Ο ασχημονών Δημητριάδος και η απάθεια των συνεπισκόπων του

Γράφει ο Λυκούργος Νάνης

Ο ποικιλοτρόπως σκανδαλίζων τον πιστό λαό, γνωστός και μη εξαιρετέος, μητροπολίτης Δημητριάδος, προέβη κατ αυτάς σε δηλώσεις αναφορικά με την παπική αιρετική παρασυναγωγή που κάθε άλλο παρά αντέχουν σε σοβαρή κριτική.

Δεν αποτελεί υπερβολή αν τις χαρακτηρίσουμε φαιδρές, ανιστόρητες και, το χείριστον, προδοτικές.

Το θέμα όμως, ΤΟ ΜΕΙΖΟΝ ΕΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΩ ΖΗΤΗΜΑ, είναι η στάση που τήρησαν οι συνεπίσκοποί του, οι συγκροτούντες τη συνέλευση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, απέναντι σ αυτές και τον ποιητή τους.

Ποια η αντίδραση των υγιώς φρονούντων ποιμένων;

Εσπευσαν να ανακαλέσουν στην τάξη τον τολμητία του Βόλου;

Ευαισθητοποιήθηκαν, αιτούντες την αφαρμογή των όσων διακελεύουν σχετικώς οι θείοι και ιεροί κανόνες;

Η΄κυριάρχησε για μία ακόμη φορά το επαίσχυντο και καταραμένο «φιλάδελφο» με συνέπεια ο εν λόγω δεσπότης να καταλείπεται ασύδοτος προκειμένου να συνεχίσει να προβαίνει σε παρόμοιες ασχημοσύνες;

Από πότε ο Δημητριάδος Ιγνάτιος ίσταται ύπερθεν των ιερών κανόνων;

Οι διακελεύσεις των τελευταίων ισχύουν και απευθύνονται μόνο στο χριστιανικό…προλεταριάτο εναντίον του οποίου εκτοξεύονται σαν κανόνια (για να θυμηθούμε και το μακαριστό π.Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο);

Τι απέγινε άραγε η καταγγελία του εγκρατούς περί τα θεολογικά μητροπολίτη Ναυπάκτου επί τη βάσει της οποίας εντός των πλαισίων της περιβόητης και διαβόητης ακαδημίας «θεολογικών», διάβαζε θολολογικών, σπουδών της μητροπόλεως Δημητριάδος ΚΥΟΦΟΡΕΙΤΑΙ ΑΙΡΕΣΗ;

Δε σείστηκε συθέμελα το οικοδόμημα της αρχιερατικής συνειδήσεως της πλειονότητας των ποιμένων μας επί τω τρομερώ αυτώ ακούσματι;

Παρωνυχίδα αποτελεί η νοθεία της ορθής πίστεως που απεργάζονται κάποιοι θεολογούντες φιλόσοφοι και φιλοσοφούντες θεολόγοι;

Στην απευκταία περίπτωση της νοθεύσεως τροφίμων ή καυσίμων ή φαρμάκων σύσσωμη η κοινωνία «ξεσηκώνεται» και στιγματίζει τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς της.

Στην ασυγκρίτως μεγαλυτέρας σπουδαιότητος και αξίας περίπτωση της νοθεύσεως και διαστρεβλώσεως της ορθής πίστεως, το σώμα των ποιμένων, των θεόθεν εντεταλμενων για την αλώβητη διαφύλαξή της και την προστασία της από προσθαφαιρέσεις και αλλοιώσεις, της ορθής πίστεως, του κατά τον άγιο Μάξιμο τον ομολογητή «ΠΡΩΤΟΥ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥ ΦΑΡΜΑΚΟΥ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΜΑΣ», στιγματίζονται και κατονομάζονται οι στρεβλώσεις και οι εμπνευστές τους ή αρκούμαστε σε μία ανώδυνη και πλατωνική, γενικά και αόριστη, αρνητική αναφορά στον οικουμενιστικό συγκρητισμό, χωρίς συνέπειες για εκείνους που προδίδουν την πίστη πρωτοστατώντας σε οικουμενιστικές-συγκρητιστικές δηλώσεις και εκδηλώσεις;

Ετσι θα έπρατταν οι μακαριστοί Φλωρίνης Αυγουστίνος, Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος, Σιδηροκάστρου Ιωάννης, Δρυινουπόλεως Σεβαστιανός, Τρίκκης Διονύσιος, Παραμυθίας Παύλος;

Δε μήνυσε στο πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως ο μακαριστός Φλωρίνης Αυγουστίνος το Στυλιανό Χαρκιανάκι ευφραίνοντας τους πιστούς;

Δε διέκοψε μαζί με τους επίσης μακαριστούς Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο και Παραμυθίας Παύλο το μνημόσυνο του μακαριστού Αθηναγόρα;

Δε στιγμάτισε επί συνόδω αλλά και εκτός ο μακαριστός Τρίκκης Διονύσιος την ολέθρια αθηναγόρειο πολιτική;

Δεν κατήγγειλαν επί συνόδω οι μακαριστοί Φλωρίνης, Σιδηροκάστρου και Δρυινουπόλεως τη γιανναρική σύφιλη αντιδρώντος του νυν Αθηνών;

Δεν κατέλειπαν οι προαναφερθέντες και όχι μόνο σε όσους στοιχούνται στο ίδιο πνεύμα μια ιερά παρακαταθηκη;

Ως πότε θα καθεύδουν οι ορθοφρονούντες επίσκοποι;

Ως πότε θα καλύπτουν σκανδαλωδώς τους αιρετίζοντες συμποιμένες τους;

Ως πότε θα απογοητεύουν και αποθαρρύνουν το ποίμνιο του οποιου τον ιερό ζήλο ψύχουν και μαραίνουν;

Δεν αναλογίζονται ότι κατ αυτόν τον τρόπο και το ορθόδοξο αισθητήριο του ποιμνίου απαμβλύνεται αλλά και πυροδοτούνται διαιρέσεις και σχίσματα;