Φώτης Κόντογλου
"Ἀλλὰ πᾶμε καὶ
παραπέρα: Στὶς ἐκκλησιές, καὶ κεῖ
μοντερνισμός, καὶ μάλιστα πιὸ σιχαμερός.
Παπάδες, ψάλτες, νεωκόροι,
καντηλανάφτες, ὅλοι κοιτάζουνε ποιὸς θὰ ξεπεράσει τὸν ἄλλον... στὸν μοντερνισμό. Θέλουνε ξανθιοὺς
Χριστούς, μαντόνες κοκκινομάγουλες καὶ σπανές, ἅγιους χαμογελαστούς,
μὲ κεῖνο τὸ φαρισαϊκὸ μειδίαμα ποὺ ἔχουνε οἱ μοντέρνοι θεατρίνοι.... ἀδιάφοροι
γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, νεωτεριστὲς ποῦ δὲν θέλουνε τὸ
ράσο ποῦ φοροῦσε ὁ Παλαιῶν Πατρὼν Γερμανός, μήτε τὸ καλυμμαύχι, μήτε τὸ
τυπικό τῆς ἐκκλησίας, μήτε τὴν κατανυκτικὴ ψαλμωδία της, γιατί τοὺς κάνει νὰ νοιώσουνε τὸ
χάλι ποῦ βρίσκεται ἡ ψυχή τους.
Ἄξεστοι κι ἀμόρφωτοι ἀπὸ ἀληθινὴ
θρησκευτικὴ γνώση, μιλᾶνε ὁλοένα γιὰ νεωτερισμούς, γιὰ μεγάφωνα, γιὰ «αἴθουσας
διαλέξεων», γιὰ «ὀρατόρια», γιὰ «ἀλτάρια» κλπ.
Ὅλοι αὐτοὶ ἔχουνε τὴν ἰδέα πῶς εἶναι
οἱ κλειδοκράτορες «τῆς προόδου καὶ τῆς ζωῆς τοῦ ἔθνους», ἐνῶ ἐμεῖς εἴμαστε
«καθυστερημένοι», στρείδια κολλημένα στὸ βράχο τῆς παράδοσης, «ἐχθροί τῆς προόδου»,
«στοιχεία ἄχρηστα καὶ πεθαμένα γιὰ τὴν
μεγάλην ἀποστολὴν τοῦ ἔθνους μας»."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου