Αθηναίοι υπό διωγμόν…

Από το ΠΟΝΤΙΚΙ (26/5/2011)



Εδώ και μήνες, στα Προπύλαια, μια ομάδα μεταναστών με πολιτικά προβλήματα διαμένει «πολυτελώς» σε μερικές σκηνές, στο πιο κεντρικό σημείο της πρωτεύουσας, μπροστά σε ένα απ’ τα ωραιότερα κτίσματά της. Δεν θα ήταν άσκοπο να συμπληρώσουμε ότι η τοποθεσία αυτή αποτελεί το μέγιστο σύμβολο του νεότερου ελληνισμού, πράγμα που προαπαιτεί τον ελάχιστο σεβασμό από όλες τις πλευρές. Μήνες τώρα, οι υπό διωγμών Αθηναίοι πολίτες, οι οποίοι έχουν απολέσει το δικαίωμα του λόγου για την πόλη τους, μια και τα στερεότυπα της μεταπολίτευσης ενοχοποιούν κάθε αντίθετο λόγο, περνούν αμίλητοι και σκυθρωποί, υπό το καθεστώς μιας ιδιότυπης φοβίας που σχετίζεται με τα ενοχικά αντανακλαστικά της «προοδευτικής» μας κουλτούρας…



Κανείς δεν μιλά, και το κυριότερο κανείς δεν κάνει κάτι, από τον φόβο της βαρύτατης επίπληξης του κυρίου Τσίπρα και των συν αυτώ. Απέναντι σε αυτή την ιώβεια ανεκτικότητα που δείχνουν οι υπό καθεστώς πολιορκίας κάτοικοι του κέντρου, δέχονται επιπλέον και κατηγορίες ότι είναι ανενδοίαστοι ρατσιστές και φασίστες του Καρατζαφέρη! Αυτή η άθλια και χυδαία ενοχοποίηση της αντίθετης άποψης, δείγμα βαθύτατου ολοκληρωτισμού και θρησκευτικής δομής στην αντίληψη της πολιτικής, μας έχει καταστήσει έρμαια δημαγωγίσκων της δεκάρας που την ασκούν με καφενόβιο ύφος και ήθος. Προκειμένου να διασωθούν τα ναυάγια του πολιτικού μας συστήματος, μένουμε δέσμιοι πολιτικών που μέσα από παρωχημένες διακηρύξεις ενός αυστηρού και αρχαϊκού τυπικού, μονοπωλούν τον λόγο της αληθείας, ο οποίος μάλιστα έχει καθαγιαστεί και από λαϊκούς αγώνες και θυσίες αγωνιστών (των οποίων επίσης μονοπωλούν την κληρονομιά…)· οπότε σιωπή!

Στο όνομα αυτών των αγώνων αλλά και των μικροκομματικών μας ισορροπιών, η Αθήνα και κυρίως οι Αθηναίοι δεν πρέπει να δυσανασχετούν όταν τους μαχαιρώνουν. Αντίθετα, μετά τη δολοφονία τους, οι τεθλιμμένοι συγγενείς πρέπει να πηγαίνουν σε προοδευτικούς αναλυτές προκειμένου να τους ερμηνεύουν τα γεγονότα μέσα από την εμβριθή και εξόχως ανθρωπιστική σκοπιά που αυτά έχουν. Ωστόσο, αυτή η σκηνή μπροστά από τα Προπύλαια – ξενοδοχείο πλέον – αποτελεί και σύμβολο της νεοελληνικής χρεοκοπίας, μιας πολιτείας αδύναμης, ανίκανης και αδιάφορης να δράσει και να λάβει τα μέτρα της· το σημαντικότερο: να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των πολιτών της. Αντί αυτών, τόσο η κυβέρνηση όσο και ο Δήμος Αθηναίων παρακολουθούν… ψύχραιμα τις εξελίξεις.
Η κατάσταση με τους λαθρομετανάστες που κατοικοεδρεύουν στο κέντρο της Αθηνάς θα είχε ξεπεράσει κάθε όριο ανεκτικότητας από μέρους μιας συντεταγμένης πολιτείας: έχουν καταλυθεί οι νόμοι, το ελεύθερο της κυκλοφορίας και της ελεύθερης πρόσβασης, το νομικό καθεστώς ιδιοκτησίας, με δυο λόγια ζούμε σε μιαν ανοχύρωτη πόλη... Ωστόσο, η κυβέρνηση συσκέπτεται και κυρίως παρέχει κίνητρα ώστε να κατοικήσουν οι Αθηναίοι... στο κέντρο της πόλης τους και να δραστηριοποιηθούν οικονομικά! Πρόκειται για την πιο σουρεαλιστική άσκηση πολιτικής: να προτείνεις κίνητρα για να κατοικηθεί το ιστορικό κέντρο ολόκληρης της χώρας, αυτό που αποτελεί την πεμπτουσία της εθνικής μας κυριαρχίας και της ιστορικής μας συνείδησης.

---------------------------

“Δεν αισθάνθηκα καθόλου σοκαρισμένος. Άοπλος αισθάνθηκα και δεν θα επιτρέπω να ξανασυμβεί αυτό... Ζω από τύχη, ένστικτο και ψυχραιμία”....

Διαβάστε την συνέντευξη που έδωσε για την άγρια επίθεση που δέχθηκε μαζί με τον Αλέκο Συσσοβίτη από αδίστακτη ομάδα Αλγερινών ληστών στο κέντρο της Αθήνας, ο γνωστός manager και επιχειρηματίας Ηλίας Πανταζόπουλος, ο οποίος αποκαλύπτει πως συμμετέχει σε μία κίνηση πολιτών που με την ονομασία «Αντιστέκομαι» που έχει σκοπό να ενημερώσει και να εκπαιδεύσει όσους έχουν διάθεση να αντισταθούν στην εγκληματικότητα, με ειρηνικό όμως τρόπο! Αν ο δήμαρχος δεχτεί τις προτάσεις μας και συνεργαστεί, έχει καλώς. Αν όχι, πάλι θα προχωρήσουμε, γιατί οι ενέργειές μας είναι νόμιμες και δεν έχουν κομματικό χρώμα!»

«….Έχω οργή αλά όχι για τους μετανάστες. Αυτοί έτσι ξέρουν, έτσι κάνουν. Εγκληματίες για μένα δεν είναι αυτοί, αλλά εκείνοι που συμφώνησαν και τους επέτρεψαν να έρθουν εδώ. Για αυτούς έχω οργή! Για αυτούς τους άχρηστους κι ανίκανους να προβλέψουν τη λαογραφική καταστροφή που έφεραν οι γ.…νες υπογραφές που έβαλαν. Έχω οργή για τους πολιτικούς και τα κόμματα. Έχω οργή για τα δύο χρόνια που έχασα στον στρατό φυλάγοντας μία χώρα που μερικοί ηλίθιοι την παρέδωσαν αμαχητί. Έχω οργή για μένα που σαν μ.…ας τόσα χρόνια βλέπω την πόλη μου να ζητά βοήθεια κι εγώ αδιαφορώ. Έχω οργή γιατί τώρα που την έχασα μου λείπει αλλά είναι πια αργά». Ολόκληρη η συνέντευξη ΕΔΩ

------------------------------------------

Δυστυχώς, αποτελούμε το πλήρωμα μιας χρεοκοπημένης γενιάς που νομιμοποίησε με τρομακτική ευκολία την πιο αχαλίνωτη και ασύδοτη κατανάλωση, μέσα από δημοκρατικές - πανηγυρικές διακηρύξεις, αναπτύσσοντας παράλληλα μια ιδεολογία βιτρίνας, με προοδευτικό επίχρισμα, για να παρηγορήσει τη βεβαρημένη μας συνείδηση. Έτσι, μαχόμαστε υπέρ ενός ανυπόστατου ασύλου, κολακεύοντας τα δημοκρατικά μας αντανακλαστικά και θυσιάζοντας με απύθμενη αναλγησία και μικροαστική αδιαφορία τη ζωή χιλιάδων συμπολιτών μας Αθηναίων που κατοικούν (όσοι αντέχουν ακόμα…) στο κέντρο της πόλης και σε κείνες τις υπό κατάληψη γειτονιές. Στην ουσία, προκειμένου να εφαρμόσουμε κατά γράμμα μια ιδεολογική αφηρημένη φανφάρα περί ρατσισμού, ξεριζώνουμε την καρδιά της πατρίδας με απρόβλεπτες συνέπειες, τις οποίες φυσικά θα πληρώσουν οι Αθηναίοι και όχι οι τιμημένες προοδευτικές δυνάμεις του Παλαιού Ψυχικού που είναι στο απυρόβλητο, όπως είναι και οι εγκληματικά απαθείς κυβερνώντες!
Θα είχε πολύ ενδιαφέρον αν μια παρόμοια κατάληψη σαν αυτή των Προπυλαίων γινόταν στην εκλογική περιφέρεια κάποιου υπουργού. Τότε θα βλέπαμε τα αντανακλαστικά του κομματικού κράτους σε πλήρη ετοιμότητα, και τη νεοελληνική αναποτελεσματικότητα να κάνει φτερά… Αλλά, είπαμε: άλλο το εθνικό, άλλο το τοπικό, άλλο το ατομικό και άλλο το συλλογικό. Αυτά δεν συναντώνται ποτέ: κι αυτό μας κρατά στην Τουρκοκρατία!