Αυτό συμβαίνει τα τελευταία χρόνια και με τους σήμερον εορταζομένους (κατά το νέο ημερολόγιο της Ελλαδικής Εκκλησίας) οσιομάρτυρες της αγιορείτικης Μονής του Ζωγράφου, καθώς σε κάποια «μονδέρνα» εκκλησιαστικά κιτάπια η μνήμη τους αγνοείται τεχνηέντως.
Σε πείσμα αυτής της τακτικής παρατίθεται το συνοπτικό μαρτύριο τους , γραμμένο στην Αγγλική από τον νέο Χρυσόστομο της Σερβικής Εκκλησίας, άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς και μεταφρασμένο υπό της ημετέρας φουκαροσύνης.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι ενώ στα ελληνικά μηναία οι άγιοι τιμώνται στις 22 Σεπτεμβρίου, στα αντίστοιχα σλαβόφωνα η μνήμη τους αναφέρεται στις 10 Οκτωβρίου.
Νομίζω ότι είναι η πρώτη σχετική αναφορά στην ελληνική ιστολογιόσφαιρα και ως εκ τούτου εξαιτούμαι την επιείκεια για τις τυχόν αστοχίες και τις οσιομαρτυρικές ευχές των ζωγραφιτών αγίων.
(οι εικόνες προέρχονται από το μοναστήρι του Ζωγράφου.Η δευτερη είναι σύγχρονη,ιστορημένη στην πόρτα της Μονής)
Όταν ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Παλαιολόγος, o οποίος συνήψε τη διαβόητη Ένωση της Λυών με τον Πάπα, προκειμένου να λάβει βοήθεια από τη Δύση κατά των Βουλγάρων και Σέρβων, οι μοναχοί του Αγίου Όρους απέστειλαν διαμαρτυρία προς τον αυτοκράτορα κατά αυτής της Ένωσης, παρακαλώντας τον να την απορρίψει και να επιστρέψει στην Ορθοδοξία.
Ο Πάπας απέστειλε στρατό για να βοηθήσει τον αυτοκράτορα. Ο λατινικός στρατός εισήλθε στο Άγιο Όρος και διέπραξε τέτοιες βαρβαρότητες που όμοιες τους δεν έκαναν ούτε οι Τούρκοι σε πεντακόσια χρόνια κυριαρχίας. Έχοντας απαγχονίσει τον άγιο Πρωτεπιστάτη Κοσμά και αφού σκότωσαν πολλούς μοναχούς στη Μονή Βατοπεδίου, Ιβήρων και άλλα μοναστήρια, οι Λατίνοι επιτέθηκαν κατά της Μονής Ζωγράφου.
Τότε ο ευλογημένος ηγούμενος Θωμάς προειδοποίησε την αδελφότητα ότι όποιος ήθελε να γλιτώσει από τους Λατίνους θα πρέπει να φύγει από το μοναστήρι, και ότι όποιος επιθυμεί μαρτυρικό θάνατο του μπορεί να παραμείνει.
Και έτσι, είκοσι έξι άνδρες παρέμειναν : ο ηγούμενος, είκοσι ένας μοναχοί και τέσσερις λαϊκοί που υπηρετούσαν ως εργάτες στο μοναστήρι.Κλείστηκαν όλοι τους στον πύργο του μοναστηριού. Όταν έφθασαν οι Λατίνοι, πυρπόλησαν τον πύργο και οι είκοσι έξι ήρωες του Χριστού βρήκαν μαρτυρικό θάνατο στις φλόγες. Ενώ ο πύργος καιγόταν , εκείνοι έψαλαν τους Ψαλμούς του Δαβίδ και τον Ακάθιστο Ύμνο προς την Παναγία Μητέρα τού Θεού.
Παρέδωσαν τις αγίες ψυχές τους στον Θεό την 10 Οκτωβρίου του 1283. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, ο αχρείος αυτοκράτορας Μιχαήλ πέθανε μέσα στη φτώχεια, όταν ο Σέρβος βασιλιάς Μιλούτιν εξεγέρθηκε εναντίον του για να υπερασπιστεί την Ορθοδοξία
Με την πρόνοια του Θεού, ο μεγαλύτερος αριθμός των θαυμάτων και των ουράνιων εκδηλώσεων συμβαίνουν κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου των υπηρετών του. Την ημέρα που οι Λατίνοι ξεκίνησαν για τη Μονή Ζωγράφου, ένας γέροντας μοναχός που είχε διακόνημα σε ένα αμπέλι, σε απόσταση μισής ώρας από το μοναστήρι. Στην συνηθισμένη ώρα , διάβασε τον Ακάθιστο Ύμνο εμπρός στην εικόνα της Μητέρας του Θεού. Ωστόσο, όταν άρχισε να προφέρει τη λέξη « Χαίρε! », μια φωνή ήρθε σ 'αυτόν από την εικόνα : « Χαίρε και εσύ , ω γέρων ! Μόνο φύγε αμέσως γιατί αλλιώς θα σε βρεί δυστυχία.Πήγαινε και πες στην αδελφότητα της Μονής να κλειδώσουν τις θύρες, γιατί οι αντίθεοι Λατίνοι επιτέθηκαν εδώ, στο διαλεχτό μου Όρος και είναι ήδη κοντά».
Ο τρομαγμένος γέροντας έπεσε στα γόνατα και κράυγαζε με πόνο: «Πώς να σε αφήσω εδώ Βασίλισσα και μεσίτρια μου;» Τότε άκουσε πάλι την φωνή : «Μη ανησυχείς για μένα, μόνο πήγαινε γρήγορα. » Ο γέροντας ξεκίνησε αμέσως για το μοναστήρι. Αλλά όταν έφτασε, είδες στις πύλες την ίδια εικόνα της Μητέρας του Θεού! Με ένα θαυμαστό τρόπο, η εικόνα είχε φτάσει πριν από εκείνον στο μοναστήρι. Ο κατάπληκτος γέροντας διηγήθηκε στον ηγούμενο και τους αδελφούς όλα όσα του είχαν αποκαλυφθεί.. Τότε όλοι τους δόξασαν τον Θεό και τη Μητέρα του Θεού.
Κατά τη διάρκεια του εορτασμού της Εορτής των είκοσι έξι ζωγραφιτών μαρτύρων , στις 10 Οκτωβρίου 1873, έγινε μια ολονύχτια αγρυπνία στο μοναστήρι του Ζωγράφου. Η βραδιά ήταν ασέληνη . Στη μέση της νύχτας, ενώ οι μοναχοί έψαλλαν και διάβαζαν τον βίο των αγίων μαρτύρων στην εκκλησία, ένας θόρυβος ακούστηκε ξαφνικά, και πάνω από την εκκλησία εμφανίστηκε ένας πύρινος στύλος , που εκτεινόταν από τη γη ως τον ουρανό.Ήταν τόσο φωτεινός ώστε φαίνονταν τα πάντα πράγματα, ακόμα και σε απόσταση , σαν να ήταν μεσημέρι. Αυτή η θαυμαστή εκδήλωση διήρκεσε για περίπου ένα τέταρτο της ώρας και στη συνέχεια εξαφανίστηκε. .
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου