«...Πόσο είχαν απογοητευθεί οι Φαρασιώτες, τότε με την Ανταλλαγή, όταν έρχονταν με το καράβι στην Ελλάδα! Δυο ναύτες μάλωναν και έβριζαν τον Χριστό και την Παναγία. Τους φάνηκε πολύ βαρύ! Σού λέει: "Έλληνες, Χριστιανοί, να βρίζουν τον Χριστό και την Παναγία!". Τους άρπαξαν και τους πέταξαν στην θάλασσα. Ευτυχώς ήξεραν κολύμπι και γλύτωσαν. Ακόμη και όταν βρίζουν κάποιον άνθρωπο, πρέπει να τον υπερασπίσουμε, πόσο μάλλον τον Χριστό!» - Γέρων Παΐσιος Αγιορείτης
Ακούστηκαν, ειπώθηκαν και γράφτηκαν πολλά μετά το σάλο που προκλήθηκε από την φρικτή βλασφημία που διέπραξε ο «εθνοπατέρας» Διαμαντόπουλος στο Άργος Ορεστικό: Μέχρι και κάποιοι υπέρμαχοι (!) της «προσέγγισης Εκκλησίας και Αριστεράς» ομίλησαν, ενώ άλλοι μοιάζουν να...έπεσαν από τα σύννεφα. Κάποιοι, αφήνοντας τις κομματικές παρωπίδες, επεσήμαναν και τον ιταμό ρόλο της έτερης «εθνομητέρας», που συμμετείχε στο «γλέντι». Δικαιώθηκαν, τολμώ να πω, όσοι προειδοποιούσαν για το «ήθος» των εκπροσώπων τόσο του αριστερού αθέου κόμματος, όσο και του κυβερνητικού «χριστιανικού» σχηματισμού.
Όμως, μέσα σ' αυτό τον ορυμαγδό ανακοινώσεων και βολών εκατέρωθεν, μοιάζει να ξεχάστηκε μία πολύ σημαντική παράμετρος: Η προσωπική, ατομική μας ευθύνη ως Ορθόδοξων Χριστιανών - μιας και έτσι τουλάχιστον δηλώνουμε. Αυτή δεν υπάρχει; Ή μήπως προσπαθούμε (για πολλοστή φορά) να κρυφτούμε και να αποφύγουμε την σκληρή, μα απαραίτητη αυτοκριτική;
Δεν χρειάζεται να χαϊδεύουμε αυτιά. Πρώτος ο υπογράφων, θεωρεί ότι ο κύριος λόγος που έχει παραγίνει το κακό με τους βλάσφημους, είναι λόγω της δικής μας, παθητικής και αξιολύπητης στάσης. Που δεν είναι βέβαια τωρινό φαινόμενο, αλλά πληγή δεκαετιών.
- Χρόνια ακούμε τους γύρω μας να υβρίζουν αισχρά τα Θεία και δεν αντιδρούμε.
- Χρόνια δεν τολμάμε καν να δηλώσουμε ότι είμαστε Χριστιανοί, λες και αυτό είναι βρισιά! Αντίθετα, για χάρη ενός περίεργου «δικαιώματος» και μιας εκφυλισμένης «δημοκρατίας», ανεχόμαστε τον κάθε συμπλεγματικό αντίχριστο να εκφέρει τη «γνώμη» του, δηλαδή ύβρι!
- Επιπλέον: Χρόνια συμμετέχουμε σε αυτές τις αηδίες, τις γελοίες ηλιθιότητες που ονομάζονται καρναβάλια. «Για το καλό», «για το έθιμο» κι ένα σωρό άλλες ψευτο-δικαιολογίες σκαρφιζόμαστε για να μπορέσουμε να πάρουμε μέρος στις χυδαιότητες, που δεν έχουν την παραμικρή σχέση ούτε με την Ορθοδοξία, ούτε με την Ελλάδα, ούτε με τίποτα ανθρώπινο και ηθικό!
Μην μας κάνει εντύπωση λοιπόν αν εκεί, στο Άργος Ορεστικό, ΔΕΝ ΒΡΕΘΗΚΕ ΚΑΝΕΙΣ να συνετίσει τον βουλευτή! Ούτε ένας δεν τόλμησε να τον κατεβάσει κάτω, να του βγάλει το ράσο, να πάρει από τα βρωμερά του χέρια αυτά που διακωμωδούσε ή έστω να ψελλίσει κουβέντα για τις ανίερες πράξεις του!
Αυτοί είμαστε: Δειλοί, αφελείς και μαλθακοί. Χλιαροί, «μοντέρνοι» Χριστιανοί.
Κι έπειτα, κατόπιν εορτής, αρεσκόμαστε σε ηρωϊκές ανακοινώσεις, γραπτές ή προφορικές, αλλά ποτέ σε πράξεις. Μάλιστα, πολλοί ανάξιοι Ιεράρχες λένε πως «πρέπει να αντιμετωπίζουμε τους βλάσφημους με χριστιανική αγάπη»!!! Βέβαια, άλλα λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας!
Όχι απλά δεν συμφωνούν με την υποχωρητική στάση, αλλά μας καλούν να συνετίσουμε τους υβριστές και με τα λόγια και με την...ράβδο! Δηλαδή, ακόμα και να τους δείρουμε αν υβρίζουν τον ίδιο τον Θεό!
Όχι! Δεν το λέμε εμείς οι «ταλιμπάν», αλλά ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος:
Τους εν τη πόλει βλασφημούντας ΣΩΦΡΟΝΙΣΑΤΕ.
Καν ακούσης τινάς αμφοδω ή εν αγορά βλασφημούντας τον Θεόν, ΠΡΟΣΕΛΘΕ, επιτίμησον,
ΚΑΝ ΠΛΗΓΑΣ ΕΠΙΘΕΙΝΑΙ ΔΕΗ,
ΜΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ (και αν πρέπει να τον δείρης, να μη διστάσης).
ΡΑΠΙΣΟΝ ΑΥΤΟΥ ΤΗΝ ΟΨΙΝ,
ΣΥΝΤΡΙΨΟΝ ΤΟ ΣΤΟΜΑ,
ΑΓΙΑΣΟΝ ΣΟΥ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑ
ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΛΗΓΗΣ.
Καν εις δικαστήριον ελωσιν,
είπε μετά παρρησίας,
ότι τον Βασιλέα των αγγέλων εβλασφήμησεν.
ΚΟΛΑΣΩΜΕΝ των βλασφήμων την μανίαν, σωφρονίσωμεν αυτών την διανοίαν, προνοήσωμεν αυτών της σωτηρίας.
Καν αποθανείν δεη τούτο ποιούντας, μέγα ημίν οισεί το πράγμα κέρδος.
ΜΗ ΠΑΡΙΔΩΜΕΝ
ΤΟΝ ΚΟΙΝΟΝ ΥΒΡΙΖΟΜΕΝΟΝ
ΔΕΣΠΟΤΗΝ.
ΜΕΓΑ ΤΙ ΤΕΞΕΤΑΙ ΤΗ ΠΟΛΕΙ ΚΑΚΟΝ
ΤΟ ΤΑ ΤΟΙΑΥΤΑ ΠΑΡΟΡΑΝ.
Να λοιπόν ποια είναι η ενδεδειγμένη αντιμετώπιση του (κάθε) Διαμαντόπουλου!
Σας φαίνεται ακραία; Ας είναι! Εμείς προτείνουμε να την εφαρμόζει ο κάθε πιστός Ορθόδοξος Χριστιανός, όταν φυσικά υπάρχει βλασφημία!
Διαφορετικά, ας διαβάσουμε ξανά τα λόγια του ιερού Χρυσοστόμου κι ας αναρωτηθούμε αν τελικά, με την απάθειά μας, γινόμαστε ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ ΒΛΑΣΦΗΜΟΙ κι από τους βλάσφημους!
Και τότε, πραγματικά, μας αξίζει ένα χεράκι ξύλο...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου