Ἐπιμέλεια καὶ ἀμέλεια

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση 

Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ἀγώνας πρέπει νά διεξάγεται μέ ἐπιμέλεια, γιά νά ἔχει καρπούς. Χρειάζεται ἰδιαίτερη προσοχή καί φροντίδα. Πολλοί νομίζουν ὅτι μποροῦν, παράλληλα μέ τίς ἐπαγγελματικές τους ἀπασχολήσεις, γιά τίς ὁποῖες ξοδεύουν τόν περισσότερο χρόνο, νά εἶναι καί καλοί χριστιανοί, ἀφιερώνοντας ἐλάχιστα λεπτά κατά περιόδους στόν ἐκκλησιασμό, τή μελέτη, τήν προσευχή κ.λπ., χωρίς νά δείχνουν ἐπιμέλεια καί χωρίς νά συμμετέχει ἡ καρδιά τους. Ἁπλά γνωρίζουν ὅτι ἔχουν μερικά καθήκοντα καί προσπαθοῦν νά τά ἐκτελέσουν, γιά νά μή τούς ἐλέγχει ἡ συνείδηση. Τό ἀποτέλεσμα εἶναι νά μή ἔχουν καμία πνευματική προόδο καί νά μή διαφέρουν σέ τίποτα ἀπό τούς κοσμικούς, οἱ ὁποῖοι ζοῦν δίχως νά τηροῦν τἰς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.

Ἡ χριστιανική ζωή δέν εἶναι ἁπλή ὑπόθεση. Ἤ πιστεύεις καί ζεῖς κατά Θεόν ἤ ἔχεις νεκρά πίστη καί ζεῖς μακριά ἀπό τό Θεό. Στήν πρώτη περίπτωση τό χαρακτηριστικό γνώρισμα εἶναι ἡ ἐπιμέλεια καί ἡ συνέπεια στήν τήρηση τῶν ἐντολῶν,

ἐνῶ στή δεύτερη περίπτωση εἶναι ἡ ἀμέλεια καί ἡ ἀδιαφορία. Παρόλο πού τό θέμα αὐτό δέν φαίνεται τόσο ἐνδιαφέρον γιά τούς πολλούς, οὔτε καί προκαλεῖ ἀνησυχία, ἐντούτοις εἶναι σοβαρό γιά τήν πνευματική ζωή καί πρέπει οἱ κληρικοί νά στρέψουν σέ αὐτό τήν προσοχή τους, προκειμένου νά ἀφυπνίσουν τούς ἐνορίτες τους. Βέβαια ὑπάρχει μιά ἀνυπέρβλητη δυσκολία, ἀφοῦ καί οἱ ἴδιοι οἱ κληρικοί εἶναι ἀμελεῖς καί ἀσυνεπεῖς στήν προσωπική τους ζωή καί δέν ἔχουν διάθεση γιά κάτι τέτοιο. Ἔτσι δέν ὑπάρχουν πολλές ἐλπίδες. Ὡστόσο, δέν λείπουν καί οἱ ἄξιοι κληρικοί, πού δέν περιορίζονται στίς εὔκολες παραινέσεις, ἀλλά προσπαθοῦν νά βοηθήσουν τούς καλοπροαίρετους νά ἀκολουθήσουν τό δρόμο τῶν Ἁγίων, ἀπαρνούμενοι τό κοσμικό φρόνημα.

Ὁ Γέροντας Ἄνθιμος τῆς Χίου, σύγχρονος Ἅγιος, χρησιμοποιοῦσε τό παράδειγμα τοῦ πυρωμένου σίδερου, γιά νά τονίσει ὅτι ὁ πνευματικός ἀγώνας πρέπει νά...

γίνεται μέ ἐπιμέλεια: «Ἡ ἐπιμέλεια καί ἡ ἀμέλεια εἶναι δύο δυνατά μέσα. Τό ἕνα μᾶς ἑνώνει μέ τό Θεό καί τό ἄλλο μᾶς χωρίζει. Ἡ ἐπιμέλεια εἶναι ἕνα σίδερο πολύ πυρωμένο. Ἡ ἀμέλεια εἶναι ἕνα σίδερο κρύο, τό ὁποῖο ὅσο καί νά τό χτυπήσει ὁ σφυροκόπος, δέν πρόκειται νά μαλακώσει, γιά νά φτιάξει κάτι. Ἐνῶ τό πυρωμένο σίδερο εἶναι εὔπλαστο». Ἡ ἐπιμέλεια προϋποθέτει μιά εὐαισθησία ἀπέναντι στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Δέν μπορεῖ ὁ συνειδητός χριστιανός νά περιορίζει τίς ἐντολές ἤ νά ἀπορρίπτει μερικές ὡς ἀναχρονιστικές.

Εἶναι ἀκατανόητο νά μιλάει γιά ἀναθεώρηση καί ἐκσυγχρονισμό καί νά ἑρμηνεύει τίς σαφεῖς ἐντολές μέ τό δικό του σοφιστικό τρόπο καί νά καταργοῦνται οἱ ἠθικοί φραγμοί. Νά γίνεται διδάσκαλος τῆς ἠθικῆς ἀποχαλίνωσης καί τῆς ἀνηθικότητας. Καί ὅμως ὑπάρχουν καί μέσα στίς τάξεις τῶν κληρικῶν νεωτεριστές, δίχως φόβο Θεοῦ, πού μέ τίς καινοφανεῖς καί ἀντιπαραδοσιακές θεωρίες καταστρέφουν αὐτό πού οἰκοδομοῦν οἱ ἐνάρετοι κληρικοί καί γενικότερα ὅσοι ἐργάζονται στό ἱεραποστολικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας.

Ορθόδοξος Τύπος, 4/10/2013 και dtatsis.blogspot.gr

Θρησκευτικά