Συνολικές προβολές σελίδας

Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Το θαύμα του Τσέρνομπιλ




Η Παναγία άνω, και ο αρχάγγελος Μιχαήλ στο πλάϊ του Χριστού. Κάτω το δένδρο, τα θύματα στα λευκά, και οι εργαζόμενοι που με αυτοθυσία σταμάτησαν τη διαρροή. Το αστέρι που πέφτει υπενθυμίζει την αναφορά του γεγονότος στην Αποκάλυψη.

25 χρόνια μετά το δυστύχημα του Τσερνομπίλ στην Ουκρανία, ένα θαύμα μαρτυρείται εκεί, υπενθυμιζόμενο και από την εικόνα του Χριστού Σωτήρος του Τσερνομπίλ. Το Ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων ιντερφάξ έγραψε στις 20 Απριλίου 2011, τα εξής:

Η μόνη ανοικτή εκκλησία στη ζώνη του Τσερνομπίλ σημειώνει το ελάχιστο επίπεδο ακτινοβολίας!

Κίεβο, 20 Απριλίου, Interfax – Κατά τη διάρκεια 25 ετών από την ημερομηνία του ατυχήματος του Τσερνομπίλ, το επίπεδο ακτινοβολίας στην περιοχή της εκκλησίας του Αγίου (προφήτη) Ηλία, τη μόνη εκκλησία που λειτουργεί στη ζώνη αποκλεισμού, ήταν αρκετά κάτω από το επίπεδο ολόκληρης της περιοχής, δηλώνουν εκκαθαριστές του δυστυχήματος του Τσερνομπίλ.

«Ακόμα και στις πιο δύσκολες ημέρες του 1986, η γύρω περιοχή της εκκλησίας του Αγίου (προφήτη) Ηλία ήταν καθαρή (από την ακτινοβολία – IF), χωρίς να χρειάζεται να αναφέρω ότι η ίδια η εκκλησία ήταν επίσης καθαρή», είπε ο πρόεδρος της Ουκρανικής Ένωσης Τσερνομπίλ, Γιούρι Ανδρέγεφ σε μια τηλεσυνδιάσκεψη Κιέβου – Μόσχας την Τετάρτη. Τώρα η περιοχή δίπλα στην εκκλησία βρίσκεται στο βασικό επίπεδο των 6 μικρο-ραίντγκεν ανά ώρα (microroentgen/h) συγκριτικά με τα 18 στο Κίεβο.

O Andreyev είπε επίσης ότι πολλοί εκκαθαριστές της καταστροφής ήταν άθεοι. «Αρχίσαμε να πιστεύουμε αργότερα, μετά που παρατηρήθηκαν τέτοιου είδους εξελίξεις, οι οποίες μπορούν να εξηγηθούν μόνο σαν θέλημα Θεού», λέει.

Ειδικότερα, σύμφωνα με τον ίδιο, λίγα δευτερόλεπτα μετά την έκρηξη στην τέταρτη (4η) μονάδα του Τσερνομπίλ ΡΡ, το σύννεφο που περιείχε σωματίδια ουρανίου άρχισε να κινείται προς την κατεύθυνση της Pripyat, μιας πόλης που βρίσκεται περίπου 1.800 μέτρα από το εργοστάσιο. Υπήρχε ένα πεύκο στο δρόμο του (εμφανίζεται σε ένα πολύ γνωστό εικόνισμα του Σωτήρα του Τσερνομπίλ).



«Το σύννεφο σταμάτησε κοντά σε αυτό το πεύκο, χωρίζεται σε δύο μέρη από κάποιον άγνωστο λόγο και συνέχισε να κινείται προς την αριστερή και δεξιά πλευρά της πόλης, αντί να καλύπτει τις κατοικημένες περιοχές της (που ήταν ίσια μπροστά). Το επίπεδο ακτινοβολίας σε περιοχές μόλυνσης ήταν τέσσερα ή πέντε roentgen ανά ώρα, και η πόλη παρουσίαζε μόνο μισό χιλιοστό του ραίντγκεν (0,5 milliroentgen)», δήλωσε ο Αντρέγιεφ.

Το πεύκο στο οποίο σταμάτησε το ραδιενεργό σύννεφο και χωρίστηκε, έχει τα χονδρά κλωνάρια του σε σχήμα σταυρού. Είναι γνωστό και από τη Γερμανική κατοχή της Ουκρανίας, γιατί εκεί είχαν κρεμάσει οι Γερμανοί πολλούς πατριώτες και έγινε μνημείο.

Η έκρηξη του Chernobyl είχε προφητευθεί από τον γέροντα Αριστοκλή (1838-1918) που ασκήθηκε στον ΑΘΩΝΑ. Σε πασχαλινή του επιστολή (1-5-2005) ο επίσκοπος Αλέξανδρος της Ρωσικής διασποράς (Buenos Aires and South America), γράφει: «Θυμάμαι καθαρά ένα ταξίδι στην Αγία Γη το 1973, με ρωσική νεολαία. Η τότε γερόντισσα του Μοναστηριού της Γεθσημανής, Μητέρα Βαρβάρα (Tsvetkova), σε μια μαζί μας συζήτηση, μας είπε την προφητεία του γέροντος Αριστοκλή, που τότε ζούσε στην Μόσχα. Ο γέροντας είπε στην γερόντισσα, μια νεαρή μαθήτρια τότε, ότι η αναγέννηση στη Ρωσία θα αρχίσει μετά μια πολύ ισχυρή έκρηξη στην όχθη ενός μεγάλου ποταμού. Ούτε η ηλικιωμένη γερόντισσα ούτε εγώ ξέραμε πως να καταλάβουμε αυτή την πρόβλεψη. Αλλά όταν στα 1986 η τρομερή ατομική καταστροφή συνέβη στο Τσέρνομπιλ, και η Περεστρόϊκα (ανακατασκευή) ξεκίνησε, θυμήθηκα αυτή την προφητεία του γ. Αριστοκλή και αναθάρρησα».

Πηγή: http://www.imdleo.gr/diaf/2011/2011.html

Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Αθηναίοι υπό διωγμόν…


Από το ΠΟΝΤΙΚΙ (26/5/2011)



Εδώ και μήνες, στα Προπύλαια, μια ομάδα μεταναστών με πολιτικά προβλήματα διαμένει «πολυτελώς» σε μερικές σκηνές, στο πιο κεντρικό σημείο της πρωτεύουσας, μπροστά σε ένα απ’ τα ωραιότερα κτίσματά της. Δεν θα ήταν άσκοπο να συμπληρώσουμε ότι η τοποθεσία αυτή αποτελεί το μέγιστο σύμβολο του νεότερου ελληνισμού, πράγμα που προαπαιτεί τον ελάχιστο σεβασμό από όλες τις πλευρές. Μήνες τώρα, οι υπό διωγμών Αθηναίοι πολίτες, οι οποίοι έχουν απολέσει το δικαίωμα του λόγου για την πόλη τους, μια και τα στερεότυπα της μεταπολίτευσης ενοχοποιούν κάθε αντίθετο λόγο, περνούν αμίλητοι και σκυθρωποί, υπό το καθεστώς μιας ιδιότυπης φοβίας που σχετίζεται με τα ενοχικά αντανακλαστικά της «προοδευτικής» μας κουλτούρας…



Κανείς δεν μιλά, και το κυριότερο κανείς δεν κάνει κάτι, από τον φόβο της βαρύτατης επίπληξης του κυρίου Τσίπρα και των συν αυτώ. Απέναντι σε αυτή την ιώβεια ανεκτικότητα που δείχνουν οι υπό καθεστώς πολιορκίας κάτοικοι του κέντρου, δέχονται επιπλέον και κατηγορίες ότι είναι ανενδοίαστοι ρατσιστές και φασίστες του Καρατζαφέρη! Αυτή η άθλια και χυδαία ενοχοποίηση της αντίθετης άποψης, δείγμα βαθύτατου ολοκληρωτισμού και θρησκευτικής δομής στην αντίληψη της πολιτικής, μας έχει καταστήσει έρμαια δημαγωγίσκων της δεκάρας που την ασκούν με καφενόβιο ύφος και ήθος. Προκειμένου να διασωθούν τα ναυάγια του πολιτικού μας συστήματος, μένουμε δέσμιοι πολιτικών που μέσα από παρωχημένες διακηρύξεις ενός αυστηρού και αρχαϊκού τυπικού, μονοπωλούν τον λόγο της αληθείας, ο οποίος μάλιστα έχει καθαγιαστεί και από λαϊκούς αγώνες και θυσίες αγωνιστών (των οποίων επίσης μονοπωλούν την κληρονομιά…)· οπότε σιωπή!



Στο όνομα αυτών των αγώνων αλλά και των μικροκομματικών μας ισορροπιών, η Αθήνα και κυρίως οι Αθηναίοι δεν πρέπει να δυσανασχετούν όταν τους μαχαιρώνουν. Αντίθετα, μετά τη δολοφονία τους, οι τεθλιμμένοι συγγενείς πρέπει να πηγαίνουν σε προοδευτικούς αναλυτές προκειμένου να τους ερμηνεύουν τα γεγονότα μέσα από την εμβριθή και εξόχως ανθρωπιστική σκοπιά που αυτά έχουν. Ωστόσο, αυτή η σκηνή μπροστά από τα Προπύλαια – ξενοδοχείο πλέον – αποτελεί και σύμβολο της νεοελληνικής χρεοκοπίας, μιας πολιτείας αδύναμης, ανίκανης και αδιάφορης να δράσει και να λάβει τα μέτρα της· το σημαντικότερο: να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των πολιτών της. Αντί αυτών, τόσο η κυβέρνηση όσο και ο Δήμος Αθηναίων παρακολουθούν… ψύχραιμα τις εξελίξεις.
Η κατάσταση με τους λαθρομετανάστες που κατοικοεδρεύουν στο κέντρο της Αθηνάς θα είχε ξεπεράσει κάθε όριο ανεκτικότητας από μέρους μιας συντεταγμένης πολιτείας: έχουν καταλυθεί οι νόμοι, το ελεύθερο της κυκλοφορίας και της ελεύθερης πρόσβασης, το νομικό καθεστώς ιδιοκτησίας, με δυο λόγια ζούμε σε μιαν ανοχύρωτη πόλη... Ωστόσο, η κυβέρνηση συσκέπτεται και κυρίως παρέχει κίνητρα ώστε να κατοικήσουν οι Αθηναίοι... στο κέντρο της πόλης τους και να δραστηριοποιηθούν οικονομικά! Πρόκειται για την πιο σουρεαλιστική άσκηση πολιτικής: να προτείνεις κίνητρα για να κατοικηθεί το ιστορικό κέντρο ολόκληρης της χώρας, αυτό που αποτελεί την πεμπτουσία της εθνικής μας κυριαρχίας και της ιστορικής μας συνείδησης.



---------------------------

“Δεν αισθάνθηκα καθόλου σοκαρισμένος. Άοπλος αισθάνθηκα και δεν θα επιτρέπω να ξανασυμβεί αυτό... Ζω από τύχη, ένστικτο και ψυχραιμία”....

Διαβάστε την συνέντευξη που έδωσε για την άγρια επίθεση που δέχθηκε μαζί με τον Αλέκο Συσσοβίτη από αδίστακτη ομάδα Αλγερινών ληστών στο κέντρο της Αθήνας, ο γνωστός manager και επιχειρηματίας Ηλίας Πανταζόπουλος, ο οποίος αποκαλύπτει πως συμμετέχει σε μία κίνηση πολιτών που με την ονομασία «Αντιστέκομαι» που έχει σκοπό να ενημερώσει και να εκπαιδεύσει όσους έχουν διάθεση να αντισταθούν στην εγκληματικότητα, με ειρηνικό όμως τρόπο! Αν ο δήμαρχος δεχτεί τις προτάσεις μας και συνεργαστεί, έχει καλώς. Αν όχι, πάλι θα προχωρήσουμε, γιατί οι ενέργειές μας είναι νόμιμες και δεν έχουν κομματικό χρώμα!»

«….Έχω οργή αλά όχι για τους μετανάστες. Αυτοί έτσι ξέρουν, έτσι κάνουν. Εγκληματίες για μένα δεν είναι αυτοί, αλλά εκείνοι που συμφώνησαν και τους επέτρεψαν να έρθουν εδώ. Για αυτούς έχω οργή! Για αυτούς τους άχρηστους κι ανίκανους να προβλέψουν τη λαογραφική καταστροφή που έφεραν οι γ.…νες υπογραφές που έβαλαν. Έχω οργή για τους πολιτικούς και τα κόμματα. Έχω οργή για τα δύο χρόνια που έχασα στον στρατό φυλάγοντας μία χώρα που μερικοί ηλίθιοι την παρέδωσαν αμαχητί. Έχω οργή για μένα που σαν μ.…ας τόσα χρόνια βλέπω την πόλη μου να ζητά βοήθεια κι εγώ αδιαφορώ. Έχω οργή γιατί τώρα που την έχασα μου λείπει αλλά είναι πια αργά». Ολόκληρη η συνέντευξη ΕΔΩ

------------------------------------------




Δυστυχώς, αποτελούμε το πλήρωμα μιας χρεοκοπημένης γενιάς που νομιμοποίησε με τρομακτική ευκολία την πιο αχαλίνωτη και ασύδοτη κατανάλωση, μέσα από δημοκρατικές - πανηγυρικές διακηρύξεις, αναπτύσσοντας παράλληλα μια ιδεολογία βιτρίνας, με προοδευτικό επίχρισμα, για να παρηγορήσει τη βεβαρημένη μας συνείδηση. Έτσι, μαχόμαστε υπέρ ενός ανυπόστατου ασύλου, κολακεύοντας τα δημοκρατικά μας αντανακλαστικά και θυσιάζοντας με απύθμενη αναλγησία και μικροαστική αδιαφορία τη ζωή χιλιάδων συμπολιτών μας Αθηναίων που κατοικούν (όσοι αντέχουν ακόμα…) στο κέντρο της πόλης και σε κείνες τις υπό κατάληψη γειτονιές. Στην ουσία, προκειμένου να εφαρμόσουμε κατά γράμμα μια ιδεολογική αφηρημένη φανφάρα περί ρατσισμού, ξεριζώνουμε την καρδιά της πατρίδας με απρόβλεπτες συνέπειες, τις οποίες φυσικά θα πληρώσουν οι Αθηναίοι και όχι οι τιμημένες προοδευτικές δυνάμεις του Παλαιού Ψυχικού που είναι στο απυρόβλητο, όπως είναι και οι εγκληματικά απαθείς κυβερνώντες!
Θα είχε πολύ ενδιαφέρον αν μια παρόμοια κατάληψη σαν αυτή των Προπυλαίων γινόταν στην εκλογική περιφέρεια κάποιου υπουργού. Τότε θα βλέπαμε τα αντανακλαστικά του κομματικού κράτους σε πλήρη ετοιμότητα, και τη νεοελληνική αναποτελεσματικότητα να κάνει φτερά… Αλλά, είπαμε: άλλο το εθνικό, άλλο το τοπικό, άλλο το ατομικό και άλλο το συλλογικό. Αυτά δεν συναντώνται ποτέ: κι αυτό μας κρατά στην Τουρκοκρατία!

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

...έχεις επτά-οχτώ λεπτά;




Και έχω ξαναπεί. Να λέμε κάθε μέρα τους Χαιρετισμούς. Να λέμε κάθε μέρα τους Χαιρετισμούς στην Παναγία μας. Χαίρε! Χαίρε! Χαίρε! Παναγία μου να'χεις χαρά. Σε χαιρετάμε. Δεν είμαστε αχάριστοι.Μας έκανες τόσο μεγάλο καλό. Έφερες τον Θεό στον κόσμο! Δε θα σου πούμε ένα "ευχαριστώ"; Ένα "χαίρε"; Που κρατάει 7-8 λεπτά; 7-8 λεπτά κρατάνε να τους πεις τους Χαιρετισμούς.
Να λέμε τους Χαιρετισμούς. Αυτή είναι πολύ ωραία προσευχή. Αρχοντική προσευχή. Χωρίς καθόλου ζητιανιά. Χωρίς καθόλου παρακλήσεις και ικεσίες και "θέλω κείνο, κάνε τ'αλλο". Δεν θέλω τίποτα! Παναγία μου σε χαιρετώ μόνο. Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε. Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε...

(απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου -www.atheataperasmata.com)/aoratigonia

κινητός ναός στην Όπτινα

Σουτ βρε Ρωμηοί!






Νατσιός Δημήτρης
δάσκαλος- Κιλκίς


Ακούγοντας, βλέποντας και διαβάζοντας κανείς τις σάπιες τούτες ημέρες, έχει την αίσθηση ότι επίκειται το τέλος του νεοελληνικού κράτους. Μέχρις εδώ ήταν, «εάλω η Πόλις».


Παρόμοια αισθήματα βίωναν και οι δυστυχείς Ρωμηοί, λίγο προ της αλώσεως της Βασιλεύουσας. Το Γένος ανέβαινε στον αιμάτινο δρόμο του Γολγοθά του, στην μακραίωνη σκλαβιά στους αντίχριστους Αγαρηνούς εξαιτίας κυρίως της ηθικής κρίσης. Το διαπιστώνουμε σε κείμενα της εποχής: «Οι άρχοντες συμμετέχουν στις παρανομίες, οι διαχειριζόμενοι τα κοινά είναι κλέφτες, οι δικαστές δωρολήπτες με αποτέλεσμα να επικρατούν οι εγωιστές, οι αλαζόνες, οι αχάριστοι, οι συκοφάντες…

Δεν υπάρχει αγάπη, αδελφών ομόνοια «ουδαμού σπλάχνον χριστιανικόν, ουδαμού δάκρυον συμπαθές», θρηνεί ο μοναχός (και άγιος νομίζω της Εκκλησίας μας) Ιωσήφ Βρυέννιος. (Απ. Βακαλόπουλος, «Ο χαρακτήρας των Ελλήνων», σελ. 81).

Στο ίδιο βιβλίο, ο αείμνηστος καθηγητής, σημειώνει ότι «οι πλούσιοι την εποχή εκείνη, ενώ κατέρρεαν τα τελευταία υπολείμματα της βυζαντινής αυτοκρατορίας, ξένοι τελείως προς το πνεύμα του Χριστιανισμού, ήταν σκληρότεροι απέναντι στους φτωχούς και ταπεινούς της ζωής». Είμαστε και σήμερα ενώπιον μιας νέας άλωσης, περιμένουμε των εχθρών τα φουσάτα…

Γιατί είναι η πατρίδα «αχούρι κοπρισμένο/ από τ’ αλόγατα του οχτρού. Καπίστρια τα φελόνια /και οι κολυμπήθρες γούρνες. Να! Διαγουμιστές όλοι/ των όλων. Τίμιων, ιερών μαγαριστές και σφάχτες».( Παλαμάς, «Η φλογέρα του βασιλιά»).

Κόπρισε, διαγούμισε, μαγάρισε τόσα χρόνια το πολιτικό χτικιό, άχρηστοι και ανίκανοι λεβαντίνοι, οι συμμορίες του κομματισμού και μας παραδίδουν αμαχητί στους Φραγκογερμανούς, στους «Βενετούς», στους εμπόρους των εθνών- τοκογλύφους.

Γιατί δεν ξεσηκωνόμαστε, γιατί δεν επαναστατούν οι νέοι; Αναρωτιέται η μεσόκοπη άνοια και ανία, η συφοριασμένη «γενιά του Πολυτεχνείου»; Επανάσταση; Τι είναι αυτό τρώγεται; Μια διαδήλωση, μια πορεία διαμαρτυρίας για την θεϊκή ομάδα μας, ναι! «Προοδευτικές» συμπλοκές με την αστυνομία και βεβήλωση της ασυλαίας ανοησίας, όλα αυτά που ξεσηκώνουν ενίοτε τη νερουλή νεολαία μας - εικόνα και ομοίωση μας- γίνονται, έτσι περνάει η ώρα, ξεθυμαίνει, απελευθερώνεται και η σωρευμένη ενέργεια.

Η Επανάσταση όμως «θέλει δουλειά πολύ», πριν, όχι τώρα. Πού να ξέρουν οι νέοι από επαναστάτες, ποιος τους δίδαξε; Με ολίγον Τσε Γκεβάρα, ως καρδιοκατακτητή κυρίως και ατίθασο πλουσιόπαιδο, επαναστάτες δεν φτιάχνεις.

«Ο γύφτος και φθισικός» Καραϊσκάκης δεν μας κάνει, του λείπει η πολυπολιτισμική διάσταση, έκοβε και έχτιζε λοφίσκους με τούρκικα κεφάλια, ρατσισμός ασυγχώρητος.

Εσυνηθίσαμε, ως θα έλεγε ο γερο – Κολοκοτρώνης, να μας καταφρονούν οι ξένοι, δυο αιώνες, υποτέλειας και ξενοδουλείας, βιώσαμε. Τώρα, στις γενιές μας ξεβράζεται το κακό. Οι κοπριές, οι κοπρώνυμοι, που κυβέρνησαν ιδίως κατά την λαμπρή τους περίοδο – την ευρωπαϊκή της μακαρίτισσας ΕΟΚ – άφησαν την πατρίδα χωρίς παιδεία εθνική, χωρίς χρηστή δημόσια διοίκηση και μας παραδίδουν στα αρπακτικά της Τρόϊκας.

Γιατί δεν επαναστατούν οι Έλληνες; ιδού η απορία. (Το κίνημα διαμαρτυρίας των «αγανακτισμένων», είναι ελπιδοφόρο. Φοβάμαι όμως ότι θα ξεφουσκώσει. Όπως λένε οι παλιοί είμαστε άμαθοι από τέτοια πράγματα. Eξάλλου τα κινήματα είναι μόνο για ξεσκονίσματα. Εδώ μιλάμε για επανάσταση, για Γουδί ).

Ο χρόνιος εθισμός στην δουλοπρέπεια, η καθημερινή εισπνοή τηλεοπτικών αναθυμιάσεων, μεταμόρφωσαν τον πάλαι ποτέ ατίθασο, αγωνιστή, επαναστάτη και πολεμιστή Ρωμηό σε ασπόνδυλο καλοπερασάκια, σε ήρεμο «τίποτε».

Διασώζει ο Φωτάκος στα «Απομνημονεύματα περί την Ελληνικήν Επανάστασιν», ένα περιστατικό.

Συμβαίνει κατά το πρώτο έτος της Εθνεγερσίας. Οι πολιορκημένοι Τούρκοι του Νεόκαστρου αποφάσισαν να συνθηκολογήσουν και πρότειναν διαπραγματεύσεις. Συμφωνήθηκε συνάντηση των δυο αντιπροσωπειών έξω από το φρούριο. Αλλά οι συνομιλίες δυσκολεύονταν και αργούσαν, επειδή εκατοντάδες αγωνιστές, περίεργοι, χασομέρηδες, και λοιποί «άτακτοι» είχαν συγκεντρωθεί γύρω και θορυβούσαν αδιαφορώντας για τις διαταγές των αρχηγών τους.

Αφηγείται ο Φωτάκος: «Αφού δεν πλέον είδαν οι Τούρκοι ότι οι Έλληνες δεν ακούουν τους καπεταναίους των μια ημέραν ο Τσιντάραγας, κλειδούχος του Φρουρίου, έχασε την υπομονήν κι στραφείς προς τους στρατιώτας εφώναξεν ούτως: σουτ βρε Ρωμηοί! Η φωνή αυτή αμέσως έφερε σιωπήν. Εδώ δε εφαρμόζεται το ρητόν: «Είδε ο δούλος τον δεσπότην και εφοβήθη». Κατ’ ουδένα τρόπον εδύναντο οι καπεταναίοι να απομακρύνουν τους στρατιώτας διά να σταθούν οι Τούρκοι εις ομιλίαν, η δε φωνή του Αγά μόνη τους ησύχασεν».

Και παρατηρεί συγκαταβατικά ο αγωνιστής: «Πόσον ο φόβος είναι δυνατός και ανεξάλειπτος, όταν είναι παιδιόθεν ριζωμένος εις τα ψυχάς των ανθρώπων».

Έτσι ακριβώς. Μόνο που στην τωρινή περίπτωση δεν πρόκειται περί ριζωμένου φόβου, αλλά για ριζωμένη έως μιθιδρατισμού αφασία και παχυδερμία.

Κατ’ αρχάς και η λέξη Επανάσταση έχει ποινικοποιηθεί. Παραπέμπει στις επταετείς καρικατούρες, που ίσως το μεγαλύτερο έγκλημα τους ήταν ότι με τις γελοίες τους πατριδοκαπηλίες και θρησκοληψίες, έδωσαν μια ουρανόπεμπτη δικαιολογία στους μεταπολιτευτικούς νάνους και αρλεκίνους της «προόδου», να ποδοπατήσουν, να στρεβλώσουν αξίες αειθαλείς, ελληνοσώτειρες, «πίστιν και πατρίδα», που, όταν προσβάλλονται και αλυσοδένονται, ξεσηκώνουν λαούς.

Παιδιόθεν, ρίζωσε «εις τα ψυχάς» των σημερινών νεοελλήνων αυτή η αποστροφή, η καχυποψία, η απάρνηση στα τιμαλφή του Γένους μας, ο φόβος του ραγιά. Του ραγιά, του κατακυριευμένου στα βορβορώδη πάθη του. Διότι ψυχή χωρίς θρεμμένη με την Ορθόδοξη πίστη και με την φιλοπατρία, καταντά παλιόψαθα, φανταχτερή ασημαντότητα κι ας νομίζει ότι έχει αξία.

Οι επαναστάσεις δεν γίνονται με μπουκωμένα στόματα και άδειες, νεκρές ψυχές. «Σηκώθηκα και πήγα εις τις εικόνες και κάνω την προσευχή μου και λέγω∙ Κύριε βλέπεις σε τι κατάστασιν έφτασα. Ο μόνος σωτήρας είναι η παντοδυναμία σου και η ευσπλαχνία σου σε μας οπού κιντυνεύομεν και εις την ματοκυλισμένη μας πατρίδα. Πιάνω και φκιάνω μιαν σημαία και γράφω Εθνική Συνέλευση, Σύνταμα. Λέγω. Εις το όνομα του Θεού και της βασιλείας του σηκώνεται η σημαία της πατρίδος». Και επαναστάτησε ο ματοκυλισμένος στρατηγός τον Σεπτέμβριο του 1843 κατά των Μπαυαρέζων και κέρδισε ο βασανισμένος αγωνιστής, μαζί με τον λαό που τον ακολούθησε, αναίμακτα το Σύνταμα. Η επανάσταση δεν θα ξεκινήσει από τους κουκουλοφόρους, μοσχοαναθρεμμένους μοναχογιούς των βορείων προαστίων.

Επανάσταση, αν γίνει και πρέπει να γίνει, θα έλθει από αυτούς που αγαπούν την πατρίδα με τον τρόπο του Μακρυγιάννη. Άνθρωποι «ων ο Θεός κοιλία, οι εχθροί του σταυρού», ο ψευτοεπαναστάτες της σήμερον, στηρίζουν ύπουλα τους κατοχικούς, τους προδότες της πατρίδας. Εξάλλου όποιος πιστεύει στην Ανάσταση του Χριστού, ελπίζει και στην επ-ανάσταση του Γένους.






πηγή: ρεσαλτο

Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως Ιερεμίας, Η μεταπατερική Θεολογία είναι βλασφημία εναντίον του Αγίου Πνεύματος



Σεβ. Μητροπολίτης Γόρτυνος κ. Ἰερεμίας:


Οἱ μεταπατερικοί θεολόγοι εἶναι ἄγευστοι τοῦ πατερικοῦ πνεύματος καί ἔπρεπε νά… ντρέπωνται.


Ο ΣΕΒ. Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ. Ἰερεμίας εἰς Ποιμαντικήν Ἐγκύκλιόν του (Κυριακήν 15ην Μαΐου) ἐπιτίθεται ἐναντίον ὅλων ἐκείνων τῶν θεολόγων, κληρικῶν καί ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι «ἀνεκάλυψαν» τήν μεταπατερικήν θεολογίαν, ὑποστηρίζων ὅτι οὗτοι προσβάλλουν τήν μνήμην τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ἀκολούθως, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης ἐπεσήμανεν ὅτι ἡ παραθεώρησις τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἡ προώθησις τῆς μεταπατερικῆς θεολογίας εἶναι βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διατί μέ τον φωτισμόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐθεολόγησαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες.


Ἡ ἐγκύκλιος


Τό πλῆρες κείμενον τῆς ἐγκυκλίου ἔχει ὡς ἀκολούθως:


«1. Παρακαλῶ, ἀδελφοί μου χριστιανοί, νά προσέξετε ἰδιαίτερα τό σημερινό μου κήρυγμα, γιατί θά ὁμιλήσω γιά μία ἁμαρτία, πού γίνεται ἐδῶ καί χρόνια, ἀλλά καί σήμερα ἰδιαίτερα, σχετικά μέ τήν σχέση μας προς τούς ἁγίους Πατέρες. Ὅλοι λέμε στίς προσευχές μας «Δι᾽ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν», ἀλλά σημασία ἔχει τό ἄν μελετοῦμε τήν διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων, ἄν τήν ἐφαρμόζουμε καί ἄν τήν κηρύττουμε σωστά στόν λαό.


(α) Γιά νά σᾶς πῶ λίγα λόγια περί τῶν ἁγίων Πατέρων, λίγα μόνο, σᾶς λέγω πρῶτον ὅτι αὐτοί εἶναι οἱ αὐθεντικοί ἑρμηνευτές τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί θά σᾶς πῶ γιατί: Ἡ Ἁγία Γραφή εἶναι θεόπνευστο βιβλίο. Ἄνθρωποι μέν τήν ἔγραψαν, ἀλλά τήν ἔγραψαν μέ τήν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί ἀφοῦ λοιπόν ἡ Ἁγία Γραφή γράφτηκε μέ την ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἄρα καί αὐτός πού θέλει νά ἑρμηνεύσει τήν Ἁγία Γραφή, πρέπει νά ἔχει καί αὐτός τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἶναι πολύ λογικό αὐτό πού σᾶς λέω. Καί γιά νά ἀναφέρω ἐδῶ τό παράδειγμα τοῦ μακαριστοῦ πατρός Ἰωάννου Ρωμανίδη λέω, ὅτι ὄχι μόνο αὐτός πού ἔγραψε τό βιβλίο τῶν Μαθηματικῶν πρέπει νά ξέρει Μαθηματικά, ἀλλά καί αὐτός πού διδάσκει Μαθηματικά πρέπει νά γνωρίζει τήν ἐπιστήμη αὐτή. Οἱ ἅγιοι δέ Πατέρες εἶναι, ὅπως εἶπα, οἱ αὐθεντικοί ἑρμηνευτές τῆς Ἁγίας Γραφῆς, γιατί μέ τήν ἄσκησή τους στήν πνευματική ζωή καθάρισαν τήν ψυχή τους καί ἔγιναν δοχεῖα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἔτσι λοιπόν κατανοοῦν σωστά τήν θεόπνευστη Ἁγία Γραφή.Γι᾽ αὐτό καί μόνο αὐτούς δεχόμαστε ὡς ἀληθινούς ἑρμηνευτές τῆς Ἁγίας Γραφῆς.


(β) Σάν σωστοί ἑρμηνευτές τῆς Ἁγίας Γραφῆς οἱ ἅγιοι Πατέρες εἶναι καί σωστοί καθοδηγητές τῶν ἀνθρώπων πρός τόν Θεό. Εἶναι μιά ἐπιστήμη ὁλόκληρη αὐτό, ἀδελφοί χριστιανοί, τό νά καθοδηγεῖ κανείς σωστά μιά ψυχή πρός τόν Θεό. Καί τήν ἐπιστήμη αὐτή τήν γνωρίζουν καλά οἱ ἅγιοι Πατέρες μας καί τήν ἐκθέτουν μέ σαφήνεια στά βιβλία τους.


Σχετικά μ᾽ αὐτό, γιά νά μή σᾶς λέω πολλά, ἀρκοῦμαι μόνο σέ αὐτά τά λίγα: Οἱ ἅγιοι Πατέρες διδάσκουν ὅτι γιά νά βροῦμε τόν Θεό καί νά ἑνωθοῦμε μαζί Του –«θέωση» τό λέμε αὐτό – βασικό εἶναι τό να καθαρίσουμε τήν καρδιά μας ἀπό τά ἁμαρτωλά πάθη, γιατί εἶναι ἀδύνατο γιά τόν Θεό νά ἑνωθεῖ με ἀκάθαρτο. Καί οἱ ἅγιοι Πατέρες γνωρίζουν ἀπό την πεῖρα τους τόν τρόπο καί τήν μέθοδο γιά τόν καθαρμό τῆς ψυχῆς. Καί ἡ μέθοδος αὐτή εἶναι ἡ ἄσκηση. Οἱ ἀθλητές κάνουν ἀσκήσεις, γιά νά ἀποκτήσουν γερό σῶμα. Καί οἱ μαθητές κάνουν «ἐξερσάϊζες» γιά νά μάθουν ἀγγλικά. Ὁμοίως καί ὁ χριστιανός πρέπει νά κάνει ἄσκηση· πρέπει δηλαδή, ὁ κάθε ἕνας μας, κατά τό μέτρο τοῦ δυνατοῦ, νά γίνει ἀσκητής. «Εἴ τις τῶν χριστιανῶν πολιτευθεῖ ἀλλέως, οὐκ ὄψεται τό Πρόσωπον Χριστοῦ τοῦ Βασιλέως», ἔλεγε ἕνα παλαιό ποίημα. Ἔτσι εἶναι χριστιανοί μου! Μέ καλοπέραση καί μέ τρυφηλή ζωή δέν μποροῦμε νά βροῦμε καί νά ζήσουμε τόν Θεό. Οἱ ἅγιοι ἔζησαν ἀσκητικά καί ὄχι τρυφηλά.


2. Τί συμβαίνει ὅμως τώρα; Ἀκοῦστε: Διαβάζοντας μερικοί τούς λόγους τῶν ἁγίων Πατέρων βλέπουν σ᾽ αὐτούς ὅλο ἑρμηνεῖες τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί ὅλο νά γίνεται λόγος γιά ἄσκηση καί γιά «στενή καί τεθλιμμένη» ὁδό καί λέγουν: Δέν γίνονται αὐτά σήμερα, αὐτά πού λέγουν οἱ Πατέρες. Αὐτά ἦταν γιά τήν δική τους ἐποχή καί ὄχι γιά τήν δική μας. Σήμερα ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό μιά ἄλλη θεολογία. «Με- τα-πατερική», λοιπόν, θεολογία!... Τό κακό αὐτό, χριστιανοί μου, δέν εἶναι τωρινό. Ἔχει χρόνια πού ἔγινε ἡ ζημιά αὐτή στήν πατρίδα μας.


(α) Χρόνια τώρα, καλοί καί μορφωμένοι ἱεροκήρυκες δέν κάνουν στά κηρύγματά τους ἑρμηνευτικό κήρυγμα στήν Ἁγία Γραφή, ὅπως ἔκαναν οἱ ἅγιοι Πατέρες, καί δέν ὁμιλοῦν, ὅπως ἔκαναν πάλι αὐτοί, γιά κόλαση καί γιά παράδεισο, γιατί «σοκάρουν» τάχα οἱ λέξεις αὐτές στήν ἐποχή μας καί καταθλίβουν ψυχολογικά τούς ἀνθρώπους. Καί ἡ Ἐκκλησία – λέγουν οἱ μεταπατερικοί αὐτοί – πρέπει σήμερα νά γίνει σύγχρονη, γιά νά γίνει δεκτή ἀπό τόν λαό. Διαφορετικά, λέγουν, θά ἀποτύχει!... Σαν δέν ντρέπονται οἱ κύριοι αὐτοί!...


(β) Ἀλλά ἔγινε καί ἡ ἄλλη προσβολή κατά τῆς μνήμης τῶν ἁγίων Πατέρων, πού δέν τήν νοήσαμε κἄν, γιατί εἴμαστε ἄγευστοι τοῦ πατερικοῦ πνεύματος. Ἀκοῦστε: Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι γνωρίζουμε καλά ὅτι οἱ ἅγιοι Πατέρες εἶναι ἑνωμένοι καί ὅτι ἡ διδασκαλία τους εἶναι ἕνας «πύργος ὁμοφωνίας» καί ὄχι «πύργος Βαβέλ», διαφωνίας δηλαδή. Οἱ προτεστάντες ὅμως παλαιότερα, τόν 19ο αἰώνα, διχοτόμησαν τούς Πατέρες καί τούς χώρισαν σέ «βιβλίζοντες» καί «ἑλληνίζοντες». Δέν μᾶς πειράζει ὁ λόγος τους αὐτός ὁ προτεσταντικός. Αἱρετικοί εἶναι καί αἱρετικά λέγουν. Το κακό ὅμως εἶναι ὅτι ἡ αἵρεση αὐτή, ἡ πλάνη αὐτή, περί χωρισμοῦ τῶν Πατέρων σέ δύο παρατάξεις, ἦλθε καί στόν χῶρο μας, χωρίς νά πολεμηθεῖ ἐπίσημα και δυναμικά. Λάθος ἔκανα! Βρέθηκαν στήν ἑλλαδική μας Ἐκκλησία τρεῖς ἀγωνιστές κατά τῆς αἱρέσεως ὅτι οἱ ἅγιοι Πατέρες δέν ἔχουν τάχα ἑνότητα στήν θεολογία τους. Πρός τιμήν τους γράφω τά ὀνόματά τους: Ὁ ἕνας εἶναι ὁ μακαριστός πατήρ Ἰωάννης Ρωμανίδης, ὁ ἄλλος εἶναι ὁ Σεβ. Μητροπολίτης τῆς ἰδιατέρας μου πατρίδος Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος καί ὁ τρίτος εἶναι ὁ λαμπρός Καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου, Πρωτοπρεσβ. π. Γεώργιος Μεταλληνός. Τους εὐχαριστοῦμε καί τούς εὐχόμαστε τήν ἀπόλαυση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.


(γ) Ἀλλά λέγεται, χριστιανοί μου, καί στούς λόγους καί στίς συζητήσεις πολλῶν μία ἄλλη ἔκφραση σχετικά μέ τούς ἁγίους Πατέρες πού δέν πρέπει νά λέγεται. Λέγουν πολλοί: «Στήν ἐποχή τῶν ἁγίων Πατέρων» γινόταν ἔτσι. Αὐτός ὁ λόγος γιά «ἐποχή τῶν ἁγίων Πατέρων» δέν πρέπει νά λέγεται, ὅπως πολύ καλά μᾶς τό ἀποδεικνύει καί μᾶς τό τονίζει ὁ ὀρθόδοξος πατήρ Φλωρόφσκυ. Γιατί μιλῶντας γιά κάποια ἐποχή τῶν ἁγίων Πατέρων εἶναι σάν νά λέγουμε ὅτι σήμερα δέν ἔχουμε ἁγίους Πατέρες. Ἀλλά οἱ ἅγιοι Πατέρες ἀναδεικνύονται μέ τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Λέγοντας λοιπόν ὅτι σήμερα δέν ὑπάρχουν ἅγιοι Πατέρες εἶναι σάν νά λέγουμε ὅτι δεν ὑπάρχει σήμερα Ἅγιο Πνεῦμα στήν Ἐκκλησία. Και ὅποιος βέβαια πεῖ αὐτό, εἶπε πέρα γιά πέρα μία μεγάλη βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Πάντοτε, χριστιανοί μου, σέ κάθε ἐποχή, θά ὑπάρχουν ἅγιοι Πατέρες, γιατί πάντοτε ὑπάρχει Ἐκκλησία μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα σ᾽ αὐτή. Ἄλλο βέβαια πού γιά τήν πληθύνουσα σήμερα ἁμαρτία λιγοστεύουν οἱ Πατέρες. Πάντως κουράγιο, χριστιανοί μου, καί μή φοβᾶστε. «Οὐκ ἐκλείψουσι τῇ Ὀρθοδοξίᾳ στρατιῶται», ὅπως ἔλεγε συχνά ὁ Γέροντας τῆς Φλώρινας πατήρ Αὐγουστῖνος.


3. Τέλος, σχετικά μέ τό σημερινό μου κήρυγμα λέω γενικά: Τό νά παραθεωροῦμε τήν διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας καί νά σοφιζόμαστε νά διδάξουμε στόν λαό μας μία ἄλλη διδαχή, καλή βέβαια καί ὠφέλιμη, ἀλλά ὄχι την ἀκριβῶς πατερική διδασκαλία, μέ τήν πρόφαση μάλιστα ὅτι αὐτή ἡ πατερική διδασκαλία δέν εἶναι για τήν ἐποχή μας, αὐτό λέγω, ἄν τό ποῦμε καί τό κάνουμε, εἶναι βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γιατί μέ τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐθεολόγησαν οἱ ἅγιοι Πατέρες. Χριστιανοί μου! Θέλω ὅλα ὅσα θά σᾶς λέω να εἶναι ἀπό τήν δεξαμενή τῶν ἁγίων Πατέρων. Θέλω νά σᾶς εἶμαι ἕνας πατερικός καί ὄχι μεταπατερικός κήρυκας τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Νά εὔχεσθε αὐτό για μένα στόν Ἰησοῦ Χριστό καί στήν Παναγία μας. Καί, ἐπειδή ἔχετε καλή «προῖκα» ἀπό τούς εὐσεβεῖς παπποῦδες καί γιαγιάδες σας, καί ἔχετε γι᾽ αὐτό καλό αἰσθητήριο Ὀρθοδοξίας, σᾶς παρακαλῶ, ὅπου στις πράξεις μου καί στά λόγια μου μέ βλέπετε νά ξεφεύγω ἀπό τό πατερικό καί νά στρέφομαι πρός τό


μεταπατερικό, νά μοῦ τό λέτε γιά νά διορθώνομαι. Στήν Ἐκκλησία μας, στήν Οἰκογένειά μας αὐτή την ἱερή, ὁ ἕνας πρέπει νά βοηθάει τόν ἄλλο γιά τήν σωτηρία του. Ἐγώ νά βοηθάω ἐσᾶς καί ἐσεῖς ἐμένα.


Μέ πολλές εὐχές,


† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως


Ἰερεμίας».


«Ορθόδοξος Τύπος», 27/05/2011

Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Gregorii Zhuravlev-Ένας θαυμάσιος μαρτυρικός αγιογράφος χωρίς χέρια και πόδια!











Ο Γρηγόριος Ζουράβλεφ γεννήθηκε χωρίς χέρια και πόδια,το 1858 στο χωριό Ουτέβκα της Σαμάρας.Η μητέρα του ήταν μια γυναίκα με φόβο Θεού και δεν πείραξε το βρέφος,αφού την εποχή εκείνη υπήρχαν άνθρωποι που σκότωναν τα ανάπηρα παιδιά

Η μητέρα του έκλαιγε για το βασανισμένο παιδί που είχε φέρει στον κόσμο.Ο θείος Ιωακείμ την προέτρεπε να τον δώσει στους τσιγγάνους:«Τι παιδί είναι αυτό χωρίς χέρια και πόδια,μόνο στόμα έχει.Να το δώσεις στους τσιγγάνους να το παίρνουν μαζί τους στην εμποροπανύγηρη να βγάζει και χρήματα»

Η μητέρα του Γρηγόρη ούτε που ήθελε να ακούσει:«Πρέπει να έχει μια οικογένεια.Ο Θεός δεν θα μας εγκαταλείψει»

Όταν τον βάπτισαν ο ιερέας τους είπε:«Το φώς του Κυρίου κατέβηκε στην ψυχή αυτού του παιδιού.Ο Θεός δεν μας εδωσε το στόμα μόνο για να τρώμε,αλλά και για να κάνουμε πολλά θαυμαστά πράγματα.Αν και φαίνεται ανήμπορος με αυτό το στόμα θα σας θρέψει όλους»!

Ο Γκρίσα μεγάλωσε και σε πείσμα της αναπηρίας του ήταν εύθυμος και γεμάτος ζωή.Οι άνθρωποι ήταν εντυπωσιασμένοι από το γεγονός ότι ο Γρηγόρης ποτέ δεν απελπιζόνταν και του άρεσε να ψάλλει και να αστειεύεται.

Ο παππούς του τον ανέβαζε στους ώμους και τον έπαιρνε κάθε Κυριακή στην εκκλησία.Ο Γρηγόρης χαμογελαστός κοίταζε τις εικόνες και έλεγε χαμογελώντας:«Θέλω και εγώ να το φτιάξω αυτό»!Ο παππούς του στενοχωριόνταν όταν άκουγε την αθώα φωνούλα του,τον έβαζε να προσκυνήσει τις εικόνες και έφευγε στενοχωρημένος για το σπίτί του.


Ο Ιερός Ναός της Αγ.Τριάδος

Ο μικρός Γρηγόρης είχε αγαπήσει όμως τον ιερέα και τις εικόνες που φώτιζαν την εκκλησία.Όταν τον έβαζαν να καθίσει στην πλαγιά,.στον καθαρό αέρα,εκείνος,προς έκπληξη όλων και βοηθούμενος από μία δύναμη,κατρακυλούσε στην κατηφόρα και έφτανε μέχρι τον Οίκο του Κυρίου.Εκεί στεκόνταν ώρες ολόκληρες και κοίταζε λεπτομερώς κάθε εικόνα,κάθε μορφή αγιού και κάθε βιβλική σκηνή που έβλεπε αγιογραφημένη στους τοίχους.

*Με το πινέλο στα δόντια*

Μια μέρα ο Γρηγόρης σύρθηκε με την κοιλιά του και παίρνοντας ένα ξυλαράκι άρχισε να σχεδιάζει πάνω στο χώμα.Οι ζωγραφιές του ήταν πολύ εκφραστικές και διείσδυαν στην ουσία των πραγμάτων.Έβλεπε πράγματα που άλλοι δεν μπορούσαν να δουν.Ο παππούς του τον πήρε στο σχολείο και εκεί με υπομονή και απίστευτη θέληση έμαθε να γράφει κρατώντας το μολύβι στα δόντια.




Παρακολούθησε τα μαθήματα στο σχολείο μέχρι τον θάνατο του παππού του.Έπειτα δεν είχε ποιός να τον πάρει στο σχολείο.Επειδή όμως ήταν ο καλύτερος μαθητής,προικισμένος με ξεχωριστό ταλέντο,ο δάσκαλός του πήγε να μιλήσει γι’αυτόν στον κυβερνήτη της Σαμάρας.

Έτσι ο Γρηγόρης έφτασε στο γυμνάσιο της Σαμάρας όπου ήταν από τους καλύτερους μαθητές.Επειδή είχε μια πολύ καλή ψυχή και εξαιρετικό μυαλό οι συμμαθητές του τον βοηθούσαν και του έδειχναν στοργή.Κοντά στα γυμνασιακά μαθήματα είχε την τύχη να γίνει μαθητής ενός από τους καλύτερου αγιογράφους της πόλης.Μόλις μπήκε στο εργαστήριο αγιογραφίας,η χαρακτηριστική μυρωδιά τον έκανε να αισθανθεί σαν στο σπίτι του.Η αρχή ήταν δύσκολη επειδή ο δάσκαλός του ήταν πολύ αυστηρός.Σταδιακά έμαθε την αλφαβήτα της αγιογραφίας κρατώντας το πινέλο στα δόντια.




Μετά από λίγα χρόνια έφτασε η στιγμή να δώσει απολυτήριες εξετάσεις.΄Έπρεπε σε λίγες ώρες να αγιογραφήσει μια περίπλοκη εικόνα.Αυτή η μάχη με τον χρόνο ήταν τρομερά πιεστική για εκείνον.Δάκρυα έτρεχαν στα μάγουλά του,ενώ ο λαιμός και το σβέρκο τον πονούσαν πολύ.Μετά από τρεις ώρες τιτάνιας δουλειάς ο Γρηγόρης τελείωσε την εικόνα.Τα κόκκινα από τον πόνο μάτια του εξέφραζαν μεγάλη ευτυχία.

Ήταν ένα αληθινό αριστούργημα.Ο δάσκαλός του την ενέκρινε.Την ίδια στιγμή ο Γρηγόρης σωριαστηκε κάτω με μυικούς σπασμούς.Δεν μπορούσε να βγάλει το πινέλο ανάμεσα από τα δόντια του.Χρειάστηκε να φέρουν ζεστές πετσέτες για να μπορέσουν να βγάλουν το πινέλο από το στόμα του.

Η προφητεία του ιερέα κατά τη βάπτισή του άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά.

*Μια εικόνα για τον τσάρο*

Στα 22 του ο Γρηγόρης γύρισε στο χωριό του την Ουτέβκα,όπου άρχισε να αγιογραφεί εικόνες κατά παραγγελία κυρίως για τους πλούσιους.Ερχόνταν άνθρωποι απ’όλη την Ρωσία και πλήρωναν πολλά χρήματα για μια εικόνα.Έλεγαν ότι ο Γρηγόρης έχει τη χάρη του Θεού και ότι οι εικόνες του είναι θαυματουργές,αφού χωρίς τη χάρη του Θεού δεν θα μπορούσε να ζωγραφίζει τόσο καλά με το στόμα.

Σήμερα έχουν βρεθεί εικόνες του και εκτός Ρωσίας.Το 1985 βρέθηκε τυχαία μια εικόνα του στην Βοσνία.Στην πίσω μεριά έγραφε:«Η εικόνα αυτή αγιογραφήθηκε εξ’ολοκλήρου με το στόμα από τον χωρίς χέρια και πόδια χωριάτη Γρηγόριο Γιουράβλεφ,από το χωριό Ουτέβκα της Σαμάρας»

Στα αρχεία της πόλης Σαμάρα υπάρχει καταγεγραμμένη από το 1884 μια αίτηση του Γρηγορίου προς τον κυβερνήτη της πόλης ο οποίος τον είχε βοηθήσει να τελειώσει τις σπουδές του.Ζήτησε τη μεσολάβησή του για να στείλει ένα γράμμα προς τον μέλλοντα τσάρο Νικόλαο.Σε αυτό το γράμμα περιγράφει την κατάστασή του και τον τρόπο με τον οποίο ζωγραφίζει και ζητάει να του δωρήσει μια εικόνα του Αγίου Νικολάου αγιογραφημένη από τον ίδιο.




Εντυπωσιασμένος ο τσάρος Αλέξανδρος ο Γ τον κάλεσε στο παλάτι στην Αγία Πετρούπολη.Εκεί ο ζωγράφος έφτιαξε το πορτραίτο της οικογένειας Ρομανώφ.Ο τσάρος ήταν τόσο ενθουσιασμένος που του πρόσφερε μία μηνιαία σύνταξη 25 χρυσών ρουβλίων.Επίσης του χάρισε μία τρόικα(σ.σ.ρωσικό έλκηθρο το οποίο σέρνουν τρία άλογα)για να διευκολύνεται στις μετακινήσεις του.Έκεινος όμως το δώρησε στην κοινότητα του χωριού του.Πάντα πρόσχαρος και δυνατός βοηθούσε όσο μπορούσε τους συγχωριανούς του.

*Μαρτύριο*

Την επομένη της επισκέψεώς του στο παλάτι χρονιά,άρχισε να χτίζεται στο χωριό μιά πολύ μεγάλη εκκλησία αφιερωμένη στην Αγία Τριάδα υπό την γενική επίβλεψη του Γρηγορίου.Ο ίδιος θα αγιογραφούσε τον τρούλο και τους τοίχους.

Βοηθούμενος από τον αδελφό του Αθανάσιο του πήρε πολύ καιρό μεχρι να αγιογραφήσει την εμφάνιση της Αγίας Τριάδος στον πατριάρχη Αβραάμ στο Μαμβρή.Ήταν ένα ακριβές αντίγραφο της γνωστής εικόνας του Ρουμπλιώφ.

Εκείνο όμως που τον βασάνισε τρομερά ήταν ο θόλος του ναού.Την αγιογραφική απεικόνιση την είχε επιλέξει ο ίδιος.Η Αγία Τριάδα και επτά αρχάγγελοι.Κάτω από το ταβάνι και κρατημένος από σχοινιά, τον είχε καταβάλει ο πόνος και η κούραση.Στην πλάτη είχε βαθιές πληγές(από τα σχοινιά).Το χρώμα έτρεχε στα μάτια του και σχεδάν είχε χάσει την όρασή του.Τα χείλη του είχαν σκάσει,ενώ τα δόντια του είχαν αρχίσει να τρίβονται.Η προσευχή του προς την Παναγία του έδινε δύναμη να αποπερατώσει αυτήν την τρομερή εργασίαΤο βράδυ που καθόναταν να φάει δεν μπορούσε από τους πόνους,ενώ η οικογένειά του τού έλεγε:«Είσαι μάρτυράς Γκρίσα,είσαι ο μάρτυράς μας»!




Μέρα με τη μέρα,μήνα με τον μήνα,χρόνο με τον χρόνο,με πίστη,με ταπείνωση και με αυτοθυσία ο Γρηγόρης τελείωσε την εσωτερική αγιογράφηση.Το 1892 έγιναν τα εγκαίνια του Ιερού Ναού της Αγίας Τριάδος.Παρεβρέθη όλο το χωριό και προσευχήθηκαν για όσους κοπίασαν για να χτιστεί

*Ecce Homo*

Κατά τον Α Παγκ.Πόλεμο ο Γρηγόριος έπεσε σε κατάθλιψη.Όντας άρρωστος είχε μια αποκάλυψη:«Σύντομα θα έρθουν δύσκολοι καιροί και κανένας δεν θα έχει ανάγκη τις εικόνες του.Μετά από έναν χρόνο επαληθεύτηκε.Ο 20ος αιώνας ήταν για τη Ρωσία ο αιώνας του πόνου,των εγκλημάτων και της αυτοκαταστροφής εξαιτίας του σκληρού αθεισμού.Αν και παντού οι άθεοι κομμουνιστές γκρέμιζαν εκκλησίες,στην Ουτέβκα η εκκλησία άντεξε μέχρι το 1934.Τότε την έκλεισαν και ανατίναξαν το καμπαναριό. Κατέβασαν τις εικόνες από τους τοίχους και τις πέταξαν στο κοιμητήριο για να τις κάψουν.Ευτυχώς τη νύχτα οι χωρικοί κατάφεραν να πάρουν πολλές εικόνες και να τις κρύψουν.Έτσι πολλές από τις εικόνες του σώθηκαν.


Ο τάφος του

Ευτυχώς ο Γρηγόριος δεν πρόλαβε να δει όλον αυτόν τον πόνο και τις καταστροφές.Πέθανε πριν από την Οκτωμβριανή επανάσταση στις 16 Φεβρουαρίου 1916 και τον έθαψαν στην εκκλησία για την οποία πόνεσε το ήδη πονεμένο κορμί του.Στον τάφο του υπάρχει ένας απλός σταυρός και επάνω γράφει:«Ecce Homo»”Ιδού ο Άνθρωπος”Είναι τα λόγια που είπε ο Πόντιος Πιλάτος εν’όψει των παθών του Κυρίου Αυτά τα λόγια μπορεί να προφέρει δικαίως κάποιος στο τέλος μιας τέτοιας ζωής,όπως ήταν αυτή του Γρηγορίου Ζουράβλεφ.

Σήμερα οι κάτοικοι της περιοχής έχουν δωρήσει στον ναό όσες εικόνες του Γρηγορίου έχουν κληρονομήσει από τους προγόνους τους.Από το Καζακστάν έφτασε η εικόνα των Αγ.Κυρίλλου και Μεθοδίου και από την Μόσχα η εικόνα του Αγ.Λέοντος πάπα Ρώμης.Ο ιερέας του ναού Ανατόλι Κοπάτσι έχει ανακαινίσει τον ναό-μνημείο της ρωσικής κληρονομιάς.όπου σκοπεύει να μαζέψει όλα τα έργα του Γρηγορίου.Ηδη ο ιερέας έχει μαζέψει και στείλε ιστην συνοδο τα απαραίτητα στοιχεία με την πρόταση να αγιοκαταταχτεί.

μετάφραση-επιμέλεια:proskynitis.Πηγή

Περί κατάθλιψης

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Να βάλω το λαδάκι στα νηστικά παιδιά μου ή στο εικονοστάσι;Μια συγκινητική ιστορία






Ήταν παραμονή του Ευαγγελισμού, 24 Μαρτίου του 1942, και ήμασταν στη Δράμα, στην ιδιαιτέρα μου πατρίδα, Ή ξένη κατοχή ήταν Βουλγάρικη. Οι στερήσεις, οι αρρώστιες και ή πείνα είχαν πάρει τρο­μακτικές διαστάσεις και ο Θάνατος θέριζε κάθε μέρα μικρούς και με­γάλους και ιδιαιτέρως τα παιδιά.

Μεταξύ των συγγενών μου είχα και μια μακρινή θεία, χήρα με πέντε παιδιά. Τον άνδρα της τον είχαν σκοτώσει οι κατακτητές πριν από έξι μήνες στις σφαγές της 29 “ς Σεπτεμβρίου του 1941. Από τρό­φιμα της είχαν απομείνει ένα δάκτυλο ελαιόλαδο και μια “χούφτα” κα­λά μποκάλευρο.

Εκείνο λοιπόν το απόγευμα, σκέφθηκε ότι αύριο, του Ευαγγε­λισμού, είχε έστω και κάτι λίγο για τροφή στα παιδιά: εκατό δράμια αλευράκι κι ένα δάκτυλο λαδάκι,

Ξαφνικά τα μάτια της έπεσαν πάνω στο σβησμένο κανδήλι, πού ήταν κρεμασμένο μπροστά στο εικονοστάσι. και τότε μπήκε στο δί­λημμα: Το λαδάκι στα νηστικά παιδιά της ή στο εικονοστάσι με την εικόνα του Ευαγγελισμού;

Αποφασιστικά όμως έκαμε τον Σταυρό της και είπε στην Παναγία: “Παναγία μου! ‘ Εγώ θα Σου ανάψω το καντήλι, γιατί ή μέρα πού ξημε­ρώνει είναι πολύ μεγάλη για την πίστη μας, αλλά και Συ όμως ανάλαβε να μου θρέψης τα παιδιά”.

Πήρε το λιγοστό λαδάκι και μ’ αυτό άναψε το καντήλι της Πανα­γίας. Το ιλαρό του φως φώτισε το φτωχικό σπίτι και ή καρδιά της γέμι­σε από γαλήνη. Αυτό τους συνόδευσε στη βραδινή τους προσευχή και στον ύπνο τους όλο εκείνο το αξέχαστο βράδυ.

Την άλλη μέρα, μετά τη Θεία Λειτουργία, ή θεία μου άνοιξε το ντου­λάπι, για να πάρει το λιγοστό αλεύρι, και έμεινε άφωνη. Τι βλέπει; Το “λαδερό” γεμάτο λάδι μέχρι πάνω, και δυο σακούλες γεμάτες αλεύρι και μακαρόνια!…

Σταυροκοπήθηκε ή γυναίκα πολλές φορές, δοξάζοντας και ευχαρι­στώντας τον Θεό και την Παναγία για το μεγάλο θαύμα, αλλά δεν είπε σε κανένα τίποτα.Για δυο χρόνια ούτε το λάδι άδειαζε από το μπουκάλι, ούτε και το αλεύρι “σώθηκε” ποτέ, παρά την καθημερινή τους χρήση για έξι στό­ματα, για ανταλλαγή με άλλα τρόφιμα και για κρυφή ελεημοσύνη. Άλλα και το κανδήλι παρέμεινε από τότε μέρα – νύχτα αναμμένο, μαρτυ­ρώντας με το άσβεστο φως του τη ζωντανή πίστη αυτής της ευλο­γημένης γυναίκας.

ΒΙΒΛ. ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ. ΠΡ. ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

Πηγή: http://orthodoxigynaika.blogspot.com/2011/05/blog-post_15.html

Δικές μου αμαρτίες πληρώνει το κορίτσι μου







“…Βλέπω τέσσερα μικρά να με κυνηγούν…”!


Μία κυρία γύρω στα εξήντα είχε κόρη παντρεμένη εφτά χρόνια, που δεν έκανε παιδιά, και τελικά χώρισε γι’ αυτό το λόγο. Κλαίγοντας η μάνα της αποκάλυψε:


Δικές μου αμαρτίες πληρώνει το κορίτσι μου. Παντρεύτηκα το 1940, με τον Πόλεμο. Ο άντρας μου πολέμησε και γύρισε τραυματισμένος, μα ευτυχώς σώθηκε. Ύστερα ήρθε η Κατοχή με τη φοβερή πείνα. Έμεινα τέσσερις φορές έγκυος. Όμως όλες τα έρριξα, δύο θηλυκά και δύο αρσενικά. Λιγοψύχησα. Πώς θα τα μεγάλωνα μέσα στην Κατοχή και την πείνα; Τούτη την κόρη τη γλύτωσα από το μαχαίρι του δήμιου γιατρού από Θαύμα. Την παραμονή, που θα γινόταν το έγκλημα, είδα στον ύπνο μου μια γυναίκα μαυροφόρα, γλυκεία στην όψη. Την παρομοίασα με μία Εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας, που είχα από τη μακαρίτισσα τη μητέρα μου. Μου είπε αυστηρά:


-Σκληρή γυναίκα, ολιγόπιστη. Το κορίτσι είναι δικό μου και μην τολμήσεις να το χαλάσεις!


Ανατρίχιασα, φοβήθηκα και έτσι γλύτωσα τη Μαρία μου.


Οι τύψεις όμως δεν μ’ αφήνουν να ησυχάσω. Κάθε τόσο με ταράζει το ίδιο όνειρο. Βλέπω τέσσερα μικρά να με κυνηγούν, σαν να θέλουν να με πιάσουν, μα δεν μπορούν, είναι τυφλά! Ξυπνάω συγκλονισμένη. Παρακαλώ την Παναγία να μου πάρει τον ύπνο, να μη βλέπω αυτό το συνταρακτικό όνειρο….


“…Ένα τυφλό αγοράκι έτρεχε να μ’ αγκαλιάσει…”!


Μια άλλη κυρία, γύρω στα τριάντα της χρόνια, αποκάλυψε επίσης:


Έχω δύο κοριτσάκια, έξι κι οχτώ χρονών. Έμεινα ξανά έγκυος. Πιάσαμε μεγάλη γκρίνια με τον άντρα μου.


-Να ρίξεις το παιδί. Δεν τα βγάζω πέρα με τρία παιδιά. Βλέπεις ότι βασανίζομαι να θρέψω τόσα στόματα. Έχουμε και τους γέρους. Δεν αντέχω άλλο…


Στην αρχή αντιστάθηκα. Άκουγα με φρίκη να με σπρώχνουν σε τέτοιο έγκλημα. Δυστυχώς, με πίεζαν και τα πεθερικά. Ο άντρας μου έγινε πολύ σκληρός, με απειλούσε με διαζύγιο. Απελπίστηκα και υποχώρησα αγανακτισμένη. Το κακό έγινε. Το παιδί ήταν αγόρι. Όλοι στενοχωρήθηκαν. Τιμωρία από το Θεό, σκέφτηκα, μα ήταν πλέον αργά.


Πήγα σε Πνευματικό και εξομολογήθηκα. Μου έβαλε Κανόνα.


-Πέντε χρόνια ακοινώνητη και με επιείκεια, γιατί το έκανες χωρίς τη θέληση σου.


Με υπομονή δέχθηκα τον Κανόνα. Όμως πονούσε η ψυχή μου, όταν τις Μεγάλες Γιορτές όλοι στο σπίτι πήγαιναν και κοινωνούσαν, ακόμα και ο αίτιος του κακού, έστω από συνήθεια. Με πλήγωναν και τα κοριτσάκια μου, όταν με αφέλεια με ρωτούσαν:


-Μαμά, εσύ δεν θα κοινωνήσεις;


Έπρεπε κάθε φορά να σκεφτώ ψεύτικες δικαιολογίες. Η μικρή μου κορούλα μού έλεγε συχνά:


-Μανούλα, ήθελα κι εγώ να έχω ένα αδελφούλη. Θα τον αγαπούσα πολύ.


Μια φορά μού είπε:


-Μαμά, είδα στον ύπνο μου ένα αγοράκι. Μου είπε πως είναι ο αδελφούλης μου που αγαπώ. Μα πώς δεν έχει μάτια να με δει;


Με πήραν τα κλάματα, γιατί το ίδιο όνειρο έβλεπα κι εγώ. Ένα τυφλό αγόρι έτρεχε να μ’ αγκαλιάσει, μα δεν μπορούσε, ήταν τυφλό. Σκέφτηκα, αχ παιδάκι μου! Εγώ σου έβγαλα τα ματάκια σου, γιατί δεν είχα δύναμη να φωνάξω: ΟΧΙ στο έγκλημα της Εκτρώσεως, που έκαμε δυστυχισμένο κι εσένα, μα πιο πολύ εμένα….


Πηγή: Καρυγή ζωής: Σας ικετεύω μη μας σκοτώνετε!


Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ


Αντικειμενική ενημέρωση για όσα πρέπει να γνωρίζουμε


Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”


Τηλ: 2310212659


Πηγή: http://www.impantokratoros.gr/peristatika-ektroseis-pefip.el.aspx

Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ ΑΠΑΝΤΑ ΣΕ ΓΡΑΙΚΥΛΟΥΣ,ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΛΙΓΟΥΡΗΔΕΣ!




Επίκαιρο όσο ποτέ,το παρακάτω απόσπασμα

«...Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργιάς, που είπαν να μας σβήσουν την Αγία Πίστη, την Ορθοδοξία, διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον. Και εκάθησα και έκλαιγα δια τα νέα παθήματα.

Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους. Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα λιβάνιν καλόν αγιορείτικον.

Και σκουπίζοντας τα δάκρυά μου τους είπα:

«Δεν βλέπετε που θέλουν να κάμουν την Ελλάδα παλιόψαθα; Βοηθείστε, διότι μας παίρνουν, αυτοί οι μισοέλληνες και άθρησκοι, ό,τι πολυτίμητον τζιβαϊρικόν έχομεν. Φραγκεμένους μας θέλουν τα τσογλάνια του τρισκατάρατου του Πάπα.

Μην αφήσετε, Άγιοί μου αυτά τα γκιντί πουλημένα κριγιάτα της τυραγνίας να μασκαρέψουν και να αφανίσουν τους Έλληνες, κάνοντας περισσότερα κακά από αυτά που καταδέχθηκεν ο Τούρκος ως τίμιος εχθρός μας».

Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

ΠΟΝΤΟΣ: ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ




Γράφει: Ο Αποστόλου Παναγιώτης 
Οικονομολόγος


Η εξόντωση των Ποντίων και όλων των άλλων λαών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι οποίοι δεν ήταν Τούρκοι, άρχισε από την εποχή του Β' Γερμανικού Ράιχ, όταν ο Κάιζερ Β', έθεσε υπό την προστασία του την Οθωμανική Αυτοκρατορία. 
Το 1908, οι Νεότουρκοι, φορέας του παντουρκισμού, με Γερμανούς συμβούλους αναλαμβάνουν την εξόντωση των Ελλήνων και των Αρμενίων. Μόνον όσοι αλλαξοπιστούν και προσαρμόζονται στην νέα τάξη πραγμάτων, μόνον αυτοί έχουν το δικαίωμα ζωής. Έτσι οι αγροτικοί πληθυσμοί υποφέρουν από αβάστακτες φορολογίες και γίνονται Μουσουλμάνοι για να σώσουν τη ζωή τους. 

Το 1914 ο πληθυσμός (Άνω και Κάτω Αμισσού, 37 χωριά) υπολογίζεται σε 20.000 Έλληνες περίπου. Σε εκείνα τα χωριά, στον πόλεμο του 1914-1918, θα δημιουργηθεί και θα δράσει ένα αντάρτικο, καταπληκτικό, αν λογαριάσει κάποιος τις δυσκολίες του. 

Το εγκληματικό όργιο της νεοτουρκικής συμμορίας, 
ιδιαίτερα ο Εμβέρ είχε ασχοληθεί με την εξόντωση των Ελλήνων, του πρώτου «διωγμού» με τον «λευκό θάνατο» (στις εξοντωτικές πορείες του εσωτερικού) των Ελλήνων, ιδιαίτερα του Πόντου κατά την διάρκεια του Πρώτου Πολέμου (1914-1918). 

Χιλιάδες Ελλήνων εξοντώθηκαν με τον λευκό θάνατο (πορείες και τάγματα εργασίας). Έγραψαν πολλοί Πόντιοι ιστορικοί, όπως οι Π. Τριανταφυλλίδης, Δ. Αποστολίδης-Ιωακείμ Σάλτσης. 


 

'Ολοι όσοι έγραψαν για τις εξοντώσεις των Ελλήνων, την έμπνευση την αποδίδουν στους Γερμανούς οργανωτές του τουρκικού στρατού. Ιδιαίτερα στους Φον Ντερ Γκολτς και Λίμαν Φον Σάντερς. Οι Γερμανοί κατέστρωσαν ένα δεκαετές πρόγραμμα εξοντώσεως. Η εφαρμογή, σε κάθε ευκαιρία, σταδιακά. 

Το χρονικό εξοντώσεως των Ποντίων είναι ατελείωτο: Στην Μπάφρα, από 6270 γυναικόπαιδα και γέροντες σώθηκαν 2000 περίπου, οι πλείστοι των οποίων υπέκυψαν από εξανθηματικό τύφο. Μαζί τους 150 παιδιά του ορφανοτροφείου, στην πορεία του θανάτου προς την Μαλάτεια άντεξαν από τα 150 παιδιά τα 20. 

Τον Ιούλιο του 1921 στις περιφέρειες Τραπεζούντας, Σουρμένων, Ριζούντος, εκτόπισαν όλο τον ανδρικό πληθυσμό από 15-60 ετών .Στην πορεία κατέσφαξαν τους περισσότερους, οι δε υπόλοιποι πέθαναν από τις κακουχίες και τους βασανισμούς. 

Στην Κερασούντα από 14.000 σώθηκαν μόνο 4.000 γυναικόπαιδα. Στην , Οινόη ο Οσμάν διέπραξε όσα και στην Κερασούντα. Στην Σαμψούντα ξεκληρίστηκαν όλοι οι Έλληνες με τις λευκές πορείες θανάτου. Ενδεικτικά αναφέραμε τα παραπάνω παραδείγματα. 

Από το 1915 έως το 1924 δολοφονήθηκαν 353.000 Έλληνες του Πόντου. Αν προσθέσουμε και 700.000 Έλληνες της Ιωνίας, που δολοφονήθηκαν από τον τουρκικό στρατό, φθάνουμε στον αριθμό 1.050.000. Οι θηριωδίες των Τούρκων είναι αναρίθμητες (1921-1922), αποτελούν όμως απόδειξη του εξοντωτικού προγράμματος του Κεμάλ. 

Εμείς οι Νεοέλληνες τι κάνουμε για να τους τιμούμε;
 

Χορεύαμε ζεϊμπέκικο και κάναμε κουμπαριές; 

Καταθέταμε στεφάνια στο μαυσωλείο του μεγαλύτερου σφαγέα του ελληνικού γένους (βλ. Γ. Παπανδρέου και Κ. Καραμανλής )του Κεμάλ Ατατούρκ; 

Προσπαθούμε να εισάγουμε την κοσμική Τουρκία, τους απόγονους του Κεμάλ Ατατούρκ, άνευ όρων στην οικογένεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν άλλες Ευρωπαϊκές χώρες είναι πολέμιοι μιας τέτοιας εισόδου; 

Δεν τολμούμε να επεκτείνουμε τα 6 μίλια των χωρικών μας υδάτων σε 12 μίλια γιατί μας απειλούν με casus belli ( αιτία πολέμου ); Δεν τολμούμε να ανακοινώσουμε την Ελληνική ΑΟΖ ( Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη); 

Είναι η μοίρα φαίνεται αυτού του τόπου να κυβερνιέται από μικρόψυχους και ανίκανους πολιτικούς. 

Γιατί δεν είναι δυνατόν να μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι κάθε 25-35 χρόνια έχουμε και μια Εθνική καταστροφή. Μετά τη Γενοκτονία των Ποντίων και την Μικρασιατική καταστροφή, έρχονται τα Σεπτεμβριανά στην Πόλη το 1955. Το 1974 νέα Εθνική καταστροφή στην Μαρτυρική Μεγαλόνησο. 

Πριν λίγα χρόνια την τραγωδία των Ιμίων , που καθιστούν πλέον γκρίζα ζώνη την βραχονησίδα. 

Αμφισβητούν πλέον την κυριαρχία μας στο Καστελόριζο, στο Αγαθονήσι και στο Φαρμακονήσι. 

Δεν είναι όμως μόνο τα παραπάνω. 

Χάνεται το όνομα της Μακεδονίας μας, οι Αλβανοί εγείρουν εδαφικές διεκδικήσεις στην Ελληνική 'Ήπειρο, αμφισβητείται η Ελληνικότητα της Θράκης με περίεργες κινητοποιήσεις διπλωματών και πολιτικών της γείτονας χώρας, δημιουργείται αυτονομιστικό κίνημα της Κρήτης. 
Η πατρίδα χάνεται, η χώρα βυθίζεται σε βαθειά πολύπλευρη κρίση και ημείς άδομεν. 

Υποχρέωση όλων μας είναι η επαγρύπνηση, η καθημερινή ανησυχία μας και η αντίδρασή μας για όλα αυτά που πρόκειται να συμβούν, πριν συμβούν. 

ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΑΣ, ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΟΥΜΕ ΟΣΟΥΣ ΕΔΩΣΑΝ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΤΟΠΟ ! ! ! 

ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ ! ! !

πηγή: resalto

Η Γενοκτονία των Ποντίων • 2/2

Η Γενοκτονία των Ποντίων • 1/2

19η ΜΑΙΟΥ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ

Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

ΑΓΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΜΥΛΩΝ Ένα ιστορικό εκκλησάκι της Σάμου με θαυματουργική παράδοση









Φορητή εικόνα του Αγίου Μακαρίου
από τον ομώνυμο ναό των
Μύλων Σάμου


Στο νοτιοανατολικό τμήμα της Σάμου και σε απόσταση 22 χλμ. από το Βαθύ, την ιστορική πρωτεύουσα του ακριτικού νησιού, βρίσκεται ανάμεσα σε απέραντους ελαιώνες και δροσερά περιβόλια εσπεριδοειδών το χωριό Μύλοι. Το χωριό κτίστηκε κατά τον 16ο αιώνα από τους πρώτους εποικιστές, που ήρθαν από την Πάτμο μαζί με τον Πάτμιο Νικόλαο Σαρακίνη και είναι ένα από τα παλαιότερα χωριά του νησιού. Την περίοδο του εποικισμού οι Μύλοι ονομαζόταν χωριό του Κιλίτζ Αλή Πασά, ο οποίος ήταν ο Τούρκος ναύαρχος, που επέτρεψε την εγκατάσταση μόνο χριστιανικών πληθυσμών στο νησί, και για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν η πρωτεύουσα της Σάμου. Αργότερα το χωριό πήρε την ονομασία Μύλοι από τους πολλούς νερόμυλους, που διέθετε παλαιότερα, αφού οι τρεις πηγές που βρίσκονται κοντά στο χωριό, τροφοδοτούν με τα άφθονα νερά τους τον ποταμό Ίμβρασο. Στα τέλη του 17ου αιώνα το χωριό ερημώθηκε εξαιτίας της ελονοσίας, που μάστιζε την πλούσια σε νερά περιοχή των Μύλων
Σημαντικός σταθμός στην ιστορία αυτού του γραφικού και ιστορικού χωριού της Σάμου είναι, σύμφωνα με την προφορική λαϊκή παράδοση της περιοχής, το πέρασμα και η σύντομη διαμονή κατά τον 18ο αιώνα μιας εξέχουσας πνευματικής φυσιογνωμίας, του Αγίου Μακαρίου του Νοταρά Αρχιεπισκόπου Κορίνθου (1731 -1805). Ο ακλινής και αμετακίνητος στην πίστη και την εκκλησιαστική παράδοση Άγιος Μακάριος, που αναδείχθηκε ουρανόφρων επίσκοπος και ιεραπόστολος του Αιγαίου, Γενάρχης του Φιλοκαλισμού και ένθερμος αλείπτης νεομαρτύρων, φωτεινός ασκητής και πολύτιμος συγγραφέας, φτάνει στη Σάμο μετά την παραμονή του στην Πάτμο και αναζητά κατάλληλο τόπο για προσευχή και άσκηση. Τελικά ο εκλεκτός γόνος της παλαιάς αρχοντικής οικογένειας των Νοταράδων από τα Τρίκαλα Κορινθίας, Μακάριος Νοταράς, εγκαθίσταται στην περιοχή του χωριού Μύλοι, ακτινοβολώντας με τη φιλόθεη βιοτή και την αγιαστική του χάρη. Σύμφωνα με τον Σάμιο ιερομόναχο Ισίδωρο Κυριακόπουλο (1819 -1882), που είναι και ο συντάκτης της Ακολουθίας των Χαιρετισμών του Αγίου Μακαρίου, ο Γενάρχης του Φιλοκαλισμού έφτασε στη Σάμο μετά την αποχώρησή του από το Άγιο Όρος εξαιτίας της έριδας που δημιούργησε το κίνημα των Κολλυβάδων και προτού ιδρύσει μαζί με τον Όσιο Νήφωνα τον Χίο (1736 -1809) κατά το έτος 1775 την ιστορική Ιερά Μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην τοποθεσία Λευκάδα της Ικαρίας. (Ὄρος σὺ τό τοῦ Ἄθω καταλείψας, τρισμάκαρ, μετέβης πρός τήν Χίον καί Πάτμον· καί τήν Σάμον ἐν παρόδω ἰδών, … Χαῖρε, δι’ ὅν καί ἡ Σάμος τιμᾶται·)







Ο ιστορικός ναός του Αγίου Μακαρίου στους Μύλους
Σάμου. Ανεγέρθηκε από τον μοναχό Κωνστάντιο,
πνευματικό τέκνο του Αγίου Μακαρίου.


Ο θεοφόρος ασκητής και ευκλεής ιεράρχης της Κορίνθου Μακάριος Νοταράς τιμάται στη Σάμο ως άγιος της Εκκλησίας από τις αρχές του 19ου αιώνα, λίγα μόλις χρόνια δηλαδή μετά την οσιακή του Κοίμηση στο μυροβόλο και αγιότοκο νησί της Χίου στις 17 Απριλίου του 1805. Ο Άγιος Μακάριος γίνεται ιδιαίτερα λαοφιλής στο χωριό Μύλοι, αφού του αφιερώνεται ιερός ναός. Επιπλέον προς τιμήν του καθιερώνεται η τέλεση ετήσιας θρησκευτικής πανηγύρεως με πανσαμιακή συμμετοχή στις 16 Μαΐου, η οποία περιλαμβάνει μεταξύ άλλων λιτανεία της παλαιάς εφέστιας εικόνος του Αγίου, διανομή στους προσκυνητές του παραδοσιακού σαμιακού φαγητού «κισκέκι», κατά δε τα παλαιότερα χρόνια η θρησκευτική πανήγυρη συνοδευόταν και με τριήμερο λαϊκό παραδοσιακό γλέντι.








Ο ιερός ναός του Αγίου Μακαρίου στους Μύλους Σάμου.
Είναι ο δεύτερος αρχαιότερος ναός του Αγίου στην Ελλάδα.


Ο παλαιός και ιστορικός ναός του Αγίου Μακαρίου στους Μύλους της Σάμου ανεγέρθηκε από τον μοναχό Κωνστάντιο, πνευματικό τέκνο του Αγίου, τον οποίο ο Άγιος γνώρισε στην Ύδρα κατά την εκεί παραμονή του. Ο μοναχός Κωνστάντιος από σεβασμό και αγάπη στον γέροντά του, Άγιο Μακάριο, ανήγειρε τους δύο πρώτους ναούς στην Ελλάδα προς τιμήν του. Ο πρώτος ναός ανεγέρθηκε το 1815 στο χωριό Ελάτα της Χίου, όπως μαρτυρεί η σχετική επιγραφή στο υπέρθυρο της εισόδου του ναού, και ο δεύτερος ναός στο χωριό Μύλοι της Σάμου, ο οποίος υπολογίζεται ότι ανεγέρθηκε μεταξύ των ετών 1820 και 1825. Αυτό αποδεικνύεται από την επιγραφή «ΚΟΝCΤΑΤΙΩΝ ΚΩSANTIO ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ 1822», που φέρει το ασημένιο πουκάμισο της πρόσφατα συντηρημένης εφέστιας και θαυματουργής εικόνος του Αγίου Μακαρίου. Η παλαιά αυτή εικόνα φυλάσσεται στον ιερό ενοριακό ναό του Αγίου Χαραλάμπους Μύλων και συγκαταλέγεται ως μία από τις παλαιότερες του Αγίου. Είναι προφανές, ότι ο μοναχός Κωνστάντιος μαζί με την επιμέλεια για τη φιλοτέχνηση της εικόνος του Αγίου, φρόντισε και για την ανέγερση του ναού του. Άλλωστε το 1830 σε απογραφή των κληρικών της Σάμου αναφέρεται ο μοναχός Κωνστάντιος ως κτίτωρ και κάτοικος του πλησίον των Μύλων εξωκκλησίου «ο Άγιος Μακάριος».







Άποψη από το εσωτερικό του Ιερού Ναού
Αγίου Μακαρίου Μύλων.



Το ιστορικό εκκλησάκι του Αγίου Μακαρίου των Μύλων αποτελεί σημείο ευλαβικής αναφοράς για τους κατοίκους της περιοχής και έχει μεγάλη θαυματουργική παράδοση. Λίγα χρόνια πριν το 1940 υπήρχε δίπλα στον ναό το αγίασμα του Αγίου Μακαρίου, το οποίο στέρεψε, αφού σύμφωνα με την τοπική λαϊκή παράδοση κρύφτηκε στην πηγή του ένα παράνομο ζευγάρι. Αναρίθμητα είναι τα θαύματα, τα οποία διηγούνται οι ευσεβείς κάτοικοι των Μύλων και των χωριών της ευρύτερης περιοχής, αφού ο Άγιος προσφέρει μέχρι σήμερα πλούσια την ευλογία και τη θαυματουργική του χάρη σ’ αυτούς που τον επικαλούνται με πίστη και ευλάβεια. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι όσοι αντιμετώπιζαν προβλήματα υγείας ή έπασχαν από σοβαρή ασθένεια, συνήθιζαν να τελούν Θεία Λειτουργία στο ιστορικό εκκλησάκι του Αγίου επικαλούμενοι τη θαυματουργική του μεσιτεία.








Ένα από τα πολλά θαύματα, που με τη χάρη του Θεού τέλεσε ο Άγιος, είναι και το ακόλουθο, όπως το έχει διηγηθεί η Αναστασία Βακεντή από τη Χώρα της Σάμου. Η κόρη της ήταν βαριά άρρωστη και επειδή η υγεία της χειροτέρευε ολοένα και περισσότερο, έστρεψαν η μητέρα και η θεία της τις ελπίδες τους στον Θεό και τους αγίους. Όλη τη νύχτα παρακαλούσαν οι δυο γυναίκες τους αγίους να θεραπεύσουν την άρρωστη κοπέλα. Ξαφνικά άκουσαν βήματα από βαριά παπούτσια στη σκάλα, που οδηγεί στην ταράτσα του σπιτιού. Άνοιξαν την πόρτα για να δουν ποιος ήρθε, αλλά δεν βρήκαν κανένα έξω από το σπίτι. Στη συνέχεια ανέβηκαν τη σκάλα, αλλά και πάλι δεν είδαν κανένα. Μετά από το απρόσμενο αυτό συμβάν, πήγαν και κοιμήθηκαν. Κατά τη διάρκεια της νύχτας η άρρωστη κόρη είδε στον ύπνο της, ότι ήταν στην ταράτσα του σπιτιού της θείας της και έβλεπε πάρα πολύ κόσμο να πηγαίνει προς τους Μύλους. Αυτή η κοσμοσυρροή εντυπωσίασε την κοπέλα και την έκανε να απορήσει. Φώναξε λοιπόν σε μία γυναίκα και τη ρώτησε, πού πηγαίνει όλος αυτός ο κόσμος. Η γυναίκα απάντησε, ότι ο κόσμος πηγαίνει στον Άγιο Μακάριο, ο οποίος περιμένει και την άρρωστη κοπέλα να πάει εκεί. Όταν το πρωί η άρρωστη κόρη ξύπνησε και σηκώθηκε από το κρεβάτι, ήταν εντελώς υγιής. Για να ευχαριστήσει μάλιστα τον θαυματουργό Άγιο Μακάριο, πήγε στο εκκλησάκι του Αγίου και άναψε μία λαμπάδα.
Αλλά τα θαύματα του Αγίου, όπως τα διέσωσε η προφορική παράδοση των κατοίκων της Σάμου, δεν σταματούν εδώ. Ο Άγιος Μακάριος, του οποίου «τὰ ὀστά μετὰ θὰνατον ἐτίμησεν ὁ Θεός εὐωδίᾳ καὶ θαὺμασι πλεὶστοις», τιμά και προστατεύει εδώ και δύο αιώνες από την οσιακή του Κοίμηση το ιστορικό και ευλογημένο νησί της Σάμου και τους ευσεβείς κατοίκους του, παρέχοντας πλούσια την αγιαστική και θαυματουργική του χάρη σ’ αυτούς, που τον τιμούν και ζητούν τη μεσιτεία και τη βοήθειά του στα ποικίλα προβλήματα της ζωής.


Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος


Εκπαιδευτικός



Βιβλιογραφία


· Βαρβούνη Μ.Γ., Λαϊκή Λατρεία και θρησκευτική συμπεριφορά των κατοίκων της Σάμου, Πνευματικό Ίδρυμα Σάμου «Νικόλαος Δημητρίου», Αθήνα 1992.


· Θεοδωροπούλου Αριστείδου Γ., Ο Άγιος Μακάριος ο Νοταράς Αρχιεπίσκοπος Κορίνθου (1731 -1805), Δελτίο Ιδρύματος Κορινθιακών Μελετών, τεύχος 40, Κιάτο 2006



· Κρητικίδου Εμμανουήλ Ι., Τοπογραφία αρχαία και σημερινή της Σάμου, Ερμούπολη 1869




· Πτίνη Κώστα Ι., Ιστορία της Σάμου, Β΄ Έκδοση, Σάμος 1995




· Χαροκόπου Αντωνίου Ν., Ο Άγιος Μακάριος ο Νοταράς Μητροπολίτης Κορίνθου (1731 -1805), Εκδοτικός Οίκος «Αστήρ», Αθἠναι 2001



Αναρτήθηκε από ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΧΙΟΥ

Το καθήκον του Χριστιανού

ΞΩΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ - ΥΨΩΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ


est-3d-1.bmp (174992 bytes)
est-3d-2.bmp (174992 bytes)
est-3d-3.bmp (174992 bytes)
est-3d-4.bmp (174992 bytes)
Βρίσκεται στις Τρεις Γέφυρες στην διασταύρωση της σιδηροδρομικής γραμμής με την οδό που οδηγεί στους Αγ.Ανάργυρους."Ευρίσκεται παρά τας σιδηροδρομικάς γραμμάς Πελοποννήσου - Λαρίσης.
Είναι μικρά (5,10 Χ 5,66) θολοσκεπής μονόκλιτος βασιλική μετά δύο τυφλών τόξων εσωτερικώς των μακρών τοίχων. Εσωτερικώς και εξωτερικώς ασβεστόχριστος. Έφερεν άλλοτε αξιολόγους τοιχογραφίας του 17ου αιώνος ως και χαράγματα."

Ευρετήριο Μεσαιωνικών Μνημείων Α.Ορλάνδου.


14ο Γυμνάσιο Περιστερίου

ΞΩΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ - ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ


nick-mik-1.bmp (174992 bytes)
nick-mik-2.bmp (174992 bytes)
nick-mik-3.bmp (174992 bytes)
nick-mik-4.bmp (174992 bytes)
Βρίσκεται στην περιοχή Μυκονιάτικα των Δήμων Αγ. Αναργύρων - Ιλίου, στις όχθες του Αλφειού, παραπόταμου του Κηφισού, δίπλα στην Παναγιά την Κουλουρδού. Είναι ιδιοκτησία της οικογένειας Λάρδη."Κείται βορείως της Κουλουρδούς. Είναι μικρά μονόκλιτος, θολοσκεπής βασιλική μετά νάρθηκος. Διαστ. 4,60 Χ 8,60. Έχει αψίδα ημιεξαγωνικήν και στερείται εντελώς παραθύρων."
Ευρετήριο Μεσαιωνικών Μνημείων Α.Ορλάνδου.


14ο Γυμνασιο Περιστερίου

ΞΩΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ - ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ


pant-3d-1.bmp (174992 bytes)
pant-3d-2.bmp (174992 bytes)
pant-3d-3.bmp (174992 bytes)
Βρίσκεται στις Τρεις Γέφυρες, κάτω ακριβώς από την αερογέφυρα της Εθνικής οδού. Είναι εγκαταλειμμένο και έτοιμο να καταρρεύσει...

14ο Γυμνάσιο Περιστερίου