Ἅγιος νεομάρτυς Φιλούμενος ἁγιοταφίτης (1913-1979).

Ο άγιος νεομάρτυρας Φιλούμενος του Φρέατος του Ιακώβ (29 Νοεμβρίου 1979)

Άγιος Φιλούμενος – Στις 29 Νοεμβρίου 2009 ημέρα της εορτής του έγινε η αγιοκατάταξή του στα Ιεροσόλυμα

Ο Άγιος Φιλούμενος κατά κόσμος Σοφοκλής γεννήθηκε στην Λευκωσία, στις 15 Οκτωβρίου 1913. Γονείς του ήταν οι ευσεβείς Γεώργιος και Μαγδαληνή. Ήταν δίδυμος αδελφός με τον π. Ελπίδιο κατά κόσμον Αλέξανδρος και από μικροί ξεχώριχαν για την αγάπη που είχαν προς τον Θεό και γι’ αυτό από πολύ νωρίς άναψε μέσα τους η επιθυμία για τη μοναχική ζωή. Το 1927, σε ηλικία μόλις 14 τώ αναχώρησαν και οι δυο για την Ιερά Μονή Σταυροβουνίου, αφού πήραν την ευχή του πνευματικού τους, αλλά και των ευλαβών γονέων τους. Εκεί έμειναν 6 περίπου χρόνια, όταν ο Έξαρχος του Παναγίου Τάφου τους πήρε για να φοιτήσουν στο Γυμνάσιο του Πατριαρχείου στα Ιεροσόλυμα, όπου βρέθηκαν το 1934, μαθητές στην Σχολή της Αγίας Σιών.

Το 1937 εκάρησαν μοναχοί παίρνοντας ο Σοφοκλής το όνομα Φιλούμενος και ο Αλέξανδρος το όνομα Ελπίδιος. Στις 5 Σεπτεμβρίου του ιδίου χρόνου χειροτονήθηκαν διάκονοι και το 1939 αποφοίησαν από το Γυμνάσιο του Πατριαρχείου. Ο π. Ελπίδιος έφυγε από την Αγία Γη, υπηρετώντας σε άλλους τόπους. Ο Άγιος Φιλούμενος παρέμεινε στα Ιεροσόλυμα για 45 συνεχή χρόνια, μέχρι το μαρτύριό του. Το 1943 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και αφού πέρασε από διάφορες διακονίες μέσα στο Πατριαρχείο και διορίσθηκε σε διάφορες θέσεις υπηρετώντας πάντοτε με ευθύνη και φόβο Θεού και με πολύ αγάπη προς τους αγιοταφίτες πατέρες, στις 8 Μαΐου του 1979 μετατέθηκε στο Φρέαρ του Ιακώβ όπου υπηρέτησε μέχρι το μαρτυρικό του θάνατο, στις 29 Νοεμβρίου του ιδίου έτους. Εκεί όμως, αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα από φανατικούς Εβραίους που συνέχεια τον απειλούσαν ότι αν δεν εγκαταλείψει το Φρέαρ και πάρει τις εικόνες και τον Εσταυρωμένο να φύγει, θα τον σκοτώσουν. Εκείνος όμως απαντούσε ότι δεν θα εγκαταλείψει ποτέ το προσκύνημα, αλλά ότι ήταν έτοιμος ακόμα και να μαρτυρήσει, ως πιστός φύλακας αυτού.

Το απόγευμα της 29ης Νοεμβρίου του 1979, ημέρα της μνήμης του Αγ. Μάρτυρος Φιλουμένου, φανατικοί Εβραίοι μπήκαν στο χώρο του Φρέατος του Ιακώβ κι ενώ ο Άγιος τελούσε τον Εσπερινό, του επιτέθηκαν με τσεκούρι, τον κακοποίησαν και τέλος τον σκότωσαν. Το μαρτύριό του ήταν φρικτό, γιατί οι δήμιοί του τον χτύπησαν αλύπητα στο πρόσωπο και του έκοψαν τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού. Στη συνέχεια βεβήλωσαν την Εκκλησία και το Σταυρό κι έριξαν μια χειροβομβίδα καταστρέφοντας τον χώρο. Είναι συγκλονιστική η μαρτυρία του π. Σωφρονίου που παρέλαβε το τίμιο λείψανο του μάρτυρα για να το ντύσει και να το ετοιμάσει για την ταφή, ότι παρέμεινε 5 μέρες μετά το μαρτύριό του ζεστό και εύκαμπτο και «βοήθησε» το Γέροντα Σωφρόνιο για να τον ντύσει. Συγκλονιστική είναι επίσης η μαρτυρία του κατά σάρκα αδελφού του π. Ελπιδίου, που αν και μίλια μακρυά, άκουσε τη φωνή του π. Φιλουμένου να του λέγει: «Αδελφέ μου με σκοτώνουν προς δόξαν Θεού. Σε παρακαλώ μην αγανακτήσεις».

Η Εκκλησία τον τιμά ως άγιο στις 29 Νοεμβρίου και το ευωδιάζον και θαυματουργό σκήνωμά του βρίσκεται εντός του νέου τρισυπόστατου μεγαλοπρεπούς ιερού ναού που χτίστηκε στο Φρέαρ του Ιακώβ, επ’ ονόματι της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος, του Αγίου Φιλουμένου και του αγίου Ιουστίνου. Κτίτωρ του νέου αυτού ναού είναι ο Αρχιμανδρίτης π. Ιουστίνος, στον οποίο ο Άγιος Φιλούμενος εμφανίζεται συχνά και τον προστατεύει από τις επιθέσεις των φανατικών Εβραίων που συνεχίζονται εναντίον του π. Ιουστίνου και του Ιερού Προσκυνήματος. Χιλιάδες ορθόδοξοι καταφθάνουν κατ’ έτος για να προσκυνήσουν το ιερό λείψανό του στο Φρέαρ του Ιακώβ, στη Σαμάρεια.

Τεμάχιον ιερού λειψάνου του, πετραχήλι του, μαζί με την παρούσα εικόνα ευρίσκονται και εις την Ελλάδα, εις την Ιερά Μονή Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σαρώφ Τρικόρφου Φωκίδος.

Πηγή: http://www.freemonks.gr/index.php?page=news_info&lang=1&id=123 ΚΑΙ
http://vatopaidi.wordpress.com/2009/11/29/st-philoumenos/
29 Νοεμβρίου, 2009 — VatopaidiFriend

ΜΕΡΙΚΑ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟ

Ο Φιλούμενος έμεινε στην αγία γη για 46 έτη διακονώντας την εκεί αδελφότητα του Πατριαρχείου, ως φύλακας αγίων τόπων, αλλά εξαιρέτως αγίων τρόπων.


Τελευταίος σταθμός της διακονίας του ήταν το Φρέαρ του Ιακώβ, το οποίον έγινε τόπος του μαρτυρίου του.

 Μοναχός με υπακοή πηγαίνει, όπου η «Αγιοταφική Αδελφότης» τον στέλνει. Έτσι τον γνώρισε σχεδόν όλη η Παλαιστίνη. Βηθλεέμ, Άγιος Κωνσταντίνος Τιβεριάδος, Ιόππη, Ραμάλα, Άγιος Σάββας, Άγιος Θεοδόσιος, Προφήτης Ηλίας και τελευταία το φρέαρ του Ιακώβ τον αισθάνονται κοντά τους λειτουργό του Θεού του Υψίστου, που δεν παύει ν' απευθύνει στο Θεό του ελέους παρακλήσεις, δεήσεις, αίνους και δοξολογίες, ευχαριστίες ...; Και αυτά έως τις 29 του Νοέμβρη του 1979.

Στις 29 Νοεμβρίου 1979,ημέρα της ονομαστική του εορτής,φανατικοί σιωνιστές,που διεκδικούσαν το προσκύνημα ως δικό τους,τον κατέκοψαν την ώρα του εσπερινού.

Μια εβδομάδα πριν, μια ομάδα φανατικών σιωνιστών πήγε στο μοναστήρι του Φρέαρ του Ιακώβ, ισχυριζόμενοι ότι ήταν Εβραϊκός ιερός τόπος και απαιτώντας όπως όλοι οι Σταυροί και οι εικόνες να απομακρυνθούν. Βέβαια, ο άγιος επεσήμανε ότι το πάτωμα στο οποίο ήταν τώρα είχε κατασκευαστεί από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο πριν από το 331 μ.Χ. και ότι χρησιμοποιήθηκε ως ΟρθόδοξοςΧριστιανικός ιερός τόπος για δεκαέξι αιώνες πριν το ισραηλινό κράτος έχει δημιουργηθεί, και ότι ήταν στα χέρια των Σαμαρειτών οκτώ αιώνες πριν από αυτό, (το υπόλοιπο του αρχικού ναού είχε καταστραφεί κατά την εισβολή του Σάχη Χοσράν Παρνίς στον έβδομο αιώνα, κατά την οποία οι Εβραίοι είχαν ανική Πίστη.Το πρόσωπο του είχε χαραχθεί άγρια στη μορφή του Σταυρού. Η εκκλησία και ιερά σκεύη είχαν όλα καταστραφεί από την διάπραξη της ιεροσυλίας.

Το σκήνωμα του αγίου παραδόθηκε στους ορθοδόξους μετά από 6 μέρες, αλλά διατηρούσε την ευκα μιας χειμαρρώδης νεροποντής, μια ομάδα σιωνιστών γύρισε στο μοναστήρι. Ο άγιος είχε ήδη βάλει το πετραχήλι του για τον Εσπερινό. Η αποσπασματική κοπή των τριών δακτύλων με το οποίο έκανε το σημείο του Σταυρού του έδειξε ότι είχε βασανιστεί σε μια προσπάθεια να τον κάνουν να αρνηθεί την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη.Το πρόσωπο του είχε χαραχθεί άγρια στη μορφή του Σταυρού. Η εκκλησία και ιερά σκεύη είχαν όλα καταστραφεί από την διάπραξη της ιεροσυλίας.

Το σκήνωμα του αγίου παραδόθηκε στουςstyle="font-sizυς μετά από 6 "font-family: Verdana,sans-serif;"> Από τον καιρό που πηγε εκει ολο και τον φοβεριζαν. Αυτός όμως ηξερε τα Εβραϊκα και τους αποστομωνε. Δεν ειδοποιησε ποτε την αστυνομια να το εχη υποψιν της και ούτε το φανταζονταν ότιtyle-span">

Γραφει ο φιλος του πατηρ Σωφρονιος.

Ο μακαρίτης ο πατηρ Φιλουμενος, μας έλεγε ότι κάθε Παρασκευη, πολλοί από τους θρησκευομενους Εβραιους πηγαιναν για να προσευχηθουν στο φρεαρ του Ιακωβ. Συνεχεια του ελεγαν να σηκωση ολες τις εικονες και τον Εσταυρωμενον ακόμα, να τις παρει και να φυγει διοτι το φρεαρ είναι δικο τους και όχι δικο μας. Ειδ’ αλλως θα το μετανοιωση πικρα αλλά θα είναι αργα.

Στις 16 Νοεμβριου ( 29 Νοεμβριου με το νέο ημερολογιο) ειχε μεγάλη βροχη, αστραπες, βροντες, χαλασμο Κυριου ολη μερα.
Βρηκαν ευκαιρια, που δεν υπηρχε κανενας λογω της κακοκαιριας, πηγαν και τον σκοτωσαν μέσα στο φρεαρ του Ιακωβ, μεταξυ του ναου και του θυσιαστηριου, οπως εκαναν και στον προφητη Ζαχαρια τον πατερα του Προδρομου. Την ωρα που εκανε εσπερινο, εκεινη την ωρα ωρμησαν, Κυριος οιδε πόσοι ησαν και τον σκοτωσαν με το τσεκουρι στα μουτρα και στο δεξι χερι, κοβοντας τα δακτυλα του. Επισης η σιαγονα του και το ένα ματι του βγαλμενο και το άλλο κτυπημενο.

Το πώς μπηκαν μέσα στο μοναστηρι, Κυριος οιδεν, διοτι ο φυλακας έφυγε στις 4 το απογευμα και εκλεισε το μοναστηρι. Ο φονος έγινε στις 5. 
Το πρωϊ πηγαινει ο φυλακας στις 7. Φωναζει, πατερ Φιλουμενε, ξαναφωναζει, στο δωματιο του δεν τον βρισκει. Πηγαινει στην εκκλησια και τον βλεπει σκοτωμενο, μέσα στα αιματα. Αμεσως ειδοποιησε την αστυνομια και η αστυνομια το Πατριαρχειο. Πηγαν οι πατερες, ο Καισαρειας Βασιλειος, ο Πετρας Γερμανος, ο π. Γρηγοριος, ο π. Μελιτωνας, ο π. Διονυσιος, και άλλοι.

Αλλά αφού τον σκοτωσαν ερριξαν και χειροβομβιδα εξω στην προσκομιδη και τα έκαμαν όλα κομματια. Ούτε μανουαλια άφησαν γερα, ούτε εικονες. Και αυτόν τον Εσταυρωμενον του εκοψαν το χερι του το αριστερο. Τα άγια ποτηρια χυμενα. Ήταν τοσο τρομερη η καταστασι σαν να μην κατοικουσε άνθρωπος μέσα από χρονια.

Τον πηγαν στο νεκροτομειο. Μετά τον εκαναν νεκροψια στο Τελ Αβιβ και στις 21 Νοεμβριου μας ειδοποιησαν. Εγώ πηγα μαζι με τρεις αλλους πατερες του Πατριαρχειου και μας τον εδωσαν γυμνον. Όταν τους ρωτησαμε που είναι τα ρουχα του, μας ειπαν είναι στη Νεαπολι. Ευτυχως που ειχαμε παρει μαζι μας όλα τα χρειαζουμενα για να τον ντυσουμε.
Αλλά δεν φανταζεστε, όταν μας το παρεδωσαν κομματιασμενο, το προσωπο του αγνωριστο, φερων τα στιγματα του Μαρτυριου, όπως οι Περσες εσφαξαν τους πατερες του αγιου Σαββα και λοιπων μονστηριων. Έτσι και σημερα. Ακολουθησε νέο μαρτυριο, στον πατερα Φιλουμενο.
Πεντε μερες τον ειχαν στο ψυγειο. Και όμως ηταν μαλακωτατος, σαν να μην ειχε πεθανει. Όταν αρχισα να τον ντυνω – διοτι οι άλλοι δεν μπορουσαν, δεν αντεχαν να τον βλεπουν από τις κακουχιες που ειχε.

Του λέγω, σαν να ήταν ζωντανος:

- Γεροντα μου, τώρα θα με βοηθησης να σε ντυσω, διοτι βλεπεις ειμαι μονος μου.
- Όταν αρχισα και του εβαλα την φανελλα, το πρωτο χερι αμεσως το κατεβασε μονος του. Όπως και το άλλο χερι. Και τα ποδια ομοιως. Του μαζευα τα ποδια να του φορεσω τα ρουχα και όταν τελειωνα τα απλωνε μονος του.
- Στο αριστερο ποδι από κατω ειχε χτυπημα με το τσεκουρι.
- Από το νεκροτομειο τον φεραμε στο πατριαρχειο. Στην άγια Θεκλα έγινε η νεκρωσιμος ακολουθια εν μεσω των αγιοταφιτων πατερων, των αδελφων του μακαριτη και άλλων πολλων. Ηλθαν μέχρι και πολλοί ξενων δογματων και μουσουλμανοι και χοτζαδες. Γιατί όμως όλοι αυτοί; Διοτι όλοι τον αγαπουσαν και ηλθαν να του δωσουν τον τελευταιον ασπασμον. Τι οδυρμος! Τι θρηνος! Τι κοπετος, ήταν αυτός!
- Η Κυβερνησι από το πρωϊ μέχρι και πριν τον ενταφιασμο στη Σιων, εστειλε αστυνομια κοντα στους αγιοταφιτας πατερας, φοβουμενη αντιποινα. Πηρε αυστηρα μετρα. Και νεκρον ακόμα τον εφοβουντο. Το αιμα του, οπως ειπα, να τους ευρη μέχρι τεταρτης γενεας, όπως λεει και το Ευαγγελιο.
- Το φρέαρ μενει ακόμα κλειστο. Κανενας δεν περνει αποφασι να παη εάν δεν ξεκαθαριση ο φονος του μακαριτη πατρος Φιλουμενου.
- Παντως το Πατριαρχειο διαμαρτυρηθηκε στην Κυβερνησι. Δοθηκαν υποσχεσεις πολλες. Όμως «στου κουφου την πορτα οσο θελεις βροντα», όπως λεει και η παροιμια.
- Η εκκλησια του φρέατος, νομιζει κανεις, πως ήταν σκοποβολειο. 
- Τον π. Φιλουμενο όλοι τον κλαψαμε, διοτι ήταν ένας καλος και αγιος πνευματικος. Ο Πατριαρχης τον αποκαλουσε «πρωχοπροδρομο». Και, όντως, ήταν. Οι τελειοι κληρονομουν την βασιλεια των ουρανων. 
- Υπέμεινε λιγο μαρτυριο και βρισκεται μεταξυ των ιερομαρτυρων και των οσιομαρτυρων. 
- Ων ταις πρεσβειαις, ειθε να αξιωθουμε και εμεις της Βασιλειας των Ουρανων.

- Ιερομοναχος ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ Αγιοταφίτης 

ΠΗΓΗ:http://filoumenos.com/index.php?option=com_content&view=article&id=251:2009-11-29-14-22-11&catid=67:2009-12-09-10-04-37&Itemid=99