Νὰ μὴν ἀφήσουμε τὸ κακὸ νὰ θριαμβεύσει

Πολὺ φοβᾶμαι πὼς τὸ κακὸ γιὰ τὴν πατρίδα μόλις ἄρχισε... Μακάρι νὰ βγῶ ψεύτης, τὸ εὔχομαι, ἀλλὰ οἱ ἐξελίξεις δείχνουν πὼς οἱ χρήσιμοι ἠλίθιοι ἄρχισαν ἤδη τὸ ἔργο τους... Κι ἐμεῖς εἴδαμε μόνο τὴν πρώτη πράξη... Ἡ πολιτειακὴ ἀνωμαλία ξεκίνησε ἢ δείχνει ἕνα μόνο ἀπὸ τὰ πρόσωπά της;
Πόσο εὔκολο εἶναι γιὰ τὸ σάπιο σύστημα νὰ στρέψει τὴν ὀργὴ μας ἐνάντια στὸν ἑαυτό μας! Πόσο εὔκολο εἶναι αὐτὴ ἡ δίκαιη ὀργὴ νὰ στραφεῖ κατὰ ἀδελφῶν καὶ νὰ γιομίσει τὸν τόπο μὲ αἷμα! Πόσο εὔκολο εἶναι νὰ μᾶς φορτώσουν τὰ ἐγκλήματά τους, ἀφοῦ μᾶς ἔκαναν γιομάτους μὲ ὀργὴ νὰ μὴν σκεφτόμαστε καὶ νὰ μὴν βλέπουμε τὴν θανατερὴ παγίδα τους καὶ τὸ ὄφελός μας! Πόσο εὔκολο εἶναι νὰ ἀθωώσουμε τοὺς πραγματικοὺς ἐγκληματίες ποὺ σκοτῶσαν τὴ ζωή μας!

Δεκάδες ἀντιφασιστικὲς διαδηλώσεις ἔγιναν χθὲς σ' ὁλόκληρη τὴν χώρα. Καμία ὅμως ἐνάντια στὸν φασισμὸ τῶν κυβερνώντων ποὺ μᾶς λιανίζουν... Κανένας δὲν στρέφεται ἐνάντια σὲ ἐκεῖνον ποὺ ταΐζει θηρία καὶ τὰ ξαμολάει γιὰ νὰ μᾶς λιανίσουν. Κανένας δὲν τολμάει νὰ τὰ βάλει μὲ τὶς μαριονέτες ποὺ ἀνέλαβαν ἐργολαβία τὸ ἔργο τῆς ἐξαφάνισής μας. Κανεὶς δὲν σηκώνει τὸ κεφάλι του, κανεὶς δὲν ρίχνει τὴ ματιά του στὸν πραγματικὸ ἐχθρό, ποὺ κρύβεται πίσω ἀπὸ τὸ δάχτυλο ποὺ δείχνει... Κανένας... 

Πραγματικά, λυπᾶμαι γιὰ....

τὴν κατάντιά μας, μὰ περισσότερο ἀπ' ὅλα λυπᾶμαι γιὰ τὴν πατρίδα ποὺ μᾶς γέννησε καὶ μᾶς ἀνέθρεψε γιὰ νὰ χειροκροτᾶμε τοὺς προδότες καὶ.... νὰ σκύβουμε τὸ κεφάλι στοὺς δυνάστες...

Κι ἀναρωτιέμαι: Κι ἂν ἐτούτη ἡ ὀργὴ ξεσπάσει, τί θ' ἀπομείνει πέρα ἀπὸ τὸ μίσος ποῦ δεχόμαστε νὰ μπεῖ ἀνάμεσά μας;

Θ' ἀπομείνουν μονάχα ἐτοῦτοι, ποὺ μᾶς ἔσπρωξαν στὸ κακό, καὶ θὰ τρίβουν τὰ χέρια τοὺς γιομάτοι ἀπὸ χαρά, καὶ θὰ γλεντᾶνε, γιατί θ' ἀποδειχτοῦμε καλὰ "πρόβατα" κι αὐτοὶ καλοὶ σφάχτες...

Αὐτὸ ἄραγε μᾶς ἀξίζει;

Ἕλληνες, ἀδέλφια καὶ πατριῶτες, ἀφῆστε στὴν ἄκρη τὰ κομματικὰ λάβαρα, πετάξτε τὶς κομματικὲς σημαῖες καὶ σπάστε τὰ κομματικὰ μαντριὰ ποὺ σᾶς χωρίζουν. Κάνετε τὸ θαρραλέο βῆμα πρὸς τὰ ἐμπρὸς καὶ ἀγκαλιαστεῖτε, ἑνωθεῖτε, ὁμονοεῖστε καὶ σὰν ἕνα κορμί, σταθεῖτε ἀπέναντι σὲ ἐκείνους τοὺς βδελυροὺς ποὺ θέλουνε νὰ σᾶς κάμουνε σκλάβους τους, ποὺ θέλουνε τοὺς τάφους τῶν προγόνων σας νὰ ποδοπατήσουν, ποὺ θέλουνε τὰ παιδιά σας νὰ γίνουνε ἀπὸ ἄνθρωποι μυρμήγκια γιὰ νὰ τοὺς κουβαλᾶνε καὶ νὰ ἀθροίζουνε τὸν πλοῦτο τους.

Γιὰ νὰ ζήσουμε τὸ ὄνειρό μας, θὰ πρέπει πρῶτα νὰ ξυπνήσουμε καὶ νὰ ἀφήσουμε πίσω τους ἐφιάλτες μας...

Ἐτούτη ἡ χώρα, αὐτὴ ἡ μικρὴ καὶ τόσο μεγάλη πατρίδα, μὲ ὅλα τὰ πάθη καὶ τὰ ἐλαττώματα τοῦ λαοῦ της, πάντα ἔβγαζε χτίστες τοῦ πνεύματος.

Ἔτσι ἂς γίνει καὶ τώρα.

kostasxan