Ὁ Ἀντίχριστος θὰ πηγαίνει στὴν Ἐκκλησία

ΜΑ ΤΩΡΑ μᾶς δουλεύεις; Θὰ εἶναι ὁ Ἀντίχριστος πιστὸς καὶ θὰ πηγαίνει καὶ στὴν Ἐκκλησία;

-Βεβαίως! Ἀφοῦ εἶδε καὶ ἀποεῖδε ὅτι μὲ ἄμεσους διωγμοὺς  τόσους αἰῶνες κατάφερε μία τρύπα στὸ νερό, τώρα προσπαθεῖ μὲ πονηριὰ καὶ ὑπουλότητα νὰ βάλει τοὺς χριστιανοὺς στὸ σακὶ του μέσα ἀπὸ τὴν ἀλλοίωση τῆς πίστης μας.

Ὁ Ἀντίχριστος δὲν θὰ κλείσει τὶς Ἐκκλησιές, οὔτε καὶ θὰ τὶς κάψει κατὰ πὼς ἔκανε παλιά, ἀλλὰ θὰ τὶς γεμίσει κιόλας ἀπὸ χριστιανοὺς ποὺ θὰ βαπτίζονται θὰ ἐξομολογοῦνται, θὰ κοινωνοῦν, θὰ κάνουν εὐλαβῆ ἔργα, μὰ στὴν οὐσία δὲν θὰ ξέρουν σὲ ποιὸν Θεὸν πιστεύουν.

Ἐὰν ἑστιάσουμε στὴ ἐτυμολογία τῆς λέξης –Ἀντίχριστος-  «ἀντὶ» δὲν σημαίνει μόνο «αὐτὸς ποὺ ἐναντιώνεται» ἀλλὰ καὶ «αὐτὸς ποὺ βρίσκεται στὴ θέση ἄλλου», δηλαδὴ ὁ ἄνομος ποὺ θὰ ἔρθει θὰ παραπλανήσει τὸν κόσμο προσποιούμενος τὸν Χριστὸ καὶ προσπαθώντας νὰ τὸν μιμηθεῖ σὲ ὅλα.

Γι΄ αυτὸ βλέπουμε σήμερα κάποιοι νὰ προσπαθοῦν νὰ ἐκλογικεύσουν  τὴν Ἁγία μας πίστη, νὰ ἀγωνίζονται νὰ κάνουν  τὴν Ὀρθοδοξία «ἐπιστημονικὴ» καὶ «εὐρωπαϊκὴ» καὶ ὄχι τὴν λιβανισμένη καὶ «βλάχικη» ποὺ εἴχαμε ἕως τώρα. Ἀκόμη καὶ Τοῦ Χριστοῦ θέλουνε  νὰ τοῦ δώσουμε πτυχίο νὰ μὴν εἴναι  «ἀγράμματος» καὶ «ξυπόλητος» ἀλλὰ καὶ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας...

μας τοὺς θέλουνε ἐπιστήμονας καὶ προφέσσορες καὶ ὄχι φανατικοὺς λιπόσαρκους ἀσκητάδες σὰν τοὺς ἀγράμματους ντερβίσηδες…

Στὰ χρόνια λοιπὸν τοῦ Ἀντιχρίστου,  ὁ ὁποῖος θὰ εἶναι πραγματικὸ πρόσωπο καὶ ὄχι ἁπλὰ μία κατάσταση, ὅπως  ἀναφέρει ἄλλωστε καὶ ἡ Ἁγ.Γραφὴ (Β΄Θεσσ. Β΄-3,4) ἀλλὰ καὶ πολλοὶ παλαιοὶ καὶ σύγχρονοι Ἅγιοι Πατέρες.

Τότε λοιπὸν οἱ Χριστιανοὶ θὰ χωριστοῦν σὲ δύο κατηγορίες, σὲ ἐκείνους ποὺ θὰ πιστεύουν μὲ τὴν καρδιὰ καὶ σὲ ἐκείνους ποὺ θὰ πιστεύουν μὲ τὸ μυαλό. Γι΄ αυτὸ καὶ ὅσοι Χριστιανοὶ ἀκολουθήσουν τὸν Ἀντίχριστο δὲν θὰ νοιώθουν καμία ἀμφιβολία καὶ ἀβεβαιότητα ἀλλὰ θὰ νομίζουν ὅτι κάμουνε καὶ τὸ χρέος τους κιόλας κινούμενοι στὰ γνωστὰ ἥσυχα νερά τους.

 Ἀναφέρει γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ ὁ Ἅγιος Γαβριὴλ ὁ νέος ἀπὸ τὴν Γεωργία:

«Γιὰ τοὺς πιστοὺς χριστιανοὺς ἡ μεγαλύτερη θλίψη θὰ εἶναι ὅτι αὐτοὶ θὰ φεύγουν στὸ δάσος, ἀλλὰ οἱ κοντινοί τους ἄνθρωποι θὰ δέχονται τὸ χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου. Στοὺς ἐσχάτους καιροὺς οἱ ὀπαδοὶ τοῦ Ἀντιχρίστου θὰ πηγαίνουν στὴν Ἐκκλησία, θὰ βαπτίζονται, θὰ κηρύττουν γιὰ τὶς εὐαγγελικὲς ἐντολές. Ὅμως μὴν τοὺς πιστεύετε. Αὐτοὶ δὲν θὰ ἔχουν τὰ καλὰ ἔργα. Μόνο μὲ τὰ καλὰ ἔργα μπορεῖ κάποιος νὰ ἀναγνωρίσει τὸν ἀληθινὸ Χριστιανὸ»

Ἀλλὰ καὶ τὰ Θεολογικὰ κηρύγματα  πλέον καταντήσανε συναισθηματικὲς ἀγαπολογίες μὲ κοινωνικὲς καὶ ψυχολογικὲς  ἀναφορὲς καὶ ζήτημα πλέον εἶναι νὰ ἀκούσουμε σήμερα νὰ μιλᾶμε γιὰ Παράδεισο, Κόλαση, Δευτέρα Παρουσία καὶ Κρίση.

Ἂς ἀναβαπτιστοῦμε λοιπὸν στὴν ἁγία Ὀρθοδοξία μας ποὺ μυρίζει Ἁγιορείτικο μοσχολίβανο καὶ ὄχι λεβαντίνικη κολόνια. Στὴν πίστη μας ποὺ μᾶς ἔμαθαν οἱ ἀγράμματοι μὲν πατεράδες καὶ παπποῦδες μας,  μὰ μοσχομυρισμένοι ἀπὸ τὴν εὐωδία Τοῦ Παναγίου Πνεύματος.

Ἱερεὺς π.Διονύσιος Ταμπάκης.