«Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ ΑΛΛΟΤΡΙΩΜΕΝΗ ΠΙΣΤΗ, ΠΟΥ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ ΧΡΙΣΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, ΠΟΥ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ» ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΙΡΕΣΗ…!

Ὁ παπικὸς Ἀρχιεπίσκοπος Τήνου Νικόλαος: «Nαὶ μὲν ἀκόμη δὲν κοινωνοῦμε στὸ ἴδιο ποτήριο, ἀλλὰ κοινωνοῦμε στὸ ἴδιο περιεχόμενο». (tiniaki.gr/content.asp?id=4355) 

Ὁ Μητροπολ. Δημητριάδος Ἰγνάτιος σὲ ἐκδήλωση τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν γιὰ τὴν Β´ Βατικανὴ Σύνοδο: «Ὁ Παπισμὸς δὲν εἶναι μέσα στὶς “ἀναγνωρισμένες ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία αἱρέσεις”! Σ’ αὐτὲς δὲν συμπεριλαμβάνονται οἱ Καθολικοὶ ἀδελφοί μας, οὔτε ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησία»! (radiofloga.blogspot.gr)

Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Πάριος λέγει στὸ εἰδικὸ βιβλίο του «Οὐρανοῦ κρίσις» γιὰ τὸ θαῦμα τοῦ ἁγ. Σπυρίδωνος ὅτι δὲν εἶναι ἕνα ἁπλὸ θαῦμα «ἀλλὰ κατὰ ἀλήθεια μία ἀδέκαστος τοῦ οὐρανοῦ κρίσις. Κρίσις μὲ τὴν ὁποίαν ὁ οὐρανὸς ἄνωθεν ἔδειξε σήμερον ποία ἀπὸ τὰς δύω ἐκκλησίας βαστᾶ τὴν θείαν ἀλήθειαν, ἤγουν, ποία ἀπὸ τὰς δύω κρατᾶ ἀπαρασάλευτα τὰ θεοπαράδοτα καὶ ἀποστολικὰ δόγματα, καὶ τὰς ἀποστολικὰς καὶ πατρικὰς παραδόσεις, καὶ ποία ἠθέλησε καὶ ἀνέτρεψεν αὐτὰ ὅλα καὶ μὲ τὰς κακάς της καινοτομίας ἔγινεν ἀφορμὴ ἡ μία ἐκκλησία νὰ σχισθῆ εἰς δύω ἐναντίας καὶ πολεμίας ἀναμεταξύ των… Οἱ φιλονεικίαις ὅλαις, λέγω, σήμερον ἔλαβον τέλος. Σήμερον ὁ οὐρανὸς ἄνωθεν, διὰ τῆς δεξιᾶς τοῦ ἄνωθεν καὶ ἐξ ἀρχῆς μεγάλου προστάτου τῆς Ὀρθοδοξίας θείου Σπυρίδωνος, ὁλοφάνερα καὶ καθαρώτατα ἀπεφάσισε, πὼς ἡ ἀνατολικὴ Ἐκκλησία εἶναι ὀρθόδοξος, εὐσεβεστάτη, ἀποστολικὴ καὶ ἁγία· ἡ δὲ δυτικὴ ἐκ τοῦ ἐναντίου εἶναι κακόδοξος, αἱρετική, δυσσεβεστάτη, παπιστικὴ καὶ ἀκάθαρτος» (Οὐρανοῦ Κρίσις, ἤτοι θαῦμα φρικτὸν καὶ ἐξαίσιον τοῦ θαυματουργικωτάτου θείου Σπυρίδωνος, δι᾽ οὗ τὰς βουλὰς τῶν παρανόμων Παπιστῶν, ἐματαίωσε, μὴ συγχωρήσας αὐτοῖς, νὰ ἐγείρουν Ἀλτάριον, ἤτοι θυσιαστήριον, μέσα εἰς τὸν ἐν τῇ Κερκύρᾳ ἅγιόν του Ναόν, συντεθέν, μετὰ καὶ Ἱερᾶς καὶ ἐπινικείου ἀκολουθίας, εἰς αὐτό, παρὰ ζηλωτοῦ τινὸς ἀδελφοῦ… Ἐν Λειψίᾳ τῆς Σαξωνίας, Ἐν τῇ τυπογραφίᾳ τοῦ Νάϋμπερτ, 1805, σελ. 25.)

Ὁ Ἅγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως γράφει: «Τί πρὸς ταῦτα νὰ εἴπη τις; νὰ κλαύση ἢ νὰ μυκτηρίση τὰς τοιαύτας τῶν παπῶν τῆς Δύσεως ἀξιώσεις; Φρονῶ ὅτι δέον νὰ κλαύση, διότι πολλὰ τὸ Ἑλληνικὸν Ἔθνος ἔχυσε δάκρυα διὰ τοὺς τοιούτους πάπας, οἵτινες ἐγένοντο οἱ κακοὶ δαίμονες τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους» («Μελέτη ἱστορικὴ περὶ τῶν αἰτίων τοῦ σχίσματος, περὶ τῆς διαιωνίσεως αὐτοῦ καὶ περὶ τοῦ δυνατοῦ ἢ ἀδυνάτου της ἑνώσεως τῶν δύο Ἐκκλησιῶν, τῆς ἀνατολικῆς καὶ δυτικῆς», τύποις Π. Λεωνῆ, ἐν Ἀθήναις 1911, σελ. 298)

 Ὁ ἅγ. Ἰουστῖνος Πόποβιτς γράφει: «Εἰς τὴν ἱστορίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ὑπάρχουν τρεῖς κυρίως πτώσεις: τοῦ Ἀδάμ, τοῦ Ἰούδα, τοῦ πάπα. Ἡ οὐσία τῆς πτώσεως εἰς τὴν ἁμαρτίαν εἶναι πάντοτε ἡ ἴδια: τὸ νὰ θέλη κανεὶς νὰ γίνη καλὸς διὰ τοῦ ἑαυτοῦ του. Ἔτσι ὅμως ἐξισώνεται ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸν Διάβολο, ὁ ὁποῖος θέλησε καὶ αὐτὸς νὰ γίνη θεὸς διὰ τοῦ ἑαυτοῦ του. Ἡ οὐσία τῆς ἁμαρτίας συνίσταται σ᾽ αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν ἀλαζονικὴ αὐταπάτη. Αὐτὸ εἶναι ἡ οὐσία τοῦ ἰδίου τοῦ Διαβόλου, τὸ νὰ μὴ θέλη τίποτε ἔξω ἀπ᾽ αὐτόν, ἀλλὰ νὰ μένη μόνος του, ἑρμητικὰ κλεισμένος ἔναντι τοῦ Θεου. Ἡ πτώση τοῦ πάπα ἔγκειται στὸ ὅτι θέλει νὰ ἀντικαταστήση τὸν Θεάνθρωπο μὲ ἀνθρωπο» («Ἄνθρωπος καὶ Θεάνθρωπος», σελ. 153)

Ὁ Ἰωάννης Καρμίρης, καθηγητὴς στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ Ἀθηνῶν, ἔλεγε ὅτι ἡ Σύνοδος τοῦ 879 ἐπὶ Μ. Φωτίου, εἶναι ἡ τελευταία πρὸ τοῦ Σχίσματος Γενικὴ Σύνοδος τῆς Ἀρχαίας Ἐκκλησίας, μὲ ὅλα τὰ γνωρίσματα Οἰκ. Συνόδου. Ἡ Σύνοδος αὐτὴ καταδικάζει τὴν δυτικὴ ἀλλοτρίωση εἰς τὴν διατύπωση τοῦ «Filioque»

 Ὁ Φιοντόρ, ὁ Θεόδωρος, δηλαδή, Ντοστογιέφσκι: «Μὲ τὸν παπισμὸ δὲν μπορῶ νὰ μιλήσω, διότι ὁ παπισμὸς μοῦ δίνει ἀλλοτριωμένη πίστη, μοῦ δίνει Χριστὸ ποὺ δὲν ὑπάρχει, μοῦ δίνει τὸν Ἀντίχριστο».

 .                Συνεπῶς… πράγματι: «Ὁ Παπισμὸς δὲν εἶναι μέσα στὶς “ἀναγνωρισμένες ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία αἱρέσεις”! Σ’ αὐτὲς δὲν συμπεριλαμβάνονται οἱ Καθολικοὶ ἀδελφοί μας, οὔτε ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησία»!

πηγή