Αποχαιρετισμός στο "Μελτέμι"

Αποχαιρετισμός στο "Μελτέμι"

Κάποτε ήταν ένα όμορφο καραβόσκαρο, από εκείνα που δεν κατασκευάζονται πιά.

Τώρα με την οδηγία της κοινότητας, που δίνει επιδότηση στους ψαράδες
προκειμένου να καταστρέψουν τα  ψαροκάικά τους,
 κατάντησε ένα θανάσιμα πληγωμένο κουφάρι, 

που περιμένει τον γερανό, να φορτώσει τα κομμάτια του.

'Το "Μελτέμι" άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά το 1978,

 στο καρνάγιο του Παναγιώτη Μπούφη "Τάκουρα", στις Σπέτσες.

'Ενα χρόνο αργότερα έπεσε στη θάλασσα με το όνομα Κατερίνα,

 που του είχε δώσει ο τότε  ιδιοκτήτης του.

 Ηταν ένα από τα πρώτα  καίκια,

 που φιλοξένησε το μικρό λιμανάκι των Πουλίθρων .

 Περιμένοντας την αρχή του τέλους..

Ο ιδιοκτήτης του Γιάννης Ορφανός, με τους φίλους του Μανώλη και Πανή,

 θυμούνται με συγκίνηση τα πρώτα χρόνια της συνεργασίας τους πάνω στο Μελτέμι.

Ο Ορέστης κάθεται για  τελευταία φορά στην  πρύμνη του καικιού..

.. ως μικρός καπετάνιος τότε,

 έχει πολλά να θυμάται από τα ταξίδια του με το όμορφο σκαρί.

Τώρα κοιτάζει με θλίψη, το μέρος που τόσες νύχτες φιλοξένησε τα παιδικά του όνειρα, 

άλλοτε  φοβισμένα και τρομαγμένα από την φουρτουνιασμένη θάλασσα

 και άλλοτε γαλήνια και ήρεμα , λουσμένα από τα όμορφα χρώματα της ανατολής, 

που φώτιζε μεσοπέλαγα, τον σκοτεινό ορίζοντα της θάλασσας.

Πάντα όμως ξυπνούσε, με την προσδοκία να δεί τα δίχτυα τους,

 γεμάτα απο μια πλούσια ψαριά.

Μαζί  με τον αδελφό του Δημοσθένη,

 συνόδευσαν άπειρες φορές τον πατέρα τους,

 στα δρομολόγια μέχρι τον όμορφο κόλπο του Φωκιανού, 

βοηθώντας στο κυνήγι μιας καλής ψαριάς..

..τώρα συνοδεύουν με το βλέμμα τους το Μελτέμι, στο δρόμο για το τελευταίο ταξίδι.

Ένα ακόμη ξύλινο, όμορφο, χειροποίητο σκαρί,  έφυγε για ένα ταξίδι δίχως γυρισμό..