28 Ὀκτωβρίου. Τῆς Ἁγίας Σκέπης.

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 27ῃ Ὀκτωβρίου 2013 

Ἀρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου. 
Πρ. Ἱεροῦ Ναοῦ Τιμίου Σταυροῦ Πειραιῶς.  

Ἡ σημερινὴ ἡμέρα τῆς 28ης Ὀκτωβρίου, εἶναι γιὰ μᾶς τοὺς Ἕλληνες ἡμέρα ἐθνικῆς χαρᾶς καὶ εὐγνωμοσύνης πρὸς τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Ἡμέρα χαρᾶς, διότι μὲ τὴν σκέπη τῆς Ὑπερμάχου Στραγητοῦ, τῆς κυρίας Θεοτόκου, ἡ μικρὴ Ἑλλάδα νίκησε τὸν πανίσχυρο ἄξονα Ἰταλίας-Γερμανίας. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μετέθεσε τὴν ἑορτὴ τῆς Ἁγίας Σκέπης ἀπὸ τὴν 1η Ὀκτωβρίου ποῦ ἦταν πρίν, στὴν 28η Ὀκτωβρίου. Πῶς ὅμως καθιερώθηκε ἡ θεομητορικὴ αὐτὴ ἑορτὴ στὴν ὁποία, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὴν ὀνομασία της παρουσιάζεται ἡ Παναγία μας νὰ σκεπάζει τὸν πιστὸ λαό της;

Στὰ χρόνια του βασιλέως Λέοντα τοῦ Μεγάλου (457-474 μ.Χ.) στὸ Ναὸ τῆς Παναγίας τῶν Βλαχερνῶν γινόταν ἀγρυπνία. Ὁ Ναὸς αὐτὸς ἔχει ἕνα παρεκκλήσι, τὸ παρεκκλήσι τῆς ἁγίας Σοροῦ, ὅπου φυλάσσονταν ἡ τιμία ἐσθήτα τῆς Θεοτόκου, δηλαδὴ ὁ πέπλος της, καὶ μέρος τῆς τιμίας ζώνης της. Στὴν ἀγρυπνία λοιπὸν αὐτὴ πῆγε καὶ ὁ ὅσιος Ἀνδρέας ὁ διὰ Χριστὸν σαλός. Κατὰ τὰ μεσάνυχτα ὁ ὅσιος εἶδε κάποιο ὅραμα. Εἶδε τὴν Θεοτόκο Μαρία νὰ προχωρεῖ ἀπὸ τὴν κεντρικὴ πύλη πρὸς τὸ θυσιαστήριο. Φαινόταν πολὺ ψηλὴ καὶ εἶχε λαμπρὴ τιμητικὴ συνοδεία λευκοφόρων ἁγίων. Ἀνάμεσά τους ξεχώριζαν ὁ Τίμιος Πρόδρομος καὶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος. Ὅταν ἔφτασε ἡ Θεοτόκος στὸν σολέα, γονάτισε καὶ προσευχήθηκε πολλὴ ὥρα μὲ θερμὰ δάκρυα ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τῶν πιστῶν. Μετὰ τὴν δέηση μπῆκε στὸ θυσιαστήριο καὶ κατόπιν μὲ μιὰ χαριτωμένη καὶ σεμνὴ κίνηση ἔβγαλε ἀπὸ τὴν ἄχραντη κεφαλὴ της τὸ ἀστραφτερό της μαφόριο καὶ καθὼς ἦταν μεγάλο καὶ ἐπιβλητικό, τό ἅπλωσε μὲ τὰ πανάγια χέρια της σὰν σκέπη πάνω στὸ ἐκκλησίασμα. Ἔτσι ἁπλωμένο τὸ ἔβλεπε γιὰ πολλὴ ὥρα, νὰ ἐκπέμπει θεϊκὴ δόξα. Ὅσο φαινόταν ἐκεῖ ἡ Κυρία Θεοτόκος, φαινόταν καὶ τὸ μαφόριο νὰ σκορπίζει τὴ χάρη της. Ὅταν ἐκείνη ἄρχισε νὰ ἀνεβαίνει στὸν οὐρανό, ἄρχισε καὶ ἡ θεία Σκέπη νὰ μικραίνει λίγο-λίγο καὶ νὰ χάνεται. Τὸ ἱερὸ αὐτὸ μαφόριο, ποῦ φυλασσόταν ἐκεῖ, συμβόλιζε τὴ χάρη, ποῦ παρέχει ἡ Θεοτόκος στοὺς πιστούς. Μὲ ἀφορμὴ αὐτὸ τὸ ὅραμα, ποῦ εἶδαν ὁ ὅσιος Ἀνδρέας καὶ ὁ μαθητὴς του Ἐπιφάνιος, καθιερώθηκε ἡ ἑορτὴ τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, γιὰ νὰ μᾶς ὑπενθυμίζει πῶς ἡ Παναγία, μᾶς σκεπάζει καὶ μᾶς προστατεύει μὲ τὶς παρακλήσεις της καὶ μὲ τὰ δάκρυά της.
Ἔτσι τὴν ἔβλεπαν καὶ οἱ Ἕλληνες στρατιῶτες τὸ 1940 πάνω στὰ χιονισμένα βουνὰ, νὰ τοὺς σκεπάζει καὶ νὰ τοὺς προστατεύει ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς. Δὲν χωράει ἀμφιβολία, ὅτι ἡ ἔνδοξος νίκη τῶν Ἑλλήνων τὸ 1940 ἀποτελεῖ ἕνα θαῦμα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Στὰ κρίσιμα ἐκεῖνα χρόνια τοῦ πολέμου οἱ Ἕλληνες, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ἐμπιστεύθηκαν τὸν ἀγώνα τους στὰ χέρια τῆς Παναγίας. Δὲν εἶχαν στὴ διάθεσή τους τὰ σύγχρονα πολεμικὰ ὅπλα, ποὺ διέθεταν οἱ Ἰταλοί. Εἶχαν ὅμως ὡς ἰσχυρὸ ἐφόδιο μέσα στὴν καρδιὰ τους τὴν τὴν θερμὴ πίστη πρὸς τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία. Καθημερινὰ γέμιζαν οἱ ναοὶ τῆς Ἑλλάδος καὶ ἔψαλλαν οἱ πιστοὶ τὴν Παράκληση τῆς Παναγίας καὶ ζητοῦσαν νὰ ὑπερασπιστεῖ τὸ δίκαιό τους. Καὶ τὴν ἔβλεπαν τὰ παλληκάρια μας ζωντανή, νὰ τοὺς ἐμψυχώνει καὶ νὰ τοὺς σκεπάζει, ὅταν πολεμοῦσαν στὸ μέτωπο. Χάρη στὴ Σκέπη τῆς Παναγίας μας οἱ στρατιῶτες ἔπαιρναν θάρρος, περιφρονοῦσαν τὴ λογική των ἀριθμῶν καὶ ἀντιστέκονταν στὶς σιδερόφρακτες στρατιὲς τοῦ ἄξονα μὲ τέτοιο ἡρωισμὸ, ποῦ ὅλοι τούς κοίταζαν μὲ μεγάλο θαυμασμό. Θυσιάστηκαν γιὰ νὰ ζοῦμε ἐμεῖς σήμερα ἐλεύθεροι.
Ἀλλὰ καὶ σήμερα πρέπει νὰ προστρέξουμε στὴ Σκέπη τῆς Παναγίας μας, μὲ προσευχὲς καὶ δάκρυα, γιὰ νὰ σωθεῖ ἡ ἀγαπημένη μας πατρίδα. Οἱ σημερινοὶ ἐπίδοξοι κατακτητές μας, οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις τῆς νέας τάξεως πραγμάτων, ποὺ προωθοῦν τὰ διεθνῆ Σιωνιστικὰ κέντρα τῆς Νέας Ἐποχῆς, ποὺ κρατοῦν στὰ χέρια τους τὸ διεθνὲς κεφάλαιο, δὲν ἦλθαν μὲ ὅπλα, μὲ ἅρματα καὶ μὲ ἀεροπλάνα, γιὰ νὰ μᾶς ὑποδουλώσουν καὶ νὰ πάρουν τὴ γῆ μας. Σήμερα οἱ εἰσβολεῖς χρησιμοποιοῦν ἄλλα μέσα, γιὰ νὰ κατακτήσουν τὰ ἐδάφη μας. Χρησιμοποιοῦν τὸν οἰκονομικὸ ἀποκλεισμό, δημιουργοῦν ὑπέρογκα χρέη, βάζουν ἀβάστακτους φόρους, προσπαθοῦν νὰ διαλύσουν τὴν παιδεία μας, νὰ ξηλώσουν τὸ ἱερὸ θεσμὸ τῆς οἰκογενείας, νὰ γκρεμίσουν τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια, τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα, τὶς παραδόσεις μας. Παράλληλα ἔχουν ἐξαπολύσει, φανερὰ πλέον καὶ ἀπροκάλυπτα, ἕναν ἀνελέητο διωγμὸ ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας. Προσπαθοῦν μὲ κάθε τρόπο, νὰ ἀντιστρατευτοῦν στὸ ἔργο της, νὰ προβάλλουν ποικίλα ἐμπόδια, νὰ περιθωριοποιήσουν τὸν πνευματικὸ καὶ κοινωνικό της ρόλο. Μὲ μία σωρεία ἀντιχριστιανικῶν καὶ ἀντεθνικῶν νόμων, ἐπιδιώκουν νὰ ἀποχριστιανοποιήσουν τὸ λαό μας καὶ νὰ ἀλλοιώσουν τὴν ἐθνική μας ἱστορία, προβάλλοντας στὰ κανάλια νέο τρόπο ζωῆς χωρὶς Χριστὸ καὶ Ἑλλάδα.

Ὡστόσο γιὰ τὸ κατάντημα αὐτό, στὸ ὁποῖο φθάσαμε, ἐμεῖς εὐθυνόμαστε πρωτίστως καὶ κυρίως. Οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις τίποτε δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ ἐπιτύχουν, ἂν ἐμεῖς δὲν προδίδαμε ἀπὸ μόνοι μας τὸν πολύτιμο θησαυρὸ τῆς πίστεως καὶ τὰ τιμαλφῆ τῆς ἑλληνοχριστιανικῆς μας Παραδόσεως. Οἱ ρίζες τοῦ κακοῦ βρίσκονται στὴν ἀποστασία καὶ τὴν ἀπομάκρυνσή μας ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία. Στὸ ὅτι περιφρονήσαμε αἰώνιες ἀρχὲς καὶ ἀξίες, ποὺ συγκροτοῦν καὶ συνέχουν ὅλο το οἰκοδόμημα τοῦ ἐθνικοῦ καὶ κοινωνικοῦ μας βίου. Χλευάσαμε καὶ ὑβρίσαμε κάθε ἔννοια ἀρετῆς καὶ φιλοπατρίας. Ξεπουλήσαμε τὸν πολύτιμο θησαυρὸ τῆς ἑλληνορθοδόξου παραδόσεώς μας. Παραδοθήκαμε στὴν ἀσωτία, στὴν σπατάλη καὶ τὴν πλεονεξία. Ἀνυψώσαμε ὡς ὑπέρτατη ἀξία στὴ ζωὴ μᾶς τὸ χρῆμα, ποὺ ἔγινε ὁ κύριος καὶ προσδιοριστικὸς παράγων κάθε ἐνέργειας στὴ ζωή μας. Στηρίξαμε τὶς ἐλπίδες μας ὄχι στὸν Θεὸ ἀλλὰ στὴν ἑνωμένη Εὐρώπη. Ὡστόσο τὸ εὐρωπαϊκὸ ὅραμα γιὰ μιὰ πανίσχυρη καὶ παγκόσμια οἰκονομικὴ δύναμη, μετατράπηκε σὲ ἐφιαλτικὸ ὄνειρο, σὲ χίμαιρα καὶ αὐταπάτη, ἀφοῦ καὶ αὐτὴ ἀκόμη ἡ Εὐρώπη ἀρχίζει καὶ νιώθει αἰσθητὰ πλέον τοὺς κραδασμοὺς ἀπὸ ἐνδεχόμενη κατάρρευση τῆς Εὐρωζώνης. Οἱ ὑποσχέσεις τῶν πολιτικῶν ἀποδείχθηκαν φουσκωμένα λόγια, ἀνόητα ψέματα. Ὁ θεὸς τῆς δημοκρατίας, στὸν ὁποῖο ἕνα μεγάλο μέρος τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἐπίστευσε καὶ ἐλάτρευσε, δὲν μπόρεσε δυστυχῶς νὰ μᾶς σώσει ἀπὸ τὴν πνευματικὴ καὶ οἰκονομική μας ἐξαθλίωση. Φθάσαμε στὸ σημεῖο μετὰ ἀπὸ 39 χρόνια δημοκρατικοῦ βίου, (ἀπὸ τὴν μεταπολίτευση καὶ ἐντεῦθεν), ὁ ἑλληνικὸς λαὸς νὰ ἀπαξιώνει συλήβδην ὅλο το πολιτικὸ σύστημα. Ὁ λαός, πικραμένος καὶ ἀγανακτισμένος, δὲν ὑποφέρει πλέον νὰ βλέπει πολλοὺς πολιτικούς μας νὰ μεταβάλλονται σὲ πιόνια, σὲ πειθήνια ὄργανα ξένων συμφερόντων, σὲ ἀνθρωπάκια, ποὺ σκύβουν δουλοπρεπῶς τὸ κεφάλι καὶ ὑποτάσσονται στὶς ἐπιταγὲς τοῦ διεθνοῦς Σιωνιστικοῦ Συστήματος.
Ἐπειρεασμένοι καὶ διαποτισμένοι ἀπὸ τὴν κυρίαρχη ἰδεολογία τῆς Νέας Ἐποχῆς, ποὺ προβάλλεται κατὰ κόρον ἀπὸ τὰ ΜΜΕ, ὡς τὸ νέο ἐπιτυχημένο μοντέλο ζωῆς, ψηφίσαμε ἄθεα νομοθετήματα, διαλυτικά του θεσμοῦ τῆς οἰκογενείας καὶ τῆς παιδείας, τὸ ἕνα μετὰ τὸ ἄλλο. Ἡ παιδεία μας, ἡ ἐλπίδα τοῦ ἔθνους μας, ἔχει ἐκφυλιστεῖ καὶ σχεδὸν ἀπονεκρωθῆ. Ἔχει ἀλλάξει τελείως ἰδεολογικὸ καὶ πνευματικὸ προσανατολισμό. Ἔπαυσε πρὸ πολλοῦ νὰ καλλιεργεῖ, νὰ ἐμπνέει, νὰ ἐξυψώνει, νὰ διαπλάθει ἐλεύθερες καὶ ὁλοκληρωμένες προσωπικότητες, νέους μὲ ἀρετὴ καὶ ἦθος, μὲ ἁγνὴ φιλοπατρία καὶ ἠρωϊσμό, ἕτοιμους νὰ θυσιάσουν καὶ τὴν ζωὴ τοὺς ἀκόμη, ἂν χρειαστεῖ, γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῆς ἐδαφικῆς ἀκεραιότητος τῆς Πατρίδος. Τὰ διαζύγια καὶ οἱ ἐκτρώσεις αὐξάνουν κατὰ γεωμετρικὴ πρόοδο. Ἑκατοντάδες χιλιάδες ἀθῶες ὑπάρξεις φονεύονται κάθε χρόνο, προτοῦ καν προλάβουν νὰ γνωρίσουν τὸ φῶς αὐτοῦ του κόσμου, μὲ πριμοδότηση τῆς πολιτείας. Καὶ σὰν νὰ μὴν ἔφθαναν ὅλα αὐτά, κατέφθασε ἄλλο μεγάλο καὶ φοβερὸ κακό, σὰν ἐπιστέγασμα ὅλων των κακῶν, τὸ αἰσχρὸ πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας, μὲ διοργανώσεις Gay Pride, φεστιβὰλ καὶ παρελάσεις ὁμοφυλοφίλων. Ὢ τῆς διαστροφῆς! Σὲ ποιὸ κατάντημα ἔφθασε ἡ πατρίδα μας! Πὼς δὲν ἔπεσε ἀκόμη φωτιὰ νὰ μᾶς κάψει, ὅπως κάποτε στὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορα!
Ἡ ἀνεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση ἀπειλεῖ, νὰ διασπάσει τὴν συνοχὴ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ὑποσκάπτει τὰ θεμέλια της ἐθνικῆς μας ταυτότητος καὶ ἰδιοπροσωπίας καὶ ὁδηγεῖ σταδιακὰ στὴν πλήρη ἀλλοτρίωση τῆς Ἑλλάδος. Παραμένει μέχρι σήμερα, παρὰ τὶς ἐπισημάνσεις τῶν εἰδικῶν, ἕνα μεῖζον καὶ φλέγον ζήτημα, ποὺ ἔχει ἀνάγκη ἀποτελεσματικῆς ἀντιμετωπίσεως.
Ἡ Ἐκκλησία, ἐγκλωβισμένη στὰ δίχτυα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς Πανθρησκείας, στενάζει κάτω ἀπὸ τὸ βάρος τῆς φοβερῆς αὐτῆς αἱρέσεως καὶ ἀναζητεῖ τοὺς κατάλληλους ἐκείνους ἐκκλησιαστικοὺς ἡγέτες, ποὺ θὰ τὴν ἀπελευθερώσουν. Ἡ Ἑλλάδα αἱμορραγεῖ καὶ ἀργοπεθαίνει. Τὸ σκάφος τῆς Πατρίδος μᾶς φαίνεται νὰ πλέει μέσα σὲ πυκνὸ σκοτάδι, ἐν μέσω τρικυμισμένης θαλάσσης, χωρὶς ἱκανοὺς καὶ ἔμπειρους κυβερνῆτες, πραγματικοὺς ἡγέτες μὲ πίστη στὸ Θεό, μὲ θυσιαστικὴ ἀγάπη γιὰ τὴν Πατρίδα, μὲ ὑψηλοὺς ὁραματισμούς, μὲ τόλμη καὶ ἠρωϊσμό, μὲ πολιτικὴ εὐστροφία καὶ διπλωματικὲς ἱκανότητες, μὲ παλμὸ καὶ ζωή. «Ὁ πλοῦς ἐν νυκτί, πυρσὸς οὐδαμοῦ», σύμφωνα μὲ τὸν λόγο τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου. Καὶ τὸ χειρότερο, ἐνῶ φθάσαμε σὲ βάθος κακῶν, ἐξακολουθοῦμε νὰ παραμένουμε σὲ κατάσταση ἀμετανοησίας καὶ ἀναισθησίας.

Ὅμως, παρὰ τὴν τραγικότητα τῆς καταστάσεως, δὲν πρέπει νὰ ἀπελπιστοῦμε. Καιρὸς νὰ ἀνανήψουμε ἔστω καὶ τώρα, τὴν ἑνδεκάτη ὥρα, χωρὶς ἀναβολή. Ὁ λόγος τοῦ ἀποστόλου Παύλου «ὥρα ἠμᾶς ἤδη ἐξ’ ὕπνου ἐγερθῆναι» (Ρωμ.13,11) εἶναι ἰδιαίτερα ἐπίκαιρος στὴν παροῦσα περίσταση. Καιρὸς νὰ μετανοήσουμε. Τώρα, χωρὶς ἀναβολή. Ἀργότερα ἴσως εἶναι πλέον ἀργά. Νὰ ὁμολογήσουμε μὲ συντριβὴ τὴν ἀποστασία μας καὶ νὰ κάνουμε στροφὴ 180 μοιρῶν. Καιρὸς νὰ ἐπιστρέψουμε ὅπως ὁ ἄσωτος υἱὸς τῆς παραβολῆς στὸν Κύριο, νὰ ἐπιστρέψουμε στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ὡς πρόσωπα καὶ ὡς Ἔθνος. Μὲ ἐκτενεῖς δεήσεις καὶ προσευχές, μὲ ἀγρυπνίες καὶ λιτανεῖες. Νὰ παραδεχθοῦμε τὰ λάθη μας καὶ νὰ ἀρχίσουμε τὴν διόρθωση. Νὰ ἀναλάβουμε ὁ καθένας τὶς εὐθύνες του. Νὰ ἐπαναξιολογήσουμε καὶ νὰ ἐγκολπωθοῦμε τὸν πνευματικὸ καὶ ἐθνικό μας πλοῦτο, τὴν πνευματική μας κληρονομιά. Νὰ ἐμπνευσθοῦμε ἀπὸ τὴν ἔνδοξη ἐθνική μας ἱστορία, ἀπὸ τὰ ἠρωϊκὰ κατορθώματα τῶν προγόνων μας. Νὰ κλείσουμε τὰ αὐτιά μας στὴν στοχευμένη ἐθνομηδενιστικὴ ἰδεολογία τῆς Νέας Ἐποχῆς, ποὺ προβάλλεται καὶ πλασσάρεται ἀπὸ τὰ ΜΜΕ. Καὶ τέλος καλούμαστε, νὰ παρακαλέσουμε ἐκτενῶς τὸν Κύριο, νὰ ἀναδείξει ἄρχοντες ἱκανούς, ἡγέτες μὲ πίστη καὶ ἀγάπη πρὸς τὴν Ἐκκλησία, μὲ νοῦν Χριστοῦ, ἀνθρώπους τῆς ἀρετῆς, ἀληθινοὺς πατριῶτες, μὲ ὑψηλοὺς ὁραματισμούς, πολιτικὴ σύνεση καὶ ἠρωϊκὴ βούληση. Μόνον τότε μποροῦμε νὰ ἐλπίζουμε σὲ ἀνάκαμψη καὶ ἀνάσταση τῆς Πατρίδος μας. Μόνον ἔτσι θὰ ξεπλύνει τὸν διεθνῆ διασυρμὸ καὶ χλευασμό, τὸν ὁποῖον τώρα ὑφίσταται. Μόνον ἔτσι θὰ μπορέσει καὶ πάλι νὰ μεγαλουργήσει καὶ νὰ γράψει νέες σελίδες δόξης.