"Σταματῆστε νὰ συζητᾶτε γιὰ τὴν κρίση, τὴ διαφθορά, τὴν καταστροφὴ καὶ νὰ βλέπετε τηλεόραση. Τὰ καταφέραμε σὲ πολὺ δυσκολοτερους καιρούς, θὰ τὰ καταφέρουμε καὶ τώρα"

Γράφει ἡ Δρ. Ἀγγελικὴ Τριανταφύλλου- Πιτίδη, Αν. Καθηγήτρια Ἰατρικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν 
Τὴν κρίση καὶ τὶς συνέπειες τῆς τὴν βιώνουμε πιὰ ὅλοι!  Ὅπου βρεθεῖς κι ὅπου σταθεῖς μιλοῦν γιὰ τὶς δυσκολίες καὶ τὰ προβλήματα, γιὰ τὴν κατρακύλα καὶ τὴν ἐξαθλίωσή μας. Ἀλλὰ ὄχι μόνο. Στὸ ἐξωτερικὸ ἔχει ἐπικρατήσει μία ἀρνητικὴ εἰκόνα γιὰ τοὺς Ἕλληνες, μᾶς θεωροῦν κλέφτες, τεμπέληδες, ἀνίκανους καὶ διάφορα τέτοια. Καὶ μέσα σ’ αὐτὴ τὴν κόλαση ποὺ βιώνουμε, νοιώθουμε ἀπελπισμένοι, ἀβοήθητοι, χωρὶς φῶς, χωρὶς ἀντίδραση, χωρὶς χέρι βοήθειας ἀπὸ κάπου.

Τὰ προβλήματα καὶ τὶς αἰτίες τοὺς τὰ ἀναλύουμε καὶ τὰ γνωρίζουμε, λύσεις καὶ προοπτικὴ σωτηρίας δὲν βλέπουμε. Καὶ ὅλοι ἀπὸ κάπου κάτι περιμένουμε ἀλλὰ δὲν ἀναρωτηθήκαμε; ἐγὼ τί κάνω γιὰ νὰ βγεῖ ἡ χώρα μου ἀπὸ τὴν κρίση. Ἐγὼ ὄχι οἱ ἄλλοι ἡ οἱ κυβερνῶντες. Μὲ τὸ νὰ συζητᾶμε τὰ χάλια μας δὲν λύνεται τὸ πρόβλημα. Μὲ τὸ νὰ κυνηγᾶμε τὸ κακό, ἐπίσης δὲν λύνεται τὸ πρόβλημα! Ἕνας εἶναι ὁ τρόπος, στραφεῖτε στὸ καλό, στὴν ἰδέα τῆς μεγάλης Ἑλλάδας, στὸ φῶς. Ἑλλὰς σημαίνει ἡ χώρα τοῦ φωτός! Σταματῆστε νὰ συζητᾶτε γιὰ τὴν κρίση, τὴ διαφθορά, τὴν καταστροφὴ καὶ νὰ βλέπετε τηλεόραση. Ἀρχίστε νὰ μιλᾶτε γιὰ τὰ προτερήματα τῶν Ἑλλήνων, γιὰ τὴν ἔνδοξη ἱστορία μας καὶ τὸν πολιτισμό μας, γιὰ τὸ μεγαλεῖο της Ἑλλάδας καὶ τῶν Ἑλλήνων, γιὰ τὴν ἐπερχόμενη ἀνάκαμψη, γιὰ τὰ....

 καλά της κρίσης! Βγεῖτε ἀπὸ τὴν κατάθλιψη καὶ τὴν ἀπελπισία, ὁραματιζόμενοι καὶ προσδοκώντας καλλίτερες μέρες.
Τὰ καταφέραμε σὲ πολὺ δυσκολοτερους καιρούς, θὰ τὰ καταφέρουμε καὶ τώρα. Ὁ γέροντας Παΐσιος ἔλεγε ὅτι θὰ περάσουμε δύσκολα, ἀλλὰ θὰ βγοῦμε νικητὲς καὶ κερδισμένοι. Στραφεῖτε στὸ καλό, στὸ δημιουργικό, στὴν ἐλπίδα. 
Λέει ὁ γέροντας Πορφύριος:  "ὁ Θεὸς ἔχει βάλει μία δύναμη μέσα στὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου. Ἀπ’ αὐτὸν ἐξαρτᾶται πὼς τὴ διοχετεύει, γιὰ τὸ καλὸ ἡ τὸ κακό. Ἂν τὸ καλὸ τὸ παρομοιάσουμε μὲ ἀνθόκηπο γεμάτο λουλούδια, δένδρα καὶ φυτὰ καὶ τὸ κακὸ μὲ ἀγκάθια καὶ τὴ δύναμη μὲ νερό, τότε μπορεῖ νὰ συμβεῖ τὸ ἑξῆς: ὅταν τὸ νερὸ τὸ διοχετεύουμε στὸν ἀνθόκηπο, ὅλα τὰ φυτὰ ἀναπτύσσονται, πρασινίζουν, ἀνθίζουν, ζωογονοῦνται. Τὴν ἴδια στιγμὴ τ’ ἀγκάθια, ἐπειδὴ δὲν ποτίζονται, μαραίνονται, χάνονται καὶ τὸ ἀντίθετο.

Δὲν χρειάζεται λοιπὸν νὰ ἀσχολεῖστε μὲ τ’ ἀγκάθια. Μὴν καταπιάνεστε μὲ τὴν ἐκδίωξη τοῦ κακοῦ. Κατευθύνετε τὸ νερό, δηλαδὴ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς σας, πρὸς τὰ λουλούδια καὶ θὰ χαίρεστε τὴν ὀμορφιά, τὴν εὐωδία, τὴ δροσιά τους."

 Ἂς ἀσχοληθοῦμε λοιπὸν μὲ τὸ καλό, μὲ τὴ σωτηρία τῆς πατρίδας μας, τοῦ Ἔθνους μας. Μὲ δημιουργικὲς καὶ ἐποικοδομητικὲς συζητήσεις καὶ δράσεις, μὲ τὶς ἀξίες καὶ τὰ ἰδανικά μας, μὲ τὸ ὡραῖο καὶ ἀληθινό, μὲ τὶς ἔνδοξες σελίδες τῆς ἱστορίας μας, μὲ τοὺς ἥρωές μας καὶ τοὺς ἀθάνατους προγόνους μας, ποὺ δημιούργησαν τέχνη καὶ  πολιτισμό, ποὺ δίδαξαν τὴν ἀρετὴ καὶ τὴ φιλοσοφία, τὰ μαθηματικὰ καὶ τὴν ἐπιστήμη, τὴ Δημοκρατία καὶ τὶς ἀνθρώπινες ἀξίες καὶ τὰ ἰδανικά.

Μὲ αὐτὲς τὶς σκέψεις κι ἐμεῖς, μία μικρὴ ὁμάδα ἀνθρώπων, ἀποφασίσαμε νὰ ξεκινήσουμε τὸ Μαραθώνιο Σωτηρίας τῆς Ἑλλάδας, τοῦ Ἔθνους μας. Ἀποφασίσαμε ὅπου βρεθοῦμε κι ὅπου σταθοῦμε, νὰ διαλαλοῦμε τὰ προτερήματά μας, νὰ μιλᾶμε μόνο γιὰ τὰ κατορθώματά μας, ποὺ εἶναι ἄλλωστε τόσο πολλά, γιὰ τὸν πολιτισμό μας καὶ τὴν ἔνδοξη ἱστορία μας, γιὰ τὶς ἱκανότητές μας καὶ γενικὰ μόνο γιὰ τὰ καλά μας. Παντοῦ, μέσα στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ πρὸς κάθε κατεύθυνση στὸ ἐξωτερικό, ὅλοι σὰν μία φωνή, ὁ κάθε ἕνας ἀπό μας, ἐσύ, ἐγώ, ὁ διπλανός, ἕνας λαμπαδηδρόμος, ποὺ θὰ μεταδίδει τὸ φῶς τῆς ἀθάνατης καὶ ἔνδοξης Ἑλλάδας, ὅπου βρεθεῖ κι ὅπου σταθεῖ. Καιρὸς νὰ ὑψώσουμε τὸ ἀνάστημά μας, νὰ ἀκουστεῖ ἡ φωνή μας, φωνὴ δόξας καὶ ὕμνου γιὰ τὴ μεγάλη καὶ ἀθάνατη Ἑλλάδα, τὴ χώρα τοῦ φωτός, ποὺ γιὰ αἰῶνες μεταδίδει τὸ φῶς τοῦ ὡραίου καὶ ἀληθινοῦ στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης. Νὰ συνεχίσουμε νὰ μεταδίδουμε τὸ φῶς, νὰ ἐκπέμπουμε αὐτὴ τὴν πίστη, τὴν ἀγάπη τὸν ἐνθουσιασμὸ γιὰ τὸ ὡραῖο καὶ τ’ ἀληθινό. Στὰ χέρια μᾶς εἶναι αὐτὴ ἡ φλόγα, ὑποσχεθεῖτε στὸν ἑαυτό σας, σὲ κανέναν ἄλλο, νὰ τὴν κρατήσετε ἀναμμένη,  νὰ τὴν μεταδώσετε σὲ ἄλλους καὶ νὰ ἁπλωθεῖ σ’ ὅλη τὴ γῆ! Νὰ ἀκούσουν  καὶ νὰ γνωρίσουν ὅλοι τὴν ὑπερήφανη καὶ ἔνδοξη Ἑλλάδα.

Πολὺ μὲ ἐνέπνευσε καὶ μὲ συγκίνησε, ὅπως καὶ πολλοὺς ἄλλους, ἕνα κείμενο  ποὺ πῆρα σὲ email :«Ἐπειδὴ εἴμαστε μία μικρή, φτωχὴ χώρα γεμάτη ἀπὸ ἀνθρώπους μὲ μεγάλες καρδιὲς

Ἐπειδὴ ποτὲ δὲν ἐπισκεπτόμαστε κάποιον μὲ ἄδεια χέρια

Ἐπειδὴ ὑπάρχει ἀκόμη κάτι πολύτιμο στὶς ἑλληνικὲς οἰκογένειες

Ἐπειδὴ πάντα τὰ καταφέρνουμε, ἔστω καὶ τὴν τελευταία στιγμὴ

Ἐπειδὴ ἤμασταν σκλαβωμένοι γιὰ 400 χρόνια, ἀλλὰ δὲν τὸ χρησιμοποιοῦμε ὡς δικαιολογία γιὰ τὴν παροῦσα κατάσταση

Ἐπειδὴ εἴμαστε διασκορπισμένοι σὲ ὅλο τὸν πλανήτη

Ἐπειδὴ ἔχουμε τὴ λέξη «φιλότιμο» ποὺ δὲν ὑπάρχει πουθενὰ ἀλλοῦ στὸν κόσμο

Ἐπειδὴ ὅταν οἱ ξένοι δὲν μποροῦν νὰ βροῦν λέξη γιὰ κάτι, χρησιμοποιοῦν μία δική μας

Ἐπειδὴ προτιμᾶμε νὰ μοιραζόμαστε τὰ προβλήματά μας στὶς δύσκολες ὧρες μὲ φίλους καὶ τὴν οἰκογένειά μας καὶ ὄχι μὲ ψυχιάτρους

Ἐπειδὴ ὁ Σωκράτης, ὁ Πλάτωνας καὶ ὁ Ἀριστοτέλης ἦταν Ἕλληνες

Ἐπειδὴ ἀνακαλύψαμε τὸ θέατρο

Ἐπειδὴ γεννήσαμε τὴ Δημοκρατία

Ἐπειδὴ ἀνακαλύψαμε τὴ λογικὴ

Ἐπειδὴ ἀπὸ ἐμᾶς ξεκίνησε ἡ ἐπιστήμη

Ἐπειδὴ εἴμαστε περήφανοι γιὰ τὸν πολιτισμό μας, ὄχι τοὺς πολέμους μας

Ἐπειδὴ ὅταν φτιάχναμε τὸν Παρθενώνα, οἱ ἄλλοι κοιμόνταν στὰ δέντρα

Ἐπειδὴ καταλαβαίνουμε τὴ διαφορὰ μεταξύ του ἔρωτα (eros) καὶ τῆς ἀγάπης (love) καὶ τὰ βιώνουμε καὶ τὰ δύο μὲ πάθος

Ἐπειδὴ ὁ Ἔρωτας ἦταν Ἕλληνας θεὸς

Ἐπειδὴ δώσαμε τὸν ὅρκο «Ἐλευθερία ἢ Θάνατος»

Ἐπειδὴ εἴχαμε ὑφασμάτινα λουριὰ ὅταν οἱ ἄλλοι ἀκόμη ἕλκονταν ἀπὸ τὰ τομάρια τῶν λύκων

Ἐπειδὴ «Οἱ Ἕλληνες δὲν μάχονται σὰν ἥρωες, ἀλλὰ οἱ ἥρωες μάχονται σὰν Ἕλληνες» (Οὐίνστον Τσόρτσιλ 1941)

Ἐπειδὴ δώσαμε τὸ ἀρχαῖο μας ἀλφάβητο στοὺς Ρωμαίους καὶ τὸ μεσαιωνικὸ στοὺς Σλάβους

Ἐπειδὴ δὲν ντρεπόμαστε ὅταν κλαῖμε

Ἐπειδὴ χορεύουμε ὅταν εἴμαστε θλιμμένοι

Ἐπειδὴ δουλεύουμε γιὰ νὰ ζήσουμε καὶ δὲν ζοῦμε γιὰ νὰ δουλεύουμε

Ἐπειδὴ τὸ 97% τῶν ἀστεριῶν ἔχουν ἑλληνικὰ ὀνόματα

Ἐπειδὴ ἂν κάποιος φωνάξει «ἀδελφὲ» ἢ «ξάδελφε» κάποιος θὰ γυρίσει σὲ ὁποιαδήποτε γωνία

Ἐπειδὴ οἱ ἐκκλησίες μας δὲν εἶναι σκοτεινές, ἀλλὰ πλημμυρίζουν ἀπὸ ἕνα ξεχωριστὸ φῶς

Ἐπειδὴ οἱ γονεῖς δὲν ξεχνοῦν τὴν ὕπαρξή μας ὅταν γινόμαστε 18 χρονῶν

Ἐπειδὴ οἱ Ὀλυμπιακοὶ Ἀγῶνες γεννήθηκαν στὴν Ἑλλάδα

Ἐπειδὴ ὅταν ἐνωνόμασταν κάτω ἀπὸ τὴ φλόγα τῶν Ὀλυμπιακῶν, στέλναμε μήνυμα ἑνότητας καὶ εἰρήνης

Ἐπειδὴ ὁ οὐρανὸς μᾶς εἶναι γαλανόλευκος

Ἐπειδὴ τὸ 40% τῶν λημμάτων τοῦ λεξικοῦ τῆς Ὀξφόρδης εἶναι λέξεις ἑλληνικὲς

Ἐπειδὴ ξέρουμε τί σημαίνει κέφι καὶ πῶς νὰ ζήσουμε μὲ αὐτό.»

Γιὰ ὅλα αὐτὰ εἴμαστε Ἕλληνες!!

Φωτοτυπῆστε τὸ καὶ διὰ διαδῶστε τὸ ὅπου μπορεῖτε. Ἔχετε κάποια ἀντίγραφα στὴ τσέπη σας καὶ νὰ τὰ δίνετε γιὰ φωτοτυπίες, γιὰ ἀναμετάδοση. Ἀνεβάστε τὸ στὰ blog σᾶς, ἀναδημοσιεύεστε τό, μιλῆστε παντοῦ, γίνετε Μαραθωνοδρόμοι γιὰ τὴ Σωτηρία τῆς Ἑλλάδας μᾶς ! Ἐμεῖς ἀνάψαμε τὴ φλόγα, ἐσεῖς διατηρῆστε τὴν ἀναμμένη μεταδίδοντας τὴν. Τὸ χρωστᾶμε σὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ θυσιάστηκαν γιὰ τὴ Λευτεριὰ καὶ τὰ ἰδανικά μας, τὸ χρωστᾶμε  στὰ παιδιά μας, στὰ ὁποῖα ὀφείλουμε νὰ παραδώσουμε ἕναν καλλίτερο κόσμο. Ὑψῶστε τὸ ἀνάστημά σας καὶ μιλᾶτε, τὸ ἀξίζουμε !!!

τριανταφύλλου