Συνολικές προβολές σελίδας

Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΩ





Δεν θέλω να πείσω τους ανθρώπους.
Δεν θέλω να τους σώσω.
Ούτε καν να τους βοηθήσω.

Η επαφή μου με τους ανθρώπους είναι προσπάθεια κοινωνίας:

-Να μοιραστώ!

Γιατί βοηθώ σημαίνει είμαι ο ισχυρός, ο κατέχων
και ο βοηθούμενος είναι ο ασθενής, ο στερούμενος,
οπότε έχω ένα αίσθημα υπεροχής.

Κι αυτό είναι καταστροφή για το Χριστιανισμό.

Κοινωνώ και μοιράζομαι σημαίνει είμαι στο ίδιο επίπεδο.

Ζούμε σε μια κοινωνία που στηρίζεται σε δύο πόδια: το λόγο και την εικόνα.
Έχουμε πολλή ραδιοφωνία και τηλεόραση.
Σε μια εποχή που είναι πληθωρική στο λόγο, η ανάγκη για σιωπή είναι μεγαλύτερη.
Πιστεύω στη μαρτυρία της Εκκλησίας.
Οι θησαυροί του Θεού κρύβονται και σιωπούν.
Η αλήθεια όταν φανερώνεται ξοδεύεται και υποβαθμίζεται.
Η Εκκλησία ομιλεί διότι ξέρει να αγαπά τη σιωπή και την αφάνεια.
Από κει πηγάζει ο πλούτος της αλήθειάς της.
Η κύρια δύναμή της δεν είναι ο λόγος και το κήρυγμά της, αλλά η προσευχή της.
Ο Θεός την ενδιαφέρει πρωτίστως και έπειτα ο λαός.
Ο λαός, το πλήθος, συχνά αλλοιώνει το πρόσωπο.
Ο Θεός το αναδεικνύει.
Η προσευχή, περισσότερο, είναι σιωπηλός αναστεναγμός παρά λόγος και επιχειρήματα στο Θεό.


Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος

Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010










Ἐφόσον εἴμαστε σὲ κοινόβιο, τὸ προβάδισμα τὸ δίνουμε στὴν ὑπακοὴ μᾶλλον καὶ ὄχι στὴν ἄσκηση. Γιατὶ αὐτὴ κατευθύνει στὴν ὑπερηφάνεια, ἐνῷ ἡ ὑπακοὴ στὴν ταπεινοφροσύνη.




( Ἀμμᾶς Συγκλητική )

Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Ἦρθε ἡ ὥρα γιά τό μαρτύριο!








Μετάφραση κειμένου π Ἰουστίνου Πάρβου (γιά τσίπ)


"Αναβάσεις"
Μέ μεγάλο πόνο καί ἀνησυχία ἔρχομαι νά σᾶς μιλήσω γιατί αἰσθάνομαι ὅτι τό ὀφείλω αὐτό στό Θεό, στή συνείδησή μου καί στήν καρδιά μου καί δέ μπορῶ νά προσπεράσω αὐτό τό ἐπικίνδυνο κύμα τό ὁποῖο σηκώθηκε νά καταπιεῖ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα ἀκόμα καί τούς ἐκλεκτούς, χωρίς νά μέ νοιάζει.
Δέν εἶναι δική μου ἀποστολή ὡς ἁπλός μοναχός, κρυμμένος πάνω σέ ἕνα βουνό, νά σᾶς κάνω γνωστούς αὐτούς τούς κινδύνους πού ἔρχονται πάνω στήν Ἐκ-κλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά εἶναι τῆς Ἱεραρχίας, τῶν μεγάλων αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας. Ἀλλά ἐάν αὐτοί δέ λένε τίποτα γιά αὐτά τά πράγματα πού νοιάζουν τό λαό, ἔχοντας ἄλλες πολύ πιό σημαντικές ἀπασχολήσεις ἐκτός ἀπό αὐτές, ἐγώ δέν μπορῶ νά προσπεράσω τή φωνή ὅλων σας, ὅσων μείνατε πιστοί στό λόγο τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ καί περιμένετε καί μοῦ ζητήσατε τή γνώμη μου ἀπέναντι σ’ αὐτή τήν ὀδυνηρή πραγματικότητα τήν ὁποία ζοῦμε.




Γιά αὐτό τέκνα μου, ἔρχομαι καί σᾶς λέγω ὅτι ἦλθε ἡ ὥρα νά δοξάσουμε τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, τόν Ἰησοῦ Χριστό, τό μόνο ἀληθινό Θεό. Δέ πίστευα ὅτι θά ζῶ νά δῶ καί ἐγώ τήν ἀρχή αὐτῶν τῶν Ἀποκαλυπτικῶν καιρῶν τοῦ πόνου ἀλλά ἰδού ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ ἦλθε πιό νωρίς ἐπάνω μας λόγω τῶν ἁμαρτιῶν καί τῶν ἀνομιῶν πού ἔχουμε διαπράξει. Καί βλέπω πώς οἱ καημένοι οἱ ἄνθρωποι δέν εἶναι
ἕτοιμοι νά ξεπεράσουν αὐτές τίς παγίδες τοῦ πονηροῦ, τοῦ ὁποίου ἡ καινούργια ἀπόφαση εἶναι νά σφραγίσει τίς ψυχές σας μέ τή σφραγίδα τοῦ διαβόλου - 666.






Ὅλοι διαβάσαμε τήν Ἀποκάλυψη καί τίς προφητεῖες πού ἔχουν γραφτεῖ 2000 χρόνια πρίν «καί ποιεῖ πάντας, τούς μικρούς καί τούς μεγάλους, καί τούς πλουσίους καί τούς πτωχούς, καί τούς ἐλευθέρους καί τούς δούλους, ἴνα δώσωσιν αὐτοίς χάραγμα ἐπί τῆς χειρός αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἡ ἐπί τῶν μετώπων αὐτῶν, καί ἴνα μή τίς δύνηται ἀγορᾶσαι ἡ πωλῆσαι εἰ μή ὁ ἔχων τό χάραγμα τό ὄνομα τοῦ θηρίου ἡ τόν ἀριθμόν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ»(Ἀποκ. 13, 16-17)
Ὁ καιρός αὐτός τόν ὁποῖο ζοῦμε εἶναι πρόδρομος αὐτῆς τῆς προφητείας.
Πιεζόμενοι ἀπό τό νόμο καί τήν κυβέρνηση οἱ Ρουμάνοι εἶναι ἀναγκασμένοι νά μποῦν σέ ἕνα σχέδιο ἐντοπισμοῦ καί ἐπιτήρησης, σέ ἐθνικό καί παγκόσμιο ἐπίπεδο. Σχέδιο πού, στήν πράξη, κλέβει τήν ἐλευθερία τῶν ἀνθρώπων. Ζητᾶνε ἀπό τούς Ρουμάνους νά βάλουν πάνω στά διαβατήρια καί πάνω στά διπλώματα ὁδηγήσεως αὐτό τό βιομετρικό τσίπ, τό ὁποῖο περιέχει τό ψηφιακό ἀποτύπωμα καί τή φωτογραφία.
Μᾶλλον γιά πολλούς ἀνάμεσά σας αὐτό τό τσίπ εἶναι κάτι ἀσήμαντο ἀλλά πίσω ἀπό αὐτό τό σύστημα πού καταγράφει τούς ἀνθρώπους καί περιέχει ὅλα τά δεδομένα (πληροφορίες) κρύβεται μία ὁλόκληρη δικτατορία, ἕνα δαιμονικό σχέδιο, μέσω τοῦ ὁποίου δέχεσαι νά πουλήσεις τήν ψυχή σου στό διάβολο. Ἡ καταγραφή τῶν ἀνθρώπων, ὅπως κάνουμε μέ τά ζῶα, εἶναι τό πρῶτο βῆμα ἀπό τά μέτρα πού πέρνουνε γιά νά ἐλέγχουν ἀπόλυτα τόν ἄνθρωπο.
Ἀγαπητοί μου, ὅπως οἱ Ἅγιοι Πατέρες προφητεύουν ἄν δεχθεῖτε αὐτό τό τσίπ εἶναι σάν νά ἀρνεῖστε τήν πίστη σας. Νά μή πιστεύετε ὅτι μποροῦμε νά ὑπηρετήσουμε καί τό Θεό καί τό μαμμωνά. Ὄχι ἀγαπητοί μου, μή πάρετε αὐτό τό δαιμονικό σῆμα τό ὁποῖο θά σᾶς πάρει ὅτι σας ἀνήκει σάν κληρονομιά ἀπό τό Θεό, τo δικαίωμα γιά ταυτότητα, μοναδικότητα καί γνησιότητα, τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Πρέπει νά ὑπερασπίσουμε αὐτό τό δικαίωμα πού μας ἔδωσε ὁ Θεός, ἄν καί θά πρέπει νά τό πληρώσουμε μέ τή ζωή μας. Τσάμπα ἔχετε κερδίσει τοῦ κόσμου τά πράγματα ἄν χάσετε τίς ψυχές τίς δικές σας καί τῶν παιδιῶν σας, γιατί οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοί μας λένε πολύ ξεκάθαρα ὅτι «πειθαρχείν δεῖ Θεῶ μᾶλλον ἡ ἀνθρώποις»(Πράξ. ἔ 29).
Γιαυτό σας λέω εἶναι ὁ καιρός τοῦ μαρτυρίου. Κατά τή γνώμη μου εἴμαστε στούς καιρούς, στούς ὁποίους ὁ μόνος δρόμος γιά τή σωτηρία εἶναι τό μαρτύριο. Τώρα εἶναι ἡ ὥρα νά μαρτυρήσουμε μέ τή δική μας ζωή. Μέχρι τώρα αὐτό ἦταν τσάμπα δέν θά εἶχε νόημα.
Δυστυχῶς ἐμεῖς δέν ἔχουμε μία ὀρθόδοξη...
νεολαία τόσο καλά ὀργανωμένη ὅπως ἔχουν οἱ Ἕλληνες, ἡ δική μας εἶναι περισσότερο εὐλαβής, εἶναι ἀλήθεια, ἀλλά καί χωρίς θάρρος καί ἀντιδράσεις.
Γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά πόσο γενναία ἀντέδρασαν οἱ Ἕλληνες καί οἱ Σέρβοι ὅταν διαμαρτυρήθηκαν γιά τό τσίπ καί αὐτοῦ τοῦ συστήματος καταγραφῆς καί τοῦ ἀπόλυτου ἐλέγχου τῆς ταυτότητος. Οἱ νέοι τους μεγάλωσαν ἀπό μικροί σ’ αὐτό τό πατερικό πνεῦμα τόσο μέσα στίς οἰκογένειες ὅσο καί στά σχολεῖα τους, ἔχουν γνώσεις τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἀπό πατέρα σέ γιό διδάχθηκαν τήν πατερική παράδοση. Ἀπό τά χρόνια τοῦ κομμουνισμοῦ μέχρι τώρα ἐμεῖς δείξαμε ὅτι συνέχεια εἴμαστε ὑπηρέτες τῶν ἄλλων, ξεχνώντας τό θάρρος καί τήν ἀξιοπρέπεια τῶν Παλαιῶν Ρουμάνων.
Ὅλες οἱ γειτονικές χῶρες καί οἱ λαοί προσπάθησαν νά ξεφύγουν ἀπό τόν κομμουνισμό καί μέ κάποιο τρόπο νά πετύχουν τήν ἀνεξαρτησία τους καί τό κατάφεραν σέ κάποιο βαθμό. Ἀλλά ἡ Ρουμανία ἡ ὁποία ἐπλήγει περισσότερο ἀπό τό κομμουνιστικό θηρίο, καί ὁ λαός τῆς ἔπαθε τά χειρότερα ἐγκλήματα καί κατα¬στρο¬φές στίς κατασκηνώσεις καί ἐκτοπίσεις, ἔφτασε σήμερα στή σαπίλα. Στήν Ἐκκλησία μας ἡ κατάσταση εἶναι πολύ χάλια, γιατί οἱ πιστοί δέν ἔχουν ἐνημερωθεῖ σχετικά μέ τίς προκλήσεις τοῦ σήμερα. Σέ μας ὁ καημένος ὁ Ρουμάνος ἄν τόν κολακέψεις λίγο, δέν τόν ἐνδιαφέρει πιά κανένας εὐαγγελικός κανόνας.
Φταίει ἡ ἄγνοια γιατί ἄν ὁ ἴδιος δέν ἔχει καμία γνώση ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀπό τό σχολεῖο, ἀπό τήν οἰκογένεια, ἀπό τήν κοινωνία, ἡ ἄγνοια νικάει. Γιατί ὁ Ρουμάνος ἔχει ἕνα κείμενο στό κεφάλι του. «Πείθεσθαι τοίς ἠγουμένοις», σ’ αὐτόν πρέπει νά λειτουργεῖ αὐτό τό κείμενο. Ἐμᾶς μας κατηγοροῦσαν στή φυλακή, χρησιμοποιώντας μέ πονηριά τό εὐαγγελικό κείμενο, ὅπως κάνουν οἱ προτεστάντες. «Ἐσεῖς ἤσασταν πεισματάρηδες βρέ, ἐξεγερμένοι. Δέν ἀκούσατε τό λόγο τοῦ Εὐαγγελίου; Τί χριστιανοί εἶστε; χάνετε τή ζωή σας μάταια». Ἔτσι προσπαθοῦσαν στή φυλακή νά τούς ἐπανεκπαιδεύσουν οἱ κόκκινοι κομμουνισταί ἀπό τότε. Τό ἴδιο κάνουν καί τώρα μέ τό λαό μας οἱ σημερινοί κομμουνιστές πού φορᾶνε ἄσπρα ροῦχα.
Θέλουν καί προσπαθοῦν τή διάλυση τοῦ θεϊκοῦ μέσω τῆς σχετικοποίησης τῶν θεμελιωδῶν ἀξιῶν τῆς ἀληθείας τῆς πίστεως μέσω Οἰκουμενισμοῦ, θέλουν τήν κατάταξη κai τήν ταύτιση τῶν παιδιῶν μας μέ τό ἄθεο μοντέλο. Ἄν ἐγώ λέω σέ ἕναν ἄνθρωπο πού ἔχει πέντε παιδιά στό σπίτι «παιδί μου μή παίρνεις τό διαβατήριο ἡ τήν ταυτότητα» ὁ ἴδιος δέν καταλαβαίνει καί λέει «καλά πάτερ τί θά τούς δώσω νά φᾶνε;» Καί θά τόν βάλεις μπροστά σ’αὐτή τή δύσκολη κατάσταση;


Εἴμαστε ἐμεῖς ἕτοιμοι ὅπως ὁ μάρτυρας Brancoveanu τότε, νά κάνουμε ἅγια τά παιδιά μας;


Δέν εἴμαστε ἕτοιμοι καί τότε ποιός φταίει γιά αὐτό; Ὄχι ἐμεῖς ἡ Ἐκκλησία; Ὄχι ἐμεῖς τά μοναστήρια πού εἴμαστε μπροστά στό Ἅγιο Βῆμα καί πρέπει νά ποῦμε στούς ἀνθρώπους τήν ἀλήθεια καί νά ποῦμε τί τούς περιμένει αὔριο. Ἀλλά στίς Ἐκκλησίες καί στίς ἐνορίες οὔτε κάν ὑπάρχει ἕνα τέτοιο πρόβλημα. Σέ διώχνουνε καί σοῦ λένε ὅτι εἶσαι πολύ πίσω καί σέ κοροϊδεύουν.
Ἀλλά ἐάν ὁ ἱερέας δέν ξέρει τίποτα ἀπό αὐτά τά πράγματα τότε τί νά πεῖς στόν καημένο τόν πιστό, ὁ ὁποῖος ἴσα ἴσα ποῦ ἀνοίγει τό εὐαγγέλιο δυό τρεῖς φορές τό χρόνο ἡ μία φορᾶ στή ζωή του; Φταῖνε ὅλοι αὐτοί πού εἶναι ὑπεύθυνοι γιά τήν ἐκπαίδευση αὐτοῦ τοῦ λαοῦ οἱ καθηγητές, οἱ δάσκαλοι, οἱ ἱερεῖς καί οἱ ὑπουργοί.




Σᾶς ζητάω λοιπόν εἰς τό ὄνομα τοῦ σωτήρα Χριστοῦ ὁ ὁποῖος εἶπε:


«Πᾶς οὔν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοί ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω καγῶ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοίς• ὅστις δ’ ἄν ἀρνήσηται μέ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτόν καγῶ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοίς ὅστις δ’ ἄν ἀρνήσηται μέ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτόν καγῶ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοίς».


(Μτ. 10,32,33).










Νά ζητᾶτε ἀπό τίς ρουμανικές ἀρχές νά ἀνακαλέσει αὐτούς τούς νόμους πού ἐπιτρέπουν τήν καταγραφή καί τήν ἠλεκτρονική παρακολούθηση τῶν Χριστιανῶν, τό ὁποῖο σημαίνει ὅτι χάνουμε τήν ἐλευθερία μέ τήν ὁποία γεννηθήκαμε.


Ἀλλά θά πάρουμε τή πληρωμή γιά τίς ἁμαρτίες μας τό θάνατο, ὁ ὁποῖος νά μήν εἶναι, ὁ Θεός φυλάξει, γιά ἐξαργύρωση. Ἐπειδή ὁ Χριστός ἔχυσε μία φορᾶ τό αἷμα του γιά σένα. Λοιπόν αὐτός ὁ λαός μέσω τῶν ἀρχηγῶν του πῆγε πολύ κάτω καί πρόδωσε τίς προγονικές παραδόσεις καί τήν πίστη. Ἐμεῖς ἀρνηθήκαμε αὐτή τήν ἐξαργύρωση μή παρουσιάζοντας τίς εὐαγγελικές ἀλήθειες, ἀπουσιάσαμε ἀπό τήν ἡγεσία αὐτοῦ τοῦ μικροῦ στρατοῦ τῆς Ἀληθείας.
Νά ἀνοικοδομήσουμε αὐτό τό λαό! Ἀλλά δέν θά μπορέσουμε νά κάνουμε αὐτό τό πράγμα ἄν δέν ἀνοικοδομήσουμε ὁ καθένας τίς ψυχές μας. Νά ταπεινωθοῦμε καί νά βάλουμε στάχτη στό κεφάλι, γιά νά μᾶς δώσει ὁ Θεός τή Χάρη καί τή δύναμη νά δεχθοῦμε τό μαρτύριο.
Θά πρέπει νά φτιάξουμε μικρά κάστρα γιά νά ἐπιβιώσουμε στά χωριά ἐκεῖ πού ἀκόμα ὑπάρχουν ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι καταλαβαίνουν τό τυπικό, πού νά ἔχουμε τό δικό μας χωράφι, δικό μας σχολεῖο πού νά μεγαλώσουμε τά παιδιά μας μέσα στό Ὀρθόδοξο πνεῦμα.
Νά ἔχουμε τά δικά μας νοσοκομεῖα καί μαῖες. Τά παιδιά μόλις γεννηθοῦν πρέπει νά προστατευτοῦν γιατί ὅπως βλέπετε θέλουν νά βάλουν αὐτό τό τσίπ στό παιδί μόλις γεννιέται.
Ὁ καθένας ὀφείλει νά σώσει τήν ψυχή του. Ὁ καθένας νά ψάξει καί νά δεῖ ὅτι εἴμαστε μπροστά σέ ἕνα πολύ δύσκολο σημεῖο πού πρέπει νά διαλέξουμε εἴτε χάνεις τή ψυχή εἴτε σώζεις τήν ψυχή. Αὐτός πού μέχρι στιγμῆς δέν ἐνδιαφέρθηκε δέν εἶναι ἀκόμα ἀργά νά μάθει καί νά καταλάβει.
Τώρα εἶναι ὁ καιρός τῆς θυσίας, μέ τά πολλά λόγια δέν κάνουμε τίποτα.
Θά πηγαίνεις ἐσύ ἀγαπητέ Ρουμᾶνε χωρίς φόβο κατ’ εὐθείαν στό σπαθί, ὅπως ἔκαναν οἱ πρόγονοί μας. Νά πᾶς ὅπως μία Ἰαπωνική τορπίλα, γιά νά πεθάνεις στήν ἀγκαλιά τοῦ ἐχθροῦ.
Εἴμαστε τώρα ἀκριβῶς ὅπως ἦταν οἱ παλαιοί χριστιανοί μαζί μέ τά λιοντάρια στή Ρωμαϊκή ἀρένα. Νά εἶσαι μέσα στήν ἀρένα καί νά περιμένεις ὅπως κάνανε καί οἱ παλαιοί Χριστιανοί νά ἀπελευθερώσουν τά λιοντάρια. Περιμένετε νά σᾶς σφάξουν, νά σᾶς κόψουν, δέν ὑπάρχει ἄλλη σωτηρία.
Ὁ πόλεμος εἶναι ἀνοικτός, πολεμᾶτε μέχρι τό τέλος. Μή φοβεῖσθε. Ὅπως ἄρχισε ὁ Χριστιανισμός ἔτσι καί θά τελειώσει, μέ πολύ πόνο καί ταλαιπωρία. Σφραγίστε τό Χριστιανισμό μέ τό μαρτύριό σας.


Ἀγαπητοί ἀδελφοί μοναχοί καί ἱερεῖς σας ζητάω νά ὑπογράφεται καί σεῖς αὐτό τό κείμενο εἰς τό ὄνομα τοῦ Μοναστηριοῦ καί τῆς ἐνορίας πού ἀνοίκετε.


Ἱερά Μονή Petru Voda, 14 Ἰανουαρίου 2009
Τῶν ἁγίων ἐνδόξων μαρτύρων τῶν ἐν Ραϊθῷ σφαγιασθέντων
Ἀρχιμανδρίτης Justin Parvu
Μετάφραση απομαγνητοφωνημένου κειμένου Αναβάσεις

Αναρτήθηκε από ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ στις 11:38 μ.μ.
Ετικέτες Π. Ιουστίνος Πάρβου- ΄Ηρθε η ώρα για το μαρτύριο
0 σχόλια:

Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Χρη πράττειν τα καίρια..







Ήρθε το αυγό στη λάθος θέση ; Ε, και ;

Μη κλαίγεστε πια , αμάν !

Πάρτε την κατάσταση στα χέρια σας και επιστρέψτε τους την κρίση.

Διαλέξτε ένα κινητό της συλλογής σας και ακυρώστε τώρα το συμβόλαιό του. 15 εκατομμύρια συμβόλαια είναι ενεργά στη χώρα.

Κάθε ένας που χρειάζεται να ταξιδέψει ας παίρνει τη μια συσκευή που θα μείνει σε κάθε σπίτι.

Επιστρέψτε μια πιστωτική για να την βάλουν εκεί που ξέρουνε.

Κλείστε όλα τα συμβόλαια σε ασφαλιστικές εταιρίες, όλα ανεξαιρέτως.

Στο τέλος θα πάρετε και σεις ένα πελώριο τίποτα, και όχι τις παροχές που σας έχουνε υποσχεθεί.

Μην ανοίγετε τηλεόραση πριν ανοίξετε τα μάτια σας, βάλτε ένα ραδιόφωνο να παίζει

και απλώστε πάνω στο έπιπλο με τα τηλεκοντρόλ όλα τα ενθύμια από τις διαφυγές σας, χειροτεχνήματα,

ζωγραφιές, πετρώματα και φωτογραφίες από την ελληνική γη.

Διορθώστε το ποδήλατό σας αύριο το πρωί και βγάλτε ένα πάκο εισιτήρια λεωφορείου.

Φουσκώστε μόνοι σας το καφεδάκι σας αφού ο καφετζής το θέλει 1,5 Ε .

Φτιάξτε σαντουϊτσάκια από το σπίτι για τις 11 που η κοιλιά σας θα γουργουρίζει.

Κοντοσταθείτε σε μια στάση και πάρτε έναν συνεπιβάτη προς το κέντρο.

Ρωτήστε κάθε μέρα την παρέα ποιος θα πάρει σήμερα αμάξι.

Μην μεταγγίζετε άλλη ενέργεια σε μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς αφού κάποιοι δεν θέλουν να’ χουμε αύριο.

Κρατήστε όλη την ενέργειά σας για διαλεχτές παρέες.

Συναντηθείτε και μιλήστε για την Ελλάδα που αγαπήσαμε μεταπολεμικά, με τις μικρές χαρές της, με τις παραμυθογιαγιές της, με τους νεαρούς συντροφοναύτες της, με τους αξύριστους τους μάγκες που προλάβαιναν και να σφυρίξουν στο μανούλι που περνάει.

Βγέστε από τα σπίτια σας ώρες πολλές. Κάντε περιπάτους και μιλήστε σε αγνώστους, για το σκυλάκι τους, για το παιδάκι τους, για τα ρευματικά τους, για τα νοστιμότερα στραγάλια που έχετε φάει ποτέ.

Επιστρέψτε τους την κρίση.

Αυτοί θα κάνουν τη δουλειά τους παστρικά.

Θα πλουτίζουν για να μην ξέρουν τι να κάνουν τα λεφτά τους. Θα παραγγέλνουν όπλα, θα μεταφέρουν χρήματα και θα διολισθαίνουν ολοένα και βαθύτερα στο βούρκο.

Θα δυστυχούν γιατί δεν πρόλαβαν όλες τις ευκαιρίες. Θα είναι ξύπνιοι όλη νύχτα όσο υπάρχει ένας πιο δυνατός ή ένας πιο πλούσιος από το σαρκίο τους στον κόσμο. Θα πληρώνουν τα χρήματα τα δύσοσμα σε γιατρούς και κάθε λογής ουσίες για να καταλαγιάσουν τις φωνές στο κεφάλι τους. Για αυτούς η κόλαση δεν είναι στο μέλλον.

Ξεχάστε το, ότι μπορείτε να τους καταλάβετε και να τους αποτρέψετε.

Συγκεντρωθείτε στο σαρκίο σας. Μην αγοράζετε monopoly στο βαφτισιμιό σας, στείλτε του τουβλάκια.

Και μετά καθίστε μια ώρα τη βδομάδα στο πάτωμα μαζί του για να φτιάξετε ωραία σπίτια, μονώροφα, πριν την αντιπαροχή.

Πάρτε τους δρόμους της πόλης τους άγνωστους, εκεί που γράφτηκαν ελληνικά τραγούδια θα μυρίζει ακόμη γιασεμί.

Στο τσινάρι και τα κάστρα, τα σοκάκια περιμένουν ευγενείς.

Και γίνετε ξανά πολίτες. Τίποτε μην αφήνετε ασχολίαστο απ’ όσα μας φθηναίνουν. Ασπρίστε πέτρες, μαζέψτε ρύπους κάθε λογής, τηλεφωνείστε τους για να συλλέξουν την ασχήμια από κάθε γειτονιά, κοιτάξτε λίγο έξω από την πόρτα σας.

Έξω από την αυλή σας, αν είστε τυχεροί και έχετε αυλή. Κάποιος αυτή την ώρα γύρω σας διαπράττει ακόμη μια αυθαιρεσία.

Ανοίγει ακόμη μια πληγή στη γειτονιά σας. Καταγγείλτε τον. Σθεναρά, επώνυμα και με στεντόρεια φωνή.

Θα βρείτε αμέσως σύμμαχους τριγύρω. Έλεος πια. Βγέστε και χειροκροτείστε ειρωνικά τον ΕΛΛΗΝΑΡΑ που περνάει από τη γειτονιά με τα παράθυρα ανοιχτά και τα λαϊκά στη διαπασών.

Κολλήστε αυτοκόλλητα σε όσους κλείνουν διαβάσεις αναπήρων.

Πάρτε με το έτσι θέλω αποδείξεις από όλους τους εμπόρους και τους τυχοδιώκτες δώστε τους από ένα χαρτάκι που να λέει : « με λένε Ελένη, δεν θα ξαναπατήσω στο μαγαζί σου ».

Σταματήστε στο δρόμο πολιτικούς και ρωτήστε τους, « πως κατάντησες έτσι, άσχημος θέλω να πω, εσύ ‘σουν φρεσκαδούρα ».

Μην αγοράζετε εφημερίδες των 3,5 Ε, μην αγοράζετε φερέφωνα περιοδικά, απλώς γιατί δωρίζουνε παντόφλες, κλείνετε τα αυτιά σας σε όσους αναμεταδίδουν όλη μέρα ..Αυτιάδες. Κλείστε τους επιτέλους το στόμα.

Μπορείτε να φωνάξετε, μη φοβάστε. Όταν ο απέναντι αρχίσει το τροπάρι της κινδυνολογίας εσείς βάλτε το δάκτυλο στο στόμα και φωνάξτε.. ΣΚΑΣΕ ! Και μετά χαμογελάστε του και ρωτήστε. Τι θα κάνεις με τη μέρα σου ; Σήμερα ; Τι θα κάνεις για να αξίζει να τη ζήσεις ;

Επιστρέψτε τους την κρίση, αυτό να κάνετε. Ακούτε ; Αυτό να κάνουμε όλοι.

Και μέσα από την ηρεμία μας, μέσα από την καινούργια μας θωριά, μετά την μετανάστευση των λογικών που μας οδήγησαν εδώ, θα βρούμε μια άκρη. Θα βρούμε.

Δεν πριονίζουμε το Ορθόδοξο δέντρο...






Δεν πριονίζουμε το κλαδί
πάνω στο οποίο καθόμαστε



Ένα από τα ουσιαστικά χαρακτηριστικά της κοινωνικής αποσύνθεσης και της διαλυμένης σκέψης είναι ο σεχταριστικός μηδενισμός.
Οι σεχταριστές κάθε ποικιλίας και χρώματος έχουν ένα ιδεατό μοντέλο στον εγκέφαλό τους και βάση αυτού αφορίζουν και μηδενίζουν τους πάντες και τα πάντα.
Ουσιαστικά βρίσκονται έξω από την κοινωνία και τη ζωή, στη σφαίρα του καθαρού και αφηρημένου λόγου και από αυτό το ύψος της «έδρας» τους και της αυτό-αναγορευμένης «αυθεντίας» τους καρατομούν και λιθοβολούν αυτούς που βρίσκονται και παλεύουν μέσα στην κοινωνία και τη ζωή.
Το να κάθεσαι, όμως, στην άκρη ενός χείμαρρου και να προσπαθείς να «διδάξεις» τα φουσκωμένα νερά, είσαι ένας νοσηρά αθεράπευτος ελιτίστας και δραματικά δειλός γιατί τρέμεις να κολυμπήσεις.
Αυτοί που φοβούται να κολυμπήσουν για να μην βρέξουν τον «καθαρό λόγο» τους, τις αφηρημένες αρχές τους και τα εγκεφαλικά τους σχήματα είναι παντελώς ανίκανοι να δούνε και πέρα από τη μύτη τους.

Κάθονται, απλώς, στην ακροποταμιά και μηδενίζουν τους πάντες και τα πάντα, μη μπορώντας να διακρίνουν ΟΧΙ μόνο το ΟΛΟΝ μιας πραγματικότητας, αλλά και κάτι ακόμα πιο σημαντικό: Ότι πριονίζουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται και οι ίδιοι…

Οι μηδενιστές με τη σεχταριστική τους ματιά πάντα βλέπουν το φύλλο και χάνουν το δάσος. Και πάντα λειτουργούν ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ υπέρ των κατεστημένων εξουσιών, έχοντας την αυταπάτη ότι τις πολεμάνε…

Η σκέψη των μηδενιστών είναι διαποτισμένη, μέχρι το μεδούλι, από τον εξαμβλωματικό ιδεαλισμό του φορμαλισμού. Δεν καταπιάνονται ποτέ με το όλο της πραγματικότητας και τη δυναμική της εξέλιξης, αλλά με εγκάρσιες τομές της.

Το χειρότερο: Επιλέγουν την «εγκάρσια τομή» που βολεύει τα εγκεφαλικά τους σχήματα, και εκεί, επιχειρούν να «ανακαλύψουν» τα «όπλα» της γενικής μηδενιστικής τους επίθεσης.
Οι φορμαλιστές της «προόδου», π.χ., απομονώνουν και ταξινομούν κάποια «μελανά» χαρακτηριστικά της Εκκλησίας, τα ξεκαρφώνουν από το ιστορικό γίγνεσθαι και από τη δυναμική της κοινωνικής εξέλιξης και μηδενίζουν αφοριστικά το σύνολο της Ορθοδοξίας, το σύνολο των ανθρώπων της Εκκλησίας, την κοινωνική, ιστορική και πνευματική δυναμική της Ορθοδοξίας.

Είναι πολύ εύκολο από την κοινωνική και ιστορική πολυπλοκότητα της Ορθόδοξης παράδοσης και πρακτικής, να απομονώσεις και να ταξινομήσεις «εγκλήματα» της εκκλησιαστικής γραφειοκρατίας και να αφορίσεις μηδενιστικά ολόκληρο, όχι απλώς το δέντρο, αλλά το δάσος της Ορθοδοξίας: Αυτό που επιχειρεί να κάνει σήμερα η Νέα Τάξη…

Σε τέτοια μηδενιστικά, σεχταριστικά τεχνάσματα ασκούνται και πολλοί που ορκίζονται στην Ορθοδοξία: Η άλλη όψη του νομίσματος…

Και αυτοί, λοιπόν, οι νέοι «προφήτες» του «καθαρού» Ορθόδοξου λόγου αποσπούν από την κοινωνική δυναμική της περίπλοκης ιστορικής πράξης της Ορθοδοξίας κάποια εξωτερικά «ελαττώματα», τα ταξινομούν, τα μετατρέπουν σε «ουσίες», σε απόλυτα φετίχ (ειδωλολατρία) δίχως μάνα και πατέρα ΚΑΙ με βάση αυτά μηδενίζουν τους πάντες και τα πάντα.

Αυτός, όμως, ο φορμαλιστικός μηδενισμός δεν έχει καμία σχέση με το ζωντανό λόγο και τη ζωντανή κοινωνική και ιστορική πράξη της Ορθοδοξίας. Εδώ το γάντι της Ορθόδοξης ιστορίας και της αγωνιστικής, κοινωνικής της πρακτικής δεν αναποδογυρίζεται απλώς, αλλά γίνεται «δέρμα» αποσπασμένο από τα δάκτυλα και αποξηραμένο έως την ολοκληρωτική αφαίρεση.

Η Ορθοδοξία, όπως και κάθε σύστημα Πίστης, ιδεών και ηθικής, δεν είναι «καθαρός λόγος». Είναι Λόγος μέσα στην κοινωνία και στον κόσμο, δηλαδή παρεμβατικός, λόγος ΔΡΑΣΗΣ.

Η Ορθοδοξία δεν δρα και δεν λειτουργεί σε μιαν άδεια σκηνή της ιστορίας. Δεν είναι έξω από την ιστορία και την κοινωνία. Συνεπώς, ως Λόγος και Πράξη κοινωνική υπόκειται στους νόμους της ιστορικής εξέλιξης, καθορίζεται από την κοινωνία μέσα στην οποία δρα και λειτουργεί, δέχεται τους σφυγμούς, τους πόνους, τις λαϊκές αγωνίες και τις αγωνιστικές προσδοκίες των λαών.

Και είναι ακριβώς, αυτή η ιστορική, αγωνιστική δυναμική του Λόγου και της Πράξης της Ορθοδοξίας που την έχουν καταστήσει σπονδυλική στήλη και νευρικό σύστημα των κοινωνιών και των λαών ΚΑΙ ΟΧΙ τα εγκεφαλικά κατασκευάσματα των «πνευματικά ανησυχούντων» μηδενιστών του έργου της.

Η Ορθοδοξία και η Εκκλησία δεν είναι υπόθεση μιας δράκας «εκλεκτών» της «πνευματικής γυάλας», αλλά ολόκληρης της κοινωνίας και των λαών. Μέσα εδώ, στην ενότητα Εκκλησίας-λαού (αντικειμενική ενότητα) δίνεται η μάχη. Γιατί οποιοσδήποτε αγώνας έξω από τα προβλήματα του λαού είναι «πνευματική» ξιφασκία, «ναυμαχία σε μια σκάφη νερό»…

Και είναι αυτή η στενή σύνδεση-ενότητα της Ορθοδοξίας με την κοινωνία και τους λαούς, με την ιστορία τους και τις αγωνιστικές εξάρσεις τους που έχουν θέσει την Ορθόδοξη Εκκλησία στο στόχαστρο των ηγεμόνων του πλανήτη: Της Νέας Τάξης.

Αν η Ορθοδοξία ήταν μια απλή ασχολία «πνευματικά ανησυχούντων» κανέναν δεν θα απασχολούσε.

Έχει τεθεί στο στόχαστρο της διεθνούς, ιμπεριαλιστικής κακουργίας ΑΚΡΙΒΩΣ γιατί είναι μια βαθιά χαραγμένη ιστορική συνείδηση των κοινωνιών, μια ακατάλυτη δύναμη ενότητας με το λαό, ένας πανίσχυρος ιστός…

ΣΗΜΕΡΑ, το έχουμε αναπτύξει πολλές φορές, η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι το γρανιτένιο μετερίζι αγώνα εναντίον του αφανισμού μας.

Γι’ αυτό επιχειρούν, με νύχια και με δόντια, εκ των έξω, αλλά και ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ να τη διαλύσουν.

Γι’ αυτό όλο το κατεστημένο, πολιτικό και εκκλησιαστικό, επιχειρεί να εξοντώσει και να αφανίσει τους αγωνιστές κληρικούς και ιδιαίτερα τις ηγετικές φυσιογνωμίες της Ορθοδοξίας που υψώνουν το ανάστημά τους ενάντια στη Νέα Τάξη: Πατέρα Μεταλληνό, π. Σαράντο, π. Ζήση και πολλούς άλλους…

Εδώ βρίσκεται το ουσιαστικό και ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ: Στον αγώνα ζωής και θανάτου που διεξάγεται ανάμεσα στις δυνάμεις της Νέας Τάξης και τα γραφειοκρατικά παραρτήματά της στην εκκλησιαστική γραφειοκρατία ΜΕ τις δυνάμεις της κοινωνικής, λαϊκής, συνακόλουθα και Ορθόδοξης ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.
Πάνω σε αυτήν την αγωνιστική, εθνική και κοινωνική βάση πρέπει να κρίνουμε καταστάσεις και πρόσωπα και ΟΧΙ στη βάση των σχημάτων του εγκεφάλου μας ή στη βάση επεισοδιακών προσωπικών λαθών που μπορεί να υπάρχουν.

ΟΥΔΕΙΣ ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ ΟΥΔΕΙΣ ΑΛΑΝΘΑΣΤΟΣ…

Όσοι κτυπούν σήμερα αυτούς που σηκώνουν τα βάρη του αγώνα εναντίον της Νέας Τάξης ευθυγραμμίζονται, άθελά του, με τις δυνάμεις εκείνες (εντός και εκτός της Εκκλησίας) που θέλουν να καταλύσουν την Ορθοδοξία, αυτό το μετερίζι του αγώνα: Πριονίζουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται ολόκληρη η ελληνική κοινωνία…

Και το χειρότερο: Αναπαράγουν τις κατηγορίες και τις συκοφαντίες του κατεστημένου εναντίον των αγωνιστών κληρικών, διογκώνοντας και δαιμονοποιώντας, τυχόν ατέλειες της ανθρώπινης ύπαρξης…

Ας μη χάνουμε και εδώ το δάσος πίσω από το δέντρο…

Πηγή:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4672

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Αν χαθεί το όνομα, «να πάμε να πνιγούμε» όλοι μας.





Κιλκίς: «η ματοθρεμμένη γη»
Γράφει: Ο Νατσιός Δημήτρης
Δάσκαλος-Κιλκίς

Ήρθε η στιγμή εμείς οι τωρινοί Έλληνες,
οι Μακεδόνες να απαντήσουμε στο ερώτημα στο προαιώνιο,
σ΄ αυτό που σπάνια παρουσιάζεται στην ζωή των εθνών,
που όμως σημαδεύει ανοξείδωτα το βάδισμά τους στην ιστορία.
Ναι ή Όχι…



«Ήταν δυο σύγγαμβροι από την Κύμη της Ευβοίας, ο συνταγματάρχης Ιωάννης Παπακυριαζής και ταγματάρχης Ιωάννης Βελισσαρίου. Και οι δυο λεβέντες. Τα ανδραγαθήματα τους υπήρξαν από τα φωτεινότερα δείγματα ατομικής γενναιότητος.

Οι δυο αυτοί συγγενείς είχαν τσακωθεί…σαν σύγγαμβροι που ήσαν. Στην μάχη του Κιλκίς βρέθηκαν οι μονάδες τους να πολεμούν πλάι – πλάι και ο συναγωνισμός των δυο τσακωμένων έφθασε φυσικά στο αποκορύφωμα. Στην τελευταία μάχη, όπως αναφέρει ο Πάγκαλος, επήλθε το δράμα:

«..Ήρξατο τότε σφοδρότατος καταιγισμός πυρός, κατά την διάρκειαν του οποίου οι 6 λόχοι του Βελισσαρίου, προχωρούντες ταχέως έφθασαν εις απόστασιν εφόδου από της πρώτης γραμμής των βουλγαρικών ορυγμάτων. Και είδoν το αλησμόνητον θέαμα της εφόδου των 6 ευζωνικών λόχων του Βελισσαρίου, οι οποίοι καθ’ ας είχαν οδηγίας υπό του διοικητού των, έβαλον αιφνιδίως ταχύτατον ολιγόλεπτον πυρ εναντίον του εχθρού, μετά το οποίον ώρμησαν ακάθεκτοι και με βροντώδεις αλαλαγμούς εναντίον των επί της πρώτης οφρύος του λόφου βουλγαρικών χαρακωμάτων.

Η γραμμή των εφορμούντων λόχων, με τας απαστράπτουσας υπό τον ήλιον υπερχιλίας λόγχας ωμοίαζεν προς χαλυβδίνην ταινίαν, η οποία απειλητική επήρχετο εναντίον των εχθρικών ορυγμάτων. Ο αγών υπήρξεν μεγαλειώδης. Οι Βούλγαροι ανετράπησαν ή εξοντώθηκαν δια της λόγχης. Αυτό ήτο το μεγαλύτερον κατόρθωμα του Βελισσαρίου και με δικαίαν υπερηφάνειαν εφώναξεν εις τον λοχαγόν Ζήραν, άλλον γενναίον, ο οποίος υπηρετούσε εις το σύνταγμά του Παπακυριαζή, του μπατζανάκη του Βελισσαρίου.

-Βρε Ζήρα, πού είναι ο Διοικητής σου να δει;

Ζήρας: Σκοτώθηκε.

Είχε πέσει προ ολίγου μόλις, μαχόμενος με τον ίδιον απαράμιλλον τρόπον. Και τότε το πρόσωπο του Βελισσαρίου εμαύρισεν από το πένθος. Έβγαλε το πηλήκιόν του, έκαμε τον σταυρό του, εδάκρυσεν και ετράβηξεν μπροστά με περισσοτέραν ορμήν. Εκεί παρακάτω στη Τζουμαγιά, στο ύψωμα 1378, τον περίμενε κι αυτόν ο Χάρος…». (Από το Αναμνηστικό Λεύκωμα για τα 50 χρόνια της μάχης του Κιλκίς. Θεσσαλονίκη 1964).



23 Ιουλίου του 1929, ο τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος, επισκέπτεται το Κιλκίς. Σκοπός του να τιμήσει τους ατίμητους μαχητές της Μακεδονίας μας, τους Κιλκισιομάχους. Ο σπουδαίος Αθηναίος γλύπτης Γ. Δημητριάδης έχει «ιστορήσει» και κοσμήσει, μ’ ένα εξαιρετικό γλυπτό, τον λόφο όπου διαδραματίστηκε η περιώνυμη μάχη.

Μαζί του ο εθνικός μας ποιητής Κ. Παλαμάς, που διαβάζει το εξαίσιο: «Η Πατρίδα στους νεκρούς της». Και ακούγεται στον αιματοβαμμένο λόφο η φωνή, η φλογέρα του Γέροντα ποιητή του Γένους:

«- Παιδιά μου, όσοι, προφήτες μου, στρατιώτες, αρχηγοί,/ σαν τα λιοντάρια στήσατε κορμιά και σαν τα κάστρα/ και μεσ’ στη μακεδονική ματοθρεμμένη γη/ βάλατε την εικόνα μου φερτή σαν από τ’ άστρα/ στου Λαχανά και στου Κιλκίς την εκκλησιά την πλάστρα,/ πνοές κι αν πλανάστε σ’ άλλη ζωή, λείψανα κι αν κοιμάστε/ σας λειτουργώ στη δόξα μου. Μακαρισμένοι να ‘στε».

Γράφει η επιτύμβιος στήλη της μάχης του Κιλκίς, ονόματα. Ονόματα ηρώων, αξιωματικών και στρατιωτών, που άφησαν τα αγιασμένα κόκαλά τους στα σιταροχώραφα τους Κιλκίς, πολλοί κάηκαν ζωντανοί από τη φωτιά που άρπαξαν τα μεστωμένα στάρια, τραυματίες αβοήθητοι. Όργωναν τα κατοπινά χρόνια, οι αγρότες τα χωράφια από το Καμπάνη έως το Κιλκίς και οι παπαρούνες σ’ αυτά τα χωράφια, έλεγε ένα παλιός, είχαν χρώμα σαν το αίμα. Και ξεσήκωναν τα αλέτρια κόκαλα….τα τύλιγαν οι γεωργοί σε καθαρά πανιά και τα έθαβαν και έκαναν το σταυρό τους….αιωνία η μνήμη των μαχητών του Κιλκίς.

«Αν σκάψουμε, παιδιά το χώμα που πατάτε, θα βρούμε κόκαλα Ελλήνων στρατιωτών». Όπως το λέει ο ποιητής μας, έτσι βγήκε η ελευθερία μας», έλεγαν οι παλιοί μας οι δάσκαλοι.

Τώρα οι «δια βίου» ανθέλληνες ποδοπατούν, ντροπιάζουν τα ιερά κόκαλα.

Γράφει στο ηρώον της μάχης και το όνομα «λοχίας Νίκος Παπανδρέου», αιωνία η μνήμη, έπεσε υπέρ πατρίδος και πίστεως στην μάχη του Κιλκίς.

Ο αδελφός του Γεώργιος, ο κατοπινός πρωθυπουργός, λίγο πριν από την κήρυξη του Δευτέρου Βαλκανικού Πολέμου έφυγε στη Γερμανία, για μεταπτυχιακά…Εγκατέλειψε την πατρίδα στην πιο κρίσιμη στιγμή της και σπούδαζε την μετέπειτα καριέρα του….

Τώρα ο εγγονός ετοιμάζει την παράδοση του ιερού ονόματος…

Πίσω στην ιστορία για να ανασάνουμε. «Αντισυνταγματάρχα Καμάρα, διατάσσει ο Διοικητής της V Μεραρχίας, πρέπει να καταλάβεις οπωσδήποτε τα δεσπόζοντα του Κιλκίς υψώματα.

Μάλιστα θα τα καταλάβω και καλήν αντάμωση στον άλλο κόσμο. Δυο ώρες μετά βουλγαρική οβίς τον πληγώνει βαριά. Πέφτοντας ο ήρωας αναφωνεί:
Εμπρός, εμπρός, ζήτω η πατρίδα μας».

Συζητούν για «Μακεδονία του Βαρδάρη».

Έγραψε η «Καθημερινή», ότι επίκειται συμφωνία. Θα αναγνωρίσουμε ψιθυρίζουν οι γονατισμένοι, δηλαδή θα ξεπουλήσουμε.

Γι’ αυτό έπεσαν οι ήρωες του Κιλκίς-Λαχανά; Είμαι Μακεδών το γένος, 20 χρόνια δάσκαλος. Όλοι εμείς οι δάσκαλοι διδάσκαμε ότι εμείς οι Έλληνες πολεμήσαμε για να απελευθερώσουμε την Κρήτη, την Ήπειρο, την Θεσσαλία, την Θράκη, την Μακεδονία. Και ό,τι μέρος μας απελευθερώναμε ήταν Ελλάδα. Στο Κιλκίς έπεσαν 5.000. Κατατροπώθηκαν οι υπερφίαλοι Βούλγαροι. Τώρα. Αν τολμήσουν τα απολειφάδια της σήμερον και παραδώσουν το όνομα (όνομα = έδαφος κατά τον Ζουράρι), θα μας ελέγξουν ως πνευματικά ανέντιμους όλες οι προηγούμενες γενεές των μαθητών μας. Τι θα πω στους μαθητές μου; Συγγνώμη λάθος, σας έλεγα τόσα χρόνια ψέματα.

Το ψεύδος όμως ανήκει στους προσκυνημένους…

Πρόταση: Αν τυχόν αποφασίσουν οι Γραικύλοι του ΥΠΕΞ να υπογράψουν παράδοση του ονόματος, όλοι οι Μακεδόνες, όλοι οι Έλληνες δάσκαλοι, είμαστε πολλοί, να αρνηθούν να διδάξουν την προδοσία.

Εμείς δεν θα αναγνωρίσουμε ποτέ άλλη Μακεδονία, ποτέ «κι ας μας κάμουν ό,τι θέλουν». Να ξεσηκώσουμε μαθητές, γονείς, κοιμώμενους παράγοντες, (έρχονται καλλικρατικές εκλογές), δεσποτάδες.





Αν χαθεί το όνομα, «να πάμε να πνιγούμε» όλοι μας.

Ξαναγράφω ένα ηρωικό επεισόδιο που συνέβη κατά την Μικρασιατική Καταστροφή. Στις 26 Αυγούστου 1922, στη Σμύρνη ο στρατός επιβιβάζεται σε πλοία για επιστροφή στην Ελλάδα. Με την βία ανεβαίνει και ο ταγματάρχης πεζικού Κων. Μουτσούλας.

Όταν το πλοίο «Νάξος» εισερχόταν στο λιμάνι της Χίου, κατάμεστο από ρακένδυτους πρόσφυγες, ο Μουτσούλας ανέβηκε στο κατάστρωμα, τράβηξε την προσοχή όλων και φώναξε:

«έπειτα απ’ αυτό το αίσχος της εθνικής συμφοράς, δεν μας επιτρέπεται να πατήσουμε χώμα ελληνικό. Να πάμε να πνιγούμε πρέπει και πρώτος εγώ δίνω το παράδειγμα».

Έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε. (Το διέσωσε ο Χρ. Αγγελομάτης, στο «Χρονικόν της Μεγάλης Τραγωδίας», σελ. 184).

Ήρθε η στιγμή εμείς οι τωρινοί Έλληνες, οι Μακεδόνες να απαντήσουμε στο ερώτημα στο προαιώνιο, σ΄ αυτό που σπάνια παρουσιάζεται στην ζωή των εθνών, που όμως σημαδεύει ανοξείδωτα το βάδισμά τους στην ιστορία.
Ναι ή Όχι…

"ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ" ΚΑΙ "ΠΑΤΕΡΙΚΟΣ ΦΟΝΤΑΜΕΝΤΑΛΙΣΜΟΣ"











Του Παναγιώτη Τελεβάντου


Για μια ακόμη φορά ο αγωνιστής ιεράρχης Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ είχε το σθένος να υψώσει θαρραλέα τη φωνή του εναντίον των νεωτεριστών θεολόγων που λυμαίνονται την αλήθεια της Εκκλησίας, εισάγουν καινά δαιμόνια, συγχέουν τα κριτήρια της θεολογίας, αναστατώνουν την Εκκλησία και σκανδαλίζουν αφόρητα τους πιστούς.


Οι άνθρωποι που προξενούν την τεράστια αυτή ζημιά στην Εκκλησία και στη Θεολογία είναι μετρημένοι. Αριθμούνται σε ορισμένες δεκάδες Πανελληνίως. Και όμως! Κατόρθωσαν να φέρουν τα πάνω κάτω! Παντού! Στους Οικουμενιστικούς σχεδιασμούς, στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, στη “Θεολογία” (το επίσημο θεολογικό περιοδικό της Εκκλησίας της Ελλάδος), στο Ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας, στη Θεολογική Ακαδημία της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης, στη λατρεία της Εκκλησίας με τη “λειτουργική αναγέννηση” (το γνωστό Νεοβαρλααμικό κίνημα που καταδικάστηκε συνοδικά), στο περιοδικό “Σύναξη” και στους ΚΑΙΡΟΣκόπους διασπαστές του θεολογικού κόσμου, που εξυπηρετούν απροκάλυπτα τα σχέδια των άθεων κρατούντων. Οι ίδιοι ελάχιστοι άνθρωποι προξενούν από τόσο καίριες θέσεις όλα αυτά τα κακά στην Εκκλησία και στη θεολογία.


Γι’ αυτό μόλις δέχτηκαν τα πυρά του Αγίου Πειραιώς ανησύχησαν, ως εικός, ζωηρά. Ετσι ο γνωστός ορκισμένος οικουμενιστής κ. Παναγιώτης Ανδριόπουλος (ιδιοκτήτης του ιστολογίου “Ιδιωτική οδός”) έγινε ο προπομπός των επιθέσεων που θα ακολουθήσουν εναντίον του Σεβασμιότατου. Εσπευσε να συντάξει για το επίσης γνωστό για τις οικουμενιστικές και Νεοβαρλααμικές του τοποθετήσεις πρακτορείο Εκκλησιαστικών ειδήσεων “Αμήν” άρθρο στο οποίο αποδίδει στον Αγιο Πειραιώς ταπεινά ελατήρια για την ευθαρσή τοποθέτησή του!!!


Επιπλέον! Στο άρθρο του ο κ. Ανδριόπουλος αναμασά τις τετριμμένες και χιλιοαπαντημένες θέσεις που αναμασούν οι Οικουμενιστές, οι Νεοβαρλααμίτες και οι άλλοι νεωτεριστές περί ανοίγματος της Εκκλησίας στην κοινωνία, κτλ. κτλ..


Το πιο αχαρακτήριστο! Ο οικουμενιστής αρθρογράφος δεν διστάζει να καλέσει τους άλλους ιεράρχες να ξεσηκωθούν εναντίον του Μητροπολίτη Πειραιώς επειδή ως Ορθόδοξος επίσκοπος υψώνει το ανάστημά του εναντίον των νεωτεριστών!!!


Είναι βέβαιο ότι η ευθαρσής φωνή του Σεβασμιότατου Πειραιώς τάραξε το βάλτο του νεωτερισμού γι’ αυτό και το νεωτεριστικό συνάφι θα συνεχίσει και θα κλιμακώσει τις αήθεις επιθέσεις εναντίον του Σεβασμιότατου.


Συγχαίρουμε, εκ μέσης καρδίας, τον ευθαρσή ιεράρχη και τον παρακαλούμε υικά και θερμά να συνεχίσει με τον ίδιο δυναμισμό να καταφέρει καίρια πλήγματα εναντίον των Οικουμενιστών, των Νεοβαρλααμιτών και των άλλων νεωτεριστών.

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ για τις σύγχρονες "θεολογίες" των οικουμενιστών


Με ένα Ανακοινωθέν ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ "βάζει στη θέση τους" τους θεολόγους της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών του Βόλου και τους ομοίους τους, που σχεδιάζουν την "υπέρβαση της Θεολογίας των Αγίων Πατέρων". Είχαμε ασχοληθεί προ ολίγων ημερών με το θέμα σε δύο αναρτήσεις
Οι οικουμενιστές εισηγούνται την «υπέρβαση» της πατερικής παράδοσης!
Οι οικουμενιστές μιλούν τώρα για «πατερικό φονταμενταλισμό»!
πηγή: romfea.gr
Συντάχθηκε απο το Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ
Ο όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, το μυρίπνοο άνθος της χάριτος του Θεού και της κολλυβαδικής παραδόσεως συνέγραψε το εκπληκτικό πνευματικό του έργο «Αόρατος πόλεμος», όπου διεξοδικώς αναφέρεται στο βύθιο έργο του αλάστορος και ανθρωποκτόνου διαβόλου, περί του οποίου μεγαλοφυώς ωμίλησε ο θείος Απόστολος των εθνών Παύλος αναφέρων: «Ουκ έστι ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις....» (Εφεσ. 6 12).....
Η επίθεσις και ο πόλεμος κατά της αληθείας εντείνεται εις τας αποκαλυπτικάς ημέρας μας εμφανιζόμενο το σκότος ως φως και το φως ως σκότος.

Προωθείται εντός των τειχών της Εκκλησίας με την ανάπτυξη και προβολή ιδεών δήθεν θεολογικής εμβριθείας και «επικαιροποιήσεως» της αληθείας, που στοχεύουν στην ανατροπή, στην αρνητική μετάπλαση, στον αποσκορακισμό του αληθούς θεολογικού λόγου και στην εμπέδωση της πλάνης και στην μετατροπή του σωτηριώδους έργου της Εκκλησίας σε εγκοσμιοκρατικό σύστημα κοινωνικών αρχών που θα εγκολπώνεται όλες τις υποβολιμιαίες αντινομίες της μεταπτωτικής πραγματικότητος, μια νέα άκρως επικίνδυνη διαδικασία άρθρωσης δήθεν νέου θεολογικού λόγου.

Ισχυρίζονται οι επίδοξοι αυτοί «αναμορφωταί» της Πατερικής θεολογίας της αδιαιρέτου Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας του Χριστού, ότι το πρόβλημα του κόσμου δεν είναι πρόβλημα αρνήσεως θεώσεως και αγιασμού, αλλά δήθεν επείγον αίτημα νέας σάρκωσης του λόγου και συναφειακής ανάγνωσης των Πατέρων και ύπαρξης μιας μεταπατερικής Ορθόδοξης Θεολογίας προϊόντος νοησιαρχικής προσέγγισης.

Τα θέματα που θέτουν όπως: έννοια και περιεχόμενο της αυθεντίας και συμφωνίας των Πατέρων και της προσφυγής στην επίκληση της αυθεντίας τους, της αποκλειστικότητας σχέσης ανάμεσα στην Πατερική Θεολογία και τις ελληνικές κατηγορίες σκέψεις, στην Πατερικότητα και την Ελληνικότητα, στην διαχρονικότητα και στον κανονιστικό χαρακτήρα της χρήσης της οντολογίας και των ελληνικών φιλοσοφικών κατηγοριών στην θεολογία, στο αυταρχικό πατριαρχικό προνεωτερικό πρότυπο και την σχέση του με την Πατερική Θεολογία, στην ανοχή και καταδίωξη των αιρετικών στα Πατερικά κείμενα και στην σημερινή πολιτισμική συνθήκη, στην διαπλοκή Εκκλησίας και Θεολογίας με Αυτοκρατορική ιδεολογία, στις ανθρωπολογικές κορυφώσεις της Θεολογίας των Πατέρων και στην δήθεν ατελή ανθρωπολογία των Πατέρων, στις νέες ανθρωπολογικές προκλήσεις της βιοθικής και της βιοτεχνολογίας επιβάλλουν δήθεν επιτακτικά το αίτημα μιας σύγχρονης «Ορθόδοξης μεταπατερικής Θεολογίας» και επανερμηνείας της πιστότητας στην Πατερική παράδοση καθώς και στην υπέρβασή της «όπου και όταν χρειάζεται».

Εισηγούνται ακόμη τήν εξωφρενική θέση για μία «νέα ορθόδοξη θεολογία τών θρησκειών» ισχυριζόμενοι ότι δήθεν η σωτηριώδης χάρις του Θεού δεν περιορίζεται μόνον εντός των κανονικών ορίων της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας αλλά εκτείνεται σε διαφορετικό βαθμό και πρότυπο σε άλλες χριστριανικές «Εκκλησίες» διάβαζε κοινότητες, σε κοινότητες «άλλων ζωντανών πίστεων», σε αγνωστικιστές, ακόμη και σε αθέους.

Προβάλλουν την όντως τραγική θέση και επιχειρούν να την μπολιάσουν στις συνειδήσεις των ανθρώπων ότι «η δυνατότητα της σωτηρίας που υπάρχει για εκείνους που βρίσκονται έξω από την Εκκλησία θα πρέπει να οδηγήση τους Χριστιανούς σε μία ακλόνητη ελπίδα ότι ο Θεός στην απεριόριστη άγάπη και το έλεός Του κοινωνεί την σωτηριώδη χάρη του μέσω άλλων άγνωστων και κρυφών οδών σε εκείνους που φέρουν τη φυσική γνώση του Θεού και της πίστης όπως επίσης ως μία ηθική συνείδηση η οποία χαρακτηρίζεται από μία ζωή με αγάπη, που υπάρχει όμως πέραν των διακριτών ορίων της Εκκλησίας».

Αναφέρονται σε ανύπαρκτες έννοιες όπως «νεοπατερική σύνθεση η μεταπατερική Θεολογία» σε δήθεν «Πατερικό φονταμενταλισμό» στην δήθεν «Εκκλησιαστική θριαμβολογία» που την αναλύουν σαν μία στάση πνευματικής υπεροχής έναντι του «άλλου» της Δύσης και την παρουσιάζουν σαν ένα πνευματικό απομονωτισμό και μία ελληνικότητα που αγγίζει την ειδωλολατρεία.

Βέβαια ουδείς πρέπει να εκπλήσσεται από τήν νέα αυτή επίθεση κατά της αληθείας εφ’ όσον οι διατάκται των ανωτέρω ανερυθριάστως αρθρογραφούν υπέρ της τραγικής εκπτώσεως από την ανθρώπινη οντολογία που επιφέρει το οντολογικό και εκκλησιαστικό κακούργημα της ομοφυλοφιλίας η επί το κοσμικότερον ομοερωτισμού.

Πανταχού παρόν, το γνωστό Πανεπιστήμιο της Αμερικής Fordham που «εκδηλώνει» απροκάλυπτα την διάθεσή του να «εκσυγχρονήση» και να «διορθώση» τις θεολογικές θέσεις των Πατέρων της Εκκλησίας. Ήδη διοργάνωσε δύο συνέδρια με θέματα «Ορθόδοξες αναγνώσεις του Αυγουστίνου» (2007) και «Ορθόδοξες δομές της Δύσης» (2010).

Η προσπάθεια όλων αυτών των ανωτέρω είναι να επανεντάξουν στην θεολογική σκέψη την θεσμική αλλοτρίωση, που πηγάζει από τον εκνομικισμό της Θεολογίας και της Εκκλησίας του ι. Αυγουστίνου και την αντιστροφή των όρων της Εκκλησιαστικής οντολογίας του Θωμά Ακινάτη. Επιδιώκουν ακόμη να εμπεδωθή η άποψις ότι η αρνητική προσέγγιση από τους Πατέρες της Εκκλησίας της δυτικής Θεολογίας ήταν και άδικη και παρεξηγημένη, τους κατηγορούν για αντιδυτικισμό και αδυναμία κατανόησης των θεμάτων.

Τελικά οι συγκεκριμένοι κύκλοι που ευαγγελίζονται την υπέρβαση της Πατερικής Θεολογίας η την επαναδιατύπωσή της για χάρη δήθεν της συμπόρευσης με τον σύγχρονο κόσμο αντιστρατεύονται τη μετοχή, με εξαιρετικά επιτηδευμένο και απολύτως κενό περιεχομένου τρόπο, στην διαχρονική ενότητα της εκκλησιαστικής εμπειρίας.

Η πατερική διδασκαλία και η ορθόδοξη μελέτη και εφαρμογή στην πράξη της πείρας των αγίων Πατέρων κηρύσσονται εν διωγμώ γιατί κατασκευάζεται μία «νέα μεταπατερική Θεολογία» που θα αποτελεί την θεωρητική βάση για την πλήρη και ουσιαστική απομείωση του Χριστιανικού μηνύματος.
Με ένα Ανακοινωθέν ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ "βάζει στη θέση τους" τους θεολόγους της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών του Βόλου και τους ομοίους τους, που σχεδιάζουν την "υπέρβαση της Θεολογίας των Αγίων Πατέρων". Είχαμε ασχοληθεί προ ολίγων ημερών με το θέμα σε δύο αναρτήσεις
Οι οικουμενιστές εισηγούνται την «υπέρβαση» της πατερικής παράδοσης!
Οι οικουμενιστές μιλούν τώρα για «πατερικό φονταμενταλισμό»!
πηγή: romfea.gr
Συντάχθηκε απο το Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ
Ο όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, το μυρίπνοο άνθος της χάριτος του Θεού και της κολλυβαδικής παραδόσεως συνέγραψε το εκπληκτικό πνευματικό του έργο «Αόρατος πόλεμος», όπου διεξοδικώς αναφέρεται στο βύθιο έργο του αλάστορος και ανθρωποκτόνου διαβόλου, περί του οποίου μεγαλοφυώς ωμίλησε ο θείος Απόστολος των εθνών Παύλος αναφέρων: «Ουκ έστι ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις....» (Εφεσ. 6 12).....
Η επίθεσις και ο πόλεμος κατά της αληθείας εντείνεται εις τας αποκαλυπτικάς ημέρας μας εμφανιζόμενο το σκότος ως φως και το φως ως σκότος.

Προωθείται εντός των τειχών της Εκκλησίας με την ανάπτυξη και προβολή ιδεών δήθεν θεολογικής εμβριθείας και «επικαιροποιήσεως» της αληθείας, που στοχεύουν στην ανατροπή, στην αρνητική μετάπλαση, στον αποσκορακισμό του αληθούς θεολογικού λόγου και στην εμπέδωση της πλάνης και στην μετατροπή του σωτηριώδους έργου της Εκκλησίας σε εγκοσμιοκρατικό σύστημα κοινωνικών αρχών που θα εγκολπώνεται όλες τις υποβολιμιαίες αντινομίες της μεταπτωτικής πραγματικότητος, μια νέα άκρως επικίνδυνη διαδικασία άρθρωσης δήθεν νέου θεολογικού λόγου.

Ισχυρίζονται οι επίδοξοι αυτοί «αναμορφωταί» της Πατερικής θεολογίας της αδιαιρέτου Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας του Χριστού, ότι το πρόβλημα του κόσμου δεν είναι πρόβλημα αρνήσεως θεώσεως και αγιασμού, αλλά δήθεν επείγον αίτημα νέας σάρκωσης του λόγου και συναφειακής ανάγνωσης των Πατέρων και ύπαρξης μιας μεταπατερικής Ορθόδοξης Θεολογίας προϊόντος νοησιαρχικής προσέγγισης.

Τα θέματα που θέτουν όπως: έννοια και περιεχόμενο της αυθεντίας και συμφωνίας των Πατέρων και της προσφυγής στην επίκληση της αυθεντίας τους, της αποκλειστικότητας σχέσης ανάμεσα στην Πατερική Θεολογία και τις ελληνικές κατηγορίες σκέψεις, στην Πατερικότητα και την Ελληνικότητα, στην διαχρονικότητα και στον κανονιστικό χαρακτήρα της χρήσης της οντολογίας και των ελληνικών φιλοσοφικών κατηγοριών στην θεολογία, στο αυταρχικό πατριαρχικό προνεωτερικό πρότυπο και την σχέση του με την Πατερική Θεολογία, στην ανοχή και καταδίωξη των αιρετικών στα Πατερικά κείμενα και στην σημερινή πολιτισμική συνθήκη, στην διαπλοκή Εκκλησίας και Θεολογίας με Αυτοκρατορική ιδεολογία, στις ανθρωπολογικές κορυφώσεις της Θεολογίας των Πατέρων και στην δήθεν ατελή ανθρωπολογία των Πατέρων, στις νέες ανθρωπολογικές προκλήσεις της βιοθικής και της βιοτεχνολογίας επιβάλλουν δήθεν επιτακτικά το αίτημα μιας σύγχρονης «Ορθόδοξης μεταπατερικής Θεολογίας» και επανερμηνείας της πιστότητας στην Πατερική παράδοση καθώς και στην υπέρβασή της «όπου και όταν χρειάζεται».

Εισηγούνται ακόμη τήν εξωφρενική θέση για μία «νέα ορθόδοξη θεολογία τών θρησκειών» ισχυριζόμενοι ότι δήθεν η σωτηριώδης χάρις του Θεού δεν περιορίζεται μόνον εντός των κανονικών ορίων της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας αλλά εκτείνεται σε διαφορετικό βαθμό και πρότυπο σε άλλες χριστριανικές «Εκκλησίες» διάβαζε κοινότητες, σε κοινότητες «άλλων ζωντανών πίστεων», σε αγνωστικιστές, ακόμη και σε αθέους.

Προβάλλουν την όντως τραγική θέση και επιχειρούν να την μπολιάσουν στις συνειδήσεις των ανθρώπων ότι «η δυνατότητα της σωτηρίας που υπάρχει για εκείνους που βρίσκονται έξω από την Εκκλησία θα πρέπει να οδηγήση τους Χριστιανούς σε μία ακλόνητη ελπίδα ότι ο Θεός στην απεριόριστη άγάπη και το έλεός Του κοινωνεί την σωτηριώδη χάρη του μέσω άλλων άγνωστων και κρυφών οδών σε εκείνους που φέρουν τη φυσική γνώση του Θεού και της πίστης όπως επίσης ως μία ηθική συνείδηση η οποία χαρακτηρίζεται από μία ζωή με αγάπη, που υπάρχει όμως πέραν των διακριτών ορίων της Εκκλησίας».

Αναφέρονται σε ανύπαρκτες έννοιες όπως «νεοπατερική σύνθεση η μεταπατερική Θεολογία» σε δήθεν «Πατερικό φονταμενταλισμό» στην δήθεν «Εκκλησιαστική θριαμβολογία» που την αναλύουν σαν μία στάση πνευματικής υπεροχής έναντι του «άλλου» της Δύσης και την παρουσιάζουν σαν ένα πνευματικό απομονωτισμό και μία ελληνικότητα που αγγίζει την ειδωλολατρεία.

Βέβαια ουδείς πρέπει να εκπλήσσεται από τήν νέα αυτή επίθεση κατά της αληθείας εφ’ όσον οι διατάκται των ανωτέρω ανερυθριάστως αρθρογραφούν υπέρ της τραγικής εκπτώσεως από την ανθρώπινη οντολογία που επιφέρει το οντολογικό και εκκλησιαστικό κακούργημα της ομοφυλοφιλίας η επί το κοσμικότερον ομοερωτισμού.

Πανταχού παρόν, το γνωστό Πανεπιστήμιο της Αμερικής Fordham που «εκδηλώνει» απροκάλυπτα την διάθεσή του να «εκσυγχρονήση» και να «διορθώση» τις θεολογικές θέσεις των Πατέρων της Εκκλησίας. Ήδη διοργάνωσε δύο συνέδρια με θέματα «Ορθόδοξες αναγνώσεις του Αυγουστίνου» (2007) και «Ορθόδοξες δομές της Δύσης» (2010).

Η προσπάθεια όλων αυτών των ανωτέρω είναι να επανεντάξουν στην θεολογική σκέψη την θεσμική αλλοτρίωση, που πηγάζει από τον εκνομικισμό της Θεολογίας και της Εκκλησίας του ι. Αυγουστίνου και την αντιστροφή των όρων της Εκκλησιαστικής οντολογίας του Θωμά Ακινάτη. Επιδιώκουν ακόμη να εμπεδωθή η άποψις ότι η αρνητική προσέγγιση από τους Πατέρες της Εκκλησίας της δυτικής Θεολογίας ήταν και άδικη και παρεξηγημένη, τους κατηγορούν για αντιδυτικισμό και αδυναμία κατανόησης των θεμάτων.

Τελικά οι συγκεκριμένοι κύκλοι που ευαγγελίζονται την υπέρβαση της Πατερικής Θεολογίας η την επαναδιατύπωσή της για χάρη δήθεν της συμπόρευσης με τον σύγχρονο κόσμο αντιστρατεύονται τη μετοχή, με εξαιρετικά επιτηδευμένο και απολύτως κενό περιεχομένου τρόπο, στην διαχρονική ενότητα της εκκλησιαστικής εμπειρίας.

Η πατερική διδασκαλία και η ορθόδοξη μελέτη και εφαρμογή στην πράξη της πείρας των αγίων Πατέρων κηρύσσονται εν διωγμώ γιατί κατασκευάζεται μία «νέα μεταπατερική Θεολογία» που θα αποτελεί την θεωρητική βάση για την πλήρη και ουσιαστική απομείωση του Χριστιανικού μηνύματος.

KAROULIA - AGION OROS

Διαμαρτυρία υπέρ Χαράς Νικοπούλου στις 7/06/2010

Μέγιστη απόδοση! Είστε σίγουροι ότι αξιοποιείτε το όχημα σας στο μέγιστο? Δείτε παρακάτω…







































Νέα τάξη πραγμάτων...













"Κατάλαβες τώρα γιατί σε λέγανε εθνικιστή όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου; Για να την πουλήσουν πιο εύκολα. Όταν κάθε λέξη που αρχίζει από -εθν. και -ελλ. έγινε ο δαίμονας που θα μας στερούσε από τον "εκσυγχρονισμό".

Κατάλαβες τώρα γιατί σε λέγανε ρατσιστή;
Σε πολύ λίγο δεν θα είσαι ιδιοκτήτης της πατρίδας σου, θα είσαι ένας κάτοικος μιας χώρας που θα ανοίκει στους τραπεζίτες και τ' αφεντικά τους που παριστάνουν την κυβέρνηση.

Κατάλαβες τώρα γιατί πριονίσανε την παιδεία και την υποβάθμησαν σε "εκπαίδευση"; Για να σε κάνουν υπαλληλάκο των 3.60. Να σε βάλουν πίσω από τον πάγκο των μπακάλικών τους, να σερβίρεις καφέδες και να πηγαίνεις με το παπί πίτσες στα πάρτυ του Χριστοφοράκου.

Κατάλαβες τώρα γιατί σου δίνανε τζάμπα κάρτες οι τράπεζες; Για να σου πάρουν το πατρικό σου. Δεκάρα δεν δίνανε για τις δώσεις σου, με χαρτιά τυπωμένα σου πήρανε το σπίτι, το χωράφι, το μαγαζί.

Κατάλαβες τώρα γιατί σε χώσανε στο χρηματιστήριο; Όταν ένας πρωθυπουργός της χώρας προέτρεπε τον απλό κόσμο να βάλει το κομπόδεμά του στο στημένο παιγνίδι του χρηματιστηρίου, δεν εννοούσε ακριβώς για .επενδύσεις. Κατάλαβες τώρα πως κάποιοι γίνανε πάμπλουτοι σε μια νύχτα ανταλλάσσοντας πλούτο με αέρα;

Κατάλαβες τώρα γιατί γουστάρουν τόσο την "ελεύθερη αγορά";
Για να κλείσει ο μπακάλης και να στέλνεις τον κόπο σου στα μεγαλομπακάλικα της γερμανίας. Σε βγάλανε ψαράκι από τη γυάλα σου και σε πετάξανε στον ωκεανό με τα σκυλόψαρα, με τους δικούς τους .κανόνες διατροφής.

Κατάλαβες τώρα γιατί τους αγαπάνε τους "μη νόμιμους μετανάστες" τόσο πολύ οι εκλεγμένοι αλήτες μας; Για να κάνουν με τη δυστυχία τους κι εμάς δυστυχισμένους.

Κατάλαβες τώρα ψαράκι πόσο αξίζει η γυάλα σου; Μήπως έχεις την καλύτερη γωνιά στον κόσμο, το καλύτερο οικόπεδο και στην κοστολογούν μόλις 300 δις; Τότε τα βράχια της ιρλανδίας πόσο κάνουν, τέσσερα δίφραγκα;

Κατάλαβες τώρα γιατί την Εθνική σου Οδό της αλλάζουν ονοματάκι; Θέλεις 20ευρώ για να πας από Αθήνα - Θεσσαλονίκη χρησιμοποιόντας την Εθνική σου Οδό, αυτήν που είναι υποχρέωση του κράτους να κατασκευάσει κι όχι να την ξεπουλήσει στο κάθε "όμορφο' που παριστάνει τον εργολάβο.

Κατάλαβες τώρα γιατί σου πουλάνε φθηνά τα χαζοκούτια; Για να σε κάνουν να τρως κουτόχορτο στα λιβάδια της τηλεόρασης. Για να σε πετάνε μπαλάκι από τη μεσημεριανή χαζοβιόλα στον απογευματινό πληρωμένο τελάλη της προπαγάνδας τους. Από το πρωί μέχρι το βράδυ μια θλιβερή παρέλαση υπερεκτιμημένων "τίποτα" με ειδικότητα στον αέρα.

Κατάλαβες μήπως τώρα γιατί στη Βουλή δεν μπαίνει ούτε ένας σοβαρός άνθρωπος; Επειδή αφορά ένα θίασο τριακοσίων διορισμένων από τις κοματικές λίστες οι οποίες συντάσσονται από ντόποιους τοποτηρητές που οι μεγάλοι επιλέγουν από τις "άγιες οικογένειες" του τόπου.

Δεν θα βρείτε κανέναν από τους έλληνες λαμπρούς διανοητές κι επιστήμονες εκεί μέσα. Ούτε απ' έξω δεν πατάνε μη λερωθούν.

Κατάλαβες τώρα γιατί τα κάνουν όλ' αυτά; ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΑΛΛΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.

Ούτε στο γένος ούτε στη σκέψη.

Καθιστούν αδύνατη ακόμα και την αναπαραγωγή. Οι γονείς σε δυο δουλειές, οι παππούδες ακόμα και στα 70 θα εργάζονται.

Τα παιδιά δεν μεγαλώνουν αυτόματα και ο ξέρουν.

Είναι υπεύθυνοι για κάθε ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ. Θυμηθήτε το, κάνουν γενοκτονία και το ξέρουν.

Εις όρος μικρόν

GREECE.mp4

«ηυλίσαμεν και ουκ ωρχήσασθε, εθρηνήσαμεν και ουκ εκόψασθε...» (Ματθ. 11,17).










"Να μας αφήσει ήσυχους, το Ελληνικό Κράτος, να συνεχίσουμε την πορεία μας"
Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως π.Άνθιμου

Ανοίγουν κατά καιρούς παρόμοιες συζητήσεις για θέματα που η προτείνουν η επιβάλλουν, τάχα η Ευρωπαϊκή Ένωση, τάχα κάποιες Ανεξάρτητες Αρχές, τάχα ο Συνήγορος του πολίτη.

Περί όλων αυτών και όσων ενδεχομένως αύριο «μας προκύψουν», νομίζω ότι οφείλουμε να θυμίσουμε και να ξεκαθαρίσουμε τα εξής:

Το Κράτος μας όταν συστάθηκε και θέλησε να οργανωθεί, προκειμένου να μετατρέψει τους επαναστατημένους ραγιάδες σε Έλληνες πολίτες, πήρε τα ιερά μας σύμβολα, πήρε το ιεροτελεστικό της Εκκλησίας μας, πήρε την Ορθόδοξη Θεολογία μας και όλα αυτά, τα έπλεξε με την καθημερινότητα της Διοικήσεώς του και με την επισημότητα του Πρωτοκόλλου του, με στόχο «το στήσιμο» της υπολήψεως των Θεσμών του.

Η Εκκλησία της Ελλάδος, από της πραξικοπηματικής «ιδρύσεώς της» πλήρωνε το Ελληνικό Κράτος και το πληρώνει μέχρι σήμερα.

Το «σήκωσε» στις πλάτες της και το σηκώνει μέχρι σήμερα. Η Εκκλησία, μπορούμε τώρα να το βεβαιώσουμε, ελάχιστα ωφελήθηκε, μα, το Κράτος μας διόλου δεν βλάφτηκε.

Φαίνεται, όμως, ότι ήρθε ο καιρός, να επανεξεταστούν οι περιχωρήσεις και να αποκατασταθούν οι θεσμοί στους ρόλους τους και στις τροχιές τους. Αλλά, να δοκιμασθούν και οι αντοχές τους.

Το Ελληνικό Κράτος, φαντάζεται ότι μπορεί να συνεχίσει την πορεία του άχρωμο πνευματικά, ανερμάτιστο παραδοσιακά, χωρίς σύμβολα, χωρίς διαχρονικές αξίες και προσανατολισμό, χωρίς πίστη σε εσχατολογικές εμπειρίες.

Το Κράτος μας, δανείζεται τέτοια μοτίβα από την Ευρώπη, η οποία η δεν βλέπει την συμφορά της που έρχεται η επειδή απεμπόλησε την δύναμη που θα μπορούσε να την αποτρέψει, υποκύπτει «ένδοξα».

Σ’ αυτόν τον δρόμο που τραβά το Κράτος μας, λυπάμαι, αλλά ως Εκκλησία, δεν μπορούμε να το συντροφεύσουμε.

Του ευχόμαστε καλή στράτα και καλό κατευόδιο. Μακάρι, το πείραμα που επιχειρεί, να επιτύχει. Το εύχομαι ειλικρινά. Όμως, μην ζητάτε από την Εκκλησία σας να συγκατανεύση, μην ζητάτε να νοθεύσει το κρασί μας.

Ας συνεχίσουμε με την εξάρτυσή μας ο κάθε θεσμός και «το καθ’υμάς απαλλάξατε των φροντίδων ημάς. Την υμετέραν ουν πορευόμενοι...» (Ο Πατριάρχης Ιερεμίας Β’ο Τρανός στους θεολόγους της Τιβίγγης στην δεύτερη «Απόκρισή» του, 1581).

Παρακαλώ να μας αφήσει ήσυχους, το Ελληνικό Κράτος, κι εμάς ως Xριστιανούς, να συνεχίσουμε την δική μας πορεία. Μια πορεία γεμάτη αμαρτωλότητα, που όμως, δεν θα σκυλεύεται στις τηλεοράσεις.

Γεμάτη σκάνδαλα, που όμως δεν θα αποτελούν το μαξιλαράκι που απορροφά τους κραδασμούς των πολιτικών αδιεξόδων.

Γεμάτη σύμβολα, που δεν θα γίνονται παίγνιο στην ψηφοθηρία των μεταναστών. Γεμάτη αξίες, που παραμένουν ανεξίτηλες στο πνευματικό χρηματιστήριο του πλανήτη. Γεμάτη Πίστη, που «κόβει εισιτήρια» στα μαρμαρένια αλώνια, όπου συναγωνίζονται οι πολιτισμοί και η πνευματικότητά τους.

Γεμάτη αγιότητα, που είναι η χωρίς όρους και όρια, πλήρης αποδοχή των μετανοημένων αμαρτωλών.

Κι εμείς οι Χριστιανοί, ας μην εθελοτυφλούμε. Ας μην ζούμε με ωραιοποιημένα ιστορικά φαντάσματα του παρελθόντος.

Ας αποφασίσουμε να αρκεστούμε στο ευαγγελικό πολίτευμά μας, το οποίο «εν ουρανοίς υπάρχει» (Φιλιπ.3,20). Δεν γίνεται «να τα έχουμε καλά με τον Θεό χωρίς να τα χαλάσουμε με τον διάβολο».

Ας επαναβιώσουμε την «Προς Διόγνητον» Επιστολή και την εποχή που περιγράφει.

Και χωρίς τύψεις, παρακαλώ! Είχαμε, ως Εκκλησία και θα έχουμε «στους αιώνες των αιώνων» τεράστια οφειλή στην ελληνική Παιδεία, στην ελληνική Γλώσσα και στην ελληνική φιλοσοφική διανόηση, επειδή «έντυσαν» τα δόγματα της Πίστεώς μας.

Αυτά, (η παιδεία, η γλώσσα και η ελληνική σκέψη), θα συνεχίσουν να ενυπάρχουν τόσο στην Ορθόδοξη Θεολογική Γραμματολογία όσο και στην βιωμένη Χριστιανική Εκκλησία, για πάντα, σ’ Ανατολή και Δύση. (Πάντως, από το Ελληνικό Κράτος εξέλιπαν).

Στο κάτω-κάτω, μπορούμε να πούμε στους απορημένους σκεπτικιστές περί αυτού του ιστορικού διαζυγίου: «ηυλίσαμεν και ουκ ωρχήσασθε, εθρηνήσαμεν και ουκ εκόψασθε...» (Ματθ. 11,17).

Οπότε μην μας βασανίζετε την μια με τον όρκο, την άλλη με την καύση, έπειτα με τις εικόνες από τα σχολεία, με τα σύμβολα από τις σημαίες κ.λ.π. Η Ιστορία θα αποδείξει την αντοχή του καθενός μας.

Εξάλλου, κατά πως έλεγε κι ο Αντώνης Σαμαράκης:

«την Ιστορία την γράφουν

ώρα την ώρα, χρόνο με χρόνο,

με την Αγάπη, μόνο αυτοί.

Την Ιστορία την γράφουν

μόνο οι Χριστιανοί !».

Ποιός ξέρει! Ίσως κάποτε ξανασυναντηθούν οι δρόμοι μας, με περισσότερη ειλικρίνεια και αυτοσυνειδησία.

Και με λιγότερη υποκρισία. Κι εκείνη η συνάντηση θα αποζημιώσει τον καθολικό πολιτισμό, για τα όσα θα έχουν μεσολαβήσει.

O Gerald Celente για την Ελλάδα και όχι μόνο