Ο ΣΥΡΟΣ ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ Ο ΣΤΥΛΙΤΗΣ

Μια από τις πιο αμφιλεγόμενες θρησκευτικές προσωπικότητες των πρώτων Χριστιανικών αιώνων είναι ο άγιος Συμεών Στυλίτης. Οι ακραίες πρακτικές του σηματοδότησαν το κίνημα του χριστιανικού ασκητισμού και συνέβαλαν στην ορισμό του ως προτύπου αγιότητας την περίοδο εκείνη. Γεννήθηκε στην κώμη Σισάν της Αντιόχειας. Οι γονείς του ήταν φτωχοί βοσκοί. Επί Λέοντος του Μεγάλου (457-474), όταν Πατριάρχης ήταν ο Μαρτύριος, αναχώρησε για το μοναστήρι της Μάνδρας, όπου έμεινε μια ολόκληρη δεκαετία. Μετά από τριετή παραμονή στην κώμη Τελάνισο, αποφάσισε να γίνει στυλίτης και ασκήθηκε με τον τρόπο αυτό επί 47 έτη.Πολύ σύντομα, μετά τον θάνατο του Αγίου, η πιο όμορφη εκκλησία της Ανατολής χτίστηκε στην κορυφή του λόφου που χρησιμοποιούσε ως κατοικία. 

Το σχέδιο του ναού, έχοντας σαν κέντρο τον φημισμένο στύλο, ήταν πρωτότυπο. Τέσσερις βασιλικές, διευθετημένες στο σχήμα του σταυρού, άνοιγαν σε ένα είδος οκταγώνου καλυμμένου από έναν θόλο (τρούλο). Στο κέντρο στεκόταν ο ιερός στύλος. Ο ναός ο οποίος ήτανε προσανατολισμένος προς την ανατολή και για αυτό το λόγο ελαφρώς μη ευθυγραμμισμένος, ήταν αυτός που κυρίως χρησιμοποιούνταν για την λατρεία. Οι τρεις άλλοι ναοί στέγαζαν τους προσκυνητές. Υπήρχε πάντα ένα ενθουσιώδες πλήθος, που ήλπιζε σε ένα θαύμα. Ο αλεξανδρινός ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης έτρεφε μεγάλο θαυμασμό γι' αυτόν και του αφιέρωσε ένα ποίημα κι ένα πεζό κείμενο του. «Αυτός ο μεγάλος», σημειώνει ο ποιητής, «αυτός ο υπέροχος άγιος, είναι ασφαλώς θέμα που πρέπει να ξεχωρισθη από μέσα στην εκκλησιαστική ιστορία, για να θαυμασθή και να μελετηθή. Υπήρξε ίσως ο μόνος άνθρωπος, που ετόλμησε να ζήση πραγματικά ολομόναχος».

ΣΥΜΕΏΝ

Τα ξέρω, ναι, τα νέα ποιήματά του·
ενθουσιάσθηκεν η Βηρυτός μ' αυτά.
Μιαν άλλη μέρα θα τα μελετήσω.
Σήμερα δεν μπορώ γιατ' είμαι κάπως ταραγμένος.
Απ' τον Λιβάνιο πιο ελληνομαθής είναι βεβαίως.
Όμως καλλίτερος κι απ' τον Μελέαγρο; Δεν πιστεύω. 
Α, Μέβη, τι Λιβάνιος! και τι βιβλία!
και τι μικρότητες!... Μέβη ήμουν χθες - 
η τύχη τώφερε - κάτω απ' του Συμεών τον στύλο. 
Χώθηκα ανάμεσα στους Χριστιανούς
που σιωπηλοί προσεύχονταν κ' ελάτρευαν,
και προσκυνούσαν· πλην μη όντας Χριστιανός
την ψυχική γαλήνη των δεν είχα - 
κ' έτρεμα ολόκληρος και υπόφερνα·
κ' έφριττα, και ταράττομουν, και παθαινόμουν. 
Α μη χαμογελάς· τριάντα πέντε χρόνια, σκέψου - 
χειμώνα, καλοκαίρι, νύχτα, μέρα, τριάντα πέντε
χρόνια επάνω σ' έναν στύλο ζει και μαρτυρεί.
Πριν γεννηθούμ' εμείς - εγώ είμαι είκοσι ενιά ετών,
εσύ θαρρώ είσαι νεότερος μου -
πριν γεννηθούμ' εμείς, φαντάσου το,
ανέβηκεν ο Συμεών στον στύλο
κ' έκτοτε μένει αυτού εμπρός εις τον Θεό. 
Δεν έχω σήμερα κεφάλι για δουλειά.-
Πλην τούτο, Μέβη, κάλλιο να το πεις
που ό,τι κι αν λεν οι άλλοι σοφισταί,
εγώ τον παραδέχομαι τον Λάμονα
για πρώτο της Συρίας ποιητή.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

SIMEON

Yes, I know his new poems;
all Beirut is raving about them.
I'll study them some other day.
I can't today because I'm rather upset.

Certainly he's more learned in Greek than Libanius.
A better poet than Meleager though? I wouldn't say so.

But Mebis, why talk about Libanius
and books and all these trivialities?
Mebis, yesterday (it happened by chance)
I found myself under Simeon's pillar.

I slipped in among the Christians
praying and worshipping in silence there,
revering him. Not being a Christian myself
I couldn't share their spiritual peace-
I trembled all over and suffered;
I shuddered, disturbed, completely caught up.

Please don't smile; for thirty-five years -think of it-
winter and summer, night and day, for thirty-five years
he's been living, suffering, on top of a pillar.
Before either of us was born (I'm twenty-nine,
you must be younger than me),
before we were born, just imagine it,
Simeon climbed up his pillar
and has stayed there ever since facing God.

I'm in no mood for work today-
but Mebis, I think it better that you tell them this:
whatever the other sophists may say,
I at least recognize Lamon
as Syria's leading poet.

Constantine P. Cavafy

noctoc-noctoc