ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΒΑΛΤΕΣΙΝΙΚΟΥ ΑΡΚΑΔΙΑΣ: ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΟΥΣ ΑΣΚΗΤΕΣ!

Κείμενο - Φωτογραφίες: Δημήτρης Σωτηρόπουλος

Μια βδομάδα πριν την μεγάλη εορτή της Παναγίας, είχα την τύχη και ευλογία να βρεθώ στα ιστορικά μέρη του Βαλτεσινίκου, στην ορεινή Αρκαδία: Τόπος ιερός και πανέμορφος, μα συνάμα σκληρός και απομονωμένος.

Κατευθύνθηκα στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που βρίσκεται λίγο έξω από το χωριό: Εκεί, με υποδέχτηκε με θέρμη ο μοναχός Δανιήλ, που εγκαταβιώνει ολομόναχος στο Μοναστήρι για δέκα και πλέον έτη!

"Πώς είναι τα πράγματα εδώ, Γέροντα;", τον ρωτάω, απορώντας που ένας άνθρωπος καταφέρνει και ζει μέσα στην ερημιά χειμώνα καλοκαίρι, σε υψόμετρο μεγαλύτερο των 1000 μέτρων.

"Δύσκολα παιδί μου, αλλά η Παναγιά είναι δίπλα μας", απαντά με παιδιάστικη αφέλεια.

"Δεν αισθάνεστε μοναξιά εδώ πάνω;", επιμένω.

"Το σημαντικό είναι να παραμείνει ανοιχτό το Μοναστήρι", τονίζει. "Να μην ερειπωθεί, όπως άλλα στην περιοχή. Να υπάρχει έστω ένας άνθρωπος. Χώρια που με βοηθούν διάφοροι προσκυνητές που έρχονται όποτε μπορούν".

Αφήνω τον παπα - Δανιήλ να προετοιμάζει τη Μονή για την εορτή της Παναγίας και - κατόπιν αναλυτικών οδηγιών του - κατηφορίζω στο περίφημο Παλαιομονάστηρο (Άγιος Νικόλαος), που βρίσκεται μέσα σ' ένα απότομο φαράγγι που κόβει την ανάσα:

Η Μονή πλέον είναι ακατακοίκητη, ενώ έκλεισε με τα αντιχριστιανικά διατάγματα επί αντιβασιλείας Όθωνα, όπως μας πληροφορεί το σημείωμα στην πόρτα της:

Ανοίγουμε την μικρή πόρτα και με δέος στεκόμαστε στην αυτοσχέδια εκκλησία, που έχει φτιαχτεί κυριολεκτικά πάνω στον βράχο!

Εδώ, "έφαγε τα μούτρα του" κυριολεκτικά ο πολύς Ιμπραήμ το 1826, όταν πολιόρκησε ανεπιτυχώς το Μοναστήρι επί μέρες, αλλά δεν κατάφερε να το πατήσει!

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το ποίημα που είναι τοποθετημένο, χιλιάδες γυναικόπεδα και αρματωμένοι είχαν ταμπουρωθεί στον απόρθητο βράχο, προκειμένου να γλιτώσουν τη σφαγή: Παρά τις συνεχείς επιθέσεις των τουρκαλβανών και αιγυπτίων, οι πολιορκημένοι - με τη βοήθεια της Υπεραγίας Θεοτόκου - άντεξαν κι ανάγκασαν τον Ιμπραήμ να αποχωρήσει ντροπιασμένος!

Αυτή είναι η Ελλάδα μας: Τόπος γεμάτος Ιστορία, πόνο, μαρτύριο, αλλά και περηφάνια!

Κι όλα αυτά κανείς από τους τουρκολάγνους και γραικύλους των Μμε δεν τολμάει να δείξει, για να μη χαλάσει η...συνταγή της "ελληνοτουρκικής φιλίας"!

Τέρμα όμως. Ως εδώ! Ήρθε η ώρα κάθε Έλληνας, να γνωρίσει τον τόπο του και την ιστορία του!

Και σ' αυτή την κατεύθυνση, θα βάλουμε ως ΕΛΛΑΣ-ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ένα μικρό, έστω, λιθαράκι...!