Στις «θεούσες» λέοντες, στους «μουλάδες» γατούλες...

Κανονικά ο ΚΟ δεν θα έπρεπε να ασχοληθεί με τις γνωστές παλικαριές «προοδευτικών» καλλιτεχνών, που πάντοτε με τα έργα τους, «προκαλούν» υβρίζοντας μια συγκεκριμένη θρησκεία, ενώ άλλες θρησκείες, μένουν στο απυρόβλητο - και ειδικά μία - , απλά γιατί βλέπετε, η μία έχει «θεούσες» και ανακοινώσεις, ενώ η άλλη «μουλάδες» και φετφάδες. Οπότε η όποια καλλιτεχνική «έμπνευση» τους κόβεται απότομα. Αλλιώς τους την κόβουνε.

Αλλά ας πούμε δυο λόγια… 

Στο αστυνομικό τμήμα προήχθησαν το απόγευμα του Σαββάτου τρείς ηθοποιοί που συμμετέχουν στην παράσταση «Corpus Christi», έπειτα από μήνυση που κατατέθηκε. για προσβολή στα Θεία. Σύμφωνα με κάποιο δημοσίευμα το γεγονός της σύλληψης προκάλεσε «αναστάτωση στον καλλιτεχνικό κόσμο της Ελλάδας», μετά από την σύλληψη.

Μεταξύ των καλλιτεχνών που καταδίκασαν την σύλληψη των ηθοποιών, ήταν και ο πρώην οικολόγος – γνωστός για την δήλωση «δικαίωμα των Σκοπιανών να λέγονται “Μακεδόνες”» - ηθοποιός Αντώνης Καφετζόπουλος.

Ο Vasili λέει ότι είμαι «ρατσιστής»

Η παράσταση παίζεται στο θέατρο «Xυτήριο» από την ομάδα Artisan σε σκηνοθεσία Laert Vasili ή κατά το ελληνικότερον Λαέρτη Βασιλείου (από Αλβανό πατέρα και ελληνίδα μητέρα).

Ο Vasili έκανε βαρυσήμαντη δήλωση στον ΣΚΑΪ 100,3, λέγοντας : «Να αποφεύγουμε να καταδικάζουμε κάτι εάν δεν έχουμε προσωπική γνώμη γιατί κάτι τέτοιο είναι ρατσισμός».

Εδώ η έννοια του «ρατσισμού», που ως γνωστόν, είναι ο πιο δημοφιλής σύγχρονος ‘μπαμπούλας’, που τρομάζει όλα τα κακά παιδάκια που δεν τρώνε το φαί της πολυπολιτισμικής «μαμάς», διευρύνεται σε σημείο που και εκείνος που δεν αντέχει τις αηδίες του καθενός «καλλιτέχνη», ονομάζεται «ρατσιστής». Πριν λίγα χρόνια π.χ. βγήκε ταινία από Σέρβους, που έδειχνε να κακοποιείται βρέφος (!) από τον ανώμαλο πρωταγωνιστή του «έργου» και συνεπώς, στο άκουσμα της υπόθεσης του «έργου», όποιος αηδίαζε και το καταδίκαζε, χωρίς να αντέξει να πάει να πληρώσει για να δει το «έργο» ώστε να έχει «προσωπική γνώμη», συγκαταλέγεται στους απεχθείς «ρατσιστές».  

Ο «δημιουργός» και το «έργο»

Το “Corpus Christi” (που σημαίνει Σώμα Χριστού στα λατινικά) είναι δημιούργημα του Αμερικάνου ομοφυλόφιλου Terrence McNally. Στο «έργο» του, ο Χριστός και οι Δώδεκα Απόστολοι εμφανίζονται ως ομοφυλόφιλοι.

Η Ιερά Σύνοδος εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία χαρακτηρίζει το έργο «απαράδεκτο» διότι «ούτε επί ιστορικής βάσεως ερείδεται, ούτε επί των Ιερών Κειμένων μπορεί να πάρει κάποιος επιχειρήματα ως προς το περιεχόμενο του εν λόγω θεατρικού έργου και την παρουσίαση αυτού στο κοινό, αλλά και παράλληλα αντίκειται εις την μακρά παράδοση της Πατρίδος και της Εκκλησίας μας». «Καλόν είναι και απαραίτητο, οι συγγραφείς του θεατρικού έργου να σέβονται τη μεγάλη Ορθόδοξη παράδοση του Λαού μας και τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας», επισημαίνει η Ιερά Σύνοδος και εκφράζει τη λύπη της «για τη νοσηρή φαντασία των συγγραφέων του θεατρικού έργου». «Προτρέπουμε τον Λαό μας να αποδοκιμάσει αυτό», καταλήγει.

 Άρθρο 199 ΠΚ

Εδώ να πούμε ότι σύμφωνα με το άρθρο 199 του Ποινικού Κώδικα, «Όποιος δημόσια και κακόβουλα καθυβρίζει με οποιονδήποτε τρόπο την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού ή άλλη θρησκεία ανεκτή στην Ελλάδα τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών». Σύμφωνα με τη νομολογία, Το έγκλημα προβλέπεται τόσο για την Εκκλησία της επικρατούσας θρησκείας, όσο και για κάθε άλλη θρησκεία γνωστή με την έννοια του άρθρου 2 του Συντάγματος. Ο σκοπός είναι η διαφύλαξη της θρησκευτικής ειρήνης των πολιτών. Το έγκλημα τελεί εκείνος που δημόσια δια βάναυσης και χυδαίας έκφρασης εκδηλώνει καταφρόνηση ή προβαίνει σε χυδαία εξύβριση των δογμάτων, των εθίμων κλπ της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η υβριστική εκδήλωση αφορά πρόσωπα που κάθε θρησκεία θεωρεί «ιερά» και τις σημαντικές για κάθε θρησκεία εκδηλώσεις της ζωής των προσώπων αυτών, όπως τις πιστεύουν οι οπαδοί της κάθε θρησκείας. Έτσι για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς η Γέννηση, η Σταύρωση, η Ανάσταση του Χριστού αποτελούν την πεμπτουσία της πίστης τους.

Δεν πρόκειται για κάποια ειδική «χάρη» στην Ορθόδοξη Εκκλησία ή κάποιο «μεσαιωνικό κατάλοιπο», καθώς ο νόμος προστατεύει, όπως είδαμε κάθε γνωστή θρησκεία, ενώ με άλλες διατάξεις του Ποινικού Κώδικα, προστατεύονται από προσβολές η διεθνής ειρήνη της χώρας (136 ΠΚ), το ξένος κράτος και ο αρχηγός του (άρθρο 153 ΠΚ), η τιμή διπλωματικού αντιπροσώπου (άρθρο 154 ΠΚ), τα σύμβολα ενός κράτους (άρθρο 155 ΠΚ), η ουδετερότητα κατά την διάρκεια κάποιου πολέμου (άρθρο 156 ΠΚ), ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (άρθρο 168 ΠΚ) η μνήμη του νεκρού (άρθρο 364 ΠΚ) κ.α.

 Ξυπνάς μέσα μου τον «προοδευτικό»

Ο Terrence McNally, που έγραψε και το Frankie and Johnny (1991), με τους Al Pacino και Michelle Pfeiffer, (παρόλο που η ταινία αναφέρεται σε ετεροφυλόφιλο ζευγάρι, κεντρικό ρόλο έχει ένας «συμπαθητικός» ομοφυλόφιλος, φίλος της Pfeiffer, που στο τέλος «βρίσκει κι αυτός την αγάπη» στην αγκαλιά ενός νεαρού), έχει πάρει πολλά βραβεία, (αναμενόμενο), μεταξύ των οποίων και ένα που λέγεται ‘Rockefeller Grant’.

Κάτι τέτοια είναι η χαρά κάθε εγχώριου «προοδευτικού μυαλού», που ψάχνει να αυτοεπιβεβαιώσει τον «προοδευτισμό» του, και να νιώσει μία αύρα νεανικής επαναστατικότητας, καταγγέλλοντας τον «Μεσαίωνα» και κυνηγώντας «θεούσες» και άλλους φαντασιακούς ανεμόμυλους. Έτσι, η Βένα Γεωργακοπούλου, η κατά δήλωσή της «άθεη», (η οποία σε άρθρο της την Μ. Πέμπτη μας ενημερώνει, για να μην έχουμε αγωνία, ότι «η μεγάλη γιορτή της ορθοδοξίας και όλα της τα παραφερνάλια» την «αφήνουν παγερά αδιάφορη»), γράφει σε άρθρο της στο protagon.gr, με τίτλο «Οι θεούσες βλέπουν θέατρο» τα παρακάτω:

“Δεν την γλύτωσε την πανταχούσα. Η Ιερά Σύνοδος χαρακτηρίζοντας  τον διάσημο αμερικανό συγγραφέα «νοσηρό» και το έργο του «βλάσφημο» προέτρεψε τον «λαό να το αποδοκιμάσει». Όχι να μην πάει να το δει. Ξέρει ότι  τέτοια περίπτωση δεν υπήρχε, οι καλοί χριστιανοί είναι εκκλησία-σπίτι-δουλειά. Τους κάλεσε να πάρουν τα ποδαράκια τους και να ψάχνουν στο Γκάζι το «Χυτήριο» για καμιά διαδηλωσούλα”.

«Καμιά διαδηλωσούλα» δεν φαίνεται να έγινε, δηλώσεις συμπαράστασης αντιθέτως έγιναν, το θέμα θα ξεχαστεί σε δυο τρεις μέρες, οι ηθοποιοί θα συνεχίσουν να «ποιούν ήθος», τα βραβεία θα συνεχίσουν να πέφτουν βροχή και οι «θεούσες» ακόμα να φανούν. Οι απανταχού προοδευτικοί καλλιτέχνες, συγγραφείς, ποιητές και λοιποί διανοούμενοι, μπορούν κοιμούνται ήσυχοι και απερίσπαστα να επιδίδονται σε όσα καλλιτεχνικά κοπρολογήματα θελήσουν. Και οι απανταχού υποστηρικτές τους μπορούν  άφοβα να πουλάνε «προοδευτική συμπαράσταση». Αρκεί να προσέξουν τα ο στόχος των καλλιτεχνικών τους «εμπνεύσεων» να είναι το πρόσωπο εκείνο που λέγεται Ιησούς Χριστός και τα σύμβολα εκείνης της θρησκείας που λέγεται Χριστιανισμός. Μην παρασυρθούν και ασχοληθούν με τίποτε άλλο. Όπως για παράδειγμα, με την άλλη την μεγάλη την θρησκεία, που να δεις πως την λένε… α, ναι, Ισλάμ! Τέτοια λάθη δεν πρέπει να γίνονται διότι, ο ήσυχος ύπνος που λέγαμε παραπάνω, πάει περίπατο. Μαζί και το κεφάλι, καμιά φορά.

Δεν ήξερε, δεν ρώταγε...

Ένα τέτοιο τραγικό λάθος έκανε το 2004 ο Ολλανδός παραγωγός, συγγραφέας και  ηθοποιός, Theo van Gogh, (όχι και τόσο μακρινός) απόγονος του γνωστού ζωγράφου Vincent van Gogh.

Ο Van Gogh ήταν ο παραγωγός του έργου ‘Submission’, (Υποταγή) που ασκούσε κριτική στον τρόπο που συμπεριφέρεται το Ισλάμ στις γυναίκες. Παρουσίαζε μάλιστα γυμνές πλάτες γυναικών με χωρία από το Κοράνι, που συν τοις άλλοις μιλούσαν (γυμνές) στον Αλλάχ. Τι τα ήθελε; Στις 2 Νοεμβρίου 2004, δεν τον επισκέφτηκαν τίποτα «θεούσες», ούτε έγινε καμία «διαδηλωσούλα». Κάποιος κύριος ονόματι Mohammed Bouyeri, νόμιμος Ολλανδός πολίτης, με Μαροκινή καταγωγή, (που προφανώς δεν είχε «ενσωματωθεί» πλήρως στην ολλανδική κοινωνία), αφού τον πυροβόλησε 8 φορές, επιχείρησε να του κόψει με μαχαίρι το κεφάλι. Τελικά του κάρφωσε ένα άλλο μαχαίρι στο στήθος και έφυγε. Έτσι, με καρφωμένο το μαχαίρι στο στήθος, μαζί με ένα σημείωμα πάνω του που έβριζε την Δύση, τον βρήκε η αστυνομία και μαζί της οι σοκαρισμένοι Ολλανδοί που δεν κατάλαβαν πως είναι δυνατόν να έγινε αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα στον πολυπολιτισμικό τους παράδεισο.

Εάν στην θέση του Χριστού...

Αλήθεια, τι θα γινόταν εάν ανέβαινε «έργο» που θα παρίστανε τον Στάλιν, τον Λένιν ή τον Μαρξ ομοφυλόφιλους που θα είχαν, ας πούμε, σαδομαζοχιστικές τάσεις; Θα βλέπαμε την Παπαρήγα στα τηλεπαράθυρα να καταγγέλλει τον αντικομμουνισμό; Οργισμένες πορείες του ΠΑΜΕ και της ΚΝΑΤ; Θα ήταν «θεούσα» η Κανέλλη αν ωρυόταν; 

Τι θα γινόταν αν κάποιος βουτούσε σε δοχείο γεμάτο ούρα το σφυροδρέπανο; Συγνώμην, για το αηδιαστικό της περιγραφής, αλλά τέτοιο «έργο» ανέβηκε πριν χρόνια , από «καλλιτέχνη», αλλά στην θέση του σφυροδρέπανου ήταν, φυσικά, τι άλλο ο Εσταυρωμένος. Εάν ήταν το Κοράνι; Προφανώς, ο Αρμαγεδδών θα είχε ξεκινήσει πριν την ώρα του… Αλήθεια, θα δείχνανε "ανεκτικότητα" οι ομοφυλόφιλοι ακτιβιστές, εάν ο ήρωάς τους, Harvey Milk, παρουσιαζόταν σε κάποιο έργο ως ‘macho’ αρχηγός ακροδεξιάς οργάνωσης που κυνηγάει ομοφυλόφιλους; Θα ήταν "ρατσιστής" όποιος δεν ενέκρινε το εν λόγω έργο;

Ε, όχι και την βασίλισσα!

Τέλος ένα παράδειγμα.

Τον Σεπτέμβριο του 2002, σε επικείμενο συνέδριο στο Λονδίνο, ένας Σκωτσέζος καθηγητής θα επιδείκνυε ότι η Βασίλισσα Βικτωρία ήταν "ομοφυλόφιλη". Αποτέλεσμα; Οι διοργανωτές του συνεδρίου, μόλις πληροφορήθηκαν την πρόθεση του καθηγητή, ακύρωσαν την πρόσκλησή του. Και δεν έφτανε μόνο αυτό, αλλά το Πανεπιστήμιο που δούλευε με μια αστεία πρόφαση τον απέλυσε. Μα γιατί; Δεν υπάρχει «ακαδημαϊκή ελευθερία»; Υπάρχει, αλλά πρέπει να υπάρχει και σεβασμός στην ιστορία και δεν μπορεί κάποιος, άκριτα να αφήνει τον οποιονδήποτε να σπιλώνει ονόματα και σύμβολα, μόνο και μόνο για να αποκτήσει φήμη ή να βγάλει τα απωθημένα του που κουβαλάει μια ζωή.

πηγή