομική κρίση, πού δημιούργησαν πρωταγωνιστικά οἱ Πολιτικοί μας, ἀλλά ἡ ἔλλειψη Ἐκκλησιαστικῆς Αὐθεντίας μέ Πανελλήνιο κῦ­ρος καί ἀναγνώριση, πού θά λειτουργοῦσε ὡς ἡ Ὄρνις πού θά ἐπι­συ­νήγαγε τούς πιστούς «ὑπό τάς πτέρυγας» τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἀλή­θειας.

Δέν εἴμαστε τόσο βαρειά κατατεθλιμμένοι ὥστε νά χάσουμε τήν Πίστη μας. Δόξα τῷ Θεῷ! Γι’ αὐτό πιστεύουμε, ὅτι ὑπάρχουν καί στίς μέρες μας ἐκφρασταί τῆς Ἐκκλησιαστικῆς αὐθεντίας, ἀλλά, δυστυχῶς, εἶναι κρυμμένοι καί, πρός τό παρόν, δέν ἐμφανίζονται στό Πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας.

Ὅμως, τό γεγονός ὅτι, ἀφ’ ἑνός μέν δέν ἐμφανίζονται ἀκόμη δημόσια οἱ ζῶντες Ὁδηγοί καί, ἀφ’ ἑτέρου, ὅτι ὁ Θεός ἔχει πάρει ἀπό τήν ἐπίγεια ζωή τούς Αὐθεντικούς Πατέρες μας, ἐκείνους πού μέχρι χθές ἐμπιστευόμαστε ἀπόλυτα, καταδεικνύει ὅτι ὁ Οὐρανός ἔχει φρίξει μέ τήν ἀποστασία τοῦ πάλαι ποτέ εὐσεβοῦς Ἔθνους μας καί ἀπέστρεψε τό Πρόσωπό Του ἀπό τή Δημόσια ζωή μας, ἀρκούμενος νά ἐπιβλέπη μονάδες πιστῶν ἀνθρώπων καί ὄχι ἀγέλες ἁπλῶς καί ὡς ἔτυχε θρησκευομένων.

Ἰδιαιτέρως τραγική εἶναι ἡ ἀπουσία τῆς Ἐπισκοπικῆς Αὐθεντίας ἀπό τή Δημόσια ζωή τῆς Πατρίδος μας. Ἀπό τό ἕνα ἄκρο ἀκούγονται Ἐπισκοπικά λόγια πού ἔχουν καταδικασθεῖ ἀπό τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους του ἐδῶ καί αἰῶνες, ὅπως ὅτι οἱ Παπικοί δέν εἶναι αἱ­ρε­τικοί γιατί, τάχα, ἡ σημερινή Σύνοδος τῶν Ἐπισκόπων δέν τό παρα­δέχεται(!) καί, ἀπό τό ἄλλο ἄκρο, μιά ἀκατάσχετη «εὐσεβής φλυαρία» παπαγαλίζουσα τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, χωρίς, ὅμως, νά εἰσπράττη ὁ λαός μας ἀπό τούς Ποιμένες του οὔτε ἶχνος ἀπό τό Θεόμορφο ἁγιοπατερικό ἦθος καί τήν Χριστομίμητη βιωτή τῶν ἁγίων μας.

Τά δύο αὐτά φαινομενικῶς ἄκρα, οἱ δύο μερίδες, τῶν νεωτεριστῶν καί τῶν πιό παραδοσιακῶν Ἐπισκόπων, παραμένουν συμπαγῆ καί ἀρρήκτως συν­δε­δε­μέ­να σέ ἕνα «σύνδεσμον ἀδικίας» κατά τοῦ Ὀρθοδόξου λα­οῦ, ὁ ὁποῖος διαπιστώνει ὅτι, ὅπως καί ἄν ἔχουν τά πράγματα, οἱ «Πρίγκιπες τῆς Ἐκκλησίας» μένουν πάντα ἀχώριστοι μεταξύ τους, παρά τίς ὅποιες τους θεωρητικές διαφορές, καί χωρι­σμέ­νοι ἀπό τόν Λαό τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Χριστός, πού περιμένουμε μελαγχολικά ἀλλά καί μέ λα­χτά­ρα νά Γεννηθῆ Δυναμικά φέτος, ἦλθε στή Γῆ μας ὄχι γιά νά ἐπι­βά­λη μιά εἰρήνη πού θά σκεπάζη τήν ἀλήθεια καί τό ψέμα σέ μιά «μεῖξιν ἄμικτον», ἀλλά ἦλθε «πῦρ βαλεῖν»! Ἦλθε νά φέρη ὄχι «εἰρήνην ἀλλά μάχαιραν». Ἦλθε νά διχάση καί τούς πιό στενούς συγγενεῖς μεταξύ τους ὅταν ἡ συγγένειά τους βρίσκεται μόνο στό αἷμα καί ὄχι στό πνεῦμα καί αὐτό, γιά νά χωρίση τελεσίδικα τήν Ἀλήθεια ἀπό τό ψέμα.

Ὁ Χριστός ἦλθε γιά νά διαιρέση τά σπίτια! Τόν πατέρα ἀπό τόν γυιό, τήν νύφη ἀπό τήν πεθερά! Καί ἐμεῖς φοβόμαστε μήπως καί διαιρεθεῖ ἡ Ἱεραρχία μας; Βεβαίως νά διαιρεθῆ! Νά ξεχωρίση ἡ ἦρα ἀπό τό σιτάρι. Νά ξεχωρίσουν οἱ καθοδηγοῦντες τούς Πολιτικούς ἀπό τούς ὑποτακτικούς τῶν Πολιτικῶν. Οἱ ψευδοεπίσκοποι ἀπό τούς Ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλησίας μας!

Τί περιμένουν οἱ Ἱεράρχες μας καί δέν καταγγέλουν στόν λαό σύνολο τό πολιτικό σύστημα πού κατεξευτέλισε τήν Πατρίδα μας καί μέ ἀσταμάτητη μανία –πότε ἀπροκάλυπτα καί πότε ὑποκριτικά συγκεκαλυμμένα– διώκει τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία Του, μέ τό νά πριονίζη τήν πνευματική μας ζωή;

Ποῦ ἀποσκοποῦν οἱ Ἱεράρχες μας; Ἕως πότε θά σέβονται τούς ἀσεβεῖς; Ἐάν τώρα πού ὅλος ὁ Ἑλληνικός λαός ἔχει σιχαθεῖ τούς Πολιτικούς καί ἔχει πρωτοφανῆ ἀγανάκτηση ἐναντίον τους, οἱ Ἱεράρχες μας δέν τολμοῦν νά ἐκφράσουν τόν λαό μας, τότε δέν μᾶς χρειάζεται ἄλλη ἀπόδειξη γιά νά βεβαιωθοῦμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δέν ἡγεῖται ἀλλά καθοδηγεῖται ἀπό τούς Πολιτικούς!

Δέν βλέπουν οἱ Ἱεράρχες μας ὅτι ἡ ὥρα εἶναι ἤδη περασμένη, ὅτι «πρός ἑσπέ­ραν ἐστί καί κέκλικεν ἡ ἡμέρα»; Μέ συν­αισθη­ματι­κο­ρομαντική θρη­σκευτικότητα καί πολιτική ὑποταγή θά σώσουμε τόν λαό μας; Θά ἀφήνουν ἐπί πολύ ἀκόμη, οἱ ὄντως πιστοί καί εὐ­σε­βεῖς Ἱεράρχες μας, τούς θρη­σκευ­τι­κούς καί πολιτικούς λύκους νά συν­ερ­γάζονται ἁρμονικά, κα­τα­σπα­ρά­ζον­τες τήν Ποίμνη τοῦ Θεοῦ μας, τήν Ἑλλάδα μας, γιά νά μήν διχάσουν, τάχα, τόν λαό ἀπό τούς πολιτικούς του ἤ ἀπό τούς κακούς Ποιμένες του; Εἶναι κακό νά διχάσουμε τόν λαό ἀπό τούς ἐχθρούς του; Ἐκτός καί ἄν δέν ἔχουμε ἀκόμη καταλάβει τί συμβαίνει, ὁπότε εἴμαστε ἀκόμη πιό ἐπικίνδυνοι!

Οἱ «καιροί οὐ μενετοί»! Ἤ τώρα, ἄμεσα, θά γίνη κάτι, ἤ, Ἑλλάδα, ὡς Μοναδική Πνευ­ματική Ὀρθόδοξη Κοιτίδα, ἦλθε τό τέλος σου!

Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ μας νά μήν ἀφήση νά «ἀρθῆ ἡ Βασιλεία Του» ἀπό τόν Τόπο μας, ἀλλά νά διχάση μέ ἀπόλυτα πνευματικό τρόπο τό ψέμα, πού λαθραῖα καί ὕπουλα πολιτογραφήθηκε ὡς Ὀρθόδοξο καί Ἑλληνικό, καί νά δώση «ἰσχύν τῷ λαῷ Του», ὥστε καί πάλι ἀπό τήν Πατρίδα μας νά δοξασθῆ «τό Ὄνομά Του ἐν τοῖς Ἔθνεσι»!

π. Βασίλειος E. Bολουδάκης

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 136

Δεκέμβριος 2013

Ο Σεραφείμ για το Σύμφ. Συμβίωσης

Ο εφιάλτης της ανθρωπότητας σε τοίχο της μαρτυρικής Συρίας

 

Η επιγραφή λέει: “Ή θα έχουμε παγκόσμιο χαλιφάτο ή θα κάψουμε τον πλανήτη”. Από τους “δημοκράτες απελευθερωτές” του Ερντογάν που σφάζουν στην Συρία. Αφιερωμένο στους βενιζελοκουβέληδες.
πηγή

Επίθεση του εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ στον π.Σεραφείμ

Σφοδρή επίθεση εναντίον του μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ  εξαπέλυσε ο γραμματέας επικοινωνίας του ΠΑΣΟΚ Δημήτρης Καρύδης, μετά τις δηλώσεις του πρώτου περί αφορισμού όσων βουλευτών ψηφίσουν υπέρ του Συμφώνου Συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια.
Ο κ. Καρύδης, αποκάλεσε τον Σεραφείμ «Ταλιμπάν και μουτζαχεντίν» και τον κάλεσε «να ρίξει τους τόνους και να αλλάξει θέση όπως έκανε και με το θέμα της Χρυσής Αυγής, όπου έκανε μηνύσεις μαζί με τους Χρυσαυγίτες  βουλευτές για τη θεατρική παράσταση στο Βοτανικό, ενώ στη συνέχεια έκανε πίσω και κατήγγειλε τη ΧΑ».
Βέβαια ο εκπρόσωπος  του ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να εξηγήσει γιατί θεωρεί τους όρους «Ταλιμπάν και μουτζαχεντίν»  ως υποτιμητικούς από τη στιγμή που το κόμμα του ως κυβέρνηση φρόντισε προδοτικά να ανοίξει τα σύνορα και να γεμίσει τη χώρα με ανάλογους εκπροσώπους του. 

Και δεν είναι μόνο αυτό. 

Το ΠΑΣΟΚ πρωτοστατεί στην ανέγερση του τζαμιού στο Βοτανικό, ένας εκ των υπουργών του π[ου συμμετέχει στην κυβέρνηση ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης δήλωσε ότι το θεωρεί τιμή του που επί των ημερών του θα γίνει το τζαμί. Δεν γνωρίζει ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ ότι το τζαμί και γενικά το συγκεκριμένο τζαμί θα αποτελέσει  χώρο συγκέντρωσης ακρίών ισλαμικών στοιχείων στην Ελλάδα; 

Τότε γιατί αποκαλεί έτσι το Μητροπολίτη Πειραιώς και δεν κοιτά προς την πλευρά που πρέπει να κοιτάξει αυτή των πραγματικών «Ταλιμπαν και Μουτζαχεντιν;».
Μας δουλεύει ή δεν ξέρει τι του γίνεται; 
πηγή

ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΣ

 

Κείμενο Dogma Newsdesk

 Πριν από 35 χρόνια, στις 29 Νοεμβρίου 1979, ο ιερέας Φιλούμενος, που υπηρετούσε στους Αγίους Τόπους, στο Φρέαρ του Ιακώβ, βρέθηκε νεκρός σε τρομακτική κατάσταση.

Την ώρα που τελούσε την Θεία Λειτουργία, άγνωστοι εξτρεμιστές, μπήκαν στον Ναό, όπου τον δολοφόνησαν με τσεκούρι. Τον χτύπησαν στο πρόσωπο και στα άκρα, τον ακρωτηρίασαν. Η μανία τους ήταν τέτοια που φεύγοντας έριξαν στον Ναό χειροβομβίδα αφού πρώτα τον βανδάλισαν.

Πρόκειται για έναν από τους πλέον σύγχρονους Μάρτυρες της Εκκλησίας ο οποίος παραμένει άγνωστος σε πολλούς.

Γεννημένος στην Κύπρο

Ο κατά κόσμον Σοφοκλής Ορουντιώτης, γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1913 στη Λευκωσία με καταγωγή από το χωριό της επισκοπής Μόρφου, Ορούντα.

Σε ηλικία 14 ετών αφιερώθηκε στο μοναχισμό. Πρώτα στην ιερά μονή Σταυροβουνίου και πέντε χρόνια μετά στα Ιεροσόλυμα. Μαζί του ήταν και ο αδερφός του, ο Ελπίδιος.

Από τότε έμεινε εκεί. Υπηρέτησε ως Αρχιμανδρίτης το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και τους Αγίους Τόπους επι 45 χρόνια.
Μέχρι το απόγευμα της 29ης Νοεμβρίου 1979.

Η δολοφονία του αποδίδεται σε φανατικούς Σιωνιστές οι οποίοι τον απειλούσαν όπως ο ίδιος είχε αποκαλύψει, διαφωνώντας με την παρουσία της μονής στην περιοχή.

Η πρώτη επαφή των ανθρώπων με την αγιότητα του, έγινε τέσσερα χρόνια μετά την δολοφονία του, σαν σήμερα στις Νοεμβρίου του 1983.

Σύμφωνα με μαρτυρίες ανθρώπων που βρέθηκαν εκεί, όταν ο τάφος άνοιξε για να γίνει η εκταφή του νεκρού, «το σώμα του μάρτυρος ήταν άφθορο και ευωδιάζων, ως άνωθεν επισφράγιση της ένταξής του «εν σκηναίς Αγίων».».

Ο τάφος σφραγίστηκε ξανά για να ανοίξει εκ νέου στις 26 Δεκεμβρίου του 1984. Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο.
Τότε οι μοναχοί πήραν τα ιερά λείψανα και τα τοποθέτησαν σε λάρνακα.

Στις 29 Νοεμβρίου του 2009 η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων αποφάσισε την Αγιοκατάταξη του Μάρτυρα Φιλουμένου ο οποίος ήδη ήταν Άγιος στη συνείδηση πολλών χριστιανών.











 

Ο ιερομάρτυρας Άγιος Φιλούμενος Αγιοταφίτης

Απολυτίκιον οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου

Ο Σεβ. Μητροπολίτης μας μίλησε στον ALPHA 9.89 για τις θέσεις του για σύ...

ΤΟ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ ΣΤΑ ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΑ

Ωφέλιμα ρητά του Οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου

• Ὅταν ἡ ψυχὴ εἶναι ταραγμένη, θολώνει τὸ λογικὸ καὶ δὲ βλέπει καθαρά. Μόνο, ὅταν ἡ ψυχὴ εἶναι ἤρεμη, φωτίζει τὸ λογικό, γιὰ νὰ βλέπει καθαρὰ τὴν αἰτία κάθε πράγματος.

• Ἡ ψυχὴ εἶναι πολὺ βαθιὰ καὶ μόνο ὁ Θεὸς τὴ γνωρίζει.

• Γιατί νὰ κυνηγᾶμε τὰ σκοτάδια; Νά, θὰ ἀνάψουμε τὸ φῶς καὶ τὰ σκοτάδια θὰ φύγουν μόνα τους. Θὰ ἀφήσουμε νὰ κατοικήσει σ᾿ ὅλη τὴν ψυχή μας ὁ Χριστὸς καὶ τὰ δαιμόνια θὰ φύγουν μόνα τους.

• Ὅταν ἔρθει μέσα μας ὁ Χριστός, τότε ζοῦμε μόνο τὸ καλό, τὴν ἀγάπη γιὰ ὅλο τὸν κόσμο. Τὸ κακό, ἡ ἁμαρτία, τὸ μίσος ἐξαφανίζονται μόνα τους, δὲν μποροῦν, δὲν ἔχουν θέση, νὰ μείνουν.

• Νὰ μὴν ἐνδιαφέρεσαι ἂν σὲ ἀγαποῦν, ἀλλὰ ἂν ἐσὺ ἀγαπᾶς τὸ Χριστὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Μόνο ἔτσι γεμίζει ἡ ψυχή.

• Στὴν ψυχή, ποὺ ὅλος ὁ χῶρος της εἶναι κατειλημμένος ἀπὸ τὸ Χριστό, δὲν μπορεῖ νὰ μπεῖ καὶ νὰ κατοικήσει ὁ διάβολος, ὅσο κι ἂν προσπαθήσει, διότι δὲν χωράει, δὲν ὑπάρχει κενὴ θέση γι᾿ αὐτόν.

• Ὁ σκοπός μας δὲν εἶναι νὰ καταδικάζουμε τὸ κακό, ἀλλὰ νὰ τὸ διορθώνουμε. Μὲ τὴν καταδίκη ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ χαθεῖ, μὲ τὴν κατανόηση καὶ βοήθεια θὰ σωθεῖ.

• Τὸ κακὸ ἀρχίζει ἀπὸ τὶς κακὲς σκέψεις. Ὅταν πικραίνεσαι καὶ ἀγανακτεῖς, ἔστω μόνο μὲ τὴ σκέψη, χαλᾶς τὴν πνευματικὴ ἀτμόσφαιρα. Ἐμποδίζεις τὸ Ἅγιο Πνεῦμα νὰ ἐνεργήσει καὶ ἐπιτρέπεις στὸ διάβολο νὰ μεγαλώσει τὸ κακό. Ἐσὺ πάντοτε νὰ προσεύχεσαι, νὰ ἀγαπᾶς καὶ νὰ συγχωρεῖς, διώχνοντας ἀπὸ μέσα σου κάθε κακὸ λογισμό.

• Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Χριστοῦ πρέπει ν᾿ ἀγαπήσει τὸ Χριστό, κι ὅταν ἀγαπήσει τὸ Χριστό, ἀπαλλάσσεται ἀπ᾿ τὸ διάβολο, ἀπὸ τὴν κόλαση καὶ ἀπὸ τὸ θάνατο.

• Νὰ προσεύχεσαι χωρὶς ἀγωνία, ἤρεμα, μὲ ἐμπιστοσύνη στὴν ἀγάπη καὶ τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ.

• Δὲν πρέπει νὰ πολεμᾶτε τὰ παιδιά σας, ἀλλὰ τὸν σατανᾶ ποὺ πολεμᾶ τὰ παιδιά σας. Νὰ τοὺς λέτε λίγα λόγια καὶ νὰ κάνετε πολλὴ προσευχή.

• Ἡ προσευχὴ κάνει θαύματα. Δὲν πρέπει ἡ μητέρα νὰ ἀρκεῖται στὸ αἰσθητὸ χάδι στὸ παιδί της, ἀλλὰ νὰ ἀσκεῖται στὸ πνευματικὸ χάδι τῆς προσευχῆς.

• Ἡ σωτηρία τοῦ παιδιοῦ σας περνάει μέσα ἀπὸ τὸν ἐξαγιασμὸ τὸ δικό σας.

• Ὁ ἁγιασμὸς δὲν εἶναι ἀκατόρθωτο πράγμα, εἶναι μάλιστα εὔκολος, φθάνει ἐσεῖς νὰ ἀποκτήσετε ταπείνωση καὶ ἀγάπη.

• Ἂν θέλεις μπορεῖς νὰ ἁγιάσεις καὶ μέσα στὴν Ομόνοια.

• Νὰ παρακαλᾶς τὸ Θεὸ νὰ συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες σου. Κι ὁ Θεός, ἐπειδὴ θὰ τὸν παρακαλᾶς πονεμένος καὶ ταπεινωμένος, θὰ σοῦ συγχωρήσει τὶς ἁμαρτίες σου καὶ θὰ σὲ κάνει καλὰ καὶ στὸ σῶμα.

• Ὅταν προσεύχεσαι, νὰ ξεχνᾶς τὴν σωματική σου ἀῤῥώστια, νὰ τὴν ἀποδέχεσαι σὰν κανόνα, σὰν ἐπιτίμιο, γιὰ τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν σου. Γιὰ τὰ παραπέρα μὴν ἀνησυχεῖς, ἄφησέ τα στὸ Θεὸ κι ὁ Θεὸς ξέρει τὴ δουλειά Του.

• Οἱ ἀσθένειες μᾶς βγάζουν σὲ καλό, ὅταν τὶς ὑπομένουμε ἀγόγγυστα, παρακαλώντας τὸ Θεὸ νὰ μᾶς συγχωρήσει τὶς ἁμαρτίες καὶ δοξάζοντας τὸ ὄνομά Του.

• Η μεγάλη λύπη καὶ ἡ στενοχώρια δὲν εἶναι ἀπὸ τὸ Θεό, εἶναι παγίδα τοῦ διαβόλου.

• Νὰ γεμίσεις τὴν ψυχή σου μὲ Χριστό, μὲ θεῖο ἔρωτα, μὲ χαρά. Ἡ χαρὰ τοῦ Χριστοῦ θὰ σὲ γιατρέψει.

• Ὁ Θεὸς φροντίζει ἀκόμη καὶ γιὰ τὶς πιὸ μικρὲς λεπτομέρειες τῆς ζωῆς μας. Δὲν ἀδιαφορεῖ γιὰ μᾶς, δὲν εἴμαστε μόνοι στὸν κόσμο.

• Ὁ Θεὸς μᾶς ἀγαπάει πολύ, μᾶς ἔχει στὸ νοῦ Του κάθε στιγμὴ καὶ μᾶς προστατεύει. Πρέπει νὰ τὸ καταλάβουμε αὐτὸ καὶ νὰ μὴ φοβούμαστε τίποτε.

• Μόνο ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, μόνο ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη μας, ποὺ θυσιάζεται μυστικὰ γιὰ τοὺς ἄλλους, μπορεῖ νὰ σώσει καὶ τοὺς ἄλλους καὶ μᾶς.

• Ἡ ἀγάπη χρειάζεται θυσίες. Νὰ θυσιάζουμε ταπεινὰ κάτι δικὸ μας, ποὺ στὴν πραγματικότητα εἶναι τοῦ Θεοῦ.

• Εὐτυχία μέσα στὸ γάμο ὑπάρχει, ἀλλὰ ἀπαιτεῖ μία προϋπόθεση: νὰ ἔχουν ἀποκτήσει οἱ σύζυγοι πνευματικὴ περιουσία, ἀγαπώντας τὸ Χριστὸ καὶ τηρώντας τὶς ἐντολές Του. Ἔτσι θὰ φτάσουν νὰ ἀγαπιοῦνται ἀληθινὰ μεταξύ τους καὶ νὰ εἶναι εὐτυχισμένοι.

• Εἶναι προτιμότερο νὰ ἀποτύχεις σὰν λαϊκός, παρὰ σὰν μοναχός.

• Ὁ ὀρθόδοξος ἀσκητισμὸς δὲν εἶναι μόνο γιὰ τὰ μοναστήρια, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν κόσμο.

• Πολλοὶ λένε ὅτι ἡ χριστιανικὴ ζωὴ εἶναι δυσάρεστη καὶ δύσκολη, ἐγὼ λέω ὅτι εἶναι εὐχάριστη καὶ εὔκολη, ἀλλὰ ἀπαιτεῖ δυὸ προϋποθέσεις: ταπείνωση καὶ ἀγάπη.

• Ἂν ἔρθει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅλοι καὶ ὅλα ἀλλάζουν, ἔλα ὅμως ποὺ γιὰ νὰ ἔρθει, χρειάζεται πρῶτα νὰ ταπεινωθοῦμε!

• Μπορεῖ κάποιος νὰ μιλάει γιὰ τὶς ἁμαρτίες του καὶ νὰ εἶναι ὑπερήφανος κι ἄλλος νὰ μιλάει γιὰ τὶς ἀρετές του καὶ νὰ εἶναι ταπεινός.

• Νὰ εἴμαστε ταπεινοί, ἀλλὰ νὰ μὴν ταπεινολογοῦμε. Ἡ ταπεινολογία εἶναι παγίδα τοῦ διαβόλου, ποὺ φέρνει τὴν ἀπελπισία καὶ τὴν ἀδράνεια, ἐνῶ ἡ ἀληθινὴ ταπείνωση φέρνει τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν ἐργασία τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ.

• Δὲ γίνεται κανεὶς χριστιανὸς μὲ τὴν τεμπελιά, χρειάζεται δουλειά, πολλὴ δουλειά.

• Τὸ πᾶν εἶναι νὰ ἀγαπήσει ὁ ἄνθρωπος τὸ Χριστὸ καὶ ὅλα τὰ προβλήματα τακτοποιοῦνται.

• Καὶ τώρα τὸ Ἅγιο Πνεῦμα θέλει νὰ μπεῖ στίς ψυχὲς μας, ὅπως καὶ τότε, ἀλλά σέβεται τὴν ἐλευθερία μας, δὲ θέλει νὰ τὴν παραβιάσει. Περιμένει νὰ τοῦ ἀνοίξουμε μόνοι μας τὴν πόρτα καὶ τότε θὰ μπεῖ στὴν ψυχή μας καὶ θὰ τὴν μεταμορφώσει. Ὅταν ἔρθει καὶ κατοικήσει σ᾿ ὅλο τὸ χῶρο τῆς ψυχῆς μας ὁ Χριστός, τότε φεύγουν ὅλα τὰ προβλήματα, ὅλες οἱ πλάνες, ὅλες οἱ στενοχώριες. Τότε φεύγει καὶ ἡ ἀμαρτία.
πηγή

Έγινε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο η Αγιοκατάταξη του Γέροντος Πορφυρίου

ΠΗΓΗ: Διακόνημα

Στην αγιοκατάταξη του Γέροντος Πορφυρίου προχώρησε, σύμφωνα με πληροφορίες της Romfea.gr, η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Οι πληροφορίες αναφέρουν πως το Οικουμενικό Πατριαρχείο ίσως προβεί και στην αγιοκατάταξη του Γέροντος Παϊσίου.
Ήδη σε κάποιες Μητροπόλεις οι καμπάνες ηχούν χαρμόσυνα για την αγιοκατάταξη του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη.
Στην αγιοκατάταξη του Γέροντος Πορφυρίου προχώρησε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατά την σημερινή συνεδρίασή της, υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίου.

Ο Χριστός είναι η Εκκλησία και η Εκκλησία είναι ο Χριστός, που μας έχει προσλάβει όλους στον Εαυτό Του.
Όταν αγαπάς τον Χριστό, αγαπάς συγχρόνως όλους τους ανθρώπους, χωρίς να ρωτάς αν οι άνθρωποι είναι άξιοι της αγάπης ή ακόμη αν την αποδεχθούν ή την απορρίψουν.
Όταν θέλεις να συναντήσεις τον Χριστό, θα Τον βρεις στο χώρο της Εκκλησίας , γιατί εδώ είναι ενωμένη ολόκληρη η ανθρωπότητα με τον Θεό στο Πρόσωπο του Χριστού. Δεν μπορεί να επικοινωνείς με τον Χριστό και να μην τα έχεις καλά με τους άλλους ανθρώπους.



Βίος Οσίου Γέροντος Πορφυρίου

Προσθήκη λεζάντας

Ο Γέρων Πορφύριος γεννήθηκε το 1906 στο χωριό Άγιος Ιωάννης του σημερινού Δήμου Ταμιναίων της Εύβοιας. Το κοσμικό όνομά του ήταν Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης και από πολύ νωρίς έδειξε έφεση προς το μοναχισμό. Έτσι, σε ηλικία 13 χρόνων και έχοντας τελειώσει μόνο την Β’ Δημοτικού, μετέβη στη Σκήτη της Αγίας Τριάδος, τα γνωστά “Καυσοκαλύβια” του Αγίου Όρους, όπου έζησε τα επόμενα 6 περίπου χρόνια, ως υποτακτικός σε δύο γέροντες μοναχούς, λαμβάνοντας το όνομα Νικήτας. Κατόπιν, λόγω σοβαρής ασθένειας, αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Εύβοια, όπου και εγκαταστάθηκε στην Ιερά Μονή Αγίου Χαραλάμπους Λευκών Ευβοίας, στο Αυλωνάρι της Εύβοιας.
Σε ηλικία 20 ετών συναντήθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο του Σινά Πορφύριο, ο οποίος αναγνωρίζοντας σε αυτόν πνευματικά χαρίσματα, τον χειροτόνησε πρεσβύτερο, δίνοντάς του και το όνομα με το οποίο έμελλε να γίνει γνωστός. Τα επόμενα χρόνια, επειδή το μοναστήρι του Αγίου Χαραλάμπους Λευκών έγινε γυναικείο, ο πατήρ Πορφύριος εγκαταστάθηκε στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, στην Άνω Βάθεια του σημερινού Δήμου Αμαρυνθίων, επίσης στην Εύβοια.
Το 1940, σε ηλικία 34 ετών, μετέβη στην Αθήνα, όπου διορίστηκε εφημέριος στην εκκλησία του Αγίου Γερασίμου, στην Πολυκλινική Αθηνών, δίπλα στην Ομόνοια.
Το 1973 έλαβε τη σύνταξή του από τη θέση του εφημερίου του Αγίου Γερασίμου, για να εγκατασταθεί αρχικά στον Άγιο Νικόλαο, στα Καλίσσια (σημερινή Καλλιθέα) της Πεντέλης και μετά από μερικά χρόνια στο Μήλεσι της Μαλακάσας, όπου και οικοδόμησε το Ιερό Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Απέκτησε σημαντική φήμη και πολλοί πιστοί τον επισκέπτονταν στον τόπο διαμονής του.
Το Νοέμβριο του 1991 μετέβη στο παλαιό κελί του, στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, όπου και πέθανε στις 2 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους.
(Ο βίος του Γέροντος Πορφυρίου προέρχεται από το αρχείο της wikipedia) 

Του Αιμίλιου Πολυγένη
Κωνσταντινούπολη, ρεπορτάζ του Νίκου Μαγγίνα

ο γ.Πορφύριος λέει την ευχή τού Ιησού

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ Ο ΟΦΣΟΡΑΚΙΑΣ Mr Jumbo (Βακάκης) για μπάζωμα καμμένης δασικής έκτασης! Έχτισε πισίνα 700 τμ!!

Πηγή: olympiada

Αλήθεια, θα μεταδοθεί η είδηση από τα ΜΜ”Ε”;

Πόσο τυχερός άραγε είναι αυτός ο άνθρωπος που ο εμπρησμός της δασικής έκτασης έκανε το όνειρο του για πισίνα – μαμούθ πραγματικότητα;

Όχι πως είναι περίεργο, ένας άνθρωπος που χαρακτηρίζει την Ακρόπολη ως “προϊόν” να ασελγεί πάνω στην πληγωμένη Ελληνική Γη.

Σε ποινή φυλάκισης 18 μηνών ο καθένας και πρόστιμο 100.000 ευρώ καταδικάστηκαν, από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθήνας, ο Mr Jumbo, Απόστολος Βακάκης…

και ο δήμαρχος Κηφισιάς Νίκος Χιωτάκης.

Η υπόθεση αφορούσε στο μπάζωμα τεσσάρων στρεμμάτων δασικής έκτασης που κάηκε στις πυρκαγιές του 2007 και είχε κηρυχθεί αναδασωτέα στη θέση Μοναχόνδεντρο Κοκκιναρά, με σκοπό την οικοδόμηση έπαυλης και πισίνας.

Τα μπάζα προέρχονταν από τις εκσκαφές που έγιναν για την κατασκευή πισίνας 700 τετραγωνικών μέτρων, στην έπαυλη του επιχειρηματία.

Τη μήνυση εναντίον των κατηγορουμένων είχε υποβάλει το καλοκαίρι του 2009 το Δασαρχείο Πεντέλης, μετά από καταγγελίες των κατοίκων της περιοχής.

Σύμφωνα με το τοπικό portal kifisiotikanea, οι κάτοικοι έκπληκτοι διαπίστωσαν ότι μέσα στο καλοκαίρι, εργολάβος υλοτομούσε το οικόπεδο και έριχνε όλα τα μπάζα της διπλανής οικοδομής στη δασική έκταση.

Ήταν μάλιστα, ο ίδιος που είχε αναλάβει την εκσκαφή της θηριώδους πισίνας του επιχειρηματία και είχε αποκαλύψει γαργαλιστικές λεπτομέρειες για τα σχέδια όπως την βούληση του ιδιοκτήτη να κολυμπά στην πισίνα πέφτοντας από την βεράντα της έπαυλης!

Στις επίμονες διαμαρτυρίες τους, οι αρμόδιες υπηρεσίες του δήμου Κηφισιάς αρνήθηκαν οποιαδήποτε ευθύνη, υποστηρίζοντας ότι ο εργολάβος είχε εντολή να καθαρίσει τα ξερά κλαδιά και όχι να ισοπεδώσει την καμένη έκταση.

Κατά την ακροαματική διαδικασία αποδείχθηκε ότι ο Δήμαρχος Ν. Χιωτάκης ήταν γνώστης της παρανομίας γεγονότος από τη στιγμή που το πρώτο φορτηγό ξεφόρτωνε τα μπάζα στην αναδασωτέα έκταση η οποία αποτελεί τμήμα ενός πυρήνα 21 στρεμμάτων του πρώην Κτήματος Ηλιοπούλου

Στην ποινή που επιβλήθηκε στου Α. Βακάκη και Ν. Χιωτάκη το Δικαστήριο έδωσε τριετή αναστολή, ενώ οι ίδιοι άσκησαν έφεση κατά της καταδικαστικής απόφασης.

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΝΙΚΟΛΑ ΤΩΝ ΨΑΡΡΩΝ ΜΑΪΟΣ 2005 ΜΕΡΟΣ Α΄

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΝΙΚΟΛΑ ΤΩΝ ΨΑΡΡΩΝ ΜΑΪΟΣ 2005 ΜΕΡΟΣ Β΄

Τα ελληνόφωνα ΜΜ”Ε” αποκρύπτουν την απαγόρευση του ισλαμισμού στην Εθνικά κυρίαρχη Αγκόλα!

“Η Αγκόλα δεν θα επιτρέψει νέα αιματυχυσία στην χώρα! Οι φυσικοί πόροι ανήκουν στον λαό της. Οι ισλαμιστές φέρνουν το χάος για να χαθεί η εθνική κυριαρχία προς όφελος ξένων δυνάμεων! Η Αγκόλα δεν θα γίνει ούτε Συρία, ούτε Αίγυπτος, ούτε Τυνησία!!”

Και η Ελλάδα κύριε;

Η Ελλάδα αποκρύπτει μεθοδικότατα την είδηση που έχει προκαλέσει παγκόσμια αίσθηση και αποκάλυψε πρώτο το Ολυμπία: ΟΙ ΓΗΓΕΝΕΙΣ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ ΤΟΛΜΟΥΝ: Πλήρης απαγόρευση του ισλαμισμού στην Αγκόλα!

Ήδη 60 τζαμιά έχουν κλείσει και οδεύουν προς κατεδάφιση, αλλα αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι η οργισμένη απάντηση τουίδιου του προέδρου, Eduardo Dos Santos στις “κατηγορίες” που του αποδόθηκαν. “Η Αγκόλα δεν ξεχνά το αίμα που χύθηκε. Τώρα που εξασφαλίσαμε την ειρήνη και την πρόοδο, δεν θα επιτρέψουμε στην χώρα να γίνει Συρία, Αίγυπτος κλπ προς όφελος κάποιων τρίτων!”

Ακόμα και ο “επικριτής” της απόφασης Alexander Arkhangelsky, καθηγητής στο κέντρο Αφρικανικών σπουδών, στην ουσία την δικαιώνει απόλυτα με την προσέγγιση του: “Angolans are looking at the situation with their neighbors, and, of course, they are concerned about the threat of Islamist. The country is booming and attracting foreign investment, there is a stable political system, a large number of minerals, so Angolans are trying to protect themselves. There are huge immigration flows, including from Arab countries, hence these measures. As for the fact whether these measures are adequate, I would not support them. One cannot ban people from practice their faith, it can lead to very negative consequences,” (Πηγή: Pravda.Ru)

πηγή

Λόγια – γροθιά στο στομαχι επίορκων ελληνόφωνων που έχουν το θράσος να κάνουν και τους ντήλερς της ισλαμοφασιστικής θηριωδίας μέσω του κοινοβουλευτικού ελέγχου. Ο Dos Santos λέει ξεκάθαρα την αλήθεια που προσπαθούν να κρύψουν: Οι ισλαμοφασίστες είναι μαντρόσκυλα των τοκογλύφων που διαλύουν χώρες για να εκποιήσουν τον εθνικό πλούτο. Από τα ορυχεία του Κοσσυφοπεδίου μέχρι τα πετρέλαια της Σ. Αραβίας, τα λόγια του επιβεβαιώνονται καθημερινά. Ας προσέξουν πάρα πολύ οι κυβερνώντες και τα δεκανίκια τους. Οι Κόνδορες του ΔΝΤ έχουν ντόπια αφεντικά και ξένους μαχαιροβγάλτες για στρατό.

Μάθε να περιμένεις,Μάθε να ακούς,Μάθε να μην μιλάς άσκοπα,Μάθε να κάνεις το σπίτι σου παράδεισο,Μάθε να μην ταπεινολογείς,Μάθε να αγαπάς,Μάθε να στηρίζεσαι στα πόδια σου,Μάθε να εργάζεσαι απο νωρίς,Μάθε να βοηθάς,Μάθε να παραδέχεσαι τα λάθη σου,Μάθε να παίρνεις την ευθύνη της ζωής σου,Μάθε να προσεύχεσαι,Μάθε να ζείς για το Χριστό να αγαπάτε όπως μας αγαπάει ο Κύριος μας πολύ μας αγαπάει ο Κύριος μας τόσο που έδωσε τη ζωή του για εμάς μη τον προδώσουμε Αμήν...

 

από τρελογιαννης

περί συμφώνου ἐλεύθερης συμβίωσης

»

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

Ἡ κατάθεση πρότασης Νόμου ἀπό τόν «ΣΥΡΙΖΑ Ἑνωτικό Κοινωνικό Μέτωπο» καί τήν ΔΗΜΑΡ γιά τήν ἐπέκταση τοῦ ἰσχῦοντος δυστυχῶς Νόμου «περί συμφώνου ἐλεύθερης συμβίωσης» πού μετατρέπει τό ἀνθρώπινο πρόσωπο σέ χρηστικό ἀντικείμενο καί μάλιστα ὑποκείμενο δικαιοπρακτικῆς ἐνέργειας στά λεγόμενα «ὁμόφυλα ζευγάρια» ἐπειδή τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο γιά τά δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου (ΕΔΔΑ) κατεδίκασε τήν χῶρα μας νά καταβάλη 5.000 Εὐρώ στούς προσφεύγοντες ἐπειδή δέν ἀναγνωρίζεται θεσμικά συμβίωση μεταξύ ὁμοφύλων προσώπων καί ἡ δηλωθείσα πρόθεση τῆς συγκυβέρνησης ΝΔ καί ΠΑΣΟΚ νά προωθήση στόν λεγόμενο ἀντιρατσιστικό Νόμο σχετική τροπολογία θέτει πλέον κατά τρόπο φρικιαστικό στή χῶρα μας τήν θεσμοθέτηση τῆς ἀνατροπῆς τῆς ἀνθρώπινης ὀντολογίας καί φυσιολογίας καί τήν κατοχύρωση τῆς ψυχοπαθολογικῆς ἐκτροπῆς τῆς ὁμοφυλοφιλίας.

Ἡ Ἐκκλησία, ὡς χώρα τῶν μεταποιουμένων ἁμαρτωλῶν καί ὡς ἰατρεῖο παθῶν ψυχῶν καί σωμάτων δέν στηλιτεύει τά ἀτυχῆ θύματα τοῦ βυθίου δράκοντος τά ὁποῖα περιθάλπει διά τῶν εὐχῶν της καί τῶν ἱερῶν μυστηρίων της ἐφ’ ὅσον μετανοήσουν, ἀλλά τήν πολυποίκιλο τραγικότητα τῆς εἰδεχθοῦς ἁμαρτίας των. Ἡ ἀπενοχοποίηση ὅμως τοῦ ἐγκλήματος ἀπό τήν Ἑλληνική Πολιτεία τῆς ἀνατροπῆς τῆς ἀνθρώπινης φυσιολογίας καί ὀντολογίας μέ τήν θεσμική ἀναγνώριση τῶν αἰσχίστων παθῶν τῆς ὁμοφυλοφιλίας σήμερα, καί τῆς παιδοφιλίας αὔριο ὅπως συνέβη ἤδη στήν «προηγμένη» Ὀλλανδία ἤ καί τῆς κτηνοβασίας μεθαύριο ὅπως συμβαίνει στήν ναυαρχίδα τῆς ΕΕ τήν «προηγμένη» Γερμανία ἀποτελεῖ κακούργημα ἀσύγγνωστο καί τερατῶδες εἰς βάρος τοῦ αἰωνίου Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου πού ἐξισοῦται πλήρως μέ τήν ὕβρι τῶν Σοδόμων καί Γομόρρων. Αὐτά ἐνῶ φαίνονται ἐξωπραγματικά εἶναι τρομερές πραγματικότητες πού ἀποδεικνύουν ἡ «δημοκρατική» λειτουργία τοῦ παιδοφιλικοῦ κόμματος στήν Ὀλλανδία PNVD, πού μέ ἀπόφαση τοῦ τοπικοῦ Δικαστηρίου τῆς Χάγης ἡ Ὀλλανδική Κυβέρνηση τό ἀνεγνώρισε ἐπίσημα καί βέβαια θεώρησε «συννόμους καί ἐντός συνταγματικοῦ τόξου» τούς βασικούς στόχους τοῦ συγκεκριμένου κόμματος πού εἶναι οἱ ἀκόλουθοι: «Νομιμοποίηση της σεξουαλικής επαφής μεταξύ ενηλίκων και ανηλίκων από 12 ετών. Νομιμοποίηση της κατοχής παιδικού πορνογραφικού υλικού για προσωπική χρήση. Κατάργηση κάθε νομοθεσίας που απαγορεύει την σεξουαλική επαφή μεταξύ ανθρώπων και ζώων», καθώς καί ἡ πρόσφατη συζήτηση στό Γερμανικό κοινοβούλιο (Bundestag) ὅπου ὑπεβλήθη σχέδιο νόμου γιά τήν ἀπαγόρευση τῆς κτηνοβασίας καί τήν ἀλλαγή τοῦ ἰσχύοντος νομοθετικοῦ πλαισίου πού τήν ἐπιτρέπει, μέ ἀντιμέτωπη τήν ZETA τοῦ Μίχαελ Κίοκ, ὀργάνωση ὑπεράσπισης τῶν δικαιωμάτων τῶν κτηνοβατῶν, πού κατ’ αὐτήν ἀνέρχονται σέ 100.000 Γερμανούς πολίτες. Εἶναι σημαντικό ὅτι σέ ἄρθρο πού δημοσιεύθηκε στήν ἑλβετική ἐφημερίδα Le Matin, ἡ ἐκπρόσωπος τοῦ παραρτήματος Βερολίνου τῆς Ὁμοσπονδίας ἐναντίον τοῦ βιασμοῦ τῶν ζώων BMT κ. Claudia Lotz ἀνέφερε ὅσο ἀπίστευτο καί κτηνῶδες εἶναι, ὅτι σέ ὅλα τά εἴδη ζώων ὑπάρχουν θύματα βιασμοῦ ἀπό ἀνθρώπους καί ὅτι στό καταφύγιο τῆς Βρέμης τήν «Κιβωτό τοῦ Νῶε» ἔχουν φιλοξενήσει καί περιθάλψει πολλά κακοποιημένα ζῶα.

Ὁ Ἀπ. Πέτρος γράφει στήν Β΄ Καθολική του Ἐπιστολή (στ. 6-10): «…Καί πόλεις Σοδόμων καί Γομόρρας τεφρώσας καταστροφῇ κατέκρινεν, ὑπόδειγμα μελλόντων ἀσεβεῖν τεθεικώς… μάλιστα δέ τούς ὀπίσω σαρκός ἐν ἐπιθυμίᾳ μιασμοῦ πορευομένους και κυριότητος καταφρονοῦντας, τολμηταί, αὐθάδεις»!

Ἑρμηνεύει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης : «Τάς πόλεις ταύτας, ὅπου ἦταν ἔκδοτοι εἰς τήν ἀρσενοκοιτίαν, κατέκαυσε μέ ἕνα κατακλυσμόν ἀπό φωτίαν καί θειάφι. Ἀνίσως ὁ Θεός πλήθη ἀνθρώπων κατεπόντησε διά πυρός, ἀκόλουθον εἶναι ὅτι καί τούς ὅποιους ἀσεβεῖς μέλλει νά καταδικάσῃ, οἵτινες παρομοίως μέ τούς ἐνόχους Σοδομῖτας ἁμαρτάνουσι καί ἀσεβοῦσι… Ὅτι σφοδρότερα ἀπό ἄλλους ἐνόχους ἔχουν νά κολασθοῦν ἐκεῖνοι, πού δέν ἀντιστέκονται εἰς ἀσέλγειαν καί αἰσχρουργίας, ὁπού οὔτε νά τάς γράψῃ τινάς, ἐπειδή βλάπτουσι τούς μελετῶντας καί μέ μόνην τήν μνήμην».

Καί ὁ 7ος στίχος τῆς Καθολικῆς ἐπιστολῆς Ἰούδα : «…Ὡς Σόδομα καὶ Γόμορρα καὶ αἱ περὶ αὐτὰς πόλεις τὸν ὅμοιον τούτοις τρόπον ἐκπορνεύσασαι καὶ ἀπελθοῦσαι ὀπίσω σαρκὸς ἑτέρας πρόκεινται δεῖγμα, πυρὸς αἰωνίου δίκην ὑπέχουσαι». Φόβος καί τρόμος, ἀλλά ποιοί τά γνωρίζουν αὐτά; Πέραν τῆς τιμωρίας τονίζει ὁ Ἅγιος Νικόδημος:«Ὅτι τό σῶμα τῶν ἀρρένων πάντῃ ἀνόμοιον καί ἀλλότριον τῆς φυσικῆς καί νομίμου συνουσίας καί οὐδέν χρησιμεύει πρός παιδοποιΐαν».

Ἀνεξίτηλη τῆς τότε συμφορᾶς παρεμένει ἡ περιοχή ἐκείνη γνωστή ὡς Νεκρά Θάλασσα. Μέρος τῆς θαλάσσης αὐτῆς ἦταν οἱ τότε πόλεις. Σήμερα αὐτή εἶναι σύνορο Ἰσραήλ-Ἰορδανίας. Παραμένει διδάσκαλος καί θυμίζει ὅτι, γιά να ὑπάρχει Νεκρά ἀπό ζωή ἐντός, κάτι φοβερό ἐκεῖ συνέβη περί τό 1800 π. Χ.

Πλέον φοβερός ὁ Παύλειος λόγος : «…οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι» ( Ρωμ. α, 27). Φανερό ὅτι ὁ Ἀπ. Παῦλος ἔχει ὑπόψιν τό τί γινόταν ὡς πρός τό πάθος αὐτό καί στην Πομποιΐα.

Μερικές μόνον φράσεις ἀπό τόν ἱερό Χρυσόστομο, πού μεταφράζει-σχολιάζει τόν Παύλειο λόγο : «Πάντα μέν οὖν ἄτιμα τά πάθη, μάλιστα δέ ἡ κατά τῶν ἀρρένων μανία, ὅπου τό γένος στασιάζειν… Ὅτι τήν κατά φύσιν ἀτιμάσαντες, εἰς τήν παρά φύσιν ἔδραμον… Ἔργον ἔθεντο τήν ἁμαρτίαν, καί ἔργον ἐσπουδασμένον… Ἐάν γάρ μή γέεννα ἦν, μηδέ κόλασις ἠπειλῆτο, τοῦτο πάσης κολάσεως χεῖρον ἦν.Τούτους (τούς ἀρσενοκοίτας) και ἀνδροφρόνων χεῖρας εἶναι (χειροτέρους τῶν φονιάδων)… καί ἄν ἐγνώριζον τῶν γινομένων οἱ πάσχοντες, μυρίους ἄν κατεδέξαντο θανάτους, ὥστε μή τοῦτο παθεῖν (στοχεύει τούς παθητικούς κιναίδους). Οὐδέ γάρ λέγω μόνον, ὅτι γέγονας γυνή, ἀλλ᾽ ὅτι ἀπώλεσας καί τό εἶναι ἀνήρ… ἐγένου προδότης ἀδικήσας τό γένος… Τί γάρ ἀνδρός πεπορνευμένου μυσαρώτερον; …Ὤ τῆς μανίας! Ὤ καί ἀλόγων ὑμεῖς ἀνοητότεροι, καί κυνῶν (σκύλων) ἀναιδέστεροι! Πόθεν ταῦτα τά κακά; Ἀπό τρυφῆς, ἀπό τοῦ μή εἰδέναι Θεόν… Καί αὐτήν τήν φύσιν ἐντροπίασαν…».

Ὁ γνωστός Φρόϋντ, παρά τις γνωστές θέσεις του ὡς πρός τό σεξουαλικό γενικά θέμα ἀνδρός και γυναικός, τήν ἐλευθεριότητα τῆς libido- φέρεται ἀντίθετος, ἄν ὄχι πολέμιος, τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Μεταξύ ἄλλων στό ἔργο του «Εἰσαγωγή στήν ψυχανάλυση» ἀναφέρει : «Ὑπάρχουν κατηγορίες ἀνθρωπίνων ὑπάρξεων πού ἡ ζωή τους παρεκκλίνει ἀπό τήν συνηθισμένη σεξουαλική ζωή κατά τον πιό κτυπητό τρόπο. Μία ὁμάδα ἀπό αὐτούς τούς «διεστραμμένους» ἔχει ἐξοστρακίσει τήν διαφορά τῶν φύλων ἀπό τή ζωή τους… Σ᾽αὐτούς μονάχα τό δικό τους φῦλο προκαλεῖ πόθο. Τά πρόσωπα αὐτά παραιτοῦνται ἀπό κάθε συμμετοχή στήν ἀναπαραγωγή. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί λέγονται ὁμοφυλόφιλοι… Ἀνήκουν ἐκεῖνοι πού παραιτήθηκαν ἀπό τήν ἕνωση σεξουαλικῶν ὀργάνων ἤ μέρη τοῦ σώματος… ξεπερνώντας τίς ἀνατομικές δυσκολίες καί κατανικώντας τή σχετική ἀποστροφή… Τώρα ποιά πρέπει νἆναι ἡ στάση μας σ᾽ αὐτές τίς ἀσυνήθεις μορφές ἱκανοποίησης; Ἡ ἀγανάκτηση καί ἡ ἔκφραση τῆς προσωπικῆς μας ἀποστροφῆς. Παραμένει νά ἐξηγήσουμε τήν ὕπαρξη τῶν διαστροφῶν καί νά τίς συσχετίσουμε μέ τήν ὁμαλή σεξουαλικότητα… Πάντως τίς ἀποκαλοῦμε διεστραμμένες ἀνάγκες». Ποιός τό περίμενε, καί ὅμως. Καταπέλτης κατά τοῦ πάθους (ΣΙΓΚΜΟΥΝΤ ΦΡΟŸΝΤ, Εἰσαγωγή στήν ψυχανάλυση, ἐκδ. «Γκοβόστη», Ἀθήνα, σσ. 260-263, 270).

Ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος σέ δήλωση, τήν ὁποία ἔκανε μετά τό πέρας τοῦ Ἑσπερινοῦ στόν Καθεδρικό Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Συμεών τῆς Ἐσθονίας στίς 7-9-2013, ἐπέκρινε δριμύτατα ὅσους προωθοῦν τούς γάμους τῶν ὁμοφυλοφίλων καί τά σύμφωνα «ἐλευθέρας συμβιώσεως» τονίζοντας τά ἀκόλουθα : «Καταδικάζονται δέ αἱ σύγχροναι ἐφευρέσεις τῶν λεγομένων «συμφώνων συμβιώσεως», τά ὁποῖα εἶναι ἀπόρροια ἁμαρτίας καί οὐχί κατά νόμον χαρᾶς».

Ἐμεῖς οἱ Ὁρθόδοξοι σεβόμαστε τήν προσωπική ἰδιωτική ζωή κάθε προσώπου ὡς ὑπεύθυνη ἐλεύθερη ἐπιλογή. Δέν ἔχουμε πρόθεση νά ἐπεμβοῦμε ρατσιστικά καί νά ἀναστείλουμε δικαιώματα καί ἐλευθερίες. Ἡ διαμαρτυρία μας ἐπικεντρώνεται στό ὅτι ἐπιχειρεῖται τό φοβερό αὐτό ἁμάρτημα τῆς Ὁμοφυλοφιλίας, τοῦ κιναιδισμοῦ, τοῦ σοδομισμοῦ, τῆς ἀρσενοκοιτίας, τῆς παρά φύσιν ἀσέλγειας, πού προεκτείνεται στήν παιδεραστία καί παιδοφιλία, νά παρουσιασθεῖ ὡς φυσιολογική κατάσταση, ὡς ἁπλῆ διαφορετικότητα. Ἡ πανανθρώπινη, ὅμως, συνείδηση ἀνά τούς αἰῶνες γνωρίζει ὡς φυσιολογική σεξουαλική συμπεριφορά τίς σχέσεις ἀνάμεσα στόν ἄνδρα καί τήν γυναίκα, στό ἄρσεν καί τό θῆλυ. Αὐτή εἶναι ἡ ἀνθρώπινη φυσιολογία καί ὀντολογία. Κάθε ἄλλη σχέση ἀνατρέπει τήν ἀνθρώπινη ὀντολογία, ὡς παρά φύσιν ἐκτροπή, ἡ ὁποία δέν παρατηρεῖται οὔτε καί στά ζῶα. Ἰδιαίτερα ἡ Ἁγία Γραφή, πού ἐκφράζει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τοῦ Δημιουργοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί σοφοῦ γνώστη τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, καταδικάζει τήν ὁμοφυλοφιλία ὡς πάθος, ἀτιμία καί ἀσχημοσύνη, πού τιμωρήθηκε αὐστηρά μέ φωτιά καί θειάφι στήν πόλη τῶν Σοδόμων καί Γομόρων. Γιά τό σύνολο δέ τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι τό πιό σιχαμερό καί ἀκάθαρτο ἁμάρτημα. Ἡ ὑποστήριξη καί ἀθώωση τῆς ὁμοφυλοφιλίας ἀποτελεῖ μεγάλη ἀσέβεια πρός τόν Θεό - Δημιουργό τοῦ ἀνθρώπου σέ ἄρσεν καί θῆλυ καί βλάσφημη κατάργηση τοῦ Εὐαγγελίου. Ἐρωτῶμεν, λοιπόν τούς τολμητίες Βουλευτές καί τήν Κυυβέρνηση: Ποιοί εἶστε ἐσεῖς, οἱ ἐκπρόσωποι τῆς νεωτερικότητας, πού τολμοῦν καί βάζουν τούς ἑαυτούς των πάνω ἀπό τόν Θεό καί καταργοῦν τό Εὐαγγέλιο καί τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων; Ἡ δημόσια προβολή τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ἐκτός τοῦ ὅτι προσβάλλει τήν δημόσια αἰδώ καί τήν θρησκευτική μας συνείδηση, στέλνει πρός τούς νέους μηνύματα ἀνώμαλης σεξουαλικῆς συμπεριφορᾶς, πού ἀποτελεῖ τορπίλη στά θεμέλια τῆς οἰκογένειας καί τῆς κοινωνίας μέ τό ὀξύ δημογραφικό πρόβλημα, ἀλλά καί αἰτία ψυχοπαθολογικῶν διαταραχῶν στά παιδιά, πού θά ἀνατραφοῦν ἀπό ὁμοφυλοφιλικά ζεύγη, ὅπως ἐπιδιώκεται.

Ἡ «πρόοδος» τῆς ἀνθρωπότητος πιστεύετε ὅτι συντελεῖται μέ τά παραπάνω γεγονότα; Σᾶς διαφεύγουν ὅμως ὅτι:

Α. Στό βιβλίο τῆς Γενέσεως (κεφ. 19,1-5) πού συνεγράφη τό 2.369 π.Χ. ἐξιστορεῖται ἡ «προοδευτικότης» τῶν Σοδόμων καί Γομόρων μέ τά ἀκόλουθα: «Ἦλθον δὲ οἱ δύο ἄγγελοι εἰς Σόδομα ἑσπέρας· Λὼτ δὲ ἐκάθητο παρὰ τὴν πύλην Σοδόμων. ἰδὼν δὲ Λώτ, ἐξανέστη εἰς συνάντησιν αὐτοῖς καὶ προσεκύνησε τῷ προσώπῳ ἐπὶ τὴν γῆν. 2 καὶ εἶπεν· ἰδοὺ κύριοι, ἐκκλίνατε εἰς τὸν οἶκον τοῦ παιδὸς ὑμῶν καὶ καταλύσατε καὶ νίψασθε τοὺς πόδας ὑμῶν, καὶ ὀρθρίσαντες ἀπελεύσεσθε εἰς τὴν ὁδὸν ὑμῶν. καὶ εἶπαν· οὐχί, ἀλλ᾿ ἐν τῇ πλατείᾳ καταλύσομεν. 3 καὶ κατεβιάζετο αὐτούς, καὶ ἐξέκλιναν πρὸς αὐτὸν καὶ εἰσῆλθον εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. καὶ ἐποίησεν αὐτοῖς πότον, καὶ ἀζύμους ἔπεψεν αὐτοῖς, καὶ ἔφαγον. 4 πρὸ τοῦ κοιμηθῆναι δέ, οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως οἱ Σοδομῖται περικύκλωσαν τὴν οἰκίαν ἀπὸ νεανίσκου ἕως πρεσβυτέρου, ἅπας ὁ λαὸς ἅμα. 5 καὶ ἐξεκαλοῦντο τὸν Λὼτ καὶ ἔλεγον πρὸς αὐτόν· ποῦ εἰσιν οἱ ἄνδρες οἱ εἰσελθόντες πρὸς σὲ τὴν νύκτα; ἐξάγαγε αὐτοὺς πρὸς ἡμᾶς, ἵνα συγγενώμεθα αὐτοῖς».

Β. Μία μικρή «λεπτομέρεια» πού διασώζεται ἀπό τόν Ρωμαῖο ἱστορικό Κάσσιο Δίονα (163 μ.Χ) στήν περίφημη Ρωμαϊκή Ἱστορία του, τῆς ὁποίας τήν ἀλήθεια ἐπιμαρτυροῦν καί οἱ συγχρόνοι τοῦ γεγονότος ἱστορικοί Τάκιτος καί Σουητώνιος, κατά τήν ὁποία ὁ φρενοβλαβής αὐτοκράτωρ τῆς Ρώμης Νέρων συνῆψε γάμο μέ δύο Ἕλληνες ἀπελεύθερους, τόν «εὔσωμο καί ἀνδρώδη» Πυθαγόρα, καί τόν «λεπτόσωμο καί γυναικώδη» Σπόρο, τόν ὁποῖο κατέστησε ἐκτομία καί μετωνόμαστε σέ Σαβίνα…»

Γ. Ὁ μεγαλειώδης Παῦλος στήν Α΄ πρός Κορινθίους ἐπιστολή του (κεφ. ΣΤ΄, 9-10) πού συνεγράφη τό 54 μ.Χ. διαβεβαιώνει ἀπολύτως ὅτι: «... ἤ οὐκ οἴδατε ὅτι ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι; μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι...»

Δ. Ὁ οἰκουμενικός Ἱεράρχης Μ. Βασίλειος τό 370 μ.Χ. μέ τάς κανονικάς του ἐπιστολάς καί τόν 7ο ἱερό του κανόνα ἐπικυρωθέντα ἀπό τόν 2ο κανόνα τῆς ΣΤ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου διακηρύσσει: «Ἀρρενοφθόροι καὶ ζωοφθόροι καὶ φονεῖς καὶ φαρμακοὶ καὶ μοιχοὶ καὶ εἰδωλολάτραι τῆς αὐτῆς καταδίκης εἰσὶν ἠξιωμένοι, ὥστε ὅν ἔχεις ἐπὶ τῶν ἄλλων τύπον καὶ ἐπὶ τούτων φύλαξον...».

Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω παρατιθεμένων ἐκ τοῦ τεραστίου ὑλικοῦ ἀναφορᾶς στάς κακουργίας τῆς παρά τήν φύσιν ἀνατροπῆς τῆς ἀνθρωπίνης ὀντολογίας καί φυσιολογίας ἀποδεικνύεται πασίδηλα ὅτι ἡ δῆθεν σχετική πρόοδος καί δημοκρατική εὐαισθησία, τά δῆθεν σχετικά ἀνθρώπινα δικαιώματα, ἡ δῆθεν διαφορετικότης καί ὁ δῆθεν ἐλεύθερος αὐτοπροσδιορισμός καί προσανατολισμός περί τό γενετήσιο ἔνστικτο καί τήν ταυτότητα τοῦ φύλου δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἡ καταβαράθρωσις καί ὁ καταποντισμός τῆς ἀνθρωπίνης ἐλευθερίας καί ἀξιοπρεπείας καί ὁ πλήρης εὐτελισμός τῆς ἐννοίας ἄνθρωπος πού στήν ἑλληνική γλώσσα σύγκειται ἀπό τό ἐπίρρημα ἄνω καί τό ρῆμα θρώσκω πού σημαίνει ἄνω βλέπω, ἄνω φέρομαι.

Ἑπομένως ὡς Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας κατά τήν τραγική αὐτή ὥρα δημοσίᾳ:

1. Καλοῦμε τήν Κυβέρνηση νά μήν προχωρήσει στήν ὑλοποίηση αὐτῆς τῆς ὕβρεως κατά τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἀνθρώπων.

2. Ἀποστέλλομε ἐπειγόντως αἴτηση ἐκτάκτου συγκλήσεως τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ θέματος καί τήν ἐπιβολή τῶν δεόντων κατά τό ἐξαίρετο παράδειγμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Μολδαυΐας καί

3. Ἐντός τῆς Κανονικῆς μας δικαιοδοσίας καί ἐν τῷ πλαισίῳ τῶν Κανονικῶν μας ἁρμοδιοτήτων θά ἐπιβάλουμε τήν ποινή τοῦ ἀφορισμοῦ σέ ὅσους Βουλευτές ψηφίσουν αὐτή τήν ἐπαίσχυντο καί ἐπονείδιστο ὕβρι.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ