Η σφαγή πραγματοποιήθηκε στην Sadad, μια αρχαία Συριακή Ορθόδοξη Χριστιανική κοινότητα, τόσο παλιά ώστε να αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη.
Οι περισσότεροι από τους κατοίκους της περιοχής είναι φτωχοί, καθώς η Sadad βρίσκεται στην απομακρυσμένη έρημο μεταξύ Χομς και Δαμασκού (περιοχές της ερήμου, και μέχρι τώρα, προφανώς τα μόνα μέρη που οι χριστιανοί της Συρίας θα μπορούσαν να αισθάνονται ασφαλείς. 600 χριστιανικές οικογένειες είχαν νωρίτερα κατέφυγαν εκεί για να βρουν καταφύγιο από τους δολοφόνους της τζιχάντ, οι οποίοι όμως, τους ακολούθησαν).
Αποτέλεσμα της αγριότητας των τζιχαντιστών, ήταν να σκοτωθούν 45 χριστιανοί - μεταξύ των οποίων γυναίκες και παιδιά -, αρκετοί να βασανιστούν μέχρι θανάτου και 14 εκκλησίες, κάποιες αρχαίες, να λεηλατηθούν και να καταστραφούν. Τα πτώματα έξι ανθρώπων από μια οικογένεια, ηλικίας από 16 έως 90 ετών, βρέθηκαν στο κάτω μέρος του ενός πηγαδιού (μια όλο και πιο κοινή μοίρα για τους "υπανθρώπους" Χριστιανούς).
Οι τζιχαντιστές γύρισαν και βίντεο με τις αγριότητες, με εκείνους που έσφαξαν να φωνάζουν την κραυγή του Ισλάμ, «Allahu Akbar». Υπάρχουν και άλλα βίντεο που δείχνουν πιο μεγάλες φρικαλεότητες.
Ο Συρορθόδοξος Μητροπολίτης Χομς και Χάμα Selwanos Boutros Alnemeh, είπε:
«Αυτό που έγινε στην Sadad αποτελεί την πιο σοβαρή και σημαντική σφαγή χριστιανών στη Συρία στη διάρκεια αυτών των 2,5 ετών. 45 αθώοι πολίτες μαρτύρησαν χωρίς λόγο, μεταξύ των οποίων και πολλές γυναίκες και παιδιά, πολλοί ρίχτηκαν σε μαζικούς τάφους. Άλλοι πολίτες απειλήθηκαν και τρομοκρατήθηκαν. 30 τραυματίστηκαν, ενώ 10 εξακολουθούν να αγνοούνται.
«Για μία εβδομάδα, 1.500 οικογένειες παρέμειναν όμηροι και χρησιμοποιήθηκαν ως ανθρώπινες ασπίδες. Μεταξύ αυτών παιδιά, ηλικιωμένοι, νέοι, άνδρες και γυναίκες .... Όλα τα σπίτια στη Sadad λεηλατήθηκαν. Οι εκκλησίες καταστράφηκαν και βεβηλώθηκαν.. Αυτό που συνέβη στη Sadad είναι η μεγαλύτερη σφαγή χριστιανών στη Συρία και η δεύτερη στη Μέση Ανατολή, μετά εκείνη στην Εκκλησία της Παναγίας της Σωτηρίας στο Ιράκ, το 2010.»
Στην ιρακινή επίθεση του 2010, τζιχαντιστές εισέβαλαν στην εκκλησία κατά τη διάρκεια της λειτουργίας, σκοτώνοντας περίπου 60 χριστιανούς προσκυνητές.
Ενώ ο αρχιεπίσκοπος είπε σωστά ότι αυτή είναι η "μεγαλύτερη σφαγή χριστιανών στη Συρία", δεν είναι όμως, παρά η κορυφή του παγόβουνου της δίωξης που υφίσταται η χριστιανική μειονότητα της χώρας - συμπεριλαμβανομένων αποκεφαλισμών, βομβιστικών επιθέσεων σε εκκλησίες, απαγωγών, βιασμών και ξεριζωμού εκατοντάδων χιλιάδων χριστιανών – από τότε που ξέσπασε ο πόλεμος.
Ένα μήνα πριν από ΤΗΝ Sadad, μια άλλη αρχαία χριστιανική περιοχή, η Ma'loula, μία από τις πολύ λίγες περιοχές στον κόσμο που ακόμα οι κάτοικοι μιλούσαν Αραμαϊκά, την γλώσσα του Ιησού Χριστού, πολιορκήθηκε από τζιχαντιστές οι οποίοι βομβάρδισαν και λεηλάτησαν εκκλησίες, εξαναγκάζοντας τους κατοίκους ή να ασπαστούν το Ισλάμ ή να πεθάνουν.
Τα τελευταία λόγια ενός ανθρώπου που αρνήθηκε ήταν : «Είμαι Χριστιανός και αν θέλετε να με σκοτώσετε γι’ αυτό, δεν θα αντιταχθώ σε αυτό».
Ο αρχιεπίσκοπος κατέληξε στη δήλωσή του σχετικά με την Sadad ρωτώντας : «Φωνάζουμε για βοήθεια προς τον κόσμο, αλλά κανείς δεν μας ακούει. Πού είναι η χριστιανική συνείδηση; Πού είναι η ανθρώπινη συνείδηση; Πού είναι οι αδελφοί μου; Σκέφτομαι όλους εκείνους που πάσχουν σήμερα πενθώντας και θέλω να ζητήσω από όλους να προσευχηθείτε για μας».
Ο Σέρβος συγγραφέας Serge Trifkovic (και συνεκδότης του αμερικάνικου παλαιοσυντηρητικού περιοδικού ‘Chronicles’), που γνωρίζει την ισλαμική τζιχάντ – ανταποκρίθηκε στα λόγια του αρχιεπισκόπου ως εξής :
«Αυτή η έλλειψη «ανθρώπινης συνείδησης» που βρίσκεται στον Λευκό Οίκο ή στα γραφεία σύνταξης των κορυφαίων δυτικών μέσων ενημέρωσης, είναι πλέον κάτι το κατεστημένο. Απλά προσπαθήστε να ψάξετε για "Sadad" στις ιστοσελίδες του Υπουργείου Εξωτερικών ή των The New York Times. Το ίδιο στις κορυφαίες ευρωπαϊκές εφημερίδες, το CNN / BBC / RTF, "ΜΚΟ" που «υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα» κλπ.
«Το πρόβλημα, το οποίο ο Αρχιεπίσκοπος Selwanos Boutros Alnemeh φαίνεται να αγνοεί, δεν είναι πλέον η αδιαφορία των Δυτικών ελίτ στην επικείμενη κατάρρευση του Χριστιανισμού στα εδάφη της γέννησής του, αλλά και η ενεργή, συνεχής και ανοικτή συμμετοχή τους στην εν λόγω εξαφάνιση.
«Η Κύπρος (1974) και τα Βαλκάνια (1991-9), ήταν η δοκιμή, το Ιράκ (2003 - σήμερα) η αδιάψευστη απόδειξη. Στην Συρία η κυβέρνηση Ομπάμα εξακολουθεί να στηρίζει τους ‘αντάρτες’, α, ναι, μόνο τους “μετριοπαθείς”, όπως είναι οι σφαγείς των χριστιανών του "Ελεύθερου Συριακού Στρατού".
Σε ένα από τα αραβικά βίντεο που δείχνουν τις συνέπειες από τη σφαγή στη Sadad, όπως ακρωτηριασμένα πτώματα μιας οικογένειας που βρέθηκε σε ένα πηγάδι, ένας μεσήλικας άντρα συγγενής, με δάκρυα στα μάτια λέει :
«Το πιο πολύτιμο σε όλο το σύμπαν, η οικογένειά μου, έχει πλέον φύγει, αφήνοντας με μόνο μου, αλλά δόξα τω Θεώ εξακολουθώ να περιβάλλομαι από αυτούς τους αγαπητούς ανθρώπους που παραμένουν. Θέλω να πω, αφήστε τους ανθρώπους [τους τζιχαντιστές] να επιστρέψουν στο μυαλό τους . . τα προβλήματα του κόσμου μπορούν να λυθούν μόνο με τη γνώση και μυαλό. Αρκετή παραφροσύνη, τα νεύρα των ανθρώπων είναι σπασμένα. Αρκετά, αρκετά – επιστρέψτε στο μυαλό σας. Εσείς οι άνθρωποι, εσείς οι άνθρωποι – επιστρέψτε στην ανθρωπότητα σας, αρκετά εγκλήματα».
Ως σημείο των καιρών, ένας Σύριος, ένας "ανατολικός", επικαλείται τον ορθολογισμό και την ανθρωπότητα - προϊόντα του χριστιανικού πολιτισμού - σε μια εποχή που η μετα- χριστιανική Δύση διέπεται από τίποτα άλλο παρά προπαγάνδα, φτηνό συναισθηματισμό, και βλακώδη κατήχηση.
ΚΟ: Στο πρόσφατο άρθρο του με τίτλο «Η πιο καταδιωκόμενη θρησκεία στον κόσμο», ο Νίκος Ράπτης, γράφει,μεταξύ άλλων,:
«Ο διωγμός κατά των χριστιανών δεν αφορά μόνο τη Συρία. Στο Ιράκ, το Πακιστάν, τη Νιγηρία, την Αίγυπτο, την Ινδία, την Κίνα, το Βιετνάμ, τη Βόρειο Κορέα κ.λπ. ο αντιχριστιανισμός εγκαθίσταται ως ένα μόνιμο χαρακτηριστικό της διεθνούς πραγματικότητας. Πρόσφατα ο πρίγκιπας Κάρολος προειδοποίησε πως ο χριστιανισμός κινδυνεύει να εξαφανιστεί από τη γενέτειρά του, τη Μέση Ανατολή. Η βρετανική κεντροαριστερή εφημερίδα Γκάρντιαν χαρακτήρισε τους διωγμούς κατά των χριστιανών «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας»….Γιατί αυτό; Αναφέρονται λόγοι κοινωνικοί, ιδεολογικοί, ιστορικοί, γεωπολιτικοί, οικονομικοί, πολιτισμικοί κ.ο.κ. Οι πάντες όμως συμφωνούν πως στους παράγοντες που διευκολύνουν το διωγμό των χριστιανών εξέχουσα θέση καταλαμβάνει η αδιαφορία των ομοθρήσκων τους στη δύση. Ναι, καλά το καταλάβατε: ανάμεσα στις αιτίες που 200 εκατομμύρια χριστιανοί καταδιώκονται (απολύονται, διώχνονται από τις γειτονιές τους, φυλακίζονται, κακοποιούνται, δολοφονούνται) για τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, είναι που εμείς στη δύση, δεν δίνουμε δεκάρα. Δεν είμαστε αμέτοχοι, αλλά συμμέτοχοι».
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου