Ο Χριστός είναι με τις Μυροφόρες και δεν πάει Κυριακή στην αγορά....

Των Μυροφόρων ξημερώνει και δεν μυρίζω τα μύρα της παλιάς Κυριακής που φορούσαμε τα καλά μας και πηγαίναμε στην εκκλησιά με ένα λευκό μαντιλάκι στη δεξιά τσέπη.
Τις Κυριακές μας (και αυτές) τις ευτέλισαν οι εξουσίες και τις έκαναν καθημερινές, συνηθισμένες, ορφανές. 
Ανοιχτή η αγορά την Κυριακή, για να τονωθεί, λέει (λένε). Άλλη μια μέρα που θα οδηγήσει στο κλείσιμο και άλλων επιχειρήσεων και ας βγάζουν τα.... εντεταλμένα κανάλια "ρεπορτάζ" με εμπόρους να ισχυρίζονται πως η κίνηση είναι ανεβασμένη τις Κυριακές....Τότε γιατί παραπονούνται, γιατί στενάζουν, γιατί αγανακτούν, γιατί φαλιρίζουν; Και πώς γίνεται αυτοί που δεν έχουν χρήματα να ψωνίσουν την Δευτέρα, να πλουτίζουν ξαφνικά την Κυριακή;
Αλλά ακόμη κι αν την Κυριακή ήταν τα καλά παζάρια, δεν τόπε ο ΠατροΚοσμάς πως τα κέρδη της Κυριακής είναι καταραμένα;
Θα ήταν αστεία αυτά τα πράγματα αν δεν ήταν εξοργιστικά και επικίνδυνα. Πρόκειται απλώς για τον πλάγιο σχεδιασμό της Νέας Τάξης, προκειμένου να ισοπεδωθεί η ζωή μας μέσα από την πλήρη απαξίωση όσων μας κράτησαν όρθιους και αξιοπρεπείς αν και δεν υπήρξαμε πλούσιοι. 
Τώρα μας καταντούν πάμφτωχους αλλά και αναξιοπρεπείς υπηρέτες των σφογγοκολάριων του εναντίου.
Δεν είναι μόνο οι Κυριακές που πουλιούνται αλλά οι Κυριακές πονάνε πιο πολύ, γιατί δεν μπορείς πια να τραγουδήσεις "όλες του κόσμου οι Κυριακές λάμπουν στο μέτωπό σου" (γιατί όχι οι Παρασκευές π.χ. αφού όλα είναι ίσιωμα;), γιατί πρέπει να σκαλίσεις βαθιά για να βρεις το παλιό χρυσάφι που σκορπιζόταν μέσα από προσεκτικά τακτοποιημένο σε λευκή πετσέτα πρόσφορο, μέσα από το λιβάνι που κολλούσε η οσμή του σε λευκά γιακαδάκια και το πήγαινες σπίτι για να μυρίζεις ναό, αγγέλους, κατηχητικό όλη την εβδομάδα, μέσα από οικογενειακό τραπέζι "κρέας με πατάτες", μέσα από ένα Θεό (τον Μόνο που ήξερες και τον Μοναδικό που υπήρχε) που τόνιωθες πως χαιρόταν μαζί σου σε κείνη την συνάντηση του ναού και του Ποτηρίου. 
Τώρα αυτοαναγορεύονται  "θεοί" οι θύτες αξιών, ανθρώπων και -κυρίως- οι θύτες του Θεού!
Όμως Εκείνος είναι πάντα εκεί....Στην εκκλησιά και όχι στην αγορά!
Εκείνος είναι με τις Μυροφόρες και ας μην τον βρήκαν στο μνήμα!
Κι' εμείς θέλουμε να είμαστε με τις Μυροφόρες, να πούμε το μήνυμα, να ξαναπούμε το "Χριστός Ανέστη" και να φωνάξουμε σ' αυτούς που σεργιανούν ακόμη σε τάφους "ουκ έστι ώδε". 
Δεν είναι εκεί που είστε ο Χριστός και αφού δεν είναι Αυτός δεν θα είμαστε κι' εμείς.
Όσο για σας τους φανερούς ή καλυμμένους θεομάχους, θάρθουν σύντομα οι μέρες που θα είστε μόνοι σας, στην ερημιά που δημιουργείτε. 
Εμάς δεν μας αφορούν γιατί θα τρέχουμε πάντα να Τον προλάβουμε στους Εμμαούς.