Αν πιστεύουμε στο Χριστό και το Ευαγγέλιό Του, οφείλουμε να οργανώσουμε την κοινωνική, πολιτική, και οικονομική μας ζωή σύμφωνα με αυτή την πίστη. Πίστη στη βαθειά αξιοπρέπεια του μικρού, του αδύνατου, του φτωχού… Ο χριστιανός που θέλει να είναι συνεπής με την πίστη του οφείλει να στρατευθεί στον αγώνα για την απελευθέρωση των αδελφών του Χριστού, για την απελευθέρωσή τους από την πείνα, την αρρώστια, τη δυστυχία, την καταπίεση… Ο χριστιανός πρέπει να είναι, αν είναι πιστός στο Ευαγγέλιο, άνθρωπος ελπίδας. Ο άνθρωπος της ελπίδας δεν οπισθοχωρεί… Γιατί φοβόμαστε μήπως μας ονομάσουν «ανατρεπτικούς»; Ας φοβόμαστε, αυτό μάλιστα, να μην προδώσουμε το Ευαγγέλιο, να μην προδώσουμε την κοινωνική δικαιοσύνη, να μην προδώσουμε την εμπιστοσύνη των αδελφών μας. Ας μη φοβόμαστε όμως μήπως μας αποκαλέσουν «ανατρεπτικούς», αν η συνείδησή μας μας διαβεβαιώνει πως το μόνο που θέλουμε είναι να ανατρέψουμε την ηθική αταξία της οποίας είμαστε μάρτυρες. Ο χριστιανός που δεν αγωνίζεται για τη δικαιοσύνη είναι μια μετριότητα ,μια καρικατούρα της εικόνας του Θεού Δημιουργού,της καλοσύνης του Πατέρα και της ευσπλαχνίας του Κυρίου.
Αντόνιο Φραγκόζο, Ευαγγέλιο και Κοινωνική Επανάσταση, Αθήνα, σελ.14-19
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου